Έστω και ολίγον αργά, θα συγχαρούμε τους οργανωτές των εθνικών μνημοσύνων, Τάσου Ισάακ και Σολωμού Σολωμού, οι οποίοι δεν ανέθεσαν την εκφώνηση των  επικηδείων στον Πρόεδρο  της Δημοκρατίας, ή σε κάποιο Υπουργό, ή αξιωματούχους του ΔΗΣΥ. Πρώτο. Επειδή οι προαναφερθέντες καμία θέση δεν είχαν να εξάρουν τη θυσία των δύο ηρώων και να καταδικάσουν την τουρκική βαρβαρότητα. Είναι πολύ προσεκτικοί, όταν αναφέρονται στην Τουρκία και στα εγκλήματα που διέπραξε στην Κύπρο. Και δεύτερο: Αν εκαλούντο να εκφωνήσουν λόγο, θα προσέβαλαν τη μνήμη των ηρώων, μετατρέποντας μία εκδήλωση μνήμης σε προεκλογικό παραμύθι. Άλλωστε η κυβέρνηση, εμφανώς δυσφορούσα, αντιπροσωπεύθηκε στην επιμνημόσυνη τελετή στο χαμηλότερο επίπεδο. Δια του υφυπουργού Βασίλη Πάλμα.

Οι κυβερνώντες δεν αισθάνονται άνετοι, όταν καλούνται να εκφωνήσουν λόγους σε εθνικά μνημόσυνα. Διότι οι θυσίες του κυπριακού ελληνισμού, το πνεύμα και ο ηρωϊσμός των ηρώων, δεν συμβιβάζονται με την ενδοτική πολιτική που ακολουθούν.  Να εξάρουν τι; Τη φιλοπατρία, τον ηρωϊσμό, την αυτοθυσία, του Ισάακ και του Σολωμού, όταν οι ίδιοι προσφέρουν γην και ύδωρ στην Τουρκία; Όταν δηλώνουν πως η Τουρκία έχει θετική ρητορική, ενώ τα εγκλήματα της αποδεικνύουν βαρβαρότητα; Να εμπεδώσουν στο εκκλησίασμα, ότι ο Ισάακ και ο Σολωμού, ήταν υπέρμαχοι της διζωνικής ομοσπονδίας και της συνύπαρξης με τους Γκρίζους Λύκους;

Ποίο λόγο μπορούσε να αρθρώσει για παράδειγμα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας,  ή  Υπουργός του, στα μνημόσυνα Ισαάκ και Σολωμού; Να εξάρει τη θυσία τους, όταν ο Γλαύκος Κληρίδης, έστελλε πανικόβλητους μαντατοφόρους στα σημεία εκκίνησης των μοτοσυκλετιστών για να τους ζητήσει να σταματήσουν την πορεία, επειδή τουρκικά τανκ, εμφανίστηκαν στον Γερόλακκο, έτοιμα να ξεκινήσουν επίθεση κατά των ελευθέρων περιοχών; Ή για να απαντήσει στο βασανιστικό ερώτημα τι έκανε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας για την έκδοση των δολοφόνων; Στα πέντε σχεδόν χρόνια που κυβερνά και στις τόσες πολλές συναντήσεις, που πραγματοποίησε με τους Έρογλου-Ακιντζί ζήτησε ποτέ, την παράδοση των δολοφόνων; Και πώς μπορούσε να συνδέσει τη θυσία των δύο ηρώων, με την επαναπροσέγγιση και τη γενικότερη πολιτική λήθης των τουρκικών εγκλημάτων, εν ονόματι μίας νομιμοποίησης της τουρκικής επικυριαρχίας  στην Κύπρο;

Καλώς αντελήφθησαν οι διοργανωτές του μνημοσύνου των δύο ηρώων,  πως δεν είχαν θέση στο μνημόσυνο ως εκφωνητές λόγων, οι σημερινοί κυβερνώντες. Ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Σολωμού, θα επιθυμούσαν την παρουσία τους. Αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για εντελώς διαφορετικούς λόγους από αυτούς που αναλίσκονται η κυβέρνηση, ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ.

Πιστεύουμε πως πρέπει να μιμηθούν το παράδειγμα και οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών και άλλες οργανώσεις,  που τελούν εθνικά μνημόσυνα και καλούν τον Πρόεδρο και Υπουργούς να εκφωνήσουν λόγους. Τότε οι νέοι θυσιάζονται για κάποια οράματα. Σήμερα όσοι διαχειρίζονται το εθνικό θέμα, θεωρούν εθνικισμό και σοβινισμό, εκείνα τα οράματα. Αποκηρύσσουν το ενωτικό δημοψήφισμα.  Πώς μπορούν, συνεπώς από τα χείλη τους να σταλούν ορθά μηνύματα; Ο Παλληκαρίδης, ο Αυξεντίου, ο Δράκος, όλοι οι ήρωες θυσιάστηκαν για τη διζωνική; Έπεσαν για τη νομιμοποίηση της κατοχής; Υπάρχουν σήμερα ηγέτες να μεταλαμπαδεύσουν    τα αισθήματα και τη φιλοπατρία των ηρώων, στη σημερινή γενιά; Τα μόνα αισθήματα και οράματα, που διδάσκουν στους νέους είναι η αποδοχή της υποταγής, ο φιλοτομαρισμός, η συναδέλφωση με την κατοχή.

Όσο πιο μακριά κρατηθούν από τέτοιες εκδηλώσεις αυτοί που μιλούν διαφορετική γλώσσα και έχουν  διαφορετικά οράματα από τη γλώσσα και τα οράματα των ηρώων, τόσο το καλύτερο για τη νέα γενιά. Και τη μνήμη των ηρώων...