KLAUDIA DELMER: ΔΕΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ

«ΕΝΩ ΕΧΩ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ, ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ, ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΡΙΑΣ, ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ, ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ, ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ»

Οι άνθρωποι γύρω μου συχνά αναρωτιούνται πώς είμαι τόσο ενθουσιώδης γι’ αυτόν τον τόπο...

Η Ελλάδα είναι ο έρωτας που επέλεξα να ζήσω, γιατί κατάλαβα ότι η συγκίνηση που ξύπναγε μέσα μου με τράνταζε συθέμελα. Γι’ αυτό καθημερινά βρίσκομαι σε έναν διάλογο μαζί της, αφού δεν την χορταίνω, με σκοπό να την γνωρίζω, να την γεύομαι και να την θαυμάζω ακόμα πιο πολύ

Η Ελλάδα δεν μαγνητίζει μόνον τουρίστες που επισκέπτονται μια δυο βδομάδες την ομορφιά της κι ύστερα επιστρέφουν στη χώρα τους. Η Ελλάδα προσελκύει και ανθρώπους της Τέχνης, οι οποίοι πολύ συνειδητά επιλέγουν αυτόν τον παραδεισένιο προορισμό! Και πάνω απ’ όλα τον επιλέγουν ως μόνιμο και μοναδικό προορισμό… Μια ξεχωριστή ερμηνεύτρια, η οποία λατρεύει την Ελλάδα, βρίσκεται εδώ και δημιουργεί, συνεργάζεται με μεγάλους δημιουργούς, ονειρεύεται και συνεχίζει τη διαδρομή της όπως η ίδια ξέρει. Η Klaudia Delmer μιλά (και τραγουδά) σε πολλές γλώσσες. Ζει εδώ με την οικογένειά της, τραγουδά, ασχολείται με τη φωτογραφία -και όχι μόνον- και βιώνει ό,τι πιο σημαντικό έχει αυτός ο τόπος. Την τέχνη και την ομορφιά! Αλήθεια, πόσα έχει να μάθει κανείς από έναν πολυταξιδεμένο καλλιτέχνη…

Από πού μας έρχεσαι Klaudia Delmer; Πώς κατέληξες να ζεις στην Ελλάδα;

Μεγάλωσα στην Ισπανία έχοντας αναφορές στους τόπους καταγωγής των γονιών μου, την Ιταλία και την Πολωνία. Σειρά είχε η Νέα Υόρκη, όπου τέλειωσα τις σπουδές μου στην κλασική μουσική και το τραγούδι. Μπαίνοντας, όμως, στο “επάγγελμα” της ντίβας της όπερας, ανακάλυψα πως έπρεπε να ζήσω μια ζωή που δεν μου ταίριαζε και να υπηρετήσω μια τραγουδιστική μανιέρα που δεν με συγκινούσε. Ήταν σαν να έπρεπε να αρνηθώ ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου. Αποφάσισα, λοιπόν, να γυρίσω στις ρίζες μου, στην Ευρώπη και στα πιο λαϊκά ακούσματα της Μεσογείου. Κάπου εκεί προέκυψε η πρόταση για μια δισκογραφική δουλειά στην Ελλάδα και έτσι γεννήθηκε ο πρώτος μου δίσκος, η Ainola, σε συνθέσεις του Βαγγέλη Φάμπα και του Νίκου Ξυδάκη και σε στίχους ελληνικούς του Μιχάλη Μπουρμπούλη και ιταλικούς δικούς μου.

Εκ των υστέρων, βέβαια, κατάλαβα πως η απόφασή μου αυτή είχε παρθεί πριν από πολλά χρόνια, όταν, έφηβη ακόμα, ήρθα για διακοπές στην Ελλάδα και εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας. Το μόνο μου “σουβενίρ” από αυτή μου την επίσκεψη ήταν ένα CD με ελληνικά τραγούδια. Τα χρόνια που ακολούθησαν το άκουγα ασταμάτητα, έγινε το αγαπημένο μου CD και το είχα πάντα μαζί μου.

Πώς προέκυψε το τραγούδι στη ζωή σου;

Τα καλοκαίρια σε κατασκηνώσεις, οι φίλες μου μού ζητούσαν συχνά να τους τραγουδώ, επειδή, όπως μου έλεγαν, τις συγκινούσα... Εγώ δεν έδινα σημασία, άλλα το είχα στο μυαλό μου. Όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσω για τις σπουδές μου, οι συγκυρίες με έσπρωξαν να διαλέξω τον δρόμο της μουσικής: κάτι οι διαγωνισμοί τραγουδιού που κέρδιζα, κάτι οι υποτροφίες, καθώς και οι πρώτες εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ της Μαδρίτης, με έκαναν να το θεωρήσω σαν αυτονόητο.

Η συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα

Μίλησέ μας για τις συνεργασίες σου με τον Μίμη Πλέσσα!

Η γνωριμία μας σφραγίστηκε με μια συνεργασία όταν o Μίμης Πλέσσας δέχτηκε να μελοποιήσει τους στίχους που επέλεξα για το δεύτερο προσωπικό μου άλμπουμ. Το βασικό θέμα των τραγουδιών ήταν η θάλασσα και οι συμβολισμοί της... Ο έρωτας, το ταξίδι, η απώλεια, η μοναξιά, η αναζήτηση, σε στίχους Ελλήνων και Ισπανόφωνων ποιητών.

Έτσι δημιουργήθηκε το έργο "La Mar - Δρόμοι της Θάλασσας" και ήταν και το ξεκίνημα μιας σχέσης φιλίας που μόνο χαρά μού φέρνει. Ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας άνθρωπος ήρεμος και ευγενικός, αλλά μέσα σε αυτήν τη γαλήνια ανθρώπινη ύπαρξη κρύβεται ένας τεράστιος καλλιτέχνης, που είναι τόσο δημιουργικός όσο και δοτικός.

Η τελευταία σου επίσκεψη στην Κύπρο ήταν με τον συγκεκριμένο μεγάλο συνθέτη…

Ναι, είχαμε επισκεφτεί την Κύπρο τον περασμένο Μάρτιο και δώσαμε μια συναυλία, σε μορφή ρεσιτάλ, για πιάνο και φωνή, στο θέατρο Ριάλτο της Λεμεσού. Το πρώτο μέρος αφορούσε το έργο "La Mar - Δρόμοι της Θάλασσας" και το δεύτερο τα τραγούδια του μαέστρου που έχουν αγαπηθεί από γενιές και γενιές... Μείναμε γοητευμένοι με την οργάνωση της συναυλίας και την προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρεια από την πλευρά του θεάτρου και με τη θερμή αποδοχή του κοινού.

Αχόρταγη για την Ελλάδα

Ένα κομμάτι του εαυτού σου αισθάνεται Ελληνίδα; Η κοινωνία σε αντιμετωπίζει σαν Ελληνίδα;

Οι άνθρωποι γύρω μου συχνά αναρωτιούνται πώς είμαι τόσο ενθουσιώδης γι’ αυτόν τον τόπο...

Η Ελλάδα είναι ο έρωτας που επέλεξα να ζήσω, γιατί κατάλαβα ότι η συγκίνηση που ξύπναγε μέσα μου με τράνταζε συθέμελα. Γι’ αυτό καθημερινά βρίσκομαι σε έναν διάλογο μαζί της, αφού δεν τη χορταίνω, με σκοπό να τη γνωρίζω, να τη γεύομαι και να τη θαυμάζω ακόμα πιο πολύ... Κι όταν της ξεφεύγει κάτι πού και πού, κάνω και τα στραβά μάτια!..

Πιστεύω ότι οι Έλληνες διακρίνουν αυτήν τη συναισθηματική σχέση που έχω με τον τόπο και με θεωρούν δικό τους άνθρωπο και έχω αναπτύξει πολλές βαθιές φιλίες.

Πάνω απ’ όλα, όμως, τα τελευταία 6 χρόνια έγινα μητέρα 3ων Ελλήνων και μιας Ελληνίδας, που νιώθω πως ολοκλήρωσαν τη σχέση μου με αυτόν τον τόπο. Και το να τα βλέπω να περπατούν ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα, με γεμίζει συγκίνηση όσο τίποτε άλλο.

«Ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί»

Ερμηνεύτρια και μητέρα κι ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί…

Η φράση “ένα σωρό άλλα πράγματα” δεν θα μπορούσε να είναι πιο ακριβής! Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχω αφοσιωθεί στην οικογενειακή ζωή, όμως η αγάπη που είχα πάντα για τη φωτογραφία συνδυάστηκε με τον έρωτά μου γι’ αυτόν τον τόπο και όλα αυτά τα χρόνια καταγράφω, σε εξορμήσεις μου, με μια κάμερα στο χέρι, την καθημερινότητα των ανθρώπων της Μεσσηνίας. Πολλές από αυτές τις φωτογραφίες δημοσιεύω στο blog που διατηρώ στη διεύθυνση olivetreevalley.com και αυτό το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθεί και η πρώτη ατομική μου έκθεση φωτογραφίας.

Μαζί, λοιπόν, με τις πρότερες ιδιότητές μου, της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ Ίκαρος, της Παραγωγού του πολιτιστικού προγράμματος Αυθεντική Μεσσηνία και της εκπαιδευτικού, μπορούμε με ασφάλεια να λέμε “ένα σωρό άλλα πράγματα μαζί”.

Από τόσες πόλεις και περιοχές της Ελλάδας εσύ επέλεξες τη Μεσσηνία…

Μάλλον αυτή με επέλεξε. Είναι ο τόπος καταγωγής του άντρα μου και, όταν γεννήθηκε το πρώτο μας παιδί, αποφασίσαμε να ζήσουμε σε ένα περιβάλλον πιο φιλικό προς τα παιδιά, όπου μπορούν να "βόσκουν" ελεύθερα. Τη Μεσσηνία, που είναι ένας απέραντος ελαιώνας, την έχω λατρέψει... Είναι ο τόπος μου και εδώ έχω γνωρίσει τη ζωή της ελληνικής υπαίθρου. Έχω μια μεγάλη στήριξη απ' όλη την τοπική κοινωνία. Υπάρχει μια αμεσότητα στις ανθρώπινες σχέσεις, που δεν την έχω ξαναζήσει ως παιδί, μεγαλώνοντας σε μεγάλα αστικά κέντρα.

Ποιαν από τις δισκογραφικές σου δουλειές αγαπάς πιο πολύ και γιατί;

Ενώ έχω συμμετάσχει σε αρκετούς δίσκους άλλων καλλιτεχνών με τραγούδια που τα αγαπάω πολύ, τα δύο προσωπικά μου άλμπουμ, στα οποία, εκτός από τον ρόλο της ερμηνεύτριας, είχα και τον ρόλο της επιμέλειάς, κατέχουν ξεχωριστή θέση μέσα μου, ως φιλοσοφικές, εκτός των άλλων, αναζητήσεις. Όσον αφορά το πρώτο μου άλμπουμ, η Ainola συγκεντρώνει όλα τα σημεία αναφοράς που θα μπορούσε να έχει ένας άνθρωπος. Για εμένα προσωπικά, με τις τόσες καταβολές και τη συνεχή μετακίνηση, η ανάγκη να βρω τις δικές μου σταθερές εκφράστηκε μέσα σε αυτόν τον δίσκο, που αποτέλεσε, τελικά, το δικό μου σημείο αναφοράς στην πρώτη μου αυτή μουσική αναζήτηση.

Η ιδέα για τον δίσκο που ακολούθησε, με τον τίτλο “LaMar - Δρόμοι της Θάλασσας”, γεννήθηκε σε μια στιγμή που σημείο αναφοράς της ζωής μου είχε γίνει η ίδια η Ελλάδα. Κοιτάζοντας τον χάρτη της καινούργιας πατρίδας μου, δεν την έβλεπα σαν μια στεριά περικυκλωμένη από θάλασσα, αλλά σαν μια θάλασσα περικυκλωμένη από στεριά. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως η Ελλάδα είναι η θάλασσα και όλα τα τραγούδια που επέλεξα είχαν τη θάλασσα σε πρώτο πλάνο.
Οι δίσκοι μου, λοιπόν, κατέχουν τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, που δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κανέναν.

«Στον ίσκιο της ελιάς»

Τι να αναμένουνε από εσένα, σύντομα, καλλιτεχνικά;

Το καλοκαίρι θα εμφανιστώ σε 3 διαφορετικές σειρές συναυλιών...

Η δική μου, προσωπική, που ξεκινάει με την εμφάνιση στο Αρχαίο Θέατρο της Μήλου, θα έχει τον τίτλο "Στον ίσκιο της ελιάς" και θα περιέχει τραγούδια από τη δισκογραφία μου, αλλά και τραγούδια ιταλικά, ισπανικά και ελληνικά, που υπογραμμίζουν την κοινή μοίρα των λαών της Μεσογείου.

Δεύτερον, μια βραδιά αφιέρωμα στο θαυμάσιο στιχουργικό έργο του Μιχάλη Γκανά, όπου ο ίδιος θα μου κάνει την τιμή να παρευρεθεί και να διαβάσει κάποια ποιήματά του.

Τρίτον, η πολύ επιτυχημένη συνεργασία μου με τον τραγουδοποιό Θοδωρή Κοτονιά, που ξεκίνησε πριν από λίγους μήνες και θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι με τίτλο " Βήματα στην Άμμο"...

Τέλος, ετοιμάζω μια καινούργια δισκογραφική δουλειά με Έλληνες και ξένους “συνταξιδιώτες”.

Aγαπημένος Έλληνας συνθέτης…

Όταν πρόκειται για την ελληνική μουσική, διαπιστώνει κανείς ότι έχουν γραφτεί πάρα πολλές απίθανες συνθέσεις σε μορφή τραγουδιού, γιατί ο στίχος στην Ελλάδα παίζει κορυφαίο ρόλο και δίνει ταυτότητα στη σύνθεση. Δεν μπορώ να διαλέξω... Αδύνατον... Αγαπώ μουσικές πολλών συνθετών στην Ελλάδα, από τα ρεμπέτικα μέχρι τα σύγχρονα έντεχνα και λατρεύω τα δημοτικά και παραδοσιακά που πηγάζουν από την έμπνευση τόσων γενεών.

Aγαπημένος ξένος συνθέτης…

Μ' αρέσουν ιδιαίτερα συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, όπως ο Zbigniew Preisner, ο Abel Korzeniowski, ο Wojciech Kilar...

Μπορώ, όμως, ν’ ακούσω τα πάντα, ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεσή μου. Δίπλα στην ελληνική, όμως, ξεχωρίζω τις παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου, την κλασική μουσική και την fusion ή crossover όλων των ειδών: rock, electronic, ambient κ.τ.λ.

Μια λέξη για την Κύπρο…

Αφροδίτη…