Σέβομαι και εκτιμώ την προσφορά των συναδέλφων δημοσιογράφων, οι οποίοι συντονίζουν πολιτικές εκπομπές, με στόχο τη διαφώτιση του λαού, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο που διανύει το εθνικό θέμα. Μέχρις εκεί, όμως, που εκτελούν την αποστολή τους με αντικειμενικότητα, ανεξαρτησία, γνώση της ιστορίας και ισομερή αντιμετώπιση των φιλοξενουμένων τους.
Διότι ο τηλεθεατής έχει κρίση, έχει νοημοσύνη, έχει ωριμότητα και μπορεί να διακρίνει εάν ο δημοσιογράφος κρίνει ισομερώς και αντικειμενικά τους φιλοξενούμενούς του και τις απόψεις που εκφράζουν τηλεθεατές, ή καθίσταται φορέας προβολής των δικών του απόψεων, αντιλήψεων, κομματικών συμπαθειών και τελικά από συντονιστής μετατρέπεται σε προπαγανδιστή.
Αυτά έχω να παρατηρήσω όσο αφορά την καταξιωμένη συνάδελφο Ελίτα Μιχαηλίδου, η οποία ανέλαβε τον τελευταίο καιρό, από την οθόνη του ΡΙΚ, την ενημέρωση των πολιτών για τη διαφαινόμενη λύση, κατά τρόπο όμως που αυτή η ενημέρωση τείνει τελικά να θεωρηθεί ως προβολή της πολιτικής Αναστασιάδη, ωραιοποίηση της λύσης, και έμμεση παρότρυνση προς τους πολίτες να τη στηρίξουν εκ των προτέρων.
«Τι θέλετε επιτέλους, να τουρκέψουμε;», ήταν η οργισμένη απάντησή της σε τηλεθεάτρια.
Το ερώτημα όμως είναι: Πότε θα τουρκέψει η Κύπρος; Με τη λύση νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της αναγνώρισης του δόγματος Ντενκτάς πως η λύση πρέπει να αποτελεί αποδοχή των πραγματικοτήτων επί του εδάφους;
Με τη λύση, η οποία θα επιτρέπει στην Τουρκία να επιστρέψει, μετά από τέσσερεις και πλέον αιώνες, στην Κύπρο, όχι ως παράνομος κατακτητής, αλλά ως νόμιμος επικυρίαρχος; Ή με την απόκρουση τέτοιας λύσης, ώστε να αποτραπεί η μετατροπή της Κύπρου σε τουρκικό προτεκτοράτο, και ο εφιάλτης μίας νέας Ίμβρου και Τενέδου;
Το γεγονός ακόμη ότι η κ. Μιχαηλίδου επέτρεψε στον Αλέκο Μαρκίδη να αναφέρεται σε ανεδαφικούς ισχυρισμούς και σε ωραιοποίηση της λύσης, χωρίς να του θέτει καίρια ερωτήματα, δημιούργησε εντυπώσεις μίας εκπομπής η οποία είχε στόχο την ώθηση των πολιτών προς συγκεκριμένες επιλογές. Τουλάχιστον μαζί με τον Αλέκο Μαρκίδη, ας καλούσε και κάποιο άλλο νομικό, ώστε να προβάλλετο μία αντικειμενικότερη και μία ορθότερη παρουσίαση των διαφορετικών απόψεων.
Η Ελίτα Μιχαηλίδου καταξιώθηκε ως αντικειμενική δημοσιογράφος με την όλη παρουσία της στα προγράμματα που παρουσίασε στο «Σίγμα». Χάλασε η ίδια την εικόνα της αποδεχόμενη να κατέλθει στις εκλογές ως αριστίνδην υποψηφία του ΔΗΣΥ. Ας μην την καταστρέψει εντελώς, με παρόμοιες εκπομπές, όπως αυτή με τον κ. Μαρκίδη. Έχει όλες τις δυνατότητες και τη βούληση, πιστεύουμε, να προβάλλει αντικειμενικότερη εικόνα. Και δική της και των εκπομπών της.
Όσον αφορά τον κ. Αλέκο Μαρκίδη, τις θέσεις τις οποίες διατύπωσε και τις ωραιοποιήσεις τις οποίες επεχείρησε, επιγραμματικά θα έλεγε κάποιος ότι η όλη φιλοσοφία του, η οποία αποτελεί φιλοσοφία και του Προέδρου και των ηγεσιών ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, επικεντρώνεται στο γνωστό «αφού δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον βιασμό ας τον απολαύσουμε».
Ο κ. Μαρκίδης ουδεμία σημασία αποδίδει σε όσα δηλώνουν οι Τούρκοι, παρά το γεγονός ότι ως πολιτικός και ως νομικός γνωρίζει πως όσα έλεγαν και μας προειδοποιούσαν οι Τούρκοι, από το 1955, έχουν όλα συντελεσθεί με μαθηματική ακρίβεια.
Σε τίποτε δεν έπεσαν έξω. Δεν διαπραγματευόμαστε με τους εαυτούς μας, κ. Μαρκίδη. Με τους Τούρκους διαπραγματευόμαστε. Και όταν από μόνοι μας ωραιοποιούμε μία καταστροφική λύση, δεν ακούμε τι λέει ο αντίπαλος, μηδενίζουμε τις διαχρονικές επεκτατικές βλέψεις του κατά της Κύπρου, τότε με τα μυαλά που έχουμε, θα τουρκέψουμε.
Δεν θα αναφερθούμε σε άλλα, όσα ωραιοποιημένα και καθησυχαστικά μάς ανέφερε ο κ. Μαρκίδης. Αλλά γιατί επέλεξε να αναφερθεί στις Ιδέες Γκάλι; Αυτό ήταν και το μπούμερανγκ του. Διότι τις Ιδέες Γκάλι τις είχε αποδεχθεί και ο ίδιος και ο Γλαύκος Κληρίδης, ως βάση συζήτησης.
Στην αγωνιώδη προσπάθεια όμως του κόμματός τους να καταλάβει την εξουσία, αποδέχθηκαν τους όρους του Σπύρου Κυπριανού, να τις απεμπολήσουν, ώστε να εξασφαλίσουν την υποστήριξη του ΔΗΚΟ στην υποψηφιότητα Κληρίδη. Και να εγκαινιάσουν πολιτική «ενεργού ηφαιστείου», στρατιωτικοποίησης του Κυπριακού και πυραυλολογίας. Μία πολιτική την οποία σήμερα αναθεματίζουν...
Και κάτι ακόμη. Εάν στις Ιδέες Γκάλι η κυριαρχία πήγαζε από τις δύο κοινότητες, όπως σημειώνει ο κ. Μαρκίδης, η κυριαρχία στη νέα λύση θα πηγάζει από τα δύο συνιστώντα κράτη των δύο λαών. Διότι, κ. Μαρκίδη, δεν διαπραγματευόμαστε μεταξύ μας.
Η άλλη πλευρά είναι αμετακίνητη στη θέση της ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, οι οποίοι εκπροσωπούνται από δύο κράτη. Και αυτή είναι η λύση που θα ισχύσει επί εδάφους. Τα υπόλοιπα αποτελούν αποκυήματα νοσηρής πολιτικής φαντασίας...
