Έντονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, μία γυναίκα που μαγνητίζει με τη δυναμική προσωπικότητά της. Δεν είναι θέμα τύχης που η Κλειώ-Δανάη Οθωναίου κατάφερε να ανέβει τόσο ψηλά στην εκτίμησή μας, αντιθέτως, πρόκειται για το αποτέλεσμα των προσεγμένων επαγγελματικών της επιλογών. Κι αυτό αποτέλεσε για εμάς μια επιπλέον αφορμή να συναντήσουμε και να μάθουμε περισσότερα για την Ελληνίδα ηθοποιό.

Hπορεία που διαγράφετε στο σανίδι και ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, σας γεμίζει ως άνθρωπο;
Η πορεία αυτή ξεκίνησε με τη σχέση μου με τη μουσική, το σανίδι μπήκε στη ζωή μου τα τελευταία πέντε χρόνια. Ως άνθρωπο αυτή η σχέση… όχι δεν μπορεί να με γεμίσει. Είναι μια στιγμή ανοίγματος, συνειδητότητας και ευτυχίας (κάποιες φορές, όχι πάντα), αλλά όχι δεν μπορεί να σε γεμίσει ως άνθρωπο, να σε κάνει πλήρη ένα τέτοιο γεγονός. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για να ικανοποιούμαστε πλήρως, για να γεμίζουμε. Είμαστε φτιαγμένοι για να παραμένουμε ανικανοποίητοι. Νομίζω ότι είμαστε φτιαγμένοι για να έχουμε πάντοτε κάτι ανολοκλήρωτο. Πάντοτε μας λείπει κάτι και εκεί έρχεται η Τέχνη. Έρχεται για να γεμίσει κάτι που δεν γεμίζει ποτέ. Είναι μια διαρκής διαδρομή χωρίς όμως αποτέλεσμα. Είναι σαν να προσπαθούμε να νικήσουμε το θάνατο.
Είστε πάντα ανικανοποίητη στη ζωή σας;
Είμαι ανικανοποίητη, ναι. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε από το ίδιο υλικό φτιαγμένοι. Είτε ζεις στο Λος Άντζελες και είσαι σταρ του Χόλιγουντ, είτε ζεις στο τελευταίο χωριό, το πιο μικρό, με τους πιο λίγους κατοίκους, έχεις ακριβώς τους ίδιους φόβους. Κοινωνικά εκτονώνεσαι διαφορετικά, αλλά το υλικό σου είναι το ίδιο. Άρα, οι άνθρωποι, ναι είμαστε φτιαγμένοι για να έχουμε στιγμές μεγάλης χαράς και απόλαυσης, αλλά πάντοτε μέσα μας κάτι επιθυμεί αυτό που θα μας γεμίζει ακόμα πιο πολύ.
Αυτή η αγάπη που έχετε για το θέατρο, που είναι βέβαια και η δουλειά σας, πολλές φορές σας σώζει από κάποιες λανθασμένες αποφάσεις στην προσωπική σας ζωή ή την αφήνετε σε δεύτερη μοίρα;
Πολλές φορές ναι. Η αλήθεια είναι ότι μπορεί η προσωπική μου ζωή να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Μπορεί να υπάρχουν περιόδοι που κάτι σε απασχολεί ιδιαίτερα και απαιτεί περισσότερη προσοχή, αλλά ειδικά στη δική μου δουλειά και μιλάω για το θέατρο, ο άνθρωπος που δεν ζει, που δεν έχει προσωπική ζωή δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε στο θέατρο. Το θέατρο αντλεί τις πληροφορίες σου με αποτέλεσμα και την υποκριτική σου να καλυτερεύεις και την τέχνη σου να μεγαλώνεις. Μελετάς τον εαυτό σου και τους γύρω σου, γιατί αυτό είναι το θέατρο, μια μελέτη της συμπεριφοράς του ανθρώπου, τι τον συγκινεί, τι τον κάνει να γελάει, τι τον κάνει να τρομάζει. Αυτό είναι το θέατρο για εμένα. Νομίζω πως δεν μπορείς να μην έχεις προσωπική ζωή και να είσαι ηθοποιός. Ο ηθοποιός έχει προσωπική ζωή. Μπορεί για λίγο να την ξεχνάει… για παράδειγμα να έχει μια δύσκολη περιοδεία, για κάποιο διάστημα ένας δύσκολος ρόλος να τον απασχολεί ολοκληρωτικά, αλλά ο ηθοποιός ζει. Είναι από τους ανθρώπους που είναι μέσα στη ζωή.
Ήρθατε όμως ποτέ αντιμέτωπη με λανθασμένες σας αποφάσεις;
Αφού τις πήρα, τις χρεώθηκα. Ναι έχω πάρει λανθασμένες αποφάσεις, που εκ των υστέρων είχαν αντίκτυπο και στην προσωπική μου ζωή. Δεν τις χαρακτηρίζω λανθασμένες. Εάν υποθέσουμε ότι όλη μας η διαδρομή έχει ένα στόχο, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο τυχαίο και άνθρωποι που πιστεύουν στο μοιραίο.
Στη δική σας περίπτωση τι γίνεται;
Πιστεύω πολύ στη μοίρα και όχι στα τυχαία γεγονότα. Νομίζω ότι όλα οδηγούν σε ένα συγκεκριμένο στόχο που έχει βάλει ο κάθε ένας στη ζωή του ή που η ζωή του κάθε ενός έχει ορίσει από μόνη της. Νομίζω λοιπόν πως ό,τι κάνουμε γίνεται για κάποιο λόγο, προκειμένου να μας δείξει κάτι, να μάθουμε κάτι που δεν είχαμε δει τόσο καιρό. Άρα δεν υπάρχει λάθος, αυτό θα το διέγραφα. Το λάθος αυτό με οδήγησε, ενδεχομένως, μακριά από το δρόμο μου, δείχνοντάς μου πάλι ποιος είναι ο δρόμος μου. Είτε λέγεται αμαρτία ή αστοχία. Με αυτήν την έννοια η αμαρτία είναι πάντοτε μια λύτρωση, γιατί σου θυμίζει ποιος είναι ο δρόμος σου.
Θέλω να μου πείτε ποιο ήταν το καλύτερο μάθημα που πήρατε πάνω στο θεατρικό σανίδι από τους ανθρώπους που έρχονται για να παρακολουθήσουν μια παράστασή σας;
Ότι οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι από φόβους. Όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτούς και είμαστε ίδιοι, όλοι. Όποια διαφορετικότητα και να έχει ο κάθε ένας, όσο δύσκολη ή εύκολη είναι η ζωή του, το θέατρο και το σανίδι σε μαθαίνει να βλέπεις αυτούς τους φόβους και τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος να τους αντιμετωπίζει. Τη δύναμη που έχει το θέατρο να κάνει τους ανθρώπους να ελπίζουν. Μου έχουν τύχει συγκλονιστικά πράγματα στο θέατρο, έχω δει ότι έχει τρομερή δύναμη και προς το καλό και προς το κακό. Εννοώ ότι οι άνθρωποι που είναι πάνω στη σκηνή για τους θεατές πολλές φορές φαντάζουν εξωπραγματικοί. Για έναν θεατή κάποιος που είναι επάνω στη σκηνή και λέει κάτι, γίνεται ξαφνικά σημαντικός, αυτό που λέει λοιπόν έχει μεγάλη δύναμη. Σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να δώσει δύναμη ή να αντλήσει δύναμη από έναν άνθρωπο. Μπορεί να τον επηρεάσει θετικά και να του καθαρίσει την ψυχή ή και το αντίθετο.
Κάθε φορά, μετά το τέλος μιας παράστασης τι θέλετε να παίρνει ο κόσμος από εσάς;
Δύναμη. Επειδή η ζωή μας είναι δύσκολη και εξαιρετικά περίπλοκη. Θέλω οι άνθρωποι που έρχονται για δύο ώρες στο θέατρο να βγαίνουν με μια ζέστη στο στέρνο τους. Δεν μπορώ να ξέρω πόσο κρατάει αυτή η ζέστη. Αλλά μέσα μου αυτό που θέλω είναι να βγαίνουνε με δύναμη.
Για ποια στιγμή της καριέρας σας νιώθετε μεγάλη ευγνωμοσύνη;
Νιώθω γενικά ευγνωμοσύνη για το δώρο που λέγεται ζωή. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι επικοινωνούνε πάρα πολύ καλά με το λόγο κι ας είμαι ηθοποιός, δίνω όμως πολλή σημασία στις λέξεις. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα πέρα από τα λόγια. Γιατί τα λόγια χωράνε ένα από αυτά που θέλουμε να πούμε. Θέλω να πω ότι η λέξη καριέρα, ως λέξη, εμένα μου φέρνει μια ψύχρα, δεν με αφορά. Δεν κουνάει τίποτα από μέσα μου, μου είναι αδιάφορη. Η διαδρομή, η έρευνα, η πορεία μέσα στο χρόνο, η προσπάθεια να καταλάβω και να κάνω κάτι, ναι αυτά είναι πράγματα που με αντιπροσωπεύουν. Η λέξη καριέρα είναι κλισέ για τους ανθρώπους που φτιάχνουν το κοινωνικό τους προφίλ. Εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό το πράγμα. Ως χαρακτήρας έχω διάφορα ελαττώματα κι ένα απ’ αυτά είναι ότι δεν μ’ ενδιαφέρει να είμαι αποδεκτή κοινωνικά. Άρα χρησιμοποιώ τις έννοιες όπως εγώ τις καταλαβαίνω κι ας μην τις καταλαβαίνουν απολύτως πάντοτε κι οι άλλοι. Λέω λοιπόν ότι είμαι περήφανη γιατί έχω βρεθεί με ανθρώπους σημαντικούς που μου έδωσαν πολλά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. 
Τι θεωρείτε σπατάλη χρόνου;
Το να μην είσαι παρών στη ζωή. Σπατάλη για εμένα δεν είναι να κάθεσαι στον καναπέ και να μην κάνεις τίποτα εάν εκείνη τη στιγμή επικοινωνείς πραγματικά με την αλήθεια σου. Σπατάλη χρόνου είναι το να λείπεις από τη ζωή σου. Μπορεί κάποιος να είναι πολύ εργατικός, να τρέχει από το πρωί έως το βράδυ, να έχει κάνει οικογένεια και μέσα σ’ όλα αυτά να είναι απών. Το να βρεθώ στη σκηνή και να είμαι τόσο κουρασμένη που να μην μπορώ να λειτουργήσω με όλες μου τις αισθήσεις είναι σπατάλη χρόνου.
Κι αυτό είναι κάτι που το έχετε νιώσει;
Ναι το έχω νιώσει και έχω ντραπεί πάρα πολύ. Μου έχει τύχει να μη θέλω να κάνω υπόκλιση στο τέλος, να νιώθω ανέντιμη για να κάνω υπόκλιση. Να νιώθω τόσο κουρασμένη που να μην μπορώ να λειτουργήσω όπως θα ήθελα, να με ξεπερνάει η κούρασή μου. Όπως επίσης έχω νιώσει τη φοβερή γενναιοδωρία του να βγαίνω στη σκηνή και να είμαι τόσο κουρασμένη και να εισπράττω τέτοια ζωτική ενέργεια από το κοινό που να έχει αλλάξει όλη μου την κατάσταση.
Από πού αντλείτε δύναμη και προχωράτε;
Από τους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου και με αγαπάνε φυσικά και από τον εαυτό μου και την πίστη μου.
Ποια είναι τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια;
Με ενδιαφέρει να βελτιώνω διαρκώς την τέχνη μου, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Και μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ και η σκηνοθεσία. Δουλεύω προς αυτήν την κατεύθυνση και ξέρω ότι θα γίνει κάποια στιγμή. Δεν ξέρω το πότε αλλά είναι ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα, βλέπω σφαιρικά. Νομίζω ότι στον κάθε ένα ταιριάζει κάτι. Μπορεί να αργήσεις να το καταλάβεις προς τα πού σε πάει το πράγμα, αλλά ας πούμε ο ηθοποιός που δεν έχει σκηνοθετική ματιά είναι αυτός που μπορεί να συγκεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στο ρόλο του. Πολλές φορές παρατηρώ τον εαυτό μου και άθελά μου βλέπω σφαιρικά τα πράγματα. Βλέπω στο σύνολο μια κατάσταση, έχω και πολύ έντονη αισθητική αντίληψη για τα πράγματα σε βαθμό ενοχλητικό μερικές φορές… θα την πω την άποψή μου κι αυτό που νομίζω, αυτό που βλέπω τέλος πάντων.