Στη δεκαετία του ’70 και πιο παλαιά οι ποδοσφαιριστές ήταν γνωστοί -και έτσι έμειναν στην ιστορία- με τα μικρά τους ονόματα. Κι αυτό γιατί τότε επικρατούσε το συναίσθημα και η αγάπη προς την ομάδα και ο φίλαθλος κόσμος ήταν πολύ κοντά στους ποδοσφαιριστές. Ο Αντωνάκης δεν ήταν γνωστός ως Κκαφάς, ούτε ο Φοίβος ως Βραχίμης, αλλά, μόνο με τα μικρά ονόματά τους και δίπλα το… Ανόρθωση, όπως και για κάθε παίκτης της εποχής η ομάδα του.

Πριν λίγο καιρό η Ανόρθωση τίμησε τον πρώην αρχηγός της Αντωνάκη, που είναι ρέκορντμαν συμμετοχών στην «Κυρία» και τον Φοίβο ως τον μεγάλο γκολτζή της ομάδας. Σήμερα θα κάνουμε αναφορά στους δύο αυτούς μεγάλους παίκτες για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Αντωνάκης Κκαφάς

Ο μεγάλος αρχηγός της Ανόρθωσης αγωνίστηκε 20 χρόνια στην ομάδα. Από το 1963, σε ηλικία 15 χρόνων, μέχρι το 1983 και είναι ο μοναδικός παίκτης που έπαιξε σε τρεις διαφορετικές εποχές. Ο Αντωνάκης πανηγύρισε τρία κύπελλα, το 1964, το 1971 και το 1975.

Γεννήθηκε το 1947 στο Παραλίμνι και από τα πρώτα χρόνια στο δημοτικό σχολείο έδειξε την έφεσή του στον αθλητισμό, έχοντας ιδιαίτερες διακρίσεις στον στίβο. Ήθελε, όμως, να παίξει ποδόσφαιρο γιατί το αγαπούσε ιδιαίτερα.

Στην Α’ γυμνασίου, το 1959, ήταν ποδοσφαιριστής της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου, όμως, στα 14 του, στη Γ΄ Γυμνασίου, ο θείος του Αντώνης Καράς (που διετέλεσε και συμπαίκτης του και προπονητής του) τον πήρε στην Ανόρθωση. Το 1963 άρχισε η μεγάλη πορεία του στην Ανόρθωση και στα 15 του χρόνια αγωνίζεται στην πρώτη ομάδα δίπλα από τα μεγάλα ονόματα της εποχής, Πάπυρο, Καρά, Ζάγκυλο, Άσπρου, Σιαήλη, Ιακώβου, Κοκκινή, Π. Χαραλάμπους, Πιερή, Άντη κ.α. Ο Γιουγκοσλάβος προπονητής Σιμονόφκσι τον έκανε σέντερ φορ το 1967-68 και πήρε τη φανέλα με το Νο 9 και τη φόρεσε μέχρι την αποχώρησή του από τα γήπεδα. Το 1973-74 έγινε ο αρχηγός της ομάδας και παρέμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του.

Στη δεκαετία του ’70 είχε μαζί με τους Φάνο, Μέρτακκα, Ττοφή, Λάρκου, Γ. Παναδίγη, Μάντη, Σολέα, Αρτέμη, Σώτο, Θεοχαρίδη και στην επόμενη δεκαετία τους Στέφανο, Κωνσταντίνου, Τουμάζου, Νικόλα, Αχιλλέα, Κοβή, Τάρταρο, Φώτο, Φοίβο, Παμπόρη, Σπυρίδωνος, Αντώρκα, Τόπακα, Κίττο, Ανδρέου, Φώτη κ.α.

Ο Αντωνάκης είναι από τους παίκτες που στήριξαν την ομάδα στα πρώτα δύσκολα χρόνια μετά τον εκτοπισμό και ήταν η «σημαία» της Ανόρθωσης για πολλά χρόνια.

«Έπρεπε να φανούμε δυνατοί. Έπρεπε να μείνει όρθια η Ανόρθωση. Δώσαμε όλοι οι παίκτες τον καλύτερο εαυτό μας, για να διατηρήσουμε ζωντανή την ιστορία της αγαπημένης μας ομάδας και τα καταφέραμε. Πάνω από τα προσωπικά προβλήματα του καθενός ήταν ανάγκη να επιζήσει η Ανόρθωση», λέει ο Αντωνάκης.

Το καλύτερο παιχνίδι του ήταν το 1967-68 όταν η Ανόρθωση κέρδισε τη Σαλαμίνα 6-5 και πέτυχε 5 τέρματα! Ήταν η χρονιά που αναδείχθηκε δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος με 30 τέρματα. Το καλύτερο τέρμα του λέει πως ήταν αυτό που πέτυχε κατά του ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΕ ισοφαρίζοντας στο 90’.

Φοίβος Βραχίμης

Από τους κορυφαίους εξτρέμ που πέρασαν από τα κυπριακά γήπεδα είναι ο Φοίβος Βραχίμης της Ανόρθωσης που αγωνίστηκε από το 1972 μέχρι το 1986. Φοβερός χειριστής της μπάλας, με ωραία ντρίπλα και δυνατό σουτ ήταν δεινός σκόρερ, παρόλο που δεν ήταν σέντερ φορ. Μπαίνει στην ομάδα από το 1972 και γρήγορα το ταλέντο του ξεχωρίζει. Δεν είναι τυχαίο που γίνεται μετεγγραφικός στόχος ομάδων της Ελλάδας, όμως, η Ανόρθωση δεν θα τον παραχωρήσει.

Ο Φοίβος ήταν στην ομάδα που κράτησε όρθια την Ανόρθωση μετά το 1974 και πανηγύρισε την κατάκτηση του κυπέλλου το 1975.

Ο άνθρωπος που ανακάλυψε το ταλέντο του Φοίβου ήταν ο πρώην παίκτης και προπονητής της Ανόρθωσης Πανίκος Ιακώβου, που ήταν και καθηγητής του στο Α’ Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Το 1968 ξεκινά την καριέρα του, αφού έμεινε πρώτα μέχρι τα 18 του στην εφηβική ομάδα.

Ο Φοίβος Βραχίμης, από την περίοδο 1972-73 που άρχισε να παίζει στην πρώτη ομάδα της Ανόρθωσης μέχρι το 1985-86 που τερμάτισε, συμπλήρωσε 343 συμμετοχές σε επίσημους αγώνες πρωταθλήματος και πέτυχε 122 τέρματα. Στο Κύπελλο είχε 50 επίσημες συμμετοχές σημειώνοντας 21 τέρματα. Έπαιξε 4 φορές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις σημειώνοντας ένα τέρμα. Στην Εθνική Ανδρών έχει 25 συμμετοχές και 8 τέρματα και στην Ελπίδων μια συμμετοχή και ένα γκολ.

Ήταν μεγάλη η προσφορά του και στην Εθνική μας ομάδα και τα τέρματά του τα πέτυχε κατά της Ισπανίας, Συρίας, Ρουμανίας και Βελγίου.

Ο Φοίβος ήταν ποδοσφαιριστής με φινέτσα και είχε ένα δικό του στυλ. Κάθε του ενέργεια ενθουσίαζε και ξεσήκωνε την κερκίδα. Δεν υπάρχει φίλαθλος στην Κύπρο που να μη χειροκροτούσε αυτόν τον μεγάλο ποδοσφαιριστή. Για 15 χρόνια τίμησε την «κυανόλευκη» φανέλα και το όνομά του συνδέθηκε με τα πρώτα δύσκολα χρόνια της προσφυγιάς αλλά και την αγωνία για να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η ομάδα. Δεν ξεχώρισε μόνο για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες αλλά διακρινόταν πάντα για τον άψογο χαρακτήρα και το ήθος του μέσα και έξω από τα γήπεδα.

Ο Φοίβος θεωρεί ως τις καλύτερές του ποδοσφαιρικές στιγμές:

*Το παιχνίδι με τον ΑΠΟΕΛ στο «Δασάκι» στις 11 Νοεμβρίου του 1976. Είχε επιστρέψει μετά από τρεις μήνες και χρησιμοποιήθηκε χωρίς προπόνηση, σημειώνοντας δύο τέρματα, με τα οποία η ομάδα του κέρδισε 2-0.

*Στις 15.1.1977 ενώ ήταν άρρωστος με ίωση, σηκώθηκε και έπαιξε κατά της ΑΕΛ, όπου η Ανόρθωση κέρδισε 2-1 και πέτυχε και τα δύο τέρματα.

*Στις 13.11.1977 πέτυχε χατ-τρικ εναντίον του Ευαγόρα στην Πάφο και η Ανόρθωση κέρδισε 5-0.

*Τρία τέρματα πέτυχε και κατά του Χαλκάνορα στο Δάλι (3-2) στις 25.12.1977. Το 1982 με την Ομόνοια στη Λευκωσία (2-2) πέτυχε και τα δύο τέρματα, το δεύτερο στο τελευταίο λεπτό με απευθείας φάουλ. Αξέχαστα, όπως δηλώνει, του έμειναν όλα τα τέρματα εναντίον του ΑΠΟΕΛ και της Ομόνοιας.

FLASH BACK
Μεγάλη τιμή για Νίκο Παναγιώτου

Μια μεγάλη διάκριση ήλθε πριν λίγο για τον πρώην διεθνή τερματοφύλακα της Ανόρθωσης και σημερινό προπονητή της Σαλαμίνας, Νίκο Παναγιώτου. Σε αφιέρωμα της ιστοσελίδας της ΟΥΕΦΑ, επελέγη ως ο καλύτερος διαχρονικά τερματοφύλακας από την Κύπρο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Ν. Παναγιώτου προσέφερε πολλά, τόσο στην Ανόρθωση όσο και στην Εθνική μας ομάδα, για αρκετά χρόνια. Με την ευκαιρία αυτή κάνουμε μια μικρή αναφορά στην καριέρα του μεγάλου αυτού τερματοφύλακα.

Ο Νίκος γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1970 στη Μιλιά Αμμοχώστου. Από μικρός ήταν με την Ανόρθωση όπως και όλη η οικογένειά του. Έτσι, στα 14 του χρόνια πήρε την απόφαση να υλοποιήσει το παιδικό του όνειρο.
Το 1984 πήγε με όνειρα και φιλοδοξίες στην Ανόρθωση. Στην εφηβική ομάδα έμεινε για τρία χρόνια. Έκανε ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα την περίοδο 1987-88 παίζοντας αλλαγή στο Αλκή - Ανόρθωση 1-6.

Ακολούθησαν άλλες τέσσερεις με προπονητή τον Λάκη Πετρόπουλο. Αγωνίστηκε στην Ανόρθωση μέχρι τον Γενάρη του 2004 και κατέκτησε 5 πρωταθλήματα (1995, 97, 98, 99, 2000) 3 Κύπελλα (1998, 2002, 03) και 5 Σούπερ Καπ.

Στη συνέχεια αγωνίστηκε έξι μήνες στον Εθνικό Άχνας, μια περίοδο στην ΑΕΚ Λάρνακας, μια στην Παναχαϊκή και το 2006-07 μετεγγράφηκε στη νεοφώτιστη Αγία Νάπα την οποία βοήθησε σημαντικά, για να έχει μια αξιοθαύμαστη παρουσία (την πρώτη της) στην Α’ κατηγορία. Διετέλεσε για χρόνια αρχηγός της Ανόρθωσης και της Εθνικής Κύπρου, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 77 φορές, κάτι που αποτελεί ρεκόρ για τερματοφύλακα.

Από τις καλύτερες στιγμές του Νίκου Παναγιώτου ήταν:

*Η πρώτη του κατάκτηση τίτλου από την Ανόρθωση μετά από 32 χρόνια, την περίοδο 1994-95, την οποία πανηγύρισαν έντονα οι χιλιάδες φίλοι της «Κυρίας» σε όλη την Κύπρο.

*Η απόκρουση του πέναλτι του Ράουφμαν στο ντέρμπι με την Ομόνοια, που έφερε ουσιαστικά τον τίτλο στην Ανόρθωση το 1997-98. Λίγο αργότερα πήρε και το κύπελλο κάνοντας νταμπλ

*Η απόκρουση πέναλτι του Γαρπόζη στον τελικό με την ΑΕΛ το 2003. Ο αγώνας πήγε στα πέναλτι και ο Νίκος έδωσε το κύπελλο στην Ανόρθωση.

*Η μεγάλη νίκη της Εθνικής Κύπρου επί της Ισπανίας με 3-2 το 1998 στο «Αντ. Παπαδόπουλος».