Εθνική προσφορά της «Σημερινής» οι εκθέσεις του Τούρκου καθηγητή προς γνώσιν της αμαθέστατης ηγεσίας και του παρασυρμένου, από δηλητηριώδη διζωνικά μηνύματα, λαού

H «Σημερινή» προσφέρει σήμερα, προς μάθησιν, γνώσιν και συμμόρφωσιν, τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, του ανθρώπου ο οποίος με εκπληκτική διορατικότητα διέγραψε από το 1956, όλο το εύρος της τουρκικής πολιτικής στο Κυπριακό, το στρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας το οποίο υλοποιείται δυστυχώς με υποβοήθηση των Ελληνοκυπρίων ηγετών, και σήμερα ευρίσκεται στον προθάλαμο της ολοκλήρωσής του.

Θεωρώ ότι αυτή η πρωτοβουλία της «Σημερινής» δεν αποτελεί απλή προσφορά προς τους αναγνώστες της. Αποτελεί εθνική προσφορά προς τον Ελληνισμό, εδώ και στην Ελλάδα, και την ηγεσία του, να αντιληφθούν επιτέλους την τουρκική πολιτική και τους πραγματικούς στόχους της και να απογαλακτισθούν από ψευδαισθήσεις, αυταπάτες και ανιστόρητες κομματικές εμμονές. Ιδιαίτερα σήμερα, αυτή η προσφορά ενέχει τεράστια σημασία. Επειδή τα τελευταία χρόνια ένα τμήμα της πολιτικής ηγεσίας και ένα τμήμα του λαού έχουν καταστεί έρμαιο αμάθειας, επικίνδυνων αντιλήψεων, αποδεχόμενοι ουσιαστικά και υποβοηθώντας την υλοποίηση των τουρκικών σχεδίων.

Είναι τραγικό το ότι πολιτικές ηγεσίες και κόμματα, τα οποία ανέλαβαν να διαχειριστούν το Κυπριακό, με εξουσιοδότηση μάλιστα της πλειοψηφίας ενός αμαθούς, μαντρισμένου εκλογικού σώματος, όχι μόνο δεν άνοιξαν ποτέ βιβλίο να διαβάσουν και να εντρυφήσουν σε όσα ο διαπρεπής συνταγματολόγος, και μετέπειτα Πρωθυπουργός της Τουρκίας, αποκάλυπτε για το στρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας, τουρκοποίησης της Κύπρου. Και είναι ακόμη τραγικότερο επειδή, σήμερα, ηγέτες και πολιτικά κόμματα προσφέρουν κάθε βοήθεια στην απόλυτη πλάνη τους και στην πεισματική εμμονή τους να δικαιώσουν κομματικές και προσωπικές φιλοσοφίες, ώστε όλα όσα παραθέτει ως τουρκική λύση ο Ερίμ, να εφαρμοσθούν.

Δεν θα επεκταθώ στις εκθέσεις του Ερίμ. Οι αναγνώστες μπορούν να πληροφορηθούν το στρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας μέσα από την ανάγνωση των εκθέσεων, τις οποίες προσφέρει η "Σημερινή" και όσοι δεν είναι τυφλοί, δεν είναι μαντρισμένοι γύρω από πρόσωπα και κόμματα, όσοι θέλουν να μάθουν όσα οι Τούρκοι εδώ και 61 χρόνια αποκαλύπτουν, μπορούν να τις διαβάσουν, να συγκρίνουν, να γίνουν σοφότεροι και να αντιληφθούν πόσο κοντά εφθάσαμε σε όσα ο Ερίμ, με εκπληκτική διορατικότητα, και οι τουρκικές κυβερνήσεις προωθούσαν εδώ και χρόνια.

Λέγω μόνο τούτο:

Ο Νιχάτ Ερίμ είναι ο εμπνευστής της διζωνικής διχοτόμησης, την οποία όλοι οι Πρόεδροι, κυρίως οι προερχόμενοι από το ΑΚΕΛ και τον ΔΗΣΥ, κατέστησαν λάβαρο σωτηρίας του κυπριακού Ελληνισμού.

Είναι αυτός, ο οποίος από το 1956 κατήργησε την ορολογία των δύο κοινοτήτων και μίλησε για "δύο λαούς".

Είναι αυτός, ο οποίος οραματίστηκε την ανταλλαγή πληθυσμών, η οποία πραγματοποιήθηκε με υπογραφή της δικής μας ηγεσίας, στη συμφωνία της Τρίτης Βιέννης.

Είναι αυτός, που τόνισε ως άξονα της τουρκικής πολιτικής, την αύξηση του τουρκικού πληθυσμού της Κύπρου. Αυτό επιτεύχθηκε με τον εποικισμό και την αποδοχή του ως "ανθρωπιστικού προβλήματος" από τους ηγέτες μας.

Είναι αυτός, ο οποίος τόνισε την ανάγκη ελεύθερης μετάβασης των Τούρκων προς την Κύπρο. Αυτό έγινε αποδεκτό από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στο Κραν Μοντανά, με την αποδοχή των τεσσάρων ελευθεριών για τους Τούρκους υπηκόους.

Είναι αυτός, ο οποίος, καθαρά και ξάστερα, τόνισε ότι "η Τουρκία πρέπει να συμμετέχει στην ασφάλεια της περιοχής που θα παραχωρηθεί στους Ρωμιούς". Ιδού η επαλήθευση της εμμονής της Τουρκίας στα επεμβατικά δικαιώματα και στην παραμονή τουρκικού στρατού, τα οποία παραχωρήσαμε στις συμφωνίες Ζυρίχης.

Είναι αυτός, ο οποίος, από το 1956, έθεσε ως προϋπόθεση τη διεξαγωγή χωριστών δημοψηφισμάτων των "δύο λαών". Εν μέρει, αυτό έγινε στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, και το οποίο πρόκειται να απαιτήσουν οι Τουρκοκύπριοι, σε εύθετο χρόνο, για τον "καθορισμό του μέλλοντός τους".

Όπως σημειώνει ο διεθνολόγος Χρήστος Ιακώβου, "οι δύο εκθέσεις Ερίμ συνετάχθησαν το 1956, καθόρισαν τους ευδιάκριτους, βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους, από τους οποίους δεν απέκλινε η τουρκική εξωτερική πολιτική επί του Κυπριακού, και σε αυτό συνετέλεσαν όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών που δεν παρεξέκλιναν από τις βασικές αρχές, όπως επίσης και οι αντίστοιχες στρατιωτικές ηγεσίες, που, όποτε κλήθηκαν, έδωσαν λύσεις χωρίς την όποια πολιτική παρέμβαση".

Και ενώ αυτό είναι το στρατηγικό σχέδιο των Τούρκων, ενώ βλέπουμε να πραγματοποιείται σταδιακά, εδώ οι ηγεσίες και οι γνωστοί κύκλοι, ούτε γνωρίζουν και περί άλλα τυρβάζουν.

Ακούμε τον Νίκο Αναστασιάδη να δηλώνει πως ο Ερντογάν είναι σύγχρονος και προοδευτικός ηγέτης, που θέλει λύση του Κυπριακού. Ακούμε τον Αβέρωφ Νεοφύτου να δηλώνει πως η Τουρκία θέλει να λύσει το Κυπριακό επειδή θέλει να γίνει ενεργειακός παίκτης στην περιοχή, ακούμε τον Άντρο Κυπριανού να δηλώνει με αυτοπεποίθηση ότι "πρέπει να πείσουμε την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων", ακούμε και τον Νίκο Ρολάνδη να αναλύει τα σχέδια του ΟΗΕ που απορρίψαμε, χωρίς να λέγει αν τα είχαν αποδεχθεί οι Τούρκοι. Και ενώ όλοι οι εκπρόσωποι της ενδοτικής φιλοσοφίας μιλούν και αναλύουν ως πάνσοφοι όλες τις αυταπάτες τους, κανένας απ' όλους αυτούς δεν διάβασε τις εκθέσεις Ερίμ, ούτε οι σοφοί τους εγκέφαλοι αντιλήφθηκαν ότι όλα όσα σχεδίαζε ο Ερίμ βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ολοκλήρωσής τους. Χάρη και στις δικές τους φιλοσοφίες και πολιτικές.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μία καταστροφική συλλογική αυταπάτη, ηγεσίας και λαού. Μακάρι, όσα έλεγαν ο ιδρυτής της "Σημερινής" και οι αρθρογράφοι της και δεν βρήκαν απήχηση στους ηγέτες και στον λαό, επιτέλους οι εκθέσεις Ερίμ να προβληματίσουν και να φωτίσουν, όχι τους αγκυλωμένους εγκεφάλους των ηγετών, αλλά την κρίση του λαού. Διότι πλέον από τους ηγέτες δεν αναμένουμε σωτηρία. Μονάχα από την αφύπνιση του λαού, και τον απογαλακτισμό του από τα δηλητηριώδη διζωνικά μηνύματα του αμαθούς ενδοτισμού, μπορεί να προκύψει σωτηρία...