Το χθεσινό παιχνίδι με τον Οθέλλο ήταν για τον ΑΠΟΕΛ ακόμη ένας κρίκος στην αλυσίδα των θετικών αποτελεσμάτων με απόδοση κάτω του μετρίου στο πρωτάθλημα. Για ακόμη μια φορά ο πρωταθλητής εμφανίστηκε κατώτερος των προσδοκιών συμβάλλοντας στην παγίωση της εντύπωσης πως μέχρι στιγμή μάλλον έχει εισπράξει βαθμολογικά περισσότερα απ’ όσα αντιστοιχούν σε όσα έχει καταθέσει εντός αγωνιστικών χώρων. Να το θέσουμε αλλιώς; Η συγκομιδή των «γαλαζοκιτρίνων» δύσκολα θα μπορούσε να είναι καλύτερη απ’ ό,τι τώρα, αλλά πολύ εύκολα θα μπορούσε να είναι μικρότερη.
Ο έλεγχος του ΑΠΟΕΛ έπειτα από 13 επίσημα παιχνίδια στην αγωνιστική περίοδο 2013/14 έχει δύο όψεις και είναι στη διακριτική ευχέρεια του καθενός να επιλέξει την οπτική γωνία ανάγνωσης. Οι αισιόδοξοι, όσοι επιθυμούν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, μπορούν άνετα να επιχειρηματολογήσουν βάσει αποτελεσμάτων, αριθμών κι επιτευγμάτων. Οι πιο αυστηροί κι επικριτικοί, όσοι επιλέγουν να μην αγνοούν τα ανησυχητικά σημάδια, μπορούν εξίσου άνετα να επικαλούνται τις εμφανίσεις της ομάδας.
Για τους πρώτους τα πράγματα είναι απλά: η ομάδα του τρεμπλ της περασμένης περιόδου πέτυχε τον πρώτο βασικό στόχο της σεζόν (είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ) κι έπειτα από έξι αγωνιστικές είναι πρώτη, αήττητη, με μόλις ένα στραβοπάτημα (το εντός έδρας 0-0 με την ΑΕΛ) και στο συν τέσσερα από τον πιο κοντινό διώκτη της. Και όλα αυτά χωρίς να έχει ενσωματώσει πλήρως τους νεοφερμένους της (πλην Καρλάο) και δίχως να έχει σταθεροποιήσει την απόδοσή της σε υψηλά επίπεδα. Συνεπώς η συνέχεια μπορεί να είναι μόνον καλύτερη, ιδίως από τη στιγμή που η διακοπή δίνει την ευκαιρία για διόρθωση των ατελειών.
Για τους δεύτερους το σκηνικό είναι πιο περίπλοκο: ο ΑΠΟΕΛ πορεύεται με την κεκτημένη ταχύτητα και τον ενθουσιασμό της περασμένης περιόδου, αγωνιστικά δεν έχει φτάσει καν στο επίπεδο του τριμήνου Μαρτίου-Μαΐου, παρουσιάζει εντός του ίδιου ενενηνταλέπτου πολλές και μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοσή του, υποπίπτει σε ασυνήθιστα πολλά (και σημαντικά) λάθη στην άμυνα (ασχέτως του αν αξιοποιούνται από τους αντιπάλους), παρουσιάζει αρρυθμίες στην ανάπτυξη, χρειάζεται υπερβολικά πολλές ευκαιρίες για να σκοράρει και τρεις μήνες μετά την έναρξη της προετοιμασίας μπορεί να αξιολογεί ως αληθινή μετεγγραφική ενίσχυση μόνον τον Καρλάο.
Η αλήθεια, εν προκειμένω, ευρίσκεται στη μέση. Ο ΑΠΟΕΛ είναι απολύτως εντός καθήκοντος βάσει αποτελεσμάτων, αλλά χρήζει άμεσης και σημαντικής βελτίωσης στην απόδοσή του και σε επιμέρους τομείς του παιχνιδιού του. Αν δεν την εμφανίσει, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι στο άμεσο μέλλον και τα αποτελέσματά του θα προσαρμοστούν στις εμφανίσεις, δηλαδή θα πυκνώσουν οι γκέλες.
Η διακοπή των δύο εβδομάδων έρχεται σε βολικό σημείο και είναι η μεγάλη ευκαιρία του τεχνικού επιτελείου να δουλέψει με τα αποκτήματα-κλειδιά για την άνοδο της ομάδας στο επόμενο εξελικτικό επίπεδο. Με την επανέναρξη του πρωταθλήματος το συγκεκριμένο άλλοθι θα έχει απολέσει την ισχύ του και θα είναι ώρα να αποδειχθεί στην πράξη ότι οι «γαλαζοκίτρινοι» (όχι απλώς εντόπισαν, αλλά) ήραν τα αγωνιστικά προβλήματά τους.
