Ερμής, Δόξα, Εθνικός, Καρμιώτισσα. Μέσα σε 5 αγωνιστικές, η Ομόνοια έπαιξε τέσσερα παιχνίδια που η έννοια του θρίλερ τα καλύπτει απόλυτα. Το καθένα είχε τη δική του πλοκή, πρωταγωνιστές και ένα δραματικό τέλος. Αν βάλουμε στη λίστα και παιχνίδια του πρώτου γύρου, με Δόξα, Καρμιώτισσα, αλλά και τις επίσης αγχωτικές νίκες με Εθνικό στο Δασάκι και ΑΕΖ στη Πάφο βγαίνει ένα συμπέρασμα.  

 

Αν υπήρχαν ποδοσφαιρικά σενάρια, τότε η Ομόνοια θα είχε συμβόλαιο με τον καλύτερο σεναριογράφο θρίλερ τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Βγαίνει όμως και ένα 2ο. Αδυνατεί να καθαρίζει παιχνίδια απέναντι στις «μικρές» ομάδες. Οι άνετες νίκες της είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Υπάρχουν αιτίες από αγώνα σε αγώνα, αλλά επί του αντικειμένου, είναι δύο. Σε ελάχιστες περιπτώσεις δούλεψε η ισορροπία άμυνας επίθεσης.

 

Όταν έστω και αργά ήρθαν γκολ, ήταν για να καλύψουν χάντικαπ από την κακή αμυντική συμπεριφορά, ενώ όταν έπαιξε ή όσο έπαιζε αναλόγως καλή άμυνα, δεν τα έβαζαν μπροστά. Μπορεί λοιπόν να μαζεύει τους βαθμούς και να δείχνει επιμονή, αλλά όλοι αναγνωρίζουν πως τα θρίλερ πρέπει να λάβουν τέλος. Σε τέτοια συχνότητα. Η ανάγκη να καθαρίζει κάποια παιχνίδια είναι επιτακτική. 

 

Αυτά για το πρωτάθλημα. Υπάρχει και το κύπελλο, όπου μεθαύριο αρχίζει την πορεία της η Ομόνοια. Ο Εθνικός έστειλε πολλά απευθείας μηνύματα πριν πέντε μέρες και οι «πράσινοι» οφείλουν να τα έχουν λάβει. Άλλου είδους παιχνίδι φυσικά (κύπελλο, επαναληπτικός κτλ), όμως η νίκη και όσο πιο καθαρή σε σκορ γίνεται είναι απαραίτητη. Απαραίτητο δε προϊόν να αξιοποιήσει ευκαιρίες (ιδανικό να σκοράρει πρώτη) και να μην έχει τρύπες και λάθη από το κέντρο και κάτω.