Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ
Ξεκίνησε από την ενόργανη γυμναστική και μεταπήδησε στο κολύμπι για ιατρικούς αρχικά λόγους, όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας της με την όρασή της στα εννιά, μόλις, χρόνια της
Ακόμα και η ίδια δεν πίστευε ότι μεταπηδώντας στο κολύμπι θα κατόρθωνε όσα μέχρι σήμερα κατόρθωσε, ανεβαίνοντας μέχρι στιγμής τέσσερεις φορές στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου σε παραολυμπιακούς
Ίσως η φετινή συμμετοχή της να είναι η τελευταία της καριέρας της, δηλώνοντας από τώρα πως εάν τελικά αποχωρήσει, θα αποχωρήσει πλήρως ευτυχισμένη και ικανοποιημένη
Η Καρολίνα Πελενδρίτου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Χρυσή παεραολυμπιονίκης τέσσερεις φορές και χρυσή πρωταθλήτρια στην κολύμβηση. Είναι παραδεκτό δε, πως είναι από τα άτομα που αποδεικνύουν περίτρανα σε όλους μας πως ό,τι στόχο κι αν θέσεις μπορείς να τον επιτύχεις, ανεξαρτήτως των οποιωνδήποτε δυσκολιών ή προβλημάτων κληθείς να αντιμετωπίσεις. Άλλωστε στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα και δεν έρχονται όπως επιθυμούμε. Όπως και στην περίπτωση της Καρολίνας, η οποία από αλλού ξεκίνησε κι αλλού κατέληξε, κάνοντας, ταυτόχρονα, περήφανη τη χώρα μας, ενώ ελπίζουμε και πως στους φετινούς Παραολυμπιακούς θα μας ξανακάνει γι' άλλη μία φορά περήφανους, ασχέτως του εάν ενδέχεται να σηματοδοτήσουν το τέλος της μεγάλης καριέρας της.
Ο απολογισμός
Μιλώντας στη στήλη μας «Μαχητές και Νικητές της Ζωής», και κληθείσα να κάνει έναν απολογισμό ζωής, η Καρολίνα μας τονίζει:
«Είναι αλήθεια πως οι απολογισμοί γίνονται μετά από κάποιο σημαντικό γεγονός, κάτι αξιομνημόνευτο, μια επιτυχία, μια αποτυχία, κάτι που θα κλείνει ενδεχομένως έναν κύκλο, μια περίοδο. Εγώ πάλι, το προσέγγισα διαφορετικά. Κάνω αυτόν τον -μικρό είναι αλήθεια- απολογισμό πριν από κάποιο σημαντικό γεγονός, πριν από κάποια οριστική απόφαση περί αλλαγής πορείας στη ζωή μου.
»Και οι λόγοι είναι αρκετοί. Κατ' αρχάς δεν γνωρίζω εκ των προτέρων για το αν οι επερχόμενοι -τέταρτοι- Παραολυμπιακοί Αγώνες της καριέρας μου θα είναι αγωνιστικά το ίδιο σημαντικοί με τους τρεις προηγούμενους. Σε Αθήνα, Πεκίνο και Λονδίνο ανέβηκα στο βάθρο. Τώρα; Το θέλω, το πιστεύω, το περιμένω. Γίνονται όμως ασφαλείς προβλέψεις, όταν αφορούν σε έναν αγώνα με αντιπάλους τις καλύτερες αθλήτριες του κόσμου;
»Επίσης… Θα είναι οι τελευταίοι μεγάλοι αγώνες της καριέρας μου; Θα είναι η τελευταία φορά που θα κολυμπήσω για την αγαπημένη μου Κύπρο, σε μια διαδρομή με το εθνόσημο που έχει κρατήσει για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια; Θα ξανανέβω στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου για να ακούσω ακόμη μια φορά τον Εθνικό Ύμνο; Θα ξανακολυμπήσω για να γνωρίσω την επόμενη γενιά των διεθνών αντιπάλων μου, πέμπτη κατά σειρά, αν δεν κάνω λάθος», προσθέτει.
Από την ενόργανη στην πισίνα
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, μας αποκαλύπτει πως αρχικά την κέρδισε η ενόργανη γυμναστική.
«Ίσως κάποιοι γνωρίζουν πως ξεκίνησα από την ενόργανη γυμναστική και πως μεταπήδησα στο κολύμπι για ιατρικούς αρχικά λόγους, όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας μου με την όρασή μου στα εννιά μου χρόνια. Πού να φανταζόμουν τότε πως σχεδόν είκοσι ένα (!) χρόνια μετά θα ήμουν ακόμη κολυμβήτρια και θα είχα κατακτήσει τα πάντα (και από αρκετές φορές) στην αθλητική μου πορεία. Για μένα το κολύμπι ήταν οι χαρούμενες ώρες της ημέρας. Οι ώρες που ένα πάρα πολύ ζωηρό κορίτσι από τη Λεμεσό θα μπορούσε να εκτονωθεί, αφήνοντας τα αδέλφια του και τους γονείς του λίγο να ησυχάσουν, οι ώρες που θα μπορούσε να ξεχάσει το πρόβλημα με τα μάτια του που είχε εισβάλλει στη ζωή του, οι ώρες που το νερό της πισίνας θα παρέσυρε κάθε σκιά που εμπόδιζε το οπτικό πεδίο και τα όνειρά του», εξηγεί περαιτέρω.
Στήριξη και παραγκωνισμός
Μας εκμυστηρεύεται, εξάλλου, πως «υπήρξαν άνθρωποι που στάθηκαν στο πλάι μου, άλλοι που αδιαφόρησαν κι άλλοι που τοποθέτησαν εμπόδια. Μα τελικά σε όλους δεν συμβαίνει αυτό; Απλώς, στη δική μου περίπτωση, κάποιοι από την τρίτη κατηγορία διαγκωνίστηκαν για μια καλή θέση δίπλα μου μετά από κάποια επιτυχία... Κρατώ πολύ συναισθηματικά κοντά μου εκείνους της... πρώτης κατηγορίας. Και τον κόσμο, που τόσα χρόνια με έχει αγκαλιάσει τόσο ζεστά και τόσο αληθινά», συνεχίζει.
Η αγάπη για το κολύμπι και τον αθλητισμό
Σε ό,τι αφορά την αγάπη της για το κολύμπι, μας αναφέρει: «Για ποιο λόγο μου αρέσει το κολύμπι, εκτός από τον προφανή, πως είναι κάτι που μου αρέσει και κάνω καλά; Μα γιατί ο καλύτερος κερδίζει, αυτός που θα ακουμπήσει πρώτος τον τοίχο της πισίνας, αυτός που το χρονόμετρο θα γράψει τον καλύτερο χρόνο.
Τόσο απλά και τόσο δίκαια. Κάτι που θα ήθελα να συνέβαινε στην κοινωνία της Κύπρου, αλλά και σε κάθε κοινωνία. Σε μια κοινωνία όπου η ισότητα δεν θα ήταν κατ' ευφημισμόν, όπου οι διακρίσεις θα έμπαιναν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και όπου οι μειονεκτούντες συμπολίτες μας δεν θα ήταν ένα στατιστικό στοιχείο, ζώντας μια 'αόρατη' ζωή στο σπίτι τους. Θα ήθελα να μπορούσα να βοηθήσω ακόμη περισσότερο ώστε ο αθλητισμός να μπει σε κάθε κυπριακό σπίτι. Να μπορούσαν οι Αρχές και οι αξίες του να επηρεάσουν μερικούς ανθρώπους παραπάνω. Άλλωστε ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός σε οδηγούν σχεδόν παντού.
Σε μέρη (πραγματικά και του νου) και σε ανθρώπους που σου διευρύνουν τους ορίζοντες, το πνεύμα και την ψυχή, ώστε να αφήνεις ευκολότερα στην άκρη πραγματικά ή προσχηματικά προβλήματα της καθημερινότητας», υπογραμμίζει.
Η επόμενη μέρα
Σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα λέει: «Η επόμενη ημέρα της κολύμβησης δεν ξέρω πού θα με βρει. Κατ' αρχήν δεν γνωρίζω πότε θα ΄ρθει. Στο Πεκίνο το είχα πάρει απόφαση. Στο Λονδίνο το ίδιο, βγαίνοντας από την πισίνα μετά τον τελικό!... Τώρα, λίγο πριν από το Ρίο ντε Τζανέιρο, αποφάσισα να μην ξαναεκτεθώ και δεν θα κάνω καμία απολύτως δήλωση στον εαυτό μου. Ας πάμε και βλέπουμε. Ένα βήμα τη φορά, όμορφα και προσεκτικά. Ο κύκλος, πάντως, τείνει να κλείσει. Γι' αυτό και τα περί απολογισμού... πριν.
Άλλωστε, και τώρα να σταματούσα, ευτυχισμένη θα ήμουν. Για κάτι που ξεκίνησε... δεκαετίες πριν ως ανακούφιση από κυριολεκτικούς και μεταφορικούς αβάσταχτους πόνους και κατέληξε να καθορίσει τη ζωή μου, τον εαυτό μου, να κάνει τα όνειρά μου να φαντάζουν φτωχά, να με οδηγήσει εκεί ψηλά που θα φοβόμουν να κοιτάξω ακόμη κι αν μου το έδειχναν», καταλήγει.
