Δημήτρης Παπαδημήτρης: Ο δημοσιογράφος, ο επιθεωρησιογράφος, ο άνθρωπος

Ο Δημήτρης του γέλιου, ο Δημήτρης του στίχου, ο Δημήτρης της μετριοπάθειας, ο Δημήτρης της ανοικτής καρδιάς, ο χαλκέντερος της δημοσιογραφίας, ο Δημήτρης Ξενή Παπαδημήτρης, μας έφυγε την περασμένη Δευτέρα, σε ηλικία 81 χρονών. Ο θάνατός του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην κυπριακή δημοσιογραφία, το θέατρο και γενικά τον πολιτισμό, που τα υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση για 60 τόσα χρόνια.

Ό,τι και να γραφτεί ή λεχθεί για τον αξέχαστο Δημήτρη Παπαδημήτρη, είναι λίγο. Όσοι τον έζησαν από κοντά κι όσοι τον παρακολούθησαν στη δημοσιογραφική και συγγραφική του διαδρομή, έχουν πολλά να πουν. Κι εγώ, που δούλεψα μαζί του για εννιά τόσα χρόνια, του αφιερώνω το ταπεινό μου σημείωμα:

Ο Δημήτρης Παπαδημήτρης γεννήθηκε στη σκλαβωμένη σήμερα Λύση, το 1936. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του φοίτησε στο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας και με την αποφοίτησή του προσλήφθηκε στο μεταλλείο Καλαβασού. Με την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ έγινε μέλος της Οργάνωσης κι άρχισε να γράφει πατριωτικά ποιήματα, που απαγγέλλονταν σε εθνικές εκδηλώσεις και μνημόσυνα ηρώων του Αγώνα. Μερικά μελοποίησε ο συγχωριανός του Κωνσταντίνος Κασσιανός και τραγουδήθηκαν από την αγωνιστική νεολαία. Όντας υπάλληλος στην Καλαβασό έγινε συνεργάτης του περιοδικού «Τimes of Cyprus». Το 1959 προσλήφθηκε στην εφημερίδα «Έθνος», μεταπήδησε στην «Εθνική» και μετά στη «Μάχη», όπου αναδείχθηκε αρχισυντάκτης. Οι «Ελευθεροστομίες» του άφησαν εποχή.

Εποχή έγραψαν και οι επιθεωρήσεις του, που τον ανέδειξαν κορυφαίο συγγραφέα στο είδος αυτό του θεάτρου. Τo θεατρικό-επιθεωρησιακό ταλέντο του Δημήτρη Παπαδημήτρη άρχισε να ξεδιπλώνεται μετά την τουρκική ανταρσία του 1963-64. Γράφει την πρώτη του επιθεώρηση «Μπαζούκα», μέσα σε μια νύκτα και την παραδίδει στον γενικό διευθυντή του Οργανισμού Θεατρικής Ανάπτυξης Κύπρου, βετεράνο δημοσιογράφο Γεώργιο Φιλή. Αυτός ενθουσιάζεται και αποφασίζει το ανέβασμά της. Η επιτυχία που σημείωσε ήταν πρωτοφανής. Ανεβάστηκε σ’ όλες τις πόλεις, κωμοπόλεις και πλείστα χωριά της Κύπρου. Ακολούθησε η δεύτερη «Άλλος για την Μανσούρα», που στέφθηκε από την ίδια επιτυχία, γεγονός που τον καθιέρωσε πια ως κορυφαίο επιθεωρησιογράφο. Έγραψε τρακόσιες τόσες επιθεωρήσεις.

Τον Δημήτρη τον έζησα από κοντά στη «Μάχη» και το «Θάρρος» ως αρχισυντάκτη μου, μέχρι που αποχώρησε για να αφοσιωθεί απερίσπαστα στο συγγραφικό του έργο, οπότε τον αντικατέστησα στην αρχισυνταξία των δυο εφημερίδων του Νίκου Σαμψών. Θυμάμαι, μια Κυριακή, μου τηλεφώνησε να προωθήσω την ύλη γιατί θα καθυστερούσε. Έγραφε μιαν από τις επιθεωρήσεις του και έπρεπε να την παραδώσει την άλλη μέρα. Είχα κλείσει όλες τις σελίδες εκτός από την πρώτη, την οποία είχα έτοιμη.

Κατά τις έντεκα το βράδυ ήρθε ο Δημήτρης, έριξε μια ματιά στις ειδήσεις που προορίζονταν για την πρώτη σελίδα και σε μερικά λεπτά, το «πλάνο» ήταν έτοιμο. «Χάμπο, είναι όλα εντάξει. Αύριο θα πω στον Σαμψών να σε προσλάβει και στη "Μάχη"» - μέχρι τότε εργαζόμουν μόνο στο «Θάρρος»- , πράγμα που έγινε. Ήθελε να εργάζομαι στη βάρδια του, για να τον διευκολύνω να γράφει τις επιθεωρήσεις του.

Ως δημοσιογράφος ο Δημήτρης ήταν πολυτάλαντος. Ήταν δεινός χειριστής της γλώσσας, αρθρογράφος, σχολιογράφος και κορυφαίος ευθυμογράφος. Επίσης τα σχέδια των σελίδων του ήταν πρωτοποριακά. Οι «Ελευθεροστομίες» του στη «Μάχη άφησαν εποχή. Και δεν είναι τυχαίο που, όταν μεταπήδησε στον «Φιλελεύθερο», σημείωσε και πάλι επιτυχία με τις «Φιλελευθεροστομίες» του. Ως χαρακτήρας, ο Δημήτρης ήταν πεντακάθαρος, ντόμπρος, ειλικρινής, άκακος και ανυστερόβουλος. Γι' αυτό και ήταν αγαπητός σε όλη τη δημοσιογραφική οικογένεια. Μέχρι τελευταία συναντιόμασταν κάθε Σάββατο στο «Mall» Έγκωμης και τα λέγαμε. Η φιλία μας κράτησε μέχρι το τέλος.

Φίλε Δημήτρη, στάθηκα τυχερός που συνεργάστηκα μαζί σου. Πολλά έμαθα από σένα. Και σ’ ευγνωμονώ. Πάντα θα σε θυμάμαι ακμαίο, ευπροσήγορο, χαμογελαστό, ήρεμο.

Στο καλό φίλε Δημήτρη. Να ‘ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε κι αιώνια η μνήμη σου.