Αγώνας δρόμου για να προλάβουμε
Ο Κυπριακός Όμιλος Φίλων των Καθαρόαιμων Γάτων έχει εντοπίσει δυο τύπους αυτόχθονων κυπριακών γάτων.

ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΕΣ ΓΑΤΕΣ:
«Της Αγίας Ελένης» και οι μεγαλόσωμες «Γίγαντες της Αφροδίτης»

Προσπάθεια τυποποίησης της Κυπριακής Γάτας καταβάλλει ο Κυπριακός Όμιλος Φίλων των Καθαρόαιμων Γάτων, ο οποίος είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γάτων (W.C.F.).
Ο όμιλος έχει εντοπίσει δυο τύπους αυτόχθονων κυπριακών γάτων, τις «Γάτες της Αγίας Ελένης» και τις εντυπωσιακά μεγαλόσωμες γάτες «Γίγαντες της Αφροδίτης», που υποψιάζονται ότι είναι καθαρόαιμοι και προσπαθούν να τους κρατήσουν καθαρούς για να μη χαθεί ο τύπος.
Πρόκειται για δύο αρχαιότατες φυλές γάτων, οι οποίες ανέκαθεν κατοικούσαν στο νησί της Κύπρου και τώρα γίνεται συντονισμένη προσπάθεια για διεθνή αναγνώρισή τους, ως οι πρώτες κυπριακές φυλές καθαρόαιμων γάτων.
Οι έρευνες και οι μελέτες του Κυπριακού Ομίλου Φίλων των Καθαρόαιμων Γάτων, σύμφωνα με τη γραμματέα του συνδέσμου, Drita Sjekloca, άρχισαν πριν από δυο χρόνια. Ξεχώρισαν δυο τύπους γάτων, οι οποίοι παρόλο που έχουν ομοιότητες, έχουν και διαφορές. Όμως, τόσο οι ομοιότητες όσο και οι διαφορές δεν παρατηρούνται σε άλλους γάτους και έτσι άρχισε η προσπάθεια ταυτοποίησης των δυο φυλών ως καθαρόαιμες κυπριακές. Οι δυο φυλές διαφέρουν και στο μέγεθος και στον τύπο της τρίχας. Ο τύπος της «Αγίας Ελένης», οι οποίες μοιάζουν με τις κοινές γάτες, είναι πιο όμορφες, με κοντύτερη μουσούδα, με μεγάλα μάτια και αφτιά, τα οποία είναι «μακριά» το ένα από το άλλο, γιατί το πάνω μέρος του κεφαλιού τους είναι πλατύτερο. Οι «γάτες της Αφροδίτης» είναι πιο μεγάλες, και έχουν μακρύτερη μουσούδα, με μεγάλα εκφραστικά μάτια που σου δίνουν την εντύπωση ότι πάντα βρίσκονται σε εγρήγορση, με αφτιά τα οποία βρίσκονται στην κορυφή του κεφαλιού που βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο.
Για να γίνει αυτή η τυποποίηση, θα πρέπει να γίνει εξέταση DNA. Ο Σύνδεσμος είναι σε επαφές με πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ, το οποίο εξειδικεύεται σε τυποποιήσεις φυλών γάτων με τη μέθοδο DNA, όμως το κόστος είναι τεράστιο, έτσι συναντήθηκαν με τον Επίτροπο Περιβάλλοντος σε μια προσπάθεια η Κυπριακή Δημοκρατία να τυποποιήσει τους Κυπριακούς Γάτους.
Μέχρι τη Δευτέρα αναμένουν να πάρουν απάντηση από το Ινστιτούτο νευρολογίας και γενετικής κατά πόσον μπορεί να κάνει τεστ DNA στις γάτες για καθορισμό ράτσας και τυποποίησης.
Ο Κυπριακός Όμιλος Φίλων των Καθαρόαιμων Γάτων οργανώνει στις 14 και 15 Νοεμβρίου διεθνή επίδειξη γάτων στο Γκάβερνορς.
Στην επίδειξη θα παρουσιαστούν 15 φυλές καθαρόαιμων γάτων καθώς και οι κυπριακές φυλές «Αγία Ελένη» και «Αφροδίτη».
Η εκδήλωση θα τελεί υπό την αιγίδα του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, με την υποστήριξη του Εμπορικού Επιμελητηρίου και του Επιτρόπου για το περιβάλλον.

Η ιστορία της «Γάτας της Αγίας Ελένης»
Ο Άγιος Νικόλαος των Γάτων, το παλιότερο ίσως μοναστήρι στην Κύπρο, βρίσκεται στο Ακρωτήρι Γάτα, νοτιοανατολικά της Αλυκής του Ακρωτηρίου.
Η σημερινή εκκλησία μάλλον είναι του τέλους του 14ου αιώνα. Εγκαταλείφθηκε τον 16ο αιώνα και το ξανακατοίκησαν ορθόδοξες καλόγριες στις αρχές του 1980.
Σύμφωνα με την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα, από την Αγία Ελένη, τη Μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, που άφησε ένα κομμάτι από τον Τίμιο Σταυρό εκεί.
Εκείνη την εποχή η Κύπρος βασανιζόταν από σοβαρή ξηρασία, αναγκάζοντας πολλούς ανθρώπους να φύγουν από το νησί. Τα φίδια πολλαπλασιάστηκαν και η ζωή στην Κύπρο και ιδιαίτερα στο Ακρωτήρι ήταν αφόρητη.
Σύμφωνα με τον μεσαιωνικό ιστορικό Stephen Lusignan, μετά την αναχώρηση της Αγίας Ελένης, ο μεγάλος Κωνσταντίνος έστειλε τον κυβερνήτη Καλόκαιρο στην Κύπρο με χιλιάδες γάτες, για να εξοντώσει τα φίδια.
Έτσι, από τον 4ο αιώνα οι «Γάτες της Αγίας Ελένης» βρίσκονται στην Κύπρο. Πιθανόν, λοιπόν, ακόμα και σήμερα κάποιος από εσάς να φιλοξενεί μια γάτα από βασιλική γενιά στην αυλή του.

Οι Γάτες τ' Αϊ-Νικόλα
Οι γάτες του Αγίου Νικολάου αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και για τον μεγάλο Νομπελίστα ποιητή μας, Γιώργο Σεφέρη, που ύμνησε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο μέσα από τα ποιήματά του την Κύπρο όπως εκείνος μοναδικά γνώριζε.
«Φαίνεται ο Κάβο-Γάτα...», μου είπε ο καπετάνιος
δείχνοντας ένα χαμηλό γιαλό μέσα στο πούσι
τ' άδειο ακρογιάλι ανήμερα Χριστούγεννα,
«...και κατά τον Πουνέντε αλάργα το κύμα γέννησε την Αφροδίτη
λένε τον τόπο Πέτρα του Ρωμιού.
Τρία καρτίνια αριστερά!»
Είχε τα μάτια της Σαλώμης η γάτα που έχασα τον άλλο χρόνο
κι ο Ραμαζάν πώς κοίταζε κατάματα το θάνατο,
μέρες ολόκληρες μέσα στο χιόνι της Ανατολής
στον παγωμένον ήλιο
κατάματα μέρες ολόκληρες ο μικρός εφέστιος θεός.
Μη σταθείς ταξιδιώτη.
«Τρία καρτίνια αριστερά» μουρμούρισε ο τιμονιέρης.
...ίσως ο φίλος μου να κοντοστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστός σ' ένα μικρό σπίτι με εικόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω απ' τα κάδρα.
Χτύπησε η καμπάνα του καραβιού
σαν τη μονέδα πολιτείας που χάθηκε
κι ήρθε να ζωντανέψει πέφτοντας
αλλοτινές ελεημοσύνες.
«Παράξενο», ξαναείπε ο καπετάνιος.
«Τούτη η καμπάνα -μέρα που είναι-
μου θύμισε την άλλη εκείνη, τη μοναστηρίσια».
Διηγότανε την ιστορία ένας καλόγερος
ένας μισότρελος, ένας ονειροπόλος.
«Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας,
-σαράντα χρόνια αναβροχιά-
ρημάχτηκε όλο το νησί
πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τούτο τ' ακρωτήρι,
χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου
και φαρμακερά.
Το μοναστήρι τ' Αϊ-Νικόλα το είχαν τότε
Αγιοβασιλείτες καλογέροι
κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια
κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή
τούς έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν.
Την κάθε αυγή χτυπούσε μία καμπάνα
και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη.
Όλη μέρα χτυπιούνταν ως την ώρα
που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι.
Απόδειπνα πάλι η καμπάνα
και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας.
Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,
άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη
χωρίς μύτη, χωρίς αφτί, προβιά κουρέλι.
Έτσι με τέσσερις καμπάνες την ημέρα
πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί.
Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος
χαθήκανε, δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ωσάν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δεν αφήσαν στον αφρό
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή!
Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι γενιές φαρμάκι».
«Γραμμή!
Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι, γενιές φαρμάκι».
«Γραμμή!» αντιλάλησε αδιάφορος ο τιμονιέρης.
Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969