Μετά τις δύο τουρκικές εισβολές το 1974 (20 Ιουλίου και 14 Αυγούστου 1974 αντίστοιχα), εκτός από την ίδια την Τουρκία, οι δύο χώρες που αναγνώρισαν το κατοχικό καθεστώς ήσαν το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές. Όμως απέσυραν την αναγνώρισή τους το 1983, μετά το ψήφισμα 541 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Το δε 2005 ο Πρόεδρος της Γκάμπια εξέφρασε την ετοιμότητα της χώρας του να αναγνωρίσει την «ανεξαρτησία» των κατεχομένων (όπως παράλληλα και το Αζερμπαϊτζάν), αλλά μετά από διαμαρτυρίες της κυπριακής Κυβέρνησης εγκαταλείφθηκε η πρόθεση εκείνη.
Το Πακιστάν, όμως, είχε άμεση και εκτενή συνεργασία με την Τουρκία στη διάπραξη των τουρκικών εισβολών της πατρίδας μας. Μάλιστα, στην ιστοσελίδα του Υπ. Άμυνας του Πακιστάν βρήκαμε πληθώρα από φωτογραφίες των τουρκικών εισβολών των κατεχομένων μας εδαφών, τις προετοιμασίες του Αττίλα, την απόβαση στις ακτές της Κερύνειας, την προέλαση του Αττίλα στην Κερύνεια, τους αλεξιπτωτιστές, τη διάπραξη των εγκλημάτων τους…
Στον σύνδεσμο πιο κάτω θα βρείτε δεκάδες τέτοιες φωτογραφίες, που προφανώς αναρτήθηκαν, ή ξανα-αναρτήθηκαν κατά την 40ή επέτειο των δύο τουρκικών εισβολών, «φωτογραφίες της ειρηνευτικής επιχείρησης» όπως τις ονομάζει το πακιστανικό Υπ. Άμυνας, το οποίο υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις κατά κόρον και δικαιολογεί τις απάνθρωπες εισβολές. http://defence.pk/threads/40th-year-anniversary-1974-cyprus-peace-operation-photos.324704/
Ένας πιλότος κι ένας στρατηγός θυμούνται
Στις 18 Νοεμβρίου 2017, στην «Daily Time Pakistan», ο αρθρογράφος Sultan M. Hali, συνταξιούχος Group Captain του πακιστανικού στρατού, επαινώντας τους εορτασμούς στα κατεχόμενα για την «34η επέτειο» της μονομερούς ανακήρυξης του ψευδοκράτους, έγραψε μεταξύ άλλων: «Έχω προσωπικό μερίδιο στο θέμα της Κύπρου από το 1974: Ήμουν μέλος πληρώματος της Υπ. Αριθμόν 6 Squadron (Επιλαρχίας) της Πακιστανικής Αεροπορίας, η οποία είχε αναλάβει να μεταφέρει ιατρική βοήθεια στη Άγκυρα με αριθμό αποστολών μετά που η Τουρκία επενέβη να σώσει τους Νοτιο-Κύπριους». http://pio.mfa.gov.ct.tr/en/cypruss-current-situation/
Στις δε 12 Ιανουαρίου 2018, ένας Πακιστανός πρώην Στρατηγός, ονόματι Karamat Ahmed Karamat, μίλησε για τις θύμησές του δίπλα στον τουρκικό στρατό στις εισβολές της Κύπρου δηλώνοντας μάλιστα ότι «ήταν ευχαριστημένος που είχε την ευκαιρία να βοηθήσει τους Τούρκους αδελφούς και αδελφές του». Ο Karamat Ahmed Karamat, πρώην χειρουργός Στρατηγός, ήταν μέλος ιατρικής ομάδας που είχε σταλεί στην Τουρκία κατά τη διάρκεια των εισβολών για να βοηθήσουν τους τραυματίες Τούρκους στρατιώτες και πολίτες.
«Ήταν 17 Ιουλίου 1974, όταν η ομάδα μας, αποτελούμενη από 30 γιατρούς, νοσοκόμες και παραϊατρικό προσωπικό, φύγαμε για την Τουρκία με ειδική πτήση αεροπλάνου C-130 του πακιστανικού στρατού για το αεροδρόμιο των Αδάνων στην Τουρκία. Αμέσως μεταφερθήκαμε σε στρατόπεδα στη Μερσίνα και σε περιοχές του Tarsus», δήλωσε σε συνέντευξή του στο πρακτορείο Ανατολού. Ο εν λόγω στρατιωτικός γιατρός και η ομάδα του υπηρέτησαν στην Τουρκία μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1974. Σημειώνεται, 17 Ιουλίου ήταν η ημέρα που ο Ετζεβίτ βρέθηκε στο Λονδίνο και πήρε την έγκρισή του για την εισβολή…
Ο Karamat Ahmed Karamat είπε ότι η Τουρκία και το Πακιστάν είναι δύο χώρες ένα έθνος και επαίνεσε την εποχή του Τούρκου Πρωθυπουργού Τ. Ερντογάν και τις αδελφικές σχέσεις μεταξύ Πακιστάν και Τουρκίας, οι οποίες έχουν αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο. Τον Φεβρουάριο του 1958 μεγάλη ομάδα Πακιστανών συμμετείχαν και στη διαδήλωση των Τούρκων στο Λονδίνο υπέρ της «διχοτόμησης».
Το Ισραήλ αρνήθηκε συμπαράσταση
Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με βρετανικό έγγραφο, ημερ. 20.7.1974, ο Ισραηλινός Πρέσβης στο Λονδίνο ενημέρωσε τότε το Φόρεϊν Όφις ότι η τουρκική κυβέρνηση είχε ζητήσει από την κυβέρνηση του Ισραήλ να εκδηλώσει την υποστήριξή του στην τουρκική εισβολή, αλλά η κυβέρνησή του δεν ανταποκρίθηκε. Εδώ και 43 χρόνια, δυστυχώς, όλες οι διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις απέτυχαν και απέφυγαν να θέσουν προ των ευθυνών τους όλες εκείνες τις ξένες κυβερνήσεις για τη συνενοχή και συνεργασία τους στις δύο βάρβαρες τουρκικές εισβολές στην Κύπρο.
Με τις πρόσφατες αποκαλύψεις που αναφέραμε πιο πάνω σε σχέση με τη συνενοχή του Πακιστάν το 1974, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να απαιτήσει αποζημιώσεις και άλλες θεραπείες από την Τουρκία και όλες τις χώρες εκείνες που άμεσα ή έμμεσα υποστήριξαν τις δύο τουρκικές εισβολές, που συνεχίζονται, και όχι να εκλιπαρεί δι-ζωνικό συνεταιρισμό με τους εφιάλτες Αττίλες… Καθώς το Κυπριακό δεν παύει από το 1974 να είναι θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής από την Τουρκία και θέμα απελευθέρωσης και όχι της κατεργάρικης ξένης εμπνεύσεως «επανένωσης».
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
