(Τελευταία ενημέρωση 00:20)

Αναστασιάδη και επίσημα στηρίζει το ΔΗΚΟ, στις προεδρικές Εκλογές του Φεβρουαρίου. Μετά από μια έντονη, με πολλές διαφωνίες και συγκρούσεις, μαραθώνια συνεδρία, η  Κεντρική Επιτροπή του κόμματος αποφάσισε αργά το βράδυ την στήριξη του Προέδρου του ΔΗΣΥ,  με ποσοστό 80,6%. 

Νωρίτερα, η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος παρουσιάστηκε διχασμένη. Μεγάλη αίσθηση προκάλεσε η ομιλία του Νικόλα Παπαδόπουλου, ο οποίος τάχθηκε εναντίον της στήριξης Αναστασιάδη, επησημαίνοντας ότι o Ν. Αναστασιάδης δεν μπορεί να είναι επιλογή του ΔΗΚΟ, διότι, μεταξύ άλλων «όταν το ΔΗΚΟ στήριζε Μακάριο, ο Αναστασιάδης ήταν συνήγορος και υποστηρικτής όσων πολεμούσαν τη δημοκρατία και τη νομιμότητα».

 "Αν για να βρει κάποιος δουλειά πρέπει να παρουσιάσει το βιογραφικό του με όλη την προυπηρεσία του, σκεφτείτε πόση σημασία έχει το βιογραφικό και η προυπηρεσία του κ. Αναστασιάδη στην περίπτωση των προεδρικών εκλογών όπου καλούμαστε να επιλέξουμε το πρόσωπο που θα κυβερνήσει την πατρίδα μας τα επόμενα πέντε χρόνια", είπε ο κ. Παπαδόπουλος.

"Η εικόνα του κόμματος"

Το ΔΗΚΟ στηρίζει το φαβορί για να γίνει και πάλι εξουσία, ανέφερε ο κ. Παπαδόπουλος, προσθέτοντας ότι  « την ώρα που κάθε κυπριακό νοικοκυριό υποφέρει από τη λαίλαπα των απολύσεων, το ΔΗΚΟ επιλέγει τους διορισμούς σε αξιώματα και υπουργεία».

Οι τάσεις πάντως δείχνουν ότι η πλειοψηφία είναι υπέρ της πρότασης Μάριου Κάρογιαν, για στήριξη της υποψηφιότητας Αναστασιάδη. Επιστολή του Νίκου Αναστασιάδη προς τον Μάριο Κάρογιαν, αναγνώστηκε κατά την έναρξη της συνεδρίας. «Ιστορική» χαρακτήρισε στην ομιλία του, την συνεδρίαση της ΚΕ του ΔΗΚΟ, ο Πρόεδρος του Κόμματος, τονίζοντας ότι πρόκειται για «συνεδρίαση ευθύνης. Ατομικής και συλλογικής ευθύνης».

• Παπαδόπουλος: Ούτε ο Αναστασιάδης, ούτε ο Μαλάς μπορούν να είναι επιλογές για το ΔΗΚΟ
• Υπέρ της δικής του υποψηφιότητας η βάση του ΔΗΚΟ, εκτιμά ο Λιλλήκας

Η Κ.Ε. του ΔΗΚΟ αναμένεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να εγκρίνει με άνετη πλειοψηφία την εισήγηση της ηγεσίας για συνεργασία με το ΔΗΣΥ.

Αναβρασμός επικρατεί στην ΚΕ του ΔΗΚΟ

Έντονη επίθεση εναντίον του Νίκου Αναστασιάδη και Γιώργου Λιλλήκκα, εξαπέλυσε το μέλος της ΚΕ του ΔΗΚΟ Αναστασία Παπαδοπούλου, η οποία τάχθηκε υπέρ της αυτόνομης καθόδου.

Την ίδια ώρα ο Άγγελος Βότσης έστρεψε τα πυρά του εναντίον του Νικόλα Παπαδόπουλου αναφέροντας ότι δεν είναι κακό να θέλει το κόμμα να βρεθεί στην εξουσία ούτε πρέπει να φοβάται τη συνεργασία, απαντώντας ουσιαστικά στην τοποθέτηση του Ν. Παπαδόπουλου ότι "το ΔΗΚΟ στηρίζει το φαβορί για να γίνει και πάλι εξουσία. Την ώρα που κάθε κυπριακό νοικοκυριό υποφέρει από τη λαίλαπα των απολύσεων, το ΔΗΚΟ επιλέγει τους διορισμούς σε αξιώματα και υπουργεία".

Tα έγγραφα που συναποφασίστηκαν με τον ΔΗΣΥ πρέπει να κριθούν από το περιεχόμενο τους, δήλωσε στη δική του τοποθέτηση ο Κυριάκος Κενεβέζος, και όχι λόγω του φορέα τους. Διερωτήθηκε επίσης "αυτοί που ζητούν αυτόνομη κάθοδο, τι θα κάνουν τη δεύτερη Κυριακή; γιατί να αναγκαστούμε να δεχτούμε τον υποψήφιο που απορρίψαμε την πρώτη"; πως εξυπηρετείται, πρόσθεσε ο κ. Κενεβέζος, ο ρυθμιστικός ρόλος του ΔΗΚΟ με αυτόνομη κάθοδο, αφού δεν θα εμβολιάζουμε με τις θέσεις; Ο κ. Κενεβέζος απέρριψε επίσης κατηγορίες που εκφράστηκαν εναντίον του Νικόλα Παπαδόπουλου.  

Ο Σ. Ιερωνυμίδης στη δική του τοποθέτηση  καταπιάστηκε από τη φράση του Ν. Παπαδόπουλου ότι «όλα τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου και όλοι οι βουλευτές του ΔΗΚΟ, δεν επιθυμούμε και ΔΕΝ πρόκειται να αποδεχτούμε διορισμό ως Υπουργοί ή ως μέλη των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών», λέγοντας ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει αφού μόλις κάποιος πάρει πολιτειακό αξίωμα, αυτόματα γίνεται και μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου.

Η Ανασ. Παπαδοπούλου εξέφρασε τη λύπη της που χρειάστηκε να βρεθεί σε μια τέτοια συνεδρία, προσθέτοντας ότι αντιμετωπίζει με καλή θέληση τις προτάσεις Αναστασιάδη. Πρόσθεσε όμως ότι τα πράγματα δεν θα γίνουν έτσι και διερωτήθηκε «ποιες ήταν οι αντιστάσεις του κ. Αναστασιάδη όταν στο παρελθόν βρέθηκε υπό πίεση;».
 

Διχασμένη η Κοινοβουλευτική Ομάδα

Από τη μια οι βουλευτές Άγγελος Βότσης, Αθηνά Κυριακίδου και Φοίτος Κωνσταντίνου, οι οποίοι θα ακολουθήσουν τη γραμμή του Προέδρου του κόμματος, Μάριου Κάρογιαν για στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη.

Από την άλλη πλευρά οι Νικόλας Παπαδόπουλος, Σοφοκλής Φυττής, Αντώνης  Αντωνίου και Γιώργος Προκοπίου θα ταχθούν εναντίον της πρότασης Καρογιάν.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, άσκησε δριμεία κριτική στον τρόπο, με τον οποίο χειρίστηκε η ηγεσία του ΔΗΚΟ τις προεδρικές εκλογές και το πώς αξιοποίησε τις πρωτοβουλίες, που αναπτύχθηκαν στον ενδιάμεσο χώρο.

Αναστασιάδης: Υπήρξαν δυσκολίες στο παρελθόν αλλά δεν μειώθηκε ο σεβασμός

Επιστολή του Νίκου Αναστασιάδη προς τον Μάριο Κάρογιαν, αναγνώστηκε κατά την έναρξη της συνεδρίας. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ ευχαρίστησε τόσο το Μάριο Κάρογιαν όσο και την ηγετική ομάδα των συνεργατών του, για τη θετική, όπως γράφει στην επιστολή, συμβολή σας στην κοινή προσπάθεια εξεύρεσης προγραμματικών συγκλίσεων. Ο Ν. Αναστασιάδης αναγνωρίζει ότι στο παρελθόν υπήρξε μια περίοδος διαφορετικών προσεγγίσεων που έφερε συχνά τα δύο κόμματα σε αντιπαράθεση. Παρόλα αυτά, επισημαίνει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ στην επιστολή του, οι αντιθέσεις αυτές, «ποτέ δεν επέτρεψαν την μείωση του σεβασμού που έτρεφα και τρέφω απέναντι στην ιστορία, την εκάστοτε ηγεσία, αλλά και τα μέλη και τους απλούς ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ».

Κάρογιαν: Ιστορική στιγμή...

Ιστορική χαρακτήρισε στην ομιλία του, την συνεδρίαση της ΚΕ του ΔΗΚΟ, ο Πρόεδρος του Κόμματος, τονίζοντας ότι πρόκειται για «συνεδρίαση ευθύνης. Ατομικής και συλλογικής ευθύνης».

Πρόσθεσε ότι «καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις καθοριστικές και για το μέλλον του κόμματός, αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας. Αποφάσεις καθοριστικές και για τις μελλούμενες γενιές», επισημαίνοντας ότι «διανύουμε την πιο κρίσιμη για τον τόπο μας περίοδο μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974».

Ο κ. Κάρογιαν ανέφερε ότι υπήρξαν δυσκολίες σε σχέση με τις προγραμματικές συγκλίσεις των δύο κομμάτων όμως «επειδή υπεστήκαμε τη βάσανο μίας καθόλου εύκολης συζήτησης, είμαι σίγουρος ότι οι βάσεις από τις οποίες εξάγαμε τους κοινούς παρονομαστές της εθνικής στρατηγικής μας έχουν τη στερεότητα».


Επεξηγώντας τη λογική που τον οδήγησε στην απόφαση στήριξης Αναστασιάδη, ο Μάριος Κάρογιαν είπε ότι το ΔΗΚΟ βρέθηκε αντιμέτωπο με διλήμματα υπαρξιακού σχεδόν χαρακτήρα. Έκανε επίσης λόγο για «εγκλωβισμένα στη λογική των πολωτικών αλληλοαποκλεισμών μεγάλα κόμματα» και για μικρότερα κόμματα τα οποία «παρέμειναν δέσμια των μικροκομματικών υπολογισμών που έμοιαζαν περισσότερο απορροφημένα από τα προβλήματα της πολιτικής τους επιβίωσης παρά από τα κρίσιμα διακυβεύματα της εθνικής σωτηρίας».


Σημείωσε επίσης ότι «με δεδομένη την κυβερνητική αποτυχία του ΑΚΕΛ και την επιμονή του ΔΗΣΥ στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη, το ΔΗ.ΚΟ. επιχείρησε να απαντήσει στο δίλλημα ενοποιώντας τον ενδιάμεσο χώρο, ώστε να τον καταστήσει καταλύτη και συνδετικό κρίκο μίας πολιτικής συμμαχίας που θα υποχρέωνε τουλάχιστο ένα από τα μεγάλα κόμματα να προσχωρήσει στην προοπτική του σχηματισμού ακριβώς αυτού του ευρείας αποδοχής συνασπισμού εξουσίας, χωρίς τον οποίο ούτε πολιτική σταθερότητα θα μπορούσε να υπάρξει, ούτε η κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για την εφαρμογή θαρραλέων μεταρρυθμιστικών πολιτικών».

-----------------------------------------------------------------

Διαβάστε πιο κάτω αυτούσιες τις ομιλίες και την επιστολή Αναστασιάδη

Αυτούσια της επιστολή Αναστασιάδη προς Κάρογιαν

"24 Σεπτεμβρίου 2012

Κύριο Μάριο Καρογιάν
Πρόεδρο Δημοκρατικού Κόμματος
Λευκωσία

Μετά την επιτυχή κατάληξη των μακρών διαβουλεύσεων μεταξύ των αντιπροσωπειών των κομμάτων μας νιώθω έντονα την ανάγκη να εκφράσω τις θερμότερες των ευχαριστιών μου τόσο σε εσένα προσωπικά όσο και στην ηγετική ομάδα των συνεργατών σου για τη θετική συμβολή σας στην κοινή προσπάθεια εξεύρεσης προγραμματικών συγκλίσεων.

Αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής γιατί ο μεταξύ μας διάλογος μας επέτρεψε να καταλήξουμε σε προγραμματικές συγκλίσεις που βασίζονται σε θέσεις αρχών, θέτοντας υπεράνω των όποιων σκοπιμοτήτων το καλώς νοούμενο συμφέρον της πατρίδας μας.

Αποτελεί γεγονός φίλε Πρόεδρε, πως στο παρελθόν, μια περίοδος διαφορετικών προσεγγίσεων, μας έφερε συχνά σε αντιπαράθεση, άλλοτε σε προσωπική, άλλοτε σε πολιτική βάση. Φαινόμενο που παρατηρείται στην πολιτική ζωή κάθε χώρας, ιδιαίτερα σε εποχές και συνθήκες πολύ διαφορετικές της σημερινής.

Οι αντιθέσεις αυτές όμως,  ποτέ δεν επέτρεψαν την μείωση του σεβασμού που έτρεφα και τρέφω απέναντι στην ιστορία, την εκάστοτε ηγεσία, αλλά και τα μέλη και τους απλούς ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ. Το ανάλογο αναγνωρίζω παρά τις όποιες διαφορές μας χώριζαν, και από δικής σας πλευράς.

Αυτό που είμαι βέβαιος θα εκτιμηθεί από την κοινωνία των πολιτών είναι πως σε ετούτες τις κρίσιμες ώρες που η πατρίδα μας περνά, βρήκαμε τη δύναμη να υπερβούμε τα όποια αρνητικά αισθήματα και πικρίες. Μπορέσαμε να συνενώσουμε δυνάμεις και απόψεις  και να συγκλίνουμε σε θέσεις που θα δώσουν ελπίδα για μια νέα εποχή. Μια εποχή που θα εμπεδώσει μια νέα πολιτική κουλτούρα που θα την διακρίνει η συλλογικότητα, ο αλληλοσεβασμός και η αποφασιστικότητα στη λήψη εκείνων των αποφάσεων που θα χαράξουν μια νέα αρχή για την πατρίδα μας. Σας διαβεβαιώ πως είμαι αποφασισμένος να τιμήσω μέχρι και το τελευταίο γιώτα την πιο πάνω δέσμευση.

Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες οφείλουμε να συμπτύξουμε ένα αρραγές εθνικό μέτωπο και να δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη της σωτηρίας της πατρίδας. Την μάχη της μεταρρύθμισης του κράτους, της εξυγείανσης της οικονομίας, του εκσυγχρονισμού των θεσμών, της ανασυγκρότησης της κοινωνίας και της ανασύνταξης των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεών της.

Αναγνωρίζοντας την ανάγκη της εθνικής συνεννόησης, γεγονός στο οποίο και εσείς εξ’ αρχής επιμένατε, πετύχαμε στη διάρκεια των επανειλημμένων μας συναντήσεων να υπερβούμε ιδεοληψίες και προκαταλήψεις,  προκειμένου να καταρτίσουμε ένα κοινά αποδεκτό οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση. Το ζητούμενο δεν ήταν να απαλείψουμε τις όποιες ιδεολογικές μας διαφοροποιήσεις και αρχές αλλά να πετύχουμε προγραμματικές συγκλίσεις στα μέγιστα εκείνα ζητήματα που αφορούν την εθνική μας επιβίωση, τη βιωσιμότητα της οικονομίας μας και το μέλλον των παιδιών μας. 

Κανένας, και πρώτος απ’ όλους εγώ, δεν θα θέσει σε κίνδυνο αυτό το διακύβευμα. Ας αφήσουμε πίσω μας αυτά που ανήκουν στο χθες και ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας αποφασισμένοι να μη επιτρέψουμε στο παρελθόν να υπονομεύσει το μέλλον της Κύπρου μας και των παιδιών μας.

Με αυτές τις σκέψεις προσβλέπω σε μία ειλικρινή και ισότιμη συνεργασία, σε μία νέα συλλογική και αποτελεσματική μορφή διακυβέρνησης. Προσβλέπω σε μία νικηφόρα ενωτική πορεία που θα ξαναδώσει προοπτική, που θα κάνει την αξιοπιστία και την προαγωγή του κοινού καλού και του εθνικού συμφέροντος κυρίαρχο χαρακτηριστικό της πολιτικής μας ζωής. Είμαι σίγουρος ότι προς αυτή την κατεύθυνση θα ανοίξουν τους νέους ελπιδοφόρους δρόμους της Κύπρου οι αποφάσεις της Κεντρικής σας Επιτροπής, τις οποίες και θα σεβαστώ απόλυτα.

Νίκος Αναστασιάδης"

Πρόσθετη δήλωση Αναστασιάδη για σχέδιο ΑΝΑΝ

Αυτούσια η ομιλία Μάριου Καρογιάν στην Κεντρική Επιτροπή

"Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές,
Αγαπητές φίλες,
Αγαπητοί φίλοι,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε μία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗΚΟ που, νομίζω, ότι δεν είναι υπερβολή να την χαρακτηρίσω ιστορική. Πρόκειται επίσης για μια συνεδρίαση ευθύνης. Ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις καθοριστικές και για το μέλλον του κόμματός, αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας. Αποφάσεις καθοριστικές και για τις μελλούμενες γενιές.
Διανύουμε την πιο κρίσιμη για τον τόπο μας περίοδο μετά το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή του 1974.

Η Κύπρος ξαναβρίσκεται εν κινδύνω και η διαπίστωση αυτή δεν είναι καθόλου ρητορική. Αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Μέσα σε αυτές τις ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες οδεύουμε προς τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου.

Δικαίως περηφανευόμαστε για τη σημαντική προσφορά του ΔΗ.ΚΟ. στους αγώνες του τόπου και του λαού μας. Στεκόμαστε με σθένος και αποφασιστικότητα στις επάλξεις του αγώνα για την προάσπιση και τη διεκδίκηση των δικαίων και των δικαιωμάτων του τόπου και του λαού μας.

Έχουμε πρωταγωνιστήσει στην επίτευξη του οικονομικού θαύματος της Κύπρου. Το ΔΗΚΟ ταυτίστηκε ιστορικά με την άσκηση μίας κυβερνητικής πολιτικής που συνέδεε άρρηκτα την πολιτική σταθερότητα με την οικονομική ανάπτυξη, την οικονομική ανάπτυξη με την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική συνοχή με ένα ισχυρό πατριωτικό μέτωπο υπεράσπισης των εθνικών μας δικαίων και αποκατάστασης του διεθνούς δικαίου που καταλύθηκε με την τουρκική εισβολή και κατοχή στην πατρίδα μας.

Στη στρατηγική αυτή το ΔΗ.ΚΟ. έμεινε πιστό. Ακόμα και όταν στερήθηκε της δυνατότητας να κυβερνά αυτοδύναμα τον τόπο. Σε αντίθεση με αντιπάλους μας, που αδικούσαν και ενίοτε συκοφαντούσαν συστηματικά τόσο τις ηγεσίες όσο και τις κυβερνήσεις μας, εμείς θελήσαμε πάντα να ασκούμε εποικοδομητικά και υπεύθυνα το ρυθμιστικό μας ρόλο.

Προτάσσοντας πάντοτε τους στόχους της εθνικής μας στρατηγικής πάσης άλλης επιδίωξης, σκοπιμότητας, υστεροβουλίας ή κομματικής τακτικής, είτε βρισκόμασταν στην Εξουσία είτε βρισκόμασταν στην Αντιπολίτευση.


Δεν είναι λίγες οι φορές που για αυτή τη συνέπεια μας καταβάλαμε σημαντικό πολιτικό κόστος. Στο όνομα αυτής της εθνικής στρατηγικής το ΔΗ.ΚΟ., παρά τις ιδεολογικές, αλλά και πολιτικές του διαφορές, αποφάσισε τη στήριξη της υποψηφιότητας Κληρίδη στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 1993 και Χριστόφια στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2008, και συμμετείχε στις κυβερνήσεις τους.

Με υπομονή και επιμονή και με σταθερότητα και συνέπεια στις διαχρονικές αρχές και θέσεις του Κόμματος μας, και στις δυο αυτές περιόδους υπηρετήσαμε παράλληλα και την ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας θεωρώντας την εξασφάλισή της εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεσης διατήρησης των κεκτημένων της Κυπριακής Δημοκρατίας και κοινωνίας και, ταυτόχρονα, προστασίας των εθνικών μας συμφερόντων.

Στην πρόσφατη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση Χριστόφια πασχίσαμε να αποφύγουμε κινδύνους και να αποτρέψουμε δυσμενείς εξελίξεις τόσο στο εθνικό μας θέμα, όσο και στην άλλη εθνική μας υπόθεση, την οικονομία. Δυστυχώς, δεν κατορθώσαμε να αποφύγουμε τέτοιες εξελίξεις λόγω των επιλογών και των εμμονών του Προέδρου Χριστόφια.

Το περασμένο καλοκαίρι, ύστερα από μια μακρά περίοδο αναμονής, διαπιστώσαμε ότι η παραμονή μας στην κυβέρνηση στερείτο πλέον νοήματος. Πολύ δε περισσότερο που η καταστροφή στο Μαρί και ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε σε αυτή ο Πρόεδρος Χριστόφιας έδειχνε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το σύστημα διοίκησης της χώρας τελούσε υπό κατάρρευση.

Υπ' αυτές τις συνθήκες ήταν βέβαιο ότι όχι μόνον απομακρυνόμαστε από μια δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση του κυπριακού προβλήματος, όχι μόνο απομακρυνόταν η προοπτική γρήγορης ανάκαμψης της κυπριακής οικονομίας και επιστροφής σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά, επιπλέον, αυξάνονταν οι πιθανότητες απώλειας όλων των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που είχαν κατακτηθεί στη διάρκεια των δεκαετιών που μεσολάβησαν από το 1974.

Η ανάγκη της ανάκτησής τους ήταν και παραμένει ύψιστη εθνική προτεραιότητα. Ένας μεγάλος στόχος και ένα μεγάλο στοίχημα.

Η εξυπηρέτησή αυτής της εθνικής προτεραιότητας δε θα μπορούσε να επιτευχθεί πάρα μόνο μέσα από μία εθνική συνεννόηση μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων και με στόχο την από κοινού επεξεργασία ενός στρατηγικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης που θα ετίθετο σε άμεση εφαρμογή με την κοινωνική συναίνεση και την παλλαϊκή κινητοποίηση των πολιτών.

Από την επομένη των τελευταίων βουλευτικών εκλογών και με μεγαλύτερη ένταση μετά την καταστροφή του Μαρί και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, το ΔΗ.ΚΟ. κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση αναλαμβάνοντας κάθε δυνατή πρωτοβουλία.

Προσκαλέσαμε όλες τις πολιτικές δυνάμεις σε μία συμφωνία, μέσα από την οποία θα επιτυγχάνονταν η εκλογή ενός κοινής αποδοχής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας στη βάση ενός κοινού προγράμματος διακυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.

Εισηγηθήκαμε να μετατρέψουμε όλοι μαζί τις προεδρικές εκλογές του 2013 σε αφετηρία μίας νέας πορείας εθνικής συστράτευσης και διεκδίκησης, κοινωνικής ανασύνταξης και οικονομικής ανόρθωσης απαλλαγμένης από παρωχημένες κομματικές συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις.

Ήταν ο ιδανικότερος τρόπος να ανακτήσει την αξιοπιστία του το πολιτικό σύστημα, να εξασφαλίσει την ενότητά του ο κυπριακός λαός και την πολύτιμη πολιτική σταθερότητα η πατρίδα μας, ώστε απερίσπαστη να επικεντρωθεί στην ανάταξη της. Θωρακίζοντας την οικονομία της, μεταρρυθμίζοντας το Κράτος, εμπνέοντας ασφάλεια, αυτοπεποίθηση και περηφάνια στην κοινωνία και υπερασπίζοντας τα εθνικά δίκαια και δικαιώματα μας.
Δυστυχώς, οι κίνδυνοι που απειλούν το μέλλον μας δεν αποδείχθηκαν αρκετοί για να πείσουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις να απελευθερωθούν από τις προκαταλήψεις του παρελθόντος υπερβαίνοντας τους εαυτούς τους σε μία κοινή προσπάθεια εθνικής σωτηρίας με προγραμματικές συγκλίσεις πάνω στην ελάχιστη βάση που επέβαλε η έξοδος της χώρας από την πολυεπίπεδη κρίση.

Τα μεγάλα κόμματα παρέμειναν εγκλωβισμένα στη λογική των πολωτικών αλληλοαποκλεισμών. Τα μικρότερα παρέμειναν δέσμια των μικροκομματικών υπολογισμών που έμοιαζαν περισσότερο απορροφημένα από τα προβλήματα της πολιτικής τους επιβίωσης παρά από τα κρίσιμα διακυβεύματα της εθνικής σωτηρίας.

Το ΔΗ.ΚΟ. βρέθηκε αντιμέτωπο με διλήμματα υπαρξιακού σχεδόν χαρακτήρα. Ή θα ’πρεπε να επιμείνει στη στρατηγική του δίνοντας μόνο του τη μάχη των προεδρικών εκλογών ή θα ’πρεπε να την αναπροσαρμόσει με τρόπο που θα διασφάλιζε τις προϋποθέσεις σχηματισμού ενός αξιόπιστου συνασπισμού εξουσίας της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής αποδοχής.

Με δεδομένη την κυβερνητική αποτυχία του ΑΚΕΛ και την επιμονή του ΔΗΣΥ στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη, το ΔΗ.ΚΟ. επιχείρησε να απαντήσει στο δίλλημα ενοποιώντας τον ενδιάμεσο χώρο, ώστε να τον καταστήσει καταλύτη και συνδετικό κρίκο μίας πολιτικής συμμαχίας που θα υποχρέωνε τουλάχιστο ένα από τα μεγάλα κόμματα να προσχωρήσει στην προοπτική του σχηματισμού ακριβώς αυτού του ευρείας αποδοχής συνασπισμού εξουσίας, χωρίς τον οποίο ούτε πολιτική σταθερότητα θα μπορούσε να υπάρξει, ούτε η κοινωνική συναίνεση που απαιτείται για την εφαρμογή θαρραλέων μεταρρυθμιστικών πολιτικών.
Τέσσερεις ήταν οι ανυποχώρητες θέσεις ευθύνης με τις οποίες το ΔΗ.ΚΟ. προσήλθε στις συζητήσεις με τις δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου.

1.    Συνεργασία ευρύτερων πολιτικών δυνάμεων και όχι περαιτέρω πολυδιάσπαση.

2.    Συμφωνία συνεργασίας στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων.

3.    Συμφωνία σε στρατηγικό σχέδιο υπέρβασης της οικονομικής κρίσης, αλλά και της πολυεπίπεδης πολιτικής κρίσης.

4.    Η διασφάλιση συνθηκών πολιτικής σταθερότητας την προσεχή πενταετία.

Γίνεται αντιληπτό ότι από μόνα τους τα κόμματα του Κέντρου, ακόμα κι αν εξασφάλιζαν ένα αξιοπρεπές εκλογικό ποσοστό, δε θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τους όρους ενός ισχυρού, αξιόπιστου και συνεκτικού συνασπισμού εξουσίας μακράς πνοής.

Η μετάθεση, εξάλλου, της επίτευξης μίας ευρύτερης προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου μπορεί παλαιότερα να ήταν εφικτή, υπό τις παρούσες, όμως, συνθήκες στερείται και σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Αναπαράγει την εικόνα ενός παζαριού προσχημάτων και ανταλλαγμάτων χωρίς στρατηγικό αντίκρισμα. Ακόμα χειρότερα: δεν επιτρέπει στον κυπριακό λαό να μελετήσει, να σκεφθεί και να αξιολογήσει τις προτεινόμενες εναλλακτικές προτάσεις, που, αυτή μάλιστα τη φορά, αναφέρονται στην πιο κρίσιμη μεταβατική περίοδο που καλείται να διανύσει η Κύπρος από τη σύσταση της Δημοκρατίας.


Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Δεν πρόκειται να επαναλάβω εδώ τα όσα περιέγραψα στη σύνοδο της προηγούμενης Κεντρικής Επιτροπής για τη στάση των υπολοίπων δυνάμεων του Κέντρου και την εξέλιξη των συζητήσεων για μία κοινή πορεία προς τις Προεδρικές εκλογές.

Υπενθυμίζω πάντως ότι την ημέρα εκείνης της συνεδρίας και προτού ολοκληρωθούν οι εργασίες της, η Κεντρική Επιτροπή της ΕΔΕΚ αποφάσισε την υποστήριξη της υποψηφιότητας Γιώργου Λιλλήκα κατηγορώντας το ΔΗ.ΚΟ. ότι ευθύνεται για την αποτυχία συνεργασίας των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου.

Την ίδια ημέρα, ο κ. Λιλλήκας εξαπέλυσε μια έντονη επίθεση κατά του ΔΗ.ΚΟ. και της ηγεσίας του αποδίδοντας τους προθέσεις και μεθοδεύσεις για «νομή της εξουσίας μέσα από κρυφές συναλλαγές».
Εν πάση περιπτώσει, ο καθένας ανέλαβε τις ευθύνες του και διάλεξε το δρόμο του. Θα κριθεί, όπως όλοι, από τον κυρίαρχο κυπριακό λαό.

Είμαι ακράδαντα πεπεισμένος ότι στην κρίση του θα βαρύνουν όχι μόνο η γενναιότητα που επέδειξαν όσοι γεφυρώνοντας προσωπικές και πολιτικές  αντιθέσεις του παρελθόντος συνεργάστηκαν καλοπροαίρετα και παραγωγικά για την προετοιμασία ενός καλύτερου και διαφορετικού μέλλοντος, αλλά και η ακατανόητη δειλία όσων προτίμησαν να κρυφτούν πίσω γκρίζες επιλογές, προκειμένου να απεκδυθούν της ευθύνης και να αποσείσουν το βάρος δύσκολων αλλά αναγκαίων στρατηγικών επιλογών.

Στις 28 Ιουλίου, η Κεντρική Επιτροπή ύστερα από ομόφωνη απόφαση των μελών της Γραμματείας του Εκτελεστικού Γραφείου, αποφάσισε τη συνέχιση του διαλόγου με τον ΔΗ.ΣΥ. και τον κ. Αναστασιάδη, καθώς και με κόμματα του ενδιάμεσου χώρου προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο συμφωνίας σε προγραμματικές συγκλίσεις που να αποτελέσουν τη βάση συνεργασίας στις προεδρικές εκλογές.

Τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου της Γραμματείας του Εκτελεστικού Γραφείου προσπαθήσαμε, μετά τη σχετική εξουσιοδότησή σας,  να διερευνήσουμε και να πετύχουμε με τη συλλογική ηγεσία του ΔΗΣΥ και τον υποψήφιο Πρόεδρο κ. Νίκο Αναστασιάδη, μία προγραμματική συμφωνία διακυβέρνησης που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της αποτελεσματικής διαχείρισης που πρέπει να κάνουμε της συνειδητοποιημένης απ' όλους μας, ελπίζω, πρωτοφανούς κρίσης.

Οι καρποί των προσπαθειών μας αποτυπώνονται στα κείμενα - πλαίσια προγραμματικών αρχών και προτεραιοτήτων διακυβέρνησης, που έχετε ενώπιον σας.

Το ένα αναφέρεται στο κυπριακό όπου, όπως γνωρίζετε από το παρελθόν, υπήρξε το μεγάλο αγκάθι στις σχέσεις τόσο με το ΔΗΣΥ όσο και με τον Νίκο Αναστασιάδη προσωπικά.

Στο έγγραφο αυτό καταγράφονται ο χαρακτήρας του κυπριακού προβλήματος (διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής), οι αρχές λύσης του και τα στοιχεία μιας διεκδικητικής στρατηγικής.

Ξεκάθαρα τονίζεται ότι το σχέδιο Ανάν δεν μπορεί να επανέλθει με οποιαδήποτε μορφή ή εκδοχή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και ότι θα καταγγελθούν και θα απορριφθούν οι γνωστές γενναιόδωρες προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια.

Πέραν των όσων αναφέρονται στο έγγραφο για το σχέδιο Ανάν, έχω στα χέρια μου μια περαιτέρω δήλωση / δέσμευση του κ. Αναστασιάδη, που λέει: «….»

Το δεύτερο από τα τέσσαρα έγγραφα που έχετε ενώπιον σας,  αναφέρεται στην οικονομία όπου, όπως επίσης ξέρετε, επικεντρώνεται το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της κυπριακής κοινωνίας και από τις απαντήσεις στα προβλήματα της οποίας θα κριθεί και το αποτέλεσμα των εκλογών και το αποτέλεσμα της μελλοντικής διακυβέρνησης.

Οι αρχές και οι στόχοι που περιέχονται στο έγγραφο αυτό έχουν ως βασικά θεμέλια το μεικτό οικονομικό σύστημα και τη σύζευξη της οικονομικής ανάπτυξης με την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από μια ανθρωποκεντρική πολιτική.
Το τρίτο έγγραφο αναφέρεται στον τομέα της ενέργειας και προτείνει μια ολοκληρωμένη στρατηγική, που μπορεί να φέρει στον τόπο και τις μελλοντικές γενιές οικονομική ανάπτυξη, ευημερία και πρόοδο.

Έχουμε επίσης ενώπιον μας και το έγγραφο στο οποίο κωδικοποιούνται στόχοι και συγκεκριμένες προτάσεις για μεταρρύθμιση του κράτους και εκσυγχρονισμό των θεσμών. Στόχοι και προτάσεις που στοχεύουν στην ανασυγκρότηση του κράτους, στην εμπέδωση της αξιοκρατίας, της ισοπολιτείας και της ισονομίας, καθώς και στην βελτίωση της λειτουργίας και της απόδοσης της δημόσιας διοίκησης.

Στρεβλώσεις, αγκυλώσεις, δυσλειτουργίες και νομικά ή δεοντολογικά ελλείμματα που έχουν διαπιστωθεί στην πρώτη πεντηκονταετία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αντιμετωπίζονται με τις προτάσεις που περιέχονται στο έγγραφο αυτό.

Συναγωνίστριες, συναγωνιστές,

Δε θέλω να κρύψω τις δυσκολίες που συναντήσαμε αναζητώντας τους κοινούς τόπους των προγραμματικών συγκλίσεών μας. Επειδή, όμως, υποστήκαμε τη βάσανο μίας καθόλου εύκολης συζήτησης, είμαι σίγουρος ότι οι βάσεις από τις οποίες εξάγαμε τους κοινούς παρονομαστές της εθνικής στρατηγικής μας έχουν τη στερεότητα, τη στιβαρότητα και την ανθεκτικότητα μίας πλήρως συνειδητής, ώριμης και υπεύθυνης συμφωνίας.

Είμαι εξίσου σίγουρος ότι στο διάστημα που ακολουθεί και με τη συμμετοχή των πολιτών το κοινό πρόγραμμα διακυβέρνησης που θα παρουσιαστεί στον κυπριακό λαό ως οδικός χάρτης της μετάβασής του σε μία νέα, δημιουργική και ασφαλή εποχή αειφόρου ανάπτυξης και εθνικής δικαίωσης θα εμπλουτιστεί και εξειδικευθεί με προτάσεις που θα τον ξανακάνουν αισιόδοξο και βέβαιο για το αύριο.

Που θα τον κάνουν επίσης σίγουρο ότι η Κύπρος που θα ζήσουν τα παιδιά του θα τα κάνει περήφανα και ενεργά μέλη μίας σύγχρονης κοινωνίας πολιτών με κατοχυρωμένα τα δικαιώματά τους στη δουλειά, την προκοπή, την ευημερία και τη διαρκή βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Θα χρειασθούν, βέβαια, και κάποιες θυσίες. Θα χρειαστεί μία δημοσιονομική προσαρμογή που θα εξυγιάνει τα δημόσια οικονομικά μας, ώστε να μην υποθηκευθεί το μέλλον των νεώτερων γενιών.

Θα χρειασθεί, επίσης, η καταβολή του τιμήματος της απρονοησίας και της αμεριμνησίας που τα προηγούμενα χρόνια της ευημερίας διόγκωσε απερίσκεπτα τις καταναλωτικές δαπάνες και μεγάλωσε το χρέος τόσο των νοικοκυριών όσο και του Κράτους.

Θα χρειασθεί ακόμα ο περιορισμός της σπατάλης και η αποκατάσταση των αδικιών που εμπεριέχονται στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό σύστημά μας .

Θα χρειασθεί, κυρίως, η υπερπροσπάθεια ενός συνολικού εξορθολογισμού τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, ώστε με τον πλήρη εκσυγχρονισμό τους να επιτευχθεί η λειτουργία ενός αναπτυξιακού μοντέλου με ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά που θα παράγει ένα διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, η διανομή του οποίου να ενθαρρύνει και όχι να αποθαρρύνει τον πολλαπλασιασμό των παραγωγικών πρωτοβουλιών και επενδύσεων.

Πάνω απ’ όλα, όμως, χρειάζεται να αφήσουμε στο παρελθόν όσα μας χώρισαν για να ενώσουμε τις δυνάμεις της κοινής λογικής, της ελεύθερης οικονομίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, που δε στέκεται εμπόδιο στην επιβράβευση και ενίσχυση των ικανότερων και δημιουργικότερων, για να μην ξαναζήσουμε στο μέλλον τις ώρες αγωνίας που σήμερα περνάμε για τον τόπο μας.

Γνωρίζω πολύ καλά και πόσο απαράγραπτη είναι η ιστορική μας μνήμη, και πόσο μεγάλη υπήρξε η πίκρα που μας προκάλεσαν παλαιότερες και πιο πρόσφατες συμπεριφορές του ΔΗΣΥ και της ηγεσίας του, και πόσα ερωτηματικά δημιούργησε σε πολλά, αν όχι τα περισσότερα μέλη μας.

Οι άνθρωποι, όμως, ζουν για να μαθαίνουν, να ξανασκέφτονται και να αλλάζουν, να κάνουν την αυτοκριτική τους και, πρωτίστως, να ξεπερνούν τους εαυτούς τους και τις μικρότητές τους, ιδιαίτερα όταν αυτό επιτάσσει το υπέρτερο εθνικό συμφέρον και η αντιμετώπιση των κινδύνων προ των οποίων βρίσκεται η πατρίδα.

Θέλω να πιστεύω ότι σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων ανήκει και ο Νίκος Αναστασιάδης και τα μέλη και οι ψηφοφόροι των δύο ιστορικών κομμάτων μας.

Θέλω, ακόμα περισσότερο, να πιστεύω ότι όλοι μας συναισθανόμαστε τις ευθύνες μας και να νοιαζόμαστε για την υστεροφημία μας περισσότερο απ' όσο για την οποιασδήποτε μορφής υστεροβουλία.

Εδώ που φθάσανε  τα πράγματα είμαστε όλοι υπόλογοι όχι σε στρατούς φανατικών υπερασπιστών παρελθουσών διαχωριστικών γραμμών και προσωποπαγών ηγεσιών, αλλά σε μαχητές της καθημερινής ζωής στους οποίους ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, με την κατάκτηση της εμπιστοσύνης των οποίων οφείλουμε να χαράξουμε τη μόνη πραγματική διαχωριστική γραμμή που χωρίζει το σημερινό παρόν από το αύριο: είναι η διαχωριστική γραμμή της αντιπαράταξης των αποφασισμένων να ακολουθήσουν το δρόμο της σωτηρίας και του ρεαλισμού με τους προσκολλημένους στο δογματισμό και το λαϊκισμό που αρνείται και την πραγματικότητα και την αλλαγή προτάσσοντας ωραία και ευχάριστα συνθήματα, που, όμως, κινδυνεύουν να γίνουν οι παγίδες θανάτου του μέλλοντός μας.

Αλήθεια, έχουμε δικαίωμα την ώρα που ο λαός μας υποφέρει, βλέπει το βιοτικό του επίπεδο να συρρικνώνεται, βιώνει συνθήκες ανέχειας και αβεβαιότητας για το μέλλον, εμείς να παραμένουμε προσκολλημένοι στο χθες , τις αντιπαραθέσεις και τις έριδες του;

Δίπλα μας υπάρχουν συμπολίτες μας που πεινούν, που δεν έχουν εργασία, νέοι που βλέπουν με αβεβαιότητα το μέλλον τους, δημιουργικές δυνάμεις του λαού που αδρανούν γιατί τα σημερινά οικονομικά δεδομένα έχουν καθηλώσει τις δραστηριότητες τους. Η κοινωνία μας βιώνει ήδη τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και αναζητά σανίδα σωτηρίας και μια αναλαμπή ελπίδας.

Δεν την ενδιαφέρει αν οι πολιτικές δυνάμεις έχουν την Ά ή τη Β διαφορά. Ξέρει πολύ καλά ότι οι αντιπαραθέσεις του παρελθόντος και οι πολιτικές συγκρούσεις του παρόντος δεν θα τους λύσουν τα προβλήματα. Δεν θα τους δώσουν να φάνε. Δεν θα τους δώσουν να σπουδάσουν. Δεν θα τους δώσουν ένα καλύτερο αύριο.

Η κοινωνία αναμένει, απαιτεί, αξιώνει από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να βρουν λύσεις, να της προσφέρουν καλύτερες συνθήκες και ένα καλύτερο μέλλον.

Ας εγκαταλείψουμε, λοιπόν, την αρένα των κομματικών αντιπαραθέσεων και της διαπάλης στη βάση διαφορών των παρελθόντος και των όποιων ιδεολογικών αντιθέσεων.

Είναι η ώρα που οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να κατέλθουν στο στίβο του συλλογικού αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο και τον λαό μας.

Σε αντίθετη περίπτωση, η σημερινή απαξίωση της κοινωνίας θα μετατραπεί σε αγανάκτηση και οργή, σε κατάρα και ανάθεμα.

Με την ευκαιρία αυτή καλώ για μία ακόμα φορά την κυβέρνηση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων αναλαμβάνοντας το μερίδιο του πολιτικού κόστους που της αναλογεί και που είμαστε όλοι διατεθειμένοι να αναλάβουμε αποδεχόμενοι την ανάγκη λήψης άμεσων, συνολικών και αποδοτικών μέτρων για την παραμονή της πατρίδας στην ευρωζώνη, για τη διάσωση του τραπεζικού της συστήματος, για την αποτροπή της πολιτικής μας απομόνωσης και της οικονομικοκοινωνικής μας καταστροφής.


Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Σήμερα καλούμαστε να αξιολογήσουμε το περιεχόμενο των τεσσάρων εγγράφων.

Είμαι σίγουρος ότι θα το πράξουμε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, με πολιτική ωριμότητα και με αίσθημα καθήκοντος προς τον τόπο και τον λαό μας.

Θα το πράξουμε ανταποκρινόμενοι στα αιτήματα και τις ανάγκες των καιρών.

Σας καλώ να εγκρίνουμε το περιεχόμενο των τεσσάρων εγγράφων ως μια αφετηριακή βάση για συνεργασία με τον ΔΗ.ΣΥ., και ενδεχομένως και με άλλες πολιτικές δυνάμεις, στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Φεβράρη.

Με την εισήγηση αυτή συμφωνούν και όλα τα μέλη της Γραμματείας του Εκτελεστικού Γραφείου που ανταποκρίθηκαν  με έντονη προπαρασκευαστική και διαπραγματευτική προσπάθεια στην εντολή που μας είχατε δώσει στις 28 Ιουλίου.

Συνειδητοποιώντας την κρισιμότητα των καιρών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος, έχοντας επίγνωση του ρόλου, της ευθύνης και του καθήκοντός μας και συναισθανόμενοι το βάρος της μεγάλης ευθύνης που επωμίζεται το Κόμμα μας σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, σας καλούμε, αγαπητές συναγωνίστριες και αγαπητοί συναγωνιστές, να καταστήσουμε το Δημοκρατικό Κόμμα καταλύτη και πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων, θεματοφύλακα και εγγυητή αρχών και αξιών και αρχιτέκτονα της νέας εποχής.

Μιας εποχής προόδου και ανάπτυξης και υπεράσπισης των δικαίων και των δικαιωμάτων του τόπου και του λαού μας.

Σήμερα, καλούμαστε να δώσουμε στο Δημοκρατικό Κόμμα δύναμη και προοπτική. Και στον τόπο και το λαό μας ελπίδα και προσδοκία.

Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί και ποικίλοι προβληματισμοί. Κατανοώ ιδιαίτερες ευαισθησίες. Σημειώνω με ιδιαίτερη προσοχή κάποιες επιφυλάξεις, σέβομαι την κάθε άποψη.

Την ώρα της μεγάλης ευθύνης, ως δύναμη ευθύνης, το ΔΗ.ΚΟ. επιλέγει την πορεία του καθήκοντος. Την πορεία που κρίνουμε ότι μπορεί να οδηγήσει τον τόπο και το λαό μας σε ένα καλύτερο μέλλον.


Συναγωνίστριες, συναγωνιστές,

Κανένας δε διαθέτει τη μαγική συνταγή που υπόσχεται την θαυματουργή υπέρβαση της κρίσης με ανώδυνο τρόπο και γρήγορες θεραπείες από την αρρώστια που φαίνεται να κατατρώει τα σωθικά  όχι μόνο της κυπριακής αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας.

Δε θα τη γιατρέψουμε ούτε αποφεύγοντας να πάρουμε τις δύσκολες αποφάσεις ίασης ούτε υιοθετώντας άκριτα δίαιτες ισοπεδωτικής λιτότητας κοινωνικά άδικες και αναπτυξιακά ατελέσφορες.

Δεν θα υπάρξει έξοδος από την κρίση αν δεν την εφεύρουμε διαγωνιζόμενοι σε συλλογικότητα, δημιουργικότητα, και διαρκή προσπάθεια συμβιβασμού της οικονομικής ελευθερίας με την κοινωνική δικαιοσύνη.

Αυτό πρέπει να γίνει το στοίχημά μας για την επόμενη πενταετία. Αυτό πρέπει να γίνει και το διακύβευμα των εκλογών του προσεχούς Φεβρουαρίου.

Κανένας δεν διαθέτει τόσο ισχυρούς ώμους για να αναλάβει από μόνος του την ευθύνη της διαχείρισης του εθνικού μας θέματος.

Κανένας και καμιά παράταξη από μόνοι τους δεν μπορούν να προωθήσουν την κατεπείγουσα προσπάθεια για μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμό του κράτους και των θεσμών του και την αποκατάσταση αρχών και αξιών στον τόπο.

Ο διχασμός και οι αντιπαραθέσεις του παρελθόντος δεν θα λύσουν τα κρίσιμα προβλήματα του σήμερα.Με τον κατακερματισμό και την πολυδιάσπαση των πολιτικών, των κοινωνικών και των δημιουργικών δυνάμεων του λαού μας δεν μπορούμε να υπερβούμε τη σημερινή κρίση.
Η ατζέντα του σήμερα έχει άλλες προτεραιότητες. Η ατζέντα του χθες, οι αντιπαραθέσεις του χθες, οι αντιπαλότητες του χθες, χωρίς να διαγράφονται ή να παραγράφονται, πρέπει να τεθούν πρόσκαιρα στο ράφι της Ιστορίας.

Όταν και αν κατορθώσουμε να υπερβούμε τα κρίσιμα προβλήματα του σήμερα και να συνδημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, μπορούμε να επαναφέρουμε τις διαφορές του χθες και να ξανασχοληθούμε με όσα μας χώρισαν ή μας χωρίζουν.

Σήμερα, πρέπει να επικεντρωθούμε σε εκείνα που μας ενώνουν. Ούτε ακυρώνουμε ούτε αναιρούμε αρχές και πάγιες θέσεις. Ούτε συγχωρούμε ούτε εξιλεώνουμε ούτε εξαγνίζουμε αμαρτήματα, λάθη και εκτροπές του παρελθόντος.

Μπροστά στο μέγεθος, λοιπόν, της ανάγκης να συνδημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για την Κύπρο και το λαό της όλες οι άλλες διαφορές που μας χώριζαν στο παρελθόν έχουν υπό το φως των σημερινών κρισιμότατων περιστάσεων και κινδύνων πολύ μικρό πολιτικό βάρος.

Άλλωστε όλα πλέον επανατοποθετούνται στη βάση μίας νέας πραγματικότητας που δε συγχωρεί ούτε πολυτέλειες προσωπικών υπολογισμών, συμπαθειών ή αντιπαθειών ούτε αναπαραγωγή αντιθέσεων χωρίς στρατηγικό νόημα.

Ή θα αποδεχθούμε αυτή την πραγματικότητα ή θα μείνουμε εκτός αυτής. Οι εξελίξεις τρέχουν, οι κίνδυνοι καιροφυλακτούν, ο χρόνος δεν περισσεύει.

Το συντομότερο δυνατό η πατρίδα μας πρέπει να μπει σε μια νέα πορεία. Για να μπούμε σε αυτή την πορεία χρειάζεται η συστράτευση των δυνάμεων που πιστεύουν και μπορούν να αξιοποιήσουν αυτές τις δυνατότητες. Που είναι έτοιμες να συνεργασθούν πάνω στα ουσιώδη και να παραμερίσουν τα επουσιώδη. Που ξέρουν και θέλουν να αθροίζουν και όχι να διαιρούν τις δυνάμεις της βούλησης, της τόλμης και της καινοτομίας.

Με αυτό το πνεύμα πετύχαμε να συγκλίνουμε με το ΔΗΣΥ στις προγραμματικές θέσεις που σήμερα έχουμε ενώπιον μας προς επικύρωση. Με αυτό το πνεύμα είμαστε σίγουροι, όπως και πολλές έρευνες δείχνουν, ότι προσεγγίζει τα πράγματα και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού που πολύ πιθανόν να καθορίσει το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών από την πρώτη Κυριακή. Γιατί γνωρίζει ότι η ώρα της αλήθειας έχει σημάνει και ότι τον ερχόμενο Φεβρουάριο πρέπει να σημάνει η ώρα της λύτρωσης από τα ψέματα και τις ψευδαισθήσεις που ναρκοθετούν το μέλλον μας.

Είμαι σίγουρος ότι όπως πάντα στη σημερινή σας επιλογή θα βαρύνει η συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης και της πολιτικής συνέπειας, που ήταν πάντα τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας του ΔΗ.ΚΟ. και των μελών του.

Δεν καλούμαστε να απαντήσουμε στο δίλημμα υπέρ ή κατά του Α ή του Β υποψήφιου.

Καλούμαστε να ψηφίσουμε υπέρ ή κατά ενός ολοκληρωμένου, πραγματιστικού και συλλογικού σχεδίου διάσωσης της πατρίδας μας και εξασφάλισης του μέλλοντος της".

Αυτούσια η Ομιλία Ν. Παπαδόπουλου

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματός μας, ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς, καλείται σήμερα να αποφασίσει για το ρόλο και τη στάση του Κόμματος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές.

Κατά την άποψή μου, βρισκόμαστε ενώπιον ενός απλού αλλά σημαντικού διλήμματος που αφορά το παρόν και το μέλλον του κόμματός μας. Και το δίλημμα είναι:
«Θέλουμε το Δημοκρατικό Κόμμα να είναι το κυρίαρχο κόμμα στον ενδιάμεσο χώρο και ο πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή του τόπου κόντρα στον αποτυχημένο διπολισμό;
ή
θέλουμε το κόμμα μας να είναι ο κομπάρσος, ο ουραγός και ο φτωχός συγγενής ενός από τα δύο άκρα, αναλόγως περίστασης;»

Το κόμμα μας βρέθηκε και βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνίας τους τελευταίους μήνες και η απόφαση που θα ληφθεί σήμερα σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές αναμένεται με ενδιαφέρον. Σε μια εποχή όμως που οι κομματικές αποφάσεις έπαψαν να θεωρούνται από τους πολίτες ως διαταγές ή ως θέσφατα, σε μια εποχή που οι πολίτες επιλέγουν ελεύθερα, πρώτον, ΑΝ θα ψηφίσουν και, δεύτερον, ΠΟΙΟΝ θα ψηφίσουν, η απόφαση του κάθε κόμματος καθορίζει πρωτίστως το χαρακτήρα και το ρόλο του κόμματος στην κοινωνία και δευτερευόντως καθορίζει το νικητή.

Ποια λοιπόν εικόνα εκπέμπει το κόμμα μας τούτη την ώρα για το χαρακτήρα και το ρόλο του;

Λυπούμαι να παρατηρήσω, αλλά η εικόνα αυτή, και μάλιστα στη σκιά της χειρότερης οικονομικής κρίσης που έπληξε ποτέ τη χώρα μας, είναι σε πλήρη αντίθεση και διάσταση με την απαίτηση της κοινωνίας και των πολιτών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.

Να μου επιτρέψετε να περιγράψω αυτή την εικόνα με τον πιο ωμό, απλό και σαφή τρόπο:
Το ΔΗΚΟ στηρίζει το φαβορί για να γίνει και πάλι εξουσία. Και για να μιλήσω κάπως παραστατικά και μεταφορικά, την ώρα που κάθε κυπριακό νοικοκυριό υποφέρει από τη λαίλαπα των απολύσεων, το ΔΗΚΟ επιλέγει τους διορισμούς σε αξιώματα και υπουργεία.

Δυστυχώς, αυτή είναι η εικόνα, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι. Μια εικόνα που δημιουργήθηκε από μια σειρά ενεργειών και αποφάσεων που ήσαν κατά την άποψή μου λανθασμένες και εν πολλοίς αντιφατικές.

Θέλετε να πείσουμε την κοινωνία ότι αυτή η εικόνα δεν ισχύει;

Τότε σας καλώ όλους να λάβουμε μια ομόφωνη απόφαση:
Ότι ανεξαρτήτως του προσώπου που θα επιλεγεί από την Κ.Ε., ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ του Εκτελεστικού Γραφείου και ΟΛΟΙ οι βουλευτές του ΔΗΚΟ, ΔΕΝ επιθυμούμε και ΔΕΝ πρόκειται να αποδεχτούμε διορισμό ως Υπουργοί ή ως μέλη των διοικητικών συμβουλίων των ημικρατικών οργανισμών.

Γνωρίζω πολύ καλά την άμεση απάντηση κάποιων. «Είμαστε κόμμα εξουσίας», λένε, και προσθέτουν:
«Σε μια περίοδο κρίσης, το ΔΗΚΟ μπαίνει μπροστά και με τις θέσεις, τις απόψεις και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, δίνει λύσεις στα προβλήματα. Δεν αποφεύγει την ευθύνη. Δεν επιλέγει μόνο την κριτική και ετοιμάζεται να συγκυβερνήσει με τη συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών του ώστε να διασφαλιστεί η υλοποίηση των θέσεών του».

Ερωτώ λοιπόν: Μήπως για τριάμιση χρόνια δεν συγκυβερνούσαμε; Είδατε να δόθηκαν λύσεις στα προβλήματα που ακόμα μας ταλαιπωρούν; Δεν δόθηκαν;
Υλοποιήθηκαν μήπως οι θέσεις μας; Δεν υλοποιήθηκαν; Γιατί; Ήταν ανίκανα τα στελέχη μας;

Η απάντηση είναι πως όλα αυτά δεν έγιναν γιατί απλά μετείχαμε ως θεατές, σε μια διακυβέρνηση όπου ο Πρόεδρος και το κόμμα του αποφάσιζαν μόνοι τους και ανέμεναν από εμάς να χειροκροτούμε.

Η ανταπάντηση κάποιων άμεση και γνωστή:
    «Ναι αλλά τώρα θα στηρίξουμε τους άλλους, που έχουν δεχτεί τις θέσεις μας».

Και θυμίζω:
    Και το ΑΚΕΛ και ο κ. Χριστόφιας είχαν δεχτεί τις θέσεις μας!

Σκεφτείτε ενδεικτικά ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε στα χέρια του μια συμφωνία (την 8η Ιουλίου) την οποία είχε συνομολογήσει ο ίδιος ο Τάσσος Παπαδόπουλος και την πέταξε στο κάλαθο των αχρήστων. Κι όμως, μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι την εφάρμοσε!

Θα μου πείτε:
    «Ναι αλλά ο κ. Αναστασιάδης θα τις εφαρμόσει».

Επομένως, το πραγματικό ζήτημα εστιάζεται στην αξιοπιστία του υποψηφίου.

Απαντώ λοιπόν με τρόπο σαφή:
Ο πρότερος πολιτικός βίος του κ. Αναστασιάδη, ΔΕΝ με πείθει για την ετοιμότητα ή τη διάθεση του να εφαρμόσει όσα σήμερα, ως υποψήφιος, - τονίζω τη λέξη, ως υποψήφιος - υπόσχεται. Γιατί δεν με πείθει;
•    Γιατί όταν εμείς, δηλαδή ο χώρος του Δημοκρατικού Κόμματος, στηρίζαμε τον Εθνάρχη Μακάριο, ο κ. Αναστασιάδης ήταν απέναντι μας, συνήγορος και υποστηρικτής όσων πολεμούσαν τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.
•    Γιατί όταν τη δεκαετία του 90’ συγκυβερνήσαμε με το ΔΗΣΥ, ως θεατές και πάλι, η συμπεριφορά του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη αλλά και η μεταχείριση που επιφύλαξαν τότε στον Σπύρο Κυπριανού όταν διαφώνησε μαζί τους ξεπέρασε κάθε όριο.
•    Γιατί όταν εμείς ψηφίζαμε ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν, ο κ. Αναστασιάδης πρωτοστατούσε υπέρ του ΝΑΙ και ο ΔΗΣΥ λάμβανε συνεδριακή απόφαση –η οποία σημειωτέον ισχύει ακόμα - υπέρ του Σχεδίου Ανάν.
•    Γιατί όταν εμείς κρίναμε ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν καταστροφικό ο κ. Αναστασιάδης έκρινε ότι ήταν ιδανικό για λύση του κυπριακού.
•    Γιατί όταν εμείς αγωνιζόμασταν να πείσουμε διεθνώς για την ορθότητα της απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, ο κ. Αναστασιάδης κατάγγελλε τον Τάσσο Παπαδόπουλο και το ΔΗΚΟ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
•    Γιατί όταν εμείς στηρίζαμε τη διακυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, τη διακυβέρνηση του ΔΗΚΟ δηλαδή, ο κ. Αναστασιάδης μας πολεμούσε με σθένος, λάσπη και ατεκμηρίωτες κατηγορίες, διαλαλώντας την κυοφορούμενη «υπέρβασή» που .

Δεν παρελθοντολογώ.

Όμως, αν για να βρει κάποιος δουλειά πρέπει να παρουσιάσει το βιογραφικό του με όλη την προυπηρεσία του, σκεφτείτε πόση σημασία έχει το βιογραφικό και η προυπηρεσία του κ. Αναστασιάδη στην περίπτωση των προεδρικών εκλογών όπου καλούμαστε να επιλέξουμε το πρόσωπο που θα κυβερνήσει την πατρίδα μας τα επόμενα πέντε χρόνια.

Αυτή λοιπόν η προυπηρεσία του κ. Αναστασιάδη δεν με πείθει. Όπως δεν με πείθει η κρίση του κ. Αναστασιάδη που ήταν πάντα διαφορετική από τη δική μας, τουλάχιστον στις πιο κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.

Δεν υποτιμώ τα συμφωνηθέντα έγγραφα, όμως δεν υποτιμώ ούτε τη χρονική συγκυρία και τις ευκαιριακές συνθήκες διαμόρφωσής τους.

Ας είμαστε ειλικρινείς, τουλάχιστον με τους εαυτούς μας...
Τα έγγραφα στο Κυπριακό είναι γενικόλογα και αόριστα.  Ουδείς από εσάς, όπως ουδείς πολίτης είχε αμφιβολία ότι οι αντιπροσωπείες ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ θα τα έβρισκαν...

Επαναλαμβάνω, δεν υποτιμώ τα συμφωνηθέντα έγγραφα. Όμως δεν υποτιμώ ούτε και την αφύσικη απομάκρυνση μας από τον ενδιάμεσο χώρο, το φυσικό μας χώρο,  και την «προσκόλληση» μας στο ένα από τα δύο άκρα.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Πέρα από τα έγγραφα και τις συμφωνίες, οι προεδρικές εκλογές είναι πρωτίστως εκλογές προσώπων.  Το ψηφοδέλτιο που θα πάρει ο κάθε ψηφοφόρος στα χέρια του δεν θα έχει πάνω ούτε κόμματα, ούτε συμμαχίες, ούτε πολιτικές θέσεις. Θα έχει πάνω του πρόσωπα. Για τους λόγους που εξήγησα λοιπόν δηλώνω σαφώς και καθαρά:

Ο κ. Νίκος Αναστασιάδης ΔΕΝ μπορεί να είναι η επιλογή του ΔΗΚΟ.

Και θεωρώ περιττό να επαναλάβω ότι ΟΥΤΕ ο κ. Μαλάς μπορεί να είναι η επιλογή του ΔΗΚΟ. Αρκεί απλώς να θυμίσω ότι ο κ. Μαλάς έχει τις ίδιες θέσεις με τον κ. Αναστασιάδη σε ότι αφορά το Κυπριακό και, επιπρόσθετα, βαρύνεται με τη στήριξη του ΑΚΕΛ το οποίο επιμένει στις πολιτικές και πρακτικές που διέλυσαν τη χώρα μας τα τελευταία τεσσεράμιση χρόνια. Και δυστυχώς γίνονται ακόμα χειρότερες και επικίνδυνες για τον τόπο, και αναφέρομαι ασφαλώς στην πρόσφατη δήλωση του κ. Άντρου Κυπριανού για ενδεχόμενη αποχώρηση μας από το Ευρώ. Δεν πρέπει να τους ξαναδώσουμε την ευκαιρία να μας πουν mea culpa και για αυτή τους τη θέση...
Με αφορμή όμως όλα όσα βρίσκονται σε εξέλιξη στο θέμα της οικονομίας, θέλω να πω κάτι σχετικά με την τάση κάποιων να περιθωριοποιούν το Κυπριακό και να το θέτουν σε δεύτερη μοίρα, αναδεικνύοντας ως μόνο μείζον θέμα την οικονομία:

    Το πόση σημασία δίνω στην οικονομία, θεωρώ ότι είναι περιττό να το εξηγήσω.     Όμως, το Κυπριακό παραμένει ΤΟ ΚΥΡΙΟ μείζον θέμα για τον Κυπριακό     Ελληνισμό.
    Γιατί αν η οικονομία είναι θέμα καθημερινής διαβίωσης, το κυπριακό είναι θέμα     εθνικής επιβίωσης.
    Και να είμαστε σίγουροι ότι το πρώτο θύμα μιας οικονομικής κατάρρευσης θα     είναι το Κυπριακό.
    Τα πρώτα κτυπήματα σε μια οικονομικά εξασθενισμένη    Κύπρο θα στοχεύουν     στην επιβολή μια κακής και καταστροφικής λύσης.   
    Άλλωστε, η οικονομία κάνει κύκλους. Η ύφεση και η ανάπτυξη είναι προσωρινές     καταστάσεις, έστω και αν διαρκούν λίγα ή περισσότερα χρόνια.
    Μια λύση όμως στο Κυπριακό θα είναι ΜΟΝΙΜΗ.
    Και αν η λύση αυτή είναι κακή λύση, τότε θα είναι ΜΟΝΙΜΩΣ ΚΑΚΗ.   



Πριν από μερικούς μήνες, το Δημοκρατικό Κόμμα απευθύνθηκε για διάλογο σε όλα τα κόμματα.

Θα θυμάστε ασφαλώς ότι ανεξαρτήτως των πολλών και μεγάλων διαφορών που είχαμε και έχουμε με το ΑΚΕΛ και ανεξαρτήτως της αποχώρησης μας από την κυβέρνηση Χριστόφια, σπαταλήθηκε πολύτιμος χρόνος σε αγνώστου περιεχομένου συζητήσεις με το ΑΚΕΛ. Τελικά, όπως δεν μάθαμε ποτέ «γιατί άρχισαν» αυτές οι συζητήσεις ή «τι ακριβώς λεγόταν σε αυτές», δεν μάθαμε ποτέ ούτε «γιατί διακόπηκαν». Ας είναι…

Θυμάστε επίσης ότι ταυτόχρονα, στραφήκαμε και προς το φυσικό μας χώρο, τον ενδιάμεσο χώρο, όπου συμβάλαμε στη σύνταξη της μετέπειτα συμφωνημένης Κοινής Πολιτικής Διακήρυξης η οποία εκφράζει και περιέχει τις θέσεις και αρχές του ΔΗΚΟ.

Όμως, παρά τη συμφωνημένη Κοινή Πολιτική Διακήρυξη, η συνεργασία μας με τον ενδιάμεσο χώρο δεν προχώρησε. Οι λόγοι που προβλήθηκαν όπως θα θυμάστε ήταν ουσιαστικά δύο:
    1. Η άρνηση του συναγωνιστή Μάκη Κεραυνού να είναι ο κοινός υποψήφιος.
    2. Η θέση που ο Πρόεδρος του κόμματος κατέθεσε στις συναντήσεις με τα κόμματα          του ενδιάμεσου χώρου και η οποία δημοσιοποιήθηκε από τον ίδιο, ότι δηλαδή «ο         υποψήφιος δεν πρέπει να είναι αρχηγός κόμματος και δεν πρέπει να έχει             εξαγγείλει ήδη υποψηφιότητα».
Αναπόφευκτα λοιπόν, εφόσον βρισκόμασταν σε διάλογο με τα τέσσερα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, αυτή η θέση του Προέδρου του κόμματος απέκλεισε αυτομάτως τους κυρίους Γιαννάκη Ομήρου, Δημήτρη Συλλούρη, τον ίδιο τον Μάριο Καρογιάν, την κυρία Ιωάννα Παναγιώτου, αφού είναι αρχηγοί των κομμάτων τους και τον Γιώργο Λιλλήκα, ο οποίος είχε ήδη εξαγγείλει υποψηφιότητα.

Λόγω λοιπόν αυτής της θέσης του Προέδρου του κόμματος και λόγω της άρνησης του κ. Κεραυνού, το ΔΗΚΟ, χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς να δώσει τη σημασία που έπρεπε στην επιβεβλημένή, κατά την άποψη μου, ανάγκη συμπόρευσης του ενδιάμεσου χώρου, με στόχο την ανακοπή του αποτυχημένου διπολισμού, διέκοψε τις κοινές συναντήσεις με τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου.

Και τότε, στράφηκε στο ΔΗΣΥ. Στράφηκε όμως στο ΔΗΣΥ, συναγωνιστές και συναγωνίστριες, ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ μια σημαντική λεπτομέρεια. Ποια ήταν αυτή;
«Ότι ο κ. Αναστασιάδης είναι ΚΑΙ αρχηγός κόμματος και ΗΔΗ είχε εξαγγείλει υποψηφιότητα. Μάλιστα πριν από τον κ. Λιλλήκα».

Δηλαδή, δύο μέτρα και δύο σταθμά. Που το μόνο που πέτυχαν ήταν την αποξένωση του ΔΗΚΟ από τον φυσικό του χώρο, τον ενδιάμεσο, στον οποίο θα έπρεπε να είχε κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο.

Παρόμοια πρακτική δύο μέτρων και δύο σταθμών όμως ακολουθήθηκε και σε ότι αφορά την απόφαση της τελευταίας συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής. Θυμίζω λοιπόν ότι η απόφαση έλεγε ότι το κόμμα θα διαβουλευθεί με το ΔΗΣΥ και με τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου. Τι έγινε στην πράξη;
Έξι συναντήσεις με το ΔΗΣΥ. Μία μόνο συνάντηση με το ΕΥΡΩΚΟ. Μία μόνο συνάντηση με τους Οικολόγους. Ουδεμία συνάντηση με την ΕΔΕΚ. Γιατί; Το επιχείρημα ότι «η ΕΔΕΚ επέλεξε υποψήφιο το ίδιο απόγευμα» είναι, κι ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, αστείο, αφού ο ΔΗΣΥ είχε επιλέξει υποψήφιο από τον περασμένο Φεβρουάριο! Και μάλιστα τον Πρόεδρο του, με ότι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο άσκησης της εξουσίας. 
      
Σε αυτό το σημείο, να μου επιτρέψετε να αναφερθώ στη ΜΗ συμμετοχή μου στις συναντήσεις με το ΔΗΣΥ για την οποία πολύς λόγος έγινε, όχι με δική μου ευθύνη. Πολλοί καλοπροαίρετα και άλλοι κακοπροαίρετα έθεταν το ερώτημα: «Γιατί δεν παίρνει θέση ο Νικόλας;»

Κατ’ αρχήν, θα απαντήσω σε αυτό το ερώτημα ως εξής: Δηλαδή πήρε θέση κανείς άλλος; Κλήθηκε το κόμμα να αποφασίσει και εγώ έμεινα σιωπηλός; Ή μήπως ήταν δεδομένη η θέση των υπολοίπων μελών της ηγεσίας και απλώς ήταν άγνωστη η δική μου; Και αν ναι, τότε προς τι ο διάλογος με το ΔΗΣΥ και οι έξι συναντήσεις; Για τα μάτια του κόσμου; 

Εν πάση περιπτώσει, απαντώ επί της ουσίας:
Η απουσία μου από τις συναντήσεις ήταν συνειδητή πολιτική πράξη. Δεν συμμετείχα στις συναντήσεις με το ΔΗΣΥ γιατί θεωρούσα και θεωρώ ότι ΔΕΝ εξαντλήθηκαν τα περιθώρια διαλόγου και συναντήσεων με τα κόμματα του φυσικού μας χώρου, του ενδιάμεσου χώρου, απέναντι στα οποία επιδείχθηκε απροθυμία συναντήσεων και ελάχιστη ανοχή, σε αντίθεση με την προθυμία για συναντήσεις και την υπέρμετρη ευελιξία που επιδείχθηκε απέναντι στο ΔΗΣΥ. Δεν συμμετείχα στις συναντήσεις με το ΔΗΣΥ γιατί θεωρούσα και θεωρώ ότι το ΔΗΚΟ δεν έπρεπε να εγκαταλείψει τον ενδιάμεσο χώρο απροκάλυπτα, ΧΩΡΙΣ τουλάχιστον να έχει προηγηθεί κάποια διαφωνία σε θέματα πολιτικής ή αρχών, και μάλιστα επικαλούμενο όρους που το ίδιο το κόμμα μας αθέτησε πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις...

Μπαίνω τώρα στο ζητούμενο της σημερινής συνεδρίασης που είναι η απόφαση για τις προεδρικές εκλογές.

Με σαφή και καθαρό τρόπο εξήγησα πριν τους λόγους για τους οποίους οι κύριοι Αναστασιάδης και Μαλάς δεν μπορούν να είναι επιλογές του ΔΗΚΟ.

Με βάση λοιπόν τα κριτήρια στα οποία αναφέρθηκα εξηγώντας τη διαφωνία μου με τη στήριξη στους κυρίους Αναστασιάδη και Μαλά, δηλαδή τις θέσεις στο Κυπριακό και την ικανότητα ορθής κρίσης, υποστηρίζω τη συνεργασία με τα άλλα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου, δηλαδή την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ και τους Οικολόγους, με θεμέλιο τη συμφωνημένη Κοινή Πολιτική Διακήρυξη, για στήριξη της υποψηφιότητας του Γιώργου Λιλλήκα, ως της υποψηφιότητας του ενδιάμεσου χώρου.

Πέραν αυτής της θέσης που μόλις διατύπωσα, οφείλω να εκφράσω την άποψή μου και για τη θέση που προέβαλαν κάποιοι συναγωνιστές και συναγωνίστριες τον τελευταίο καιρό, δηλαδή τη θέση για αυτόνομη κάθοδο. Θεωρώ ότι αυτή η θέση είναι, επί της αρχής, μια λογική επιλογή για κάθε κόμμα. Η απόρριψή της χωρίς συζήτηση/αξιολόγηση, και μάλιστα έχοντας υπόψη μας την καθυστέρηση που σημειώνεται στη λήψη απόφασης, συνιστά αυτοαναίρεση κάθε κόμματος που σέβεται τον εαυτό, τις θέσεις και την ιστορία του.
 
Όμως, πίστευα και πιστεύω πως το ΔΗΚΟ, ΜΑΖΙ με τον υπόλοιπο ενδιάμεσο χώρο, μπορούμε ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και όχι απλώς να καταγράψουμε τις δυνάμεις μας.
Πίστευα και πιστεύω πως ο ενδιάμεσος χώρος, ο χώρος δηλαδή πέραν των δύο άκρων που εκπροσωπούνται από το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, στον οποίο το ΔΗΚΟ οφείλει να πρωταγωνιστήσει, μπορεί και πρέπει να δώσει στον κυπριακό λαό μια πρόταση σωστής διεκδίκησης στο Κυπριακό πρόβλημα και σωστής διαχείρισης στην οικονομία.
Πίστευα και πιστεύω πως το ΔΗΚΟ με τον υπόλοιπο ενδιάμεσο χώρο μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εκφράσουν όχι μόνο τους ψηφοφόρους των τεσσάρων κομμάτων που θα ενωθούν αλλά και τους ψηφοφόρους που επέλεξαν να απέχουν από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις μαζί με τους απογοητευμένους ψηφοφόρους των δύο ακραίων κομμάτων.

Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,

Η απάντηση στο αρχικό δίλημμα είναι εμφανής.
Θέλουμε ένα ΔΗΚΟ κυρίαρχο στον ενδιάμεσο χώρο, πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής, ανάχωμα στον αποτυχημένο διπολισμό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συμβάλουμε αποτελεσματικά και να φέρουμε καλύτερες μέρες για την Κυπριακή Δημοκρατία καλύτερες μέρες για τον Κυπριακό ελληνισμό.

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δίνουμε καθημερινώς μάχες. Μικρές ή μεγάλες. Η μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας μας, μέσω μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης του εθνικού μας προβλήματος και μέσω του χτισίματος μιας ισχυρής και ανεπτυγμένης οικονομίας είναι μια μάχη δύσκολη.

Σε αυτή τη μάχη, δεν χωρούν συμβιβασμοί.
Σε αυτή τη μάχη, δεν είναι δυνατόν να προέχουν οι καρέκλες και τα αξιώματα.
Σε αυτή τη μάχη, δεν επιτρέπεται να ασχολούμαστε με τη νομή της εξουσίας.
Σε αυτή τη μάχη, δεν επιτρέπεται να κρυβόμαστε πίσω από λεκτικές διατυπώσεις και εποικοδομητική ασάφεια.

Αντίθετα, σε αυτή τη μάχη, το μόνο όπλο που έχουμε είναι η ιστορία, η αξιοπρέπεια και η αξιοπιστία αυτού του τιμημένου κόμματος που λέγεται ΔΗΚΟ.

Ας μην το απεμπολήσουμε. Ας το υπερασπιστούμε.

Σας ευχαριστώ.