Πρωτοπόρος, αήττητος, στο +7 σε σύγκριση με την περασμένη περίοδο, σχεδόν πανταχόθεν αναγνωρισμένος ως το Νο1 φαβορί για τον τίτλο.

Πόσα αλήθεια μπορείς να προσάψεις στον ΑΠΟΕΛ μετά το τέλος του α’ γύρου; Από πλευράς αποτελεσμάτων, μάλλον ελάχιστα. Από πλευράς θεάματος, πολύ περισσότερα, αλλά κι εκεί τα άλλοθι διαδέχονται το ένα το άλλο.

Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος το πρόβλημα ήταν η αργοπορημένη ένταξη στην ομάδα (βλέπε Τζεμπούρ και Ρίισε) ή η απώλεια μέρους της προετοιμασίας (βλέπε Εφραίμ) από παίκτες που αποκτήθηκαν για να κάνουν τη διαφορά. Ακολούθως προβλήθηκε ως δικαιολογία για τις μη πειστικές εμφανίσεις εντός συνόρων, η κυκλική χρησιμοποίηση παικτών ένεκα Τσάμπιονς Λιγκ.

Εσχάτως προβάλλεται ως επιχείρημα η κόπωση από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, μετά το πέρας των οποίων (και δεδομένης της εξαγγελίας του Γιώργου Δώνη για τερματισμό του ροτέισον) οι «γαλαζοκίτρινοι» θα ανεβάσουν στροφές, θα πιάσουν ρυθμό και θα αποδώσουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους και τις επιθυμίες-απαιτήσεις των οπαδών τους.

Σεβαστό και δεκτό -μέχρι αποδείξεως του εναντίου, φυσικά. Ωστόσο το συγκεκριμένο άλλοθι ισοδυναμεί με ακύρωση του παρασήμου, για το οποίο από το ξεκίνημα της περιόδου υπερηφανεύονταν στον Αρχάγγελο περισσότερο από κάθε τι άλλο: το περίφημο βάθος στο έμψυχο δυναμικό, η ύπαρξη τουλάχιστον δύο ποιοτικών μονάδων για κάθε θέση της ενδεκάδας. Ωστόσο η ομάδα που έχει δύο ανταγωνιστικές ενδεκάδες στη διάθεσή της, δεν είναι υποχρεωμένη να περιμένει να πάρουν ανάσες και να ρολάρουν μεταξύ τους (και στο πρωτάθλημα, πέραν από την Ευρώπη) οι λογιζόμενοι ως βασικοί της, προκειμένου να παίξει ποδόσφαιρο της προκοπής. Σε μια ομάδα με τέτοιο βάθος ακόμη και η δεύτερη ενδεκάδα όφειλε να είναι σε θέση να συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου -ιδίως απέναντι σε αντιπάλους υποδεέστερης δυναμικής (βλέπε Οθέλλος, Δόξα, Νέα Σαλαμίνα κ.ά.)

Αυτό δεν συνέβη και η εξήγηση είναι απλή: Ο ΑΠΟΕΛ είναι η ομάδα του β’ μισού του περασμένου πρωταθλήματος με τους Καρλάο και Εφραίμ αντί των Ολιβέιρα και ντε Βινσέντι. Επειδή ο πρώτος είναι λίρα εκατό σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, η άμυνα των «γαλαζοκιτρίνων» είναι εντυπωσιακά βελτιωμένη και απροσπέλαστη. Επειδή ο διεθνής Κύπριος δεν έχει φτάσει στα επίπεδα του Αργεντινού την περασμένη περίοδο, οι πρωταθλητές δημιουργικά αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα.
Από κει και πέρα, οι λόγοι που μετεγγραφές όπως οι Τζεμπούρ, Ρίισε, Εφραίμ, ντε Βινσέντι, Κωνσταντίνου, Παπάζογλου είτε κινούνται σε ρηχά νερά είτε δεν έχουν πάρει επαρκή χρόνο συμμετοχής οφείλουν να αναλυθούν από την τεχνική ηγεσία της ομάδας και σε συνεργασία με τη διοίκηση να αποφασιστεί σε ποιους θα δοθεί περαιτέρω πίστωση χρόνου (και για πόσο διάστημα) και ποιοι θα πρέπει να τύχουν διαφορετικής αντιμετώπισης. Ο Ιανουάριος είναι πλέον πολύ κοντά…