ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ

Πώς προωθείται το μοντέλο των Fax της Νορβηγίας, με τη Λευκωσία να ποιεί την νήσσαν λόγω συνομιλιών

Πώς η Αθήνα στηρίζει την ενεργειακή πολιτική της Τουρκίας και την αναβάθμισή της σε περιφερειακή δύναμη

Το πρόβλημα δεν είναι εάν θα αρχίσουν οι συνομιλίες ή όχι, αλλά εάν ο στόχος θα είναι η λύση ή η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, και τις δηλώσεις του κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα, ο στόχος των συνομιλιών είναι η διχοτόμηση της ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, εκ των οποίων το ένα θα είναι το σημερινό ψευδοκράτος, το οποίο θα αναγνωριστεί διά των υπογραφών μας. Δηλαδή, αντί η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως η αντιδήλωση που η ΕΕ εξέδωσε στις 21 Σεπτεμβρίου του 2015 καθορίζει, θα αναγνωρίσουμε εμείς το ψευδοκράτος και θα το εντάξουμε στην ΕΕ!

Το πάγωμα των ενεργειακών

Με άλλα λόγια, θα εξέλθει της ΕΕ το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, που εντάχθηκε με βάση το Πρωτόκολλο 10, και θα αντικατασταθεί από τα δύο συνιστώντα κράτη, που θα έχουν μια κοινή Κεντρική Κυβέρνηση, η οποία από τυπικής, νομικής και συνταγματικής ισχύος δεν θα μπορεί να υπερτερεί των κρατιδίων. Και προσέξτε το εξής: Για να πει η Τουρκία «ναι» σε μια τέτοια λύση, η Κυβέρνηση με τη στήριξη του ΑΚΕΛ προσφέρει ως νέα δώρα την ενταξιακή της πορεία, μερίδιο στο φυσικό αέριο, αφού η κυπριακή ΑΟΖ θα τριχοτομηθεί, καθώς και γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό έλεγχο της περιοχής μας από την Άγκυρα.

Μέσω ημών, η Τουρκία θα κάνει άλμα για την ανάδειξή της σε περιφερειακή δύναμη. Και προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή την ενεργειακή, δυστυχώς συμβάλλει η νέα ελληνική κυβέρνηση και δη ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος συμμετέχει σε πρόγραμμα μαζί με άλλες βαλκανικές χώρες και τη Ρωσία στην ολοκλήρωση του αγωγού Turkish Stream, ως εναλλακτικής επιλογής του South Stream.

Αντί δηλαδή, όπως ελέγετο, να αποτελέσει η Κύπρος και η Ελλάδα, μαζί με το Ισραήλ, εναλλακτική ενεργειακή επιλογή για την ΕΕ, λόγω της κρίσης με τη Ρωσία, η μεν Αθήνα στρέφεται προς την Άγκυρα, της οποίας τον γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό ρόλο ενισχύει, η δε Λευκωσία παραπαίει και δεν έχει καταφέρει να εμφανίσει κανένα εναλλακτικό πρόγραμμα στην ΕΕ. Και ταυτοχρόνως, ποτέ δεν έχει καταφέρει, παρά τις πολλάκις διατυπωθείσες διαβεβαιώσεις, να συνάψει στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ.

Άρα, η όποια εναλλακτική ενεργειακή οδός θυσιάζεται στον βωμό των συνομιλιών. Και η Κυβέρνηση, η οποία αποδέχθηκε στην ουσία όλους τους τουρκικούς όρους περί παγώματος των ερευνών για το φυσικό αέριο, ισχυρίζεται ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι το φυσικό αέριο από το Οικόπεδο 12 θα περάσει προς την Αίγυπτο. Άγνωστο, όμως, πότε…

Προφανώς, οι διαδικασίες θα καθυστερήσουν, με την προοπτική λύσης, για να περάσει ο αγωγός από την Κύπρο προς την Τουρκία, με στόχο να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της Άγκυρας. Και να μετατραπούμε συνταγματικώς, πολιτειακώς και ενεργειακώς, δικός της δορυφόρος. Επειδή, δε, θα είμαστε και εκτός ΝΑΤΟ, ο πλήρης έλεγχος θα συνεχίσει να ανήκει στην Τουρκία και τη Βρετανία. Όχι μόνο δεν θα αλλάξει η υφιστάμενη κατάσταση, αλλά ακόμη και αν αλλάξει, θα είναι προς όφελος της Τουρκίας.

Το αντάλλαγμα της μη ένταξης

Προσέξτε, λοιπόν, μια διάσταση την οποία έχουμε προ καιρού αναφέρει, και μακάρι να βγούμε λανθασμένοι: Εφόσον η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει εναλλακτική στρατηγική, την οποία πολλάκις αναλύσαμε από τις στήλες αυτές, η ΕΕ δεν θα διστάσει να δώσει την Κύπρο ως δώρο στην Τουρκία και ως αντάλλαγμα της ειδικής σχέσης που βρίσκεται ήδη προς δρομολόγηση. Και εξηγούμε συναφώς τα εξής: Η Διεύρυνση έχει παγώσει για τα επόμενα πέντε χρόνια. Και η ΕΕ θέλει να δώσει ανταλλάγματα στην Τουρκία για λόγους κατευνασμού και συμφερόντων.

Μέσα σε αυτή τη λογική, προωθείται η λεγόμενη εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας-ΕΕ. Που σημαίνει, στην ουσία, την είσοδο της Άγκυρας από το παράθυρο. Διότι αυτή η εμβάθυνση περιλαμβάνει την ισότιμη συμμετοχή της Τουρκίας στις εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες που αφορούν τις σχέσεις της ΕΕ με τις ΗΠΑ και με άλλες μεγάλες αγορές. Οπότε η Άγκυρα θα έχει οφέλη πολλών δις ευρώ και δολαρίων, χωρίς όμως να είναι επισήμως πλήρες κράτος-μέλος, αλλά υιοθετώντας τις όποιες οδηγίες που είναι συμφέρουσες για την ίδια. Κάτι ανάλογο με το μοντέλο των Fax της Νορβηγίας.

Θα έχει όλα τα οφέλη από το διεθνές εμπόριο, αλλά θα καθορίζει η ίδια, εφόσον δεν είναι πλήρες κράτος-μέλος, εάν και ποιες υποχρεώσεις θα έχει. Ταυτοχρόνως, όμως, η όποια διαδικασία μοιάζει με ένταξη από το παράθυρο, χωρίς υποχρεώσεις. Το ζήτημα αυτό είναι συναφές και με την Κύπρο. Η εφαρμογή του πρόσθετου πρωτοκόλλου από την Άγκυρα -που συνιστά άρση του εμπάργκο που επιβάλλεται σε πλοία και αεροσκάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και σε κυπριακά προϊόντα- είναι τμήμα της τελωνειακής ένωσης.

Και η Τουρκία έχει νομική υποχρέωση να εφαρμόσει το πρόσθετο πρωτόκολλο, αλλιώς υπάρχει ζήτημα παραβίασης της αρχής της αμοιβαιότητας και της ομαλής λειτουργίας της ίδιας της τελωνειακής ένωσης, την ίδια στιγμή που προκαλούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της αγοράς της, καθώς και σε βάρος της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Γιατί; Διότι τα τουρκικά προϊόντα πλημυρίζουν την κυπριακή αγορά μέσω τρίτων κρατών-μελών της ΕΕ, ενώ τα κυπριακά δεν μπορούν να εισαχθούν στην Τουρκία.

Στην ουσία τα τουρκικά προϊόντα πνίγουν την κυπριακή αγορά και δίνουν τη χαριστική βολή σε πολλές από τις εναπομείνασες μετά την κρίση βιοτεχνίες ή μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις. Συνεπώς, το άνοιγμα ή όχι του οποιουδήποτε κεφαλαίου, όπως είναι το 17 για το ευρώ ή άλλα ενταξιακά κεφάλαια, έχει τη δική του σημασία, εφόσον συνιστά νέο τουρκικό δώρο στην επανέναρξη των συνομιλιών. Όμως, το χοντρό παιχνίδι και εκεί που πονά η Τουρκία είναι στο ζήτημα της εμβάθυνσης της τελωνειακής ένωσης και στο κεφάλαιο 15 με την ενέργεια.

Η επανέναρξη των συνομιλιών με το ταυτόχρονο πάγωμα των ερευνών της TOTAL και της ENI, σε συνδυασμό με την αποχώρηση του Μπαρμπαρός, ανατρέπουν την επιχειρηματολογία της κυπριακής Κυβέρνησης, περί παραβίασης της κυπριακής ΑΟΖ, και ανοίγουν τον δρόμο σε νέες τουρκικές πιέσεις για το άνοιγμα του κεφαλαίου 15 για την ενέργεια, που είναι ζήτημα συναφές με την ενίσχυση του ρόλου της Άγκυρας ως περιφερειακής δύναμης και ως κύριας ενεργειακής οδού για την ΕΕ.

Τουρκικές υποχρεώσεις και τα παροπλισμένα όπλα

Αντί, λοιπόν, να ζητούμε την εφαρμογή του πρόσθετου πρωτοκόλλου και την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, μπαίνουμε σε ένα διάλογο από τον οποίο η Άγκυρα έχει μόνο όφελος. Ερώτημα: Υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί να είναι διαλλακτική, όταν μάλιστα έχει τη στήριξη του κ. Άιντα; Μας έχει δοκιμάσει και κατανοεί ότι έχουμε θέσει τα όπλα παρά πόδας και ότι είμαστε ένα βήμα προτού σηκώσουμε λευκή σημαία. Γιατί ενταχθήκαμε στην ΕΕ; Για να διατηρήσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία ζωντανή ή για να τη διαλύσουμε;

Τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ επί τη βάσει του Πρωτοκόλλου 10, όπως και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, παροπλίστηκαν από τις εκάστοτε κυπριακές κυβερνήσεις. Και αυτό το γράφαμε από το 2006. Ότι, δηλαδή, θα έλθουν μια μέρα να μας πουν ότι φταίει η ΕΕ, ότι δεν έχουμε φίλους και ότι πρέπει να υπογράψουμε την καταδίκη μας. Την οποία, όμως, θα εμφανίσουν ως νίκη.

Οι συμμαχίες με βάση το φυσικό αέριο και η αλλαγή των ισοζύγιων δυνάμεων με το Ισραήλ μπήκαν στο ράφι και τα πλεονεκτήματα της ΕΕ γίνονται θυσία στον βωμό των συνομιλιών, οι οποίες δεν οδηγούν σε λύση, αλλά στη διάλυση του ενιαίου υφιστάμενου κράτους σε δύο ισότιμα συνιστώντα κράτη, αντί στην επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία οφείλουμε να διατηρήσουμε ως κόρην οφθαλμού. Τώρα ακούγονται και εκείνες οι φωνές που τάζουν της Τουρκίας λύση, η οποία θα υλοποιεί τις ενεργειακές της φιλοδοξίες, καθώς και εκείνες που θα την καθιστούν ηγεμόνα της περιοχής.

Ακόμη όμως και αν τα δώσουμε όλα, να είστε βέβαιοι ότι το κυπριακό πρόβλημα δεν θα κλείσει μέσα από οποιαδήποτε μορφή ομοσπονδίας. Θα ανοίξει, λόγω της δυσλειτουργίας του δεσποτικού χαρακτήρα της Άγκυρας, το νέο κυπριακό πρόβλημα, που θα είναι πολύ πιο τραγικό από το υφιστάμενο. Η Τουρκία εκλαμβάνει την καλή μας θέληση και τα δώρα ως αδυναμία. Χωρίς να έχει πρόθεση συμβιβασμού. Όχι εμείς αλλά η Τουρκία κατέχει την Κύπρο και πρέπει να δείξει καλή πρόθεση για λύση.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος έθεσε ως ζήτημα προτεραιότητας την επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου, όπως οι δεύτερες συμφωνίες Κορυφής του ‘79 καθορίζουν. Γιατί δεν το θέτει επί τάπητος; Γιατί δεν κλείνει την πόρτα στην εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης, εφόσον η Τουρκία δεν εφαρμόζει το πρόσθετο πρωτόκολλο; Γιατί μας θεωρούν δεδομένους, ότι δεν θα θέσουμε βέτο στο άνοιγμα νέων κεφαλαίων, όταν η Τουρκία ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουμε και όταν αρνείται να μας αναγνωρίσει;

Ο φερετζές του ΟΗΕ και η «απαγωγή του κράτους»

Υποβάλλουμε τις θέσεις αυτές στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού διαλόγου, διότι πιστεύουμε ότι κανείς δεν θέλει τα χειρότερα. Και τονίζουμε τα ανωτέρω, για να υποδείξουμε ότι υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές για να προκληθεί κόστος στην Τουρκία και για να μην παγιδευτούμε σε ένα νέο κύκλο συνομιλιών, που ήταν βαλτωμένος προτού διακοπεί, αλλά και για έναν πολύ σοβαρό λόγο:

Για να προσθέσουμε στη δημιουργία ενός κλίματος και μιας διαδικασίας, στη βάση της οποίας θα οδηγηθούμε όντως σε δημοκρατική και βιώσιμη λύση και στη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, επί τη βάσει συνταγματικών και διοικητικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της ΕΕ, και όχι στη διάλυσή της και την παράδοσή της στην Τουρκία. Και ταυτοχρόνως θα πρέπει να τεθεί φρένο στα παπαγαλάκια των ξένων πρεσβειών, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα μας ξεγελάσουν, φτιάχνοντας μια ομοσπονδία δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, η οποία θα καλύπτεται κάτω από τον φερετζέ της ΕΕ και του ΟΗΕ, του οποίου ο Ειδικός Σύμβουλος στην Κύπρο ισχυρίζεται ότι έχουμε «απαγάγει το κράτος». Και αποκαλύπτει προς τα πού θα τραφεί και ποιος είναι ο στόχος μιας σικέ διαδικασίας…