Σήμερα είναι η πιο λαμπρή ημέρα στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού. Αφού οι Έλληνες της Κύπρου είδαν και απόειδαν πως με τα παρακάλια και τα υπομνήματα δεν μπορούσαν να αποκτήσου την ελευθερία τους, στράφηκαν στον μόνο δρόμο που τους απέμεινε: Πήραν τα όπλα και, υπό το λάβαρο της ΕΟΚΑ, με αρχηγούς τον Μακάριο και τον Διγενή, αποφάσισαν να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό δουλείας.
Γιατί εκείνος ο αντιαποικιακός, αντιιμπεριαλιστικός, απελευθερωτικός αγώνας προκάλεσε τον θαυμασμό και τον μιμήθηκαν και άλλοι υπόδουλοι λαοί; Επειδή ομόγνωμα ο κυπριακός Ελληνισμός διακήρυξε την αποφασιστικότητά του να αγωνιστεί για την ελευθερία του, χωρίς να υπολογίσει κόστος, κακουχίες, βασανιστήρια, θάνατο. Οι ωραίοι νέοι μας ανέβαιναν στην αγχόνη με ένα αίτημα, που μας κατέλιπαν οι πρόγονοί μας: Ένωση και μόνον Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Ο λαός υπέφερε τα πάνδεινα από τους Βρετανούς δυνάστες, αλλά δεν λύγισε.
Οι αγωνιστές και οι ήρωές μας διαπνέονταν από τα ατίμητα ιδανικά της ελληνικής καταγωγής και της ορθόδοξης πίστης μας, τα προστάγματα των πατέρων και προγόνων μας, τις θυσίες τόσων στρατιών μαρτύρων και πατριωτών, πολεμιστών και δημιουργών που διασάλπισαν ανά τους αιώνες το «Ελευθερία ή Θάνατος». Οι Έλληνες της Κύπρου έδωσαν το αίμα και άφησαν τα κόκαλά τους στα βουνά και στα λαγκάδια, στα κρατητήρια και στα κολαστήρια της αποικιοκρατίας, στις αγχόνες και στα βασανιστήρια για να δουν αυτόν τον τόπο ελεύθερο.
Ο άλκιμος νέος και ποιητής, Ευαγόρας Παλληκαρίδης, απέδωσε εναργώς το νόημα και τη στόχευση του επικού αγώνα του κυπριακού Ελληνισμού: «Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά», στην πανώρια πεντασύλλαβη κόρη. Εκείνος ο υπέροχος και μοναδικός αγώνας του κυπριακού Ελληνισμού δεν απέδωσε και δεν ανταποκρίθηκε στις θυσίες του. Εξήντα χρόνια ακριβώς μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, πού βρίσκεται και πού βαδίζει ο τόπος?
Οι ηγέτες του αποδείχθηκαν θλιβερά κατώτεροι των περιστάσεων και των κινδύνων που μας περιζώνουν. Δεν φρόντισαν ποτέ να μελετήσουν τον Τούρκο και την στοχοθεσία του, που δεν είναι άλλη από την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επανάκτηση της Κύπρου από την Τουρκία. Αν οι ήρωες της ΕΟΚΑ ξυπνούσαν από τους τάφους, θα μας έφτυναν κατάμουτρα και θα διερωτώντο για τι αγωνίστηκαν και γιατί θυσιάστηκαν. Τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την ανιδιοτέλεια, την ενότητα, την αγωνιστικότητα, το φιλότιμο, τη διεκδίκηση και την αντίσταση διαδέχθηκαν η παχυδερμία, η αδιαφορία, η ιδιοτέλεια, ο εγωισμός, η θεσιθηρία, ο διχασμός, η παραίτηση, η τουρκολαγνεία και η τουρκοφοβία.
Ο τόπος μοιάζει ακυβέρνητο καράβι που, μετά την τραμουντάνα της οικονομικής καταστροφής, αποκάλυψε την ανεπάρκεια, την εγκληματική ανευθυνότητα ηγητόρων σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής, τη λεηλασία του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου. Με απλά λόγια: Την καταστροφή του τόπου και της οικονομίας. Ενώπιον της θυσίας των παλληκαριών της ΕΟΚΑ, οι σημερινοί ηγέτες αποδεικνύονται σπιθαμιαίοι, γελοίοι, ανάξιοι και ανίκανοι να προσμετρήσουν το εύρος της ηρωικής προσφοράς των αγωνιστών και να κατανοήσουν τη δική τους ευθύνη: Να σώσουν τον τόπο από την αρπακτικότητα και επιθετικότητα της κατοχικής Τουρκίας.
Αν σήμερα οι ήρωές μας σηκώνονταν από τους τάφους των, μία θα ήταν η προσταγή τους: Ενότητα, ομοψυχία, αγωνιστικότητα, διεκδίκηση, ξεκάθαροι στόχοι με έναν σκοπό: Να διασώσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, την Κύπρο και τον κυπριακό Ελληνισμό. Οι ήρωες του 1955-59 δεν αγωνίστηκαν και δεν θυσιάστηκαν για καμία διζωνική και για καμία ομοσπονδία και για κανέναν τυχάρπαστο ηγέτη ή πολιτικάντη. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ έγινε για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και την τιμή του τόπου και του ανθρώπου. Οι ηρωικοί σκυταλοδρόμοι της λευτεριάς δεν αποδέχθηκαν ποτέ εκπτώσεις στον υπέρ ελευθερίας αγώνα.
Σήμερα, ηγέτες διαγκωνίζονται ποιος θα δώσει περισσότερα στον Τούρκο ληστή και κατακτητή. Αλλ’ αυτός ο τόπος ανέκαθεν ήταν και θα παραμείνει ελληνικός. Κανείς δεν δικαιούται να ξεγράψει εστίες, βωμούς, τάφους προγονικούς, ιστορία, ορθοδοξία, τόπους και χώρους, που είναι οι ρίζες και οι παραδόσεις μας. Σήμερα πρέπει να είναι ημέρα ψυχικής ανάτασης και εθνικής αναβάπτισης στα ιδανικά, στα ιδεώδη και στις ιδέες και αξίες που χαρακτήρισαν εκείνον τον ανεπανάληπτο απελευθερωτικό αγώνα.
Πού ξανακούστηκε, λαός κατακτημένος και υπόδουλος να παραδίδει γην και ύδωρ στον κατακτητή του; Για να ελευθερωθεί ο τόπος χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον γνήσιο πατριωτισμό, το ελληνικό φιλότιμό μας, την αξιοπρέπεια, την πίστη στα ελληνικά ιδανικά, να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας, με τη βοήθεια της Ελλάδας μας. Με απλά λόγια, να ξαναβρούμε την ελληνική ψυχή και τη λεβεντιά μας και να αγαπήσουμε ξανά, άδολα και ανιδιοτελώς, τούτον τον τόπο. Τότε, ναι, θα δικαιωθούν η απέθαντη θυσία των ωραίων νέων και αγωνιστών της ΕΟΚΑ και οι κακουχίες του κυπριακού Ελληνισμού.
