Το ανακοινωθέν του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δεν μπορεί να ικανοποιεί κανένα, εκτός από τους συνήθεις ολιγαρκείς. Και όσους θέτουν τον πήχυ τόσο χαμηλά, ώστε να μπορούν να περνούν από κάτω. Και φυσικά, όσους θεωρούν ότι δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιδιώκουμε τα, κατά τη γνώμη τους, ευκταία, αλλά τα εφικτά. Και στα εφικτά, προφανώς, περιλαμβάνονται τα ανακοινωθέντα «χαμηλής πτήσης» και όχι τα μέτρα και οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Τι έπρεπε να επιδιώξει η ακέφαλη, με τον Πρόεδρό της έγκλειστο στα νοσοκομεία και στο ξενοδοχείο, κυπριακή αντιπροσωπία;

1. Διακοπή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, λόγω της δεύτερης επιδρομής της κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

2. Επιβολή στην Τουρκία των ίδιων κυρώσεων που επιβλήθηκαν κατά της Ρωσίας.

3. Εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αρνείτο την έγκριση των πιο πάνω μέτρων, η Κυπριακή Δημοκρατία θα αποδεσμεύετο κάθε υποχρέωσης να εφαρμόσει τα μέτρα κατά της Ρωσίας και άλλα μέτρα, τα οποία η Ε.Ε. προτίθεται να επιβάλει στο μέλλον, επί της Ρωσίας.

Το κλίμα ήταν το προσφορότερο που υπήρχε ποτέ. Η Τουρκία, λόγω της άρνησής της να προσφέρει στρατιωτική βοήθεια στους Κούρδους που μάχονται απεγνωσμένα να διατηρήσουν τον έλεγχο στη στρατηγικής σημασίας πόλη Κομπανί, και λόγω της μη αποκρυπτόμενης υποστήριξης που παρέχει στους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους, προκαλεί τεράστια δυσφορία μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Η στρατιωτική επιδρομή της κατά της Κύπρου σε συνδυασμό με την επιτήδεια ουδετερότητα που τηρεί στον πόλεμο της διεθνούς κοινότητας κατά των τζιχαντιστών, προσέφερε μία ανεπαναλήπτη ευκαιρία στην κυπριακή αντιπροσωπία, να αξιοποιήσει το κλίμα που διαμορφώνεται, να επικαλεσθεί και τις δύο περιπτώσεις και να διεκδικήσει το ισχυρότερο αποτέλεσμα.

Τελικά, απέτυχε. Και εξασφάλισε ένα νερόβραστο ανακοινωθέν, το οποίο ούτε κόστος προκαλεί στην Τουρκία, ούτε αναμένεται να αναχαιτίσει την τουρκική επιδρομικότητα.

Η μοναδική ευκαιρία εχάθη. Και πλέον ευρισκόμεθα προ ενός ακόμη τετελεσμένου. Και επικίνδυνου αδιεξόδου. Σιγά σιγά η τουρκική επιδρομή θα λησμονείται, όπως λησμονήθηκε και η τουρκική εισβολή του 1974, η τουρκική κατοχική παρουσία στις θάλασσές μας θα νομιμοποιείται και η προσπάθεια του διεθνούς παράγοντα, θα εξαντλείται στην άσκηση πιέσεων επί της ελληνοκυπριακής πλευράς για επιστροφή στο τραπέζι των συνομιλιών. Πώς αντιμετωπίζει η πολιτική ηγεσία αυτή την επικίνδυνη κατάσταση; Έχει σχέδιο; Η πλευρά μας δεν επιστρέφει στις συνομιλίες -και σωστά δεν επιστρέφει- διαρκούσης της επιδρομής. Η Τουρκία δεν αποσύρει τα πολεμικά της και το Μπαρμπαρός από τις κυπριακές θάλασσες. Δυνατόν, και όταν λησμονηθεί εντελώς η κρίση, να επιδιώξει κλιμάκωση της επιδρομής. Τι πράττουμε;

Οι ξένες κυβερνήσεις και η διεθνής κοινότητα έχουν πολλά μέτωπα να ασχοληθούν. Πολύ σοβαρότερες κρίσεις να αντιμετωπίσουν. Δεν θα ασχολούνται επ' άπειρον με τα δύο τουρκικά πολεμικά που έχουν περικυκλωμένη την κυπριακή ΑΟΖ. Αλλού χύνεται αίμα και αποκεφαλίζονται άνθρωποι. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν να αντιμετωπίσουν τη φοβία της εισβολής των τζιχαντιστών στις χώρες τους. Δεν έχουν χρόνο να ασχολούνται με τη μικρή Κύπρο.

Πολύ φοβούμεθα ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα βρεθεί προ μεγάλων αδιεξόδων και μεγάλων πιέσεων. Αφού δεν προνόησε έγκαιρα να αντιμετωπίσει αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα, παρ' όλες τις προειδοποιήσεις των Τούρκων, τουλάχιστον ας καθίσει σήμερα, έστω και πέραν της δωδεκάτης, να αποφασίσει τι πράττει. Ο χρόνος τελειώνει...