Η συγκλονιστική συνέντευξη της Uzay Bulut για το Κυπριακό και το 1974
Μέσα από την έρευνά μου γνώριζα διαφορετικά την ιστορία, γνώριζα για τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία στην Κύπρο και είχα εξοργιστεί για την παραχάραξη της ιστορίας, τονίζει η Τουρκάλα δημοσιογράφος

Για την παραχάραξη της ιστορίας και την προπαγάνδα που γίνεται από το τουρκικό κράτος για το Κυπριακό, από τα πρώτα βήματα των Τούρκων πολιτών στο σχολείο, μίλησε, σε αποκλειστική της συνέντευξη στο SigmaLive, η Τουρκάλα δημοσιογράφος Uzay Bulut, συγγραφέας του άρθρου το οποίο προκάλεσε θόρυβο στο Ισραήλ αλλά και στην Κύπρο προ ημερών.

Η Uzay Bulut δηλώνει ότι γράφοντας για τις τουρκικές θηριωδίες στην Κύπρο το 1974, για την αδικία εις βάρος των Ελληνοκυπρίων η οποία υφίσταται μέχρι σήμερα, απλώς κάνει όσα την προστάζει το δημοσιογραφικό της καθήκον και η καρδιά της, ελπίζοντας ότι στο τέλος θα βοηθήσει τη χώρα της να ρίξει τα τείχη της προπαγάνδας που διατηρεί μέχρι σήμερα.

«Ένιωσα εξοργισμένη όταν έβλεπα στα τουρκικά κανάλια να επικρίνεται ο Νετανιάχου για τις επιθέσεις στη Γάζα και στη συνέχεια να ακολουθεί ρεπορτάζ για τα πανηγύρια της δήθεν ''ειρηνευτικής επέμβασης'' στην Κύπρο», δηλώνει χαρακτηριστικά.
Μέρος της συνέντευξης της Bulut στο SigmaLive, καθώς και τη θέση της για τη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, δημοσιεύει σήμερα η «Σ».

Δολοφονίες και βιασμοί
Το άρθρο σας έχει προκαλέσει αίσθηση στην κυπριακή κοινή γνώμη. Είναι αρκετοί οι οποίοι δεν πίστευαν πως δημοσιογράφος με τουρκική υπηκοότητα αναφερόταν με τρόπο αντικειμενικό στις τουρκικές θηριωδίες που έγιναν στην Κύπρο το 1974. Μάλιστα, είναι πολλοί που υποστήριζαν ότι είστε κουρδικής καταγωγής. Ποια είναι η αλήθεια για τις ρίζες σας;
Eίμαι Τουρκάλα. Επειδή καλύπτω συχνά θέματα που αφορούν το Κουρδικό, πολλοί πιστεύουν ότι είμαι κουρδικής καταγωγής. Όμως είμαι τουρκικής καταγωγής.

Γιατί ένιωσες ότι θα έπρεπε να συγκρίνεις τα γεγονότα της Γάζας με την Κύπρο;
Τα ρεπορτάζ που έβλεπα στην τηλεόραση με παρακίνησαν να συγκρίνω την τουρκική στάση απέναντι στο Ισραήλ, τη Χαμάς και την Κύπρο. Παρακολουθούσα τις ειδήσεις και το πρώτο θέμα ήταν οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι, και ιδιαίτερα ο Ερντογάν, καταδίκαζε το Ισραήλ για τις επιχειρήσεις στη Γάζα. Το δεύτερο ρεπορτάζ αφορούσε τους πανηγυρισμούς για την 40ή επέτειο της «ειρηνευτικής επιχείρησης» στην Κύπρο. Οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι αντάλλαζαν χειραψίες, εκφωνούσαν ομιλίες και πανηγύριζαν τη «νίκη» σε ένα «φεστιβάλ ειρήνης και ελευθερίας».

Εγώ φυσικά, μέσα από την έρευνά μου, γνώριζα διαφορετικά την ιστορία. Γνώριζα για τα εγκλήματα που διέπραξε η Τουρκία στην Κύπρο και είχα εξοργιστεί για την παραχάραξη της ιστορίας. Οι δολοφονίες, οι βασανισμοί, οι βιασμοί, η κλοπή περιουσιών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι παράνομες κρατήσεις και άλλα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας σε ένα έδαφος στο οποίο η Τουρκία δεν είχε κανένα ιστορικό ή ηθικό δικαίωμα να πράξει. Ένιωσα τόσο εξοργισμένη, συγκλονισμένη που έβλεπα να γιορτάζεται μια τόσο μεγάλη αδικία, την ίδια ώρα που καταδίκαζαν μια στρατιωτική επιχείρηση μιας άλλης χώρας. Γι’ αυτό σκέφτηκα ότι αυτή η υποκρισία θα πρέπει να εκτεθεί. Και έγραψα εκείνο το κομμάτι, που ήταν και το πρώτο μου που αφορούσε την Κύπρο. Δεν περίμενα πραγματικά ότι θα έπαιρνε τόσες διαστάσεις.

Αγνοούν την αλήθεια οι Τούρκοι πολίτες
Αναφέρθηκες στην προπαγάνδα που γίνεται από τα τουρκικά μέσα για το κυπριακό πρόβλημα. Οι Τούρκοι πολίτες αντιλαμβάνονται καθόλου τι συμβαίνει στην Κύπρο τις τελευταίες πέντε δεκαετίες και από πού ξεκίνησαν όλα; Η πλειοψηφία πιστεύουν αυτήν την προπαγάνδα;
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στην Τουρκία δεν γνωρίζουν την αλήθεια για την Κύπρο. Τρέφονται με την τουρκική εκδοχή των γεγονότων, η οποία είναι σκόπιμα παραμορφωμένη. Ήμουν και εγώ μια από αυτούς, οπότε γνωρίζω από προσωπική εμπειρία το μέγεθος της προπαγάνδας. Aπό τα πρώτα χρόνια μας στο σχολείο, είμαστε εκτεθειμένοι στην τουρκική κρατική προπαγάνδα, ή, με άλλα λόγια, σε μια ευφάνταστη και αναληθή εκδοχή της ιστορίας. Θυμάμαι ότι στις εθνικές επετείους εγκωμιάζονταν τόσο το κράτος της Τουρκίας όσο και η λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου.

Υπάρχουν δύο μύθοι που έχουν δημιουργηθεί και μας σερβίρονται, ότι η παρουσία της Τουρκίας στην Κύπρο και η εγκαθίδρυση τουρκικής κυβέρνησης εκεί είναι νόμιμα. Πρώτον, ο τουρκικός λαός έχει κατηχηθεί να πιστεύει ότι το βόρειο τμήμα του νησιού ήταν ανέκαθεν κυρίως τουρκικό, ώστε να μην το βλέπουν ως μια διαδικασία εποικισμού. Το βλέπουν ως μια διαδικασία όπου η Τουρκία επέστρεψε πίσω σε «τουρκικό έδαφος».

Δεν ξέρουν ότι η πλειοψηφία των Τούρκων που βρίσκονται σήμερα στην «ΤΔΒΚ» είναι αποτέλεσμα εθνοκάθαρσης. Δεν ξέρουν ότι χιλιάδες Ελληνοκύπριοι εκδιώχθηκαν από τις περιουσίες τους και αναγκάστηκαν να μεταφερθούν στον Νότο, και πως τα σπίτια τους δόθηκαν σε Τουρκοκυπρίους και εποίκους από την Τουρκία.

Μακροχρόνια και συστηματική προπαγάνδα
Εάν κάνετε μια έρευνα στο Google, για την τουρκική εισβολή, χρησιμοποιώντας Τουρκικά, θα δείτε ότι όλες οι εμφανίσεις αναφέρονται σε «τουρκική ειρηνευτική επιχείρηση» ή «βρετανική προσάρτηση της Κύπρου». Οπότε, εκτός και αν κάποιος Τούρκος ξέρει Αγγλικά, και κάνει έρευνα για να μάθει τα πραγματικά γεγονότα, δεν θα μάθει ποτέ για την τουρκική προπαγάνδα. Αυτή η προπαγάνδα σερβίρεται στους Τούρκους ως η ειρηνευτική επιχείρηση της Τουρκίας στην Κύπρο, ως αποτέλεσμα των βιαιοπραγιών των Ελληνοκυπρίων σε βάρος των Τουρκοκυπρίων.

Πάντα μας έλεγαν ότι οι Τουρκοκύπριοι σφάζονταν από τους Ελληνοκυπρίους και έτσι θα έπρεπε να επέμβει η Τουρκία για να τους προστατέψει. Αυτό πιστεύουν λοιπόν οι Τούρκοι. Δεν υπάρχει πουθενά αναφορά για την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό του νησιού, που πάει 3000 χρόνια πίσω. Συνεπώς, οι Τούρκοι πιστεύουν ότι η λεγόμενη «ειρηνευτική επιχείρηση» ήταν νόμιμη και απαραίτητη. Εάν επαναλαμβάνεται ένα ψέμα πολύ συχνά, τότε γίνεται αλήθεια. Η τουρκική κρατική προπαγάνδα για την Κύπρο είναι ίσως μια από τις πιο μακροχρόνιες και συστηματικές προπαγάνδες που έχουν διεξαχθεί ποτέ στην παγκόσμια ιστορία.

Άδικη και ανέφικτη η λύση ΔΔΟ
Πιστεύεις ότι ο στόχος για λύση του Κυπριακού, βασισμένης στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, είναι εφικτός και δίκαιος, προκειμένου να επανενωθεί η Κύπρος;
Κανένα από τα δύο. Αν και πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω διαβάσει ολόκληρο το περίφημο σχέδιο Ανάν. Σε γενικές γραμμές η αδικία αποτελεί ένα ανόητο θεμέλιο για την όποια λύση. Πόσω μάλλον σε μια περίπτωση όπως την Κύπρο, όπου οι αδικίες ξεπερνούν κάθε μέτρο. Κοιτάζοντάς το από άποψη αρχών, όπως το βλέπω εγώ, γιατί μια λύση η οποία χωρίζει τους ανθρώπους σύμφωνα με τη φυλή τους να γίνει αποδεκτή; Γιατί θα πρέπει να νομιμοποιηθούν όλα τα εγκλήματα, αλλά κυρίως το έγκλημα της εθνοκάθαρσης και του συνεχιζόμενου εποικισμού;

Γιατί να κατοχυρωθεί στο ανώτατο επίπεδο δικαίου η διαχωριστική γραμμή του νησιού, όταν ποτέ ξανά δεν έχει εφαρμοστεί τέτοιο παράδειγμα γεωγραφικού διαχωρισμού στη βάση της φυλής; Δεν φοβάστε ότι κάνοντάς το αυτό θα δοθεί νομικό κίνητρο για να ικανοποιηθεί η επιδίωξη αυτών που θέλουν τη μόνιμη διαίρεση του νησιού; Νομίζω ότι όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να καταδικάσουν το γεγονός ότι θα ζητηθεί από την ιστορική πλειοψηφία του νησιού να πάνε στις κάλπες και να ψηφίσουν υπέρ της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων τους χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα και είναι λογικό να δημιουργεί υποψίες.

Κίνδυνος επιστροφής στη βία
Οι πόλεις, όπως η Λάπηθος και η Κερύνεια, δεν ήταν ανέκαθεν ελληνοχριστιανικές πόλεις πριν από την εισβολή; Οι περιουσίες δεν ανήκαν κυρίως σε Ελληνοκυπρίους; Πώς θα νιώσουν άραγε οι Ελληνοκύπριοι όταν θα επιστρέψουν στις ιστορικές πόλεις τους, για να διαπιστώσουν ότι πλέον θα διοικούνται από Τουρκοκυπρίους, ανεξαρτήτως δημογραφίας; O φόβος μου είναι ότι κάτι τέτοιο θα αποτελέσει την αφορμή για νέα κρούσματα βίας, δημιουργώντας τις ίδιες συνθήκες με το 1960, όταν προβοκατόρικες πράξεις οδήγησαν σε δράμα όλους τους Κυπρίους; Αυτό θέλετε; Ίσως είναι ένα στοίχημα που είστε διατεθειμένοι να παίξετε.

Αν με ρωτάτε εμένα, όμως, οι προοπτικές επιτυχίας σας δεν είναι μεγάλες, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πρόσφατη ιστορία. Όμως, ακόμα και αν αποδεχθείτε μια ομοσπονδιακή λύση, ως συμβιβασμό, διερωτώμαι, αν υπάρχει κάποια ομοσπονδία στη γη στην οποία τα συνιστώντα κράτη διοικούνται από συγκεκριμένη φυλή ή που να έχουν δικαίωμα βέτο στα εθνικά θέματα. Αν έπρεπε να μιλήσω για τη δική μου χώρα, όπου γίνεται λόγος για αναβάθμιση του συντάγματος, τότε θα είχε λογική αν μιλάμε για ομοσπονδία, γιατί ένα κομμάτι της χώρας είναι ιστορικά κουρδικό και δεν προέκυψε κατόπιν παραβιάσεως του διεθνούς δικαίου.

Όμως, αμφιβάλω αν οι Τούρκοι ομοεθνείς μου είναι τόσο γενναίοι με τους Κούρδους, όσο οι Κύπριοι. Το θέμα της ασφάλειας είναι ένα από τα κυριότερα ζητήματα που μια μειονότητα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα του βέτο. Όμως, καμιά μειονότητα δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα του βέτο σε εθνικά ζητήματα, ιδιαίτερα κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν στα κατεχόμενα. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός, αφενός ότι η δημοκρατική τους βούληση ορίζεται από ξένους, τους Τούρκους εποίκους, που αποτελούν την πλειοψηφία. Από την άλλη, οι Ελληνοκύπριοι ήδη έχουν κάνει ένα γιγαντιαίο συμβιβασμό, να παραιτηθούν στην ουσία από το ιστορικό και αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Αυτό δεν πρέπει να τυγχάνει εκπτώσεων από κανέναν ο οποίος θέλει μια διευθέτηση στο Κυπριακό.