ΠΩΣ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Πώς και γιατί οι Ελληνοκύπριοι, ακόμη και αν επιστρέψουν, θα έχουν καθεστώς Βέλγου ή Ολλανδού, με άλλα λόγια αλλοδαπού στον Βορρά, ο οποίος θα είναι εσαεί τουρκικός

- Πώς το κομματικό κατεστημένο κτίζει καριέρες επί του Κυπριακού και της λύσης

- Εάν ο Ακιντζί υπαναχώρησε και πρόδωσε το κοινό όραμα τώρα, γιατί να μην πράξει το ίδιο και μετά την όποια λύση

- Γιατί η έκθεση Λάακσον θεωρεί τους εποίκους βόμβα στα θεμέλια της λύσης

- Οι αλχημείες με το εδαφικό και η εμπέδωση της τουρκοποίησης

Κανείς δεν δικαιούται να πανηγυρίζει για την αρνητική τροπή που παίρνουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό. Ακόμη και όσοι είχαμε αναλύσει ποιες ήταν οι θέσεις του Ακιντζί από την πρώτη στιγμή. Ότι δηλαδή οι θέσεις του Τουρκοκύπριου ηγέτη δεν είχαν διαφορά με εκείνες του βαθέος κράτους της Άγκυρας και του Έρογλου. Συναφώς, όμως, θα πρέπει να λεχθεί ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείνει τα μάτια στη νέα αποτυχία. Η οποία, για να εξελιχθεί σε «επιτυχία», θα πρέπει να γίνουν δεκτές οι θέσεις Ακιντζί, που κωδικοποιούνται ως ακολούθως:

΄Εποικοι και έγκλημα

Παραμονή όλων των εποίκων, οι οποίοι με βάση το διεθνές δίκαιο συνιστούν έγκλημα πολέμου. Και αυτό αφορά όχι μόνο την πρώτη γενιά εποίκων, αλλά, όπως ρητώς τονίζεται από το διεθνές δίκαιο, και τα παράγωγά τους. Επί του θέματος, υπάρχουν δύο εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, των Κουκό και Λάακσον. Η δεύτερη έκθεση, δηλαδή του Φινλανδού Λάακσον, θεωρεί τους εποίκους ως ωρολογιακή βόμβα για τη λύση και εξηγεί ότι θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά από την Τουρκία για συνταγματικές αλλαγές και άλλες διεκδικήσεις, που προφανώς θα προκαλέσουν πολιτειακά προβλήματα και θα απειλήσουν τη βιωσιμότητα της διευθέτησης του θέματος.

Διζωνικότητα και ψήφος

Πλειοψηφία επί του πληθυσμού και του εδάφους στο τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, που σημαίνει ταυτοχρόνως και αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου σε όσους Ελληνοκύπριους θα κατοικούν στον Βορρά και δεν θα ανήκουν σε εκείνες τις ποσοστώσεις, που θα επιτρέπουν στους Τουρκοκύπριους να έχουν την πλειοψηφία. Αλλιώς, εφόσον οι Ελληνοκύπριοι θα είναι στο σύνολο του πληθυσμού η πλειοψηφία, και εφόσον και προ του '74 ήταν πλειοψηφία στον Βορρά, και εφόσον θα έχουν δικαίωμα ψήφου, στο τέλος της ημέρας θα καταργηθεί η διζωνικότητα. Η οποία έχει περάσει από το έδαφος στις πολιτειακές εξουσίες, όπως μας είχε πει το 2004 στη Λουκέρνη της Ελβετίας ο τότε Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, όταν ανέλυε το σχέδιό του, προτού τεθεί σε δημοψήφισμα. Τι σημαίνει θα καταργηθεί η διζωνικότητα σε επίπεδο ομοσπονδιακών εξουσιών;

Σημαίνει ότι, αντί να υπάρχει ένα ελληνοκυπριακό και ένα τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, θα έχουμε δύο ελληνοκυπριακά συνιστώντα κράτη. Για να μην υπάρχει αυτό το αποτέλεσμα, που θα είναι για την τουρκική πλευρά χειρότερο από το ενιαίο κράτος, θα πρέπει να ακρωτηριαστεί το δικαίωμα της ψήφου και ταυτοχρόνως η αρχή, ένας άνθρωπος μία ψήφος (one man one vote). Κάτι τέτοιο οδηγεί στην εξής πραγματικότητα:

Στην εφαρμογή μιας ομοσπονδίας, στην οποία, στην καλύτερη περίπτωση, οι Ελληνοκύπριοι θα έχουν δικαίωμα εγκατάστασης, διακίνησης και εργασίας, αλλά δεν θα έχουν όλοι δικαίωμα ψήφου και περιουσίας. Θα έχουν δικαίωμα ψήφου και περιουσίας μέχρι του ποσοστού εκείνου που δεν θα ανατρέπει την τουρκική πλειοψηφία. Η διάκριση δεν θα είναι μόνο μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, αλλά και μεταξύ των Ελληνοκυπρίων. Θα έχουμε πολίτες διαφόρων ταχυτήτων και κατηγοριών! Ερώτημα πρώτο: Μα αυτό δεν είναι η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής; Ερώτημα δεύτερο: Μα αυτό δεν είναι παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Ερώτημα τρίτο: Στη βάση ενός τέτοιου καθεστώτος, πώς ο Βορράς θα είναι η πατρίδα μας και δεν θα συνιστά το χωριστό κράτος, όταν οι Ελληνοκύπριοι που θα ζουν εκεί θα είναι ως να ζουν στο Βέλγιο, στην Ολλανδία ή σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα; ΄Ετσι θέλουμε τον Βορρά; Μιαν άλλη ευρωπαϊκή χώρα, που θα συνεταιριστεί με τον Νότο και δεν θα είναι πατρίδα μας, αφού δεν θα έχουμε όλα τα δικαιώματα, που άλλοι Ευρωπαίοι και μη έχουν στις πατρίδες τους;

Εδαφικό, διπλές πλειοψηφίες και πρωτογενές δίκαιο

Εφαρμογή του δικαιώματος της συνιδιοκτησίας με πρώτο λόγο στον χρήστη. Και τη θέση αυτή τη συσχετίζει με εκείνην περί της πλειοψηφίας επί του πληθυσμού και επί του εδάφους. Και επειδή περί εδαφικού ο λόγος, σημαντικό είναι να αναφερθούμε στη φόρμουλα που εξετάζεται, ώστε να επιστρέψουν όσο περισσότερα εδάφη είναι δυνατό υπό Ελληνοκυπριακή Διοίκηση, για να είναι de facto λιγότεροι οι Ελληνοκύπριοι που θα επιστρέψουν υπό Τουρκοκυπριακή Διοίκηση και έτσι να επιλυθεί στη βάση των αποζημιώσεων το πρόβλημα της πλειοψηφίας και επί του εδάφους και επί του πληθυσμού, στο οποίο αναφέρεται ο Ακιντζί.

Και επί του οποίου ορθώς διαφωνεί η Κυβέρνηση. Η πρόταση αυτή ακούγεται καλά, αλλά δεν αλλάζει την ουσία του προβλήματος και τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της λύσης, που εάν είναι τέτοιος, θα απειλήσει και τη βιωσιμότητά της. Και εξηγούμε: Ακόμη και αν εφαρμοστεί μια τέτοια διευθέτηση επί του εδαφικού και του πληθυσμιακού, η διχοτομική τουρκική ουσία δεν αλλάζει, διότι το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Θα εφαρμοστεί αυτή η φόρμουλα για να είναι ο Βορράς εσαεί τουρκικός και επί του εδάφους και επί του πληθυσμού και επί των εξουσιών και της διοίκησης.

Να το θέσουμε όμως και αλλιώς: Εάν στο αρχικό στάδιο της λύσης οι Ελληνοκύπριοι που θα επιστρέψουν υπό Τουρκοκυπριακή Διοίκηση θα είναι λιγότεροι από τους Τουρκοκύπριους και τους εποίκους και αν μέσα από αποζημιώσεις και ανταλλαγές αποκτήσουν οι Τουρκοκύπριοι πλειοψηφία στη γη, αλλά, εάν στη συνέχεια υπάρχει μετακίνηση Ελληνοκυπρίων στον Βορρά για διαμονή, εργασία και αγορά περιουσίας, τότε τι θα συμβεί; Για να διατηρηθεί ο τουρκικός χαρακτήρας του Βορρά δεν θα έχουν οι πολίτες αυτοί ούτε δικαίωμα ψήφου ούτε δικαίωμα ιδιοκτησίας. Αλλιώς, θα ανατραπεί η διζωνικότητα. Ερώτημα: Τι σόι δημοκρατική και ευρωπαϊκή λύση θα είναι αυτή;

Και πώς θα πείσει ο Πρόεδρος τους Τούρκους να δεχθούν μια λύση επί των αρχών της ΕΕ, χωρίς εφαρμογή πρωτογενούς δικαίου, όταν με τη λύση δημοκρατικών αρχών ο κ. Ακιντζί ισχυρίζεται ότι θα χαθεί ο εσαεί τουρκικός χαρακτήρας του Βορρά και του παράνομου σήμερα κράτους, το οποίο την επαύριον θα γίνει νόμιμο; Και επειδή δεν θέλει την ανατροπή των διχοτομικών τετελεσμένων της εισβολής, επιμένει στις μόνιμες αποκλίσεις και στο πρωτογενές δίκαιο.

Εφαρμογή πρωτογενούς δικαίου και μόνιμων αποκλίσεων

Όταν ο Ακιντζί ισχυρίζεται ότι είναι ευρωπαϊστής, εννοεί ότι θέλει την ΕΕ να εμπλακεί στο Κυπριακό για να θεμελιώσει την παρθενογένεση. Δηλαδή να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και να αντικατασταθεί από δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, με την κυριαρχία να πηγάζει από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Στην ουσία, χωριστά. Αυτήν την τουρκική αντίληψη, η Άγκυρα επιδιώκει να θεμελιώσει μέσα από τα έγγραφα που κατέθεσε στην ΕΕ και μάλιστα μέσα από εκείνο της 28ης Μαΐου του 2015, στο οποίο αναφέρεται ότι ακόμη και αυτή η Ζυρίχη έχει προκύψει από την αυτοδιάθεση, η οποία ασκήθηκε από τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους.

Άρα έχουμε διπλή, ισχυρίζονται οι Τούρκοι, πηγή εξουσίας και, ως εκ τούτου, δύο κυριαρχίες. Και εφόσον γίνεται λόγος για δικαιώματα αυτοδιάθεσης από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και εφόσον με βάση το διεθνές δίκαιο αυτοδιάθεση ασκείται μόνο από λαούς και όχι από κοινότητες, Ακιντζί και Άγκυρα οδηγούν τα πράγματα στη γνωστή θέση τους περί «δύο συνιδρυτικών λαών»!

Τριχοτόμηση ιθαγένειας και διχοτόμηση εξουσιών

Ακιντζί και Άγκυρα θεωρούν ότι όλες αυτές οι θέσεις καθώς και άλλες δικαιολογούνται από και στηρίζονται στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και της συμφωνίας της 11ης Φεβρουαρίου μεταξύ Έρογλου και Αναστασιάδη. Τώρα, όχι εμείς, αλλά η ίδια η Κυβέρνηση τονίζει ότι διαφορετικά αντιλαμβάνεται ο Πρόεδρος τη διζωνικότητα και διαφορετικά ο Ακιντζί. Όπως υπάρχει διαφορά στον ρόλο της Ευρώπης, των δημοκρατικών αρχών και γενικά της λύσης. Ερώτημα: Πού είναι το κοινό όραμα;

Πώς υπάρχει κοινή βάση για λύση, όταν οι δύο ηγέτες διαφωνούν στα θεμελιώδη ζητήματα που καθορίζουν την τελική μορφή και το περιεχόμενο της λύσης; Έγινε, λέγεται, δεκτό από τον κ. Ακιντζί ότι θα υπάρχει μια ιθαγένεια, μια διεθνής προσωπικότητα, προφανώς ακόμη και η αρχή της μιας κυριαρχίας! Η Κυβέρνηση και η ηγεσία του ΑΚΕΛ θέλουν να πιστεύουν ότι έτσι είναι η κατάσταση, όπως ήθελαν θα πιστεύουν και για τις διπλές πλειοψηφίες και για τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα του Ακιντζί, τον οποίο προβάλλει, όμως, για να επισφραγίσει τα τετελεσμένα της εισβολής.

Δηλαδή τη διχοτόμηση. Ερώτημα: Πώς αποδέχεται ο κ. Ακιντζί τη μια και ενιαία κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, όταν μέσα από τις κόκκινες γραμμές και του ιδίου και του βαθέος τουρκικού κράτους διχοτομούνται; Πώς θα υπάρχει μια ιθαγένεια, όταν στην ουσία θα έχουμε τρεις; Μία ελληνοκυπριακή, μία τουρκοκυπριακή (μια για κάθε συνιστών κράτος) και μια κοινή. Προσέξετε, μάλιστα, το εξής: Η άσκηση του αυθύπαρκτου σε δημοκρατικά κράτη δικαιώματος της ψήφου δεν θα πηγάζει από την κοινή ιθαγένεια. Στην ουσία θα πηγάζει από την ιθαγένεια ενός εκάστου των κρατιδίων.

Γιατί; Διότι εάν δεν είναι κάποιος κάτοχος της εσωτερικής τουρκοκυπριακής ιθαγένειας, δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου στον Βορρά, για τους λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει. Για να έχει δικαίωμα ψήφου, θα πρέπει κάποιος να αποποιηθεί την εσωτερική ελληνοκυπριακή ιθαγένεια και να αιτηθεί στις Αρχές του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους για να του παραχωρήσουν την τουρκοκυπριακή εσωτερική ιθαγένεια. Δηλαδή θα γίνει από Έλληνας Τούρκος. Ό,τι ίσχυε και επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που ένας Κύπριος επιθυμεί να πάρει την υπηκοότητα ενός άλλου κράτους, όπως είναι η Βρετανία για παράδειγμα.

Η παραχώρηση δικαιώματος ψήφου και ιθαγένειας ανήκει στις κυριαρχικές εξουσίες των κρατών. Στη δική μας περίπτωση είτε κάθετα και εμφανώς είτε διά της πλαγίας οδού το ένα και ενιαίο κυριαρχικό δικαίωμα τεμαχίζεται. Γίνεται άλλοτε δύο, δηλαδή ένα για κάθε συνιστών κράτος ή ακόμη και τρία, για να μη μείνει εκτός της ανάλυσής μας η Κεντρική Κυβέρνηση. Για ποια όμως Κεντρική Κυβέρνηση γίνεται λόγος; Αυτήν που θα εκπροσωπεί την Κύπρο; Και πώς θα την εκπροσωπεί; Με μία φωνή; Και αν το ένα από τα δύο συνιστώντα κράτη διαφωνεί σε ουσιώδη ζητήματα, τι θα συμβεί; Σιγά που θα υπάρχει μια φωνή και μια εκπροσώπηση.

Αυτά είναι για τους αφελείς. Λόγια εύηχα. Ασπιρίνη σε ένα εξ υπαρχής προβληματικό πολιτειακό σύστημα. Άσε που σε αυτά προστίθεται ακόμη μια τουρκική θέση, την οποία εκφράζει ο κ. Ακιντζί: Πρόκειται γι' αυτήν της εκ περιτροπής Προεδρίας, και της σταθμισμένης ψήφου, που καταργεί τη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας και παραπέμπει στη διχοτομική αντίληψη περί της διπλής διεθνούς εκπροσώπησης.

Περί αξιοπιστίας και υπευθυνότητας

Με βάση όσα ανακοινώνει ο Ακιντζί, περί πρωτογενούς δικαίου, μόνιμων αποκλίσεων κ.λπ., και με βάση τα όσα έλεγε η Κυβέρνηση και ο Πρόεδρος, ότι δηλαδή υπάρχει σύγκλιση και κοινό όραμα, εγείρονται τα εξής ερωτήματα: Δεν καταλάβαιναν στις συνομιλίες οι ημέτεροι τι τους έλεγε ο Ακιντζί; Δεν ήθελαν να καταλάβουν ή τελικώς άλλα τούς έλεγε αρχικά και άλλα μετά; Εάν δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγε ή εάν άλλα τούς έλεγε και άλλα ήθελαν να πιστεύουν κατ' ελάχιστον, δικαίως θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν έκαναν καλή διαπραγμάτευση και ότι έχουν πολιτική ευθύνη και έλλειψη επαρκούς υπευθυνότητας, διότι παραπληροφορούσαν τον λαό. Εάν, από την άλλη, υπαναχώρησε ο κ. Ακιντζί από προηγούμενες θέσεις του είναι αναξιόπιστος. Και εφόσον το πράττει σήμερα, γιατί να μην το πράξει και μετά τη λύση; Πού είναι, λοιπόν, το κλίμα εμπιστοσύνης;

Φωνή βοώντος…

Όπως έχουμε επισημάνει, κανείς δεν έχει δικαίωμα να πανηγυρίζει για την κακή πορεία των συνομιλιών. Όμως, κανείς δεν μπορεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο και να αρνείται να δει την πραγματικότητα και να ζει σε πλάνες, ότι χωρίς αλλαγή στρατηγικής και υγιών στόχων θα εξευρεθεί λύση. Εδώ συντελούνται αλλαγές στη γειτονιά μας, στην Τουρκία σφάζονται και το κομματικό σύστημα του τόπου βρίσκεται αλλού. Αδυνατεί να επεξεργαστεί μιαν άλλη στρατηγική και επιμένει στην αποτυχημένη συνταγή της ομοσπονδίας. Και ας μην σπεύσουν κάποιοι να ρωτήσουν τι προτείνουμε. Από αυτές τις στήλες είχαμε πει ότι ο Ακιντζί υπηρετεί την ίδια τουρκική πολιτική με τους προκατόχους του. Είχαμε καταγράψει και καταγράφουμε σειρά εναλλακτικών επιλογών.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Η μεγαλύτερη στρατηγική αποτυχία είναι να ισχυρίζεται μια ηγεσία, όπως η δική μας, ότι δεν έχει σχέδιο Β και ότι δεν έχει εναλλακτικές επιλογές. Ειδικώς όταν είναι το αδύνατο μέρος, θέτει εαυτόν στον τοίχο και το ισχυρό μέρος, εφόσον δεν έχει κόστος, δεν έχει λόγο να υποχωρήσει. Το πρόβλημα είναι εμφανές: Το κομματικό κατεστημένο της ομοσπονδίας έχει οικοδομήσει καριέρες επί του Κυπριακού και προσδοκά να φτιάξει νέες πάνω στα συντρίμμια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Εάν παραδεχθεί το επί μακρόν λάθος του στόχου της ομοσπονδίας και την έλλειψη στρατηγικής, τότε τα κομματικά μικρομάγαζά του, ομού μετά των κομματικών στρατιωτών τους, θα πρέπει να πάνε στα σπίτια τους…