Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών δεν μπορεί να υποδύεται ρόλο παρατηρητή

Δεν αντιλαμβανόμαστε την ενόχληση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών για την αναφορά της ευρωβουλευτού Ελένης Θεοχάρους, ενώπιον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όσο αφορά τη νωχελική ως απαθή στάση της ελληνικής προεδρίας στο απαράδεκτο και προκλητικό έγγραφο της Άγκυρας, στο οποίο χαρακτηρίζεται η Κυπριακή Δημοκρατία ως "εκλιπούσα". Ούτε την απόφαση του να προχωρήσει σε ρηματική ανακοίνωση προς το κυπριακό υπουργείο, το οποίο με τη σειρά του, έσπευσε να εκθειάσει την πολιτική Βενιζέλου και στην ουσία να απορρίψει τις ορθές τοποθετήσεις της Ελένης Θεοχάρους.

Δεν είναι μυστικό, ότι στην Κύπρο, και όχι ασφαλώς στο κυπριακό Υπουργείο Εξωτερικών, υπάρχει έκδηλη απουσία εμπιστοσύνης προς τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, λόγω και της προηγούμενης ένθερμης υποστήριξης την οποία παρέσχε στο σχέδιο Ανάν. Αλλωστε οι πρόσφατες δηλώσεις που έκαμε στη Λευκωσία ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου του κ. Βενιζέλου, περί "αμοιβαίων υποχωρήσεων" και μη επίρριψης ευθυνών "στη μία ή στην άλλη πλευρά", επέτειναν τις δικαιολογημένες ανησυχίες, ως προς το πώς χειρίζεται το Κυπριακό, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών.

Δεν είναι πρόθεση μας να ασχοληθούμε με τα εσωτερικά της Ελλάδας, αλλά δεν αποτελεί "ταμπού" η ελληνική πολιτική στο εθνικό θέμα, ώστε να αποφεύγονται κρίσεις και επικρίσεις, όταν ελλαδίτες πολιτειακοί παράγοντες, καθορίζουν πολιτικές, ή προβαίνουν σε δηλώσεις οι οποίες προκαλούν ζημία στο κυπριακό, και υποβοηθούν στην αποενοχοποίηση της Τουρκίας.

Κατανοούμε τα μεγάλα οικονομικά και άλλα εσωτερικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η Ελλάδα και δεν αναμένουμε να αποκεντρωθεί η προσοχή της ελληνικής κυβέρνησης από την προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας και να επικεντρωθεί στο κυπριακό. Αντιλαμβανόμαστε ότι κάτω από τις δύσκολες συνθήκες τις οποίες βιώνει ο ελληνικός λαός, προτεραιότητα της ελληνικής κυβέρνησης είναι η αντιμετώπιση των δυσκολιών. Μοιραία η ελληνική συμπαράσταση, προς την Κύπρο, είναι φυσικό να ελαχιστοποιείται.

Τούτο, όμως, δεν δικαιολογεί τη νωχέλεια και την απάθεια, του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, έναντι τουρκικών προκλητικών ενεργειών, οι οποίες ξεκάθαρα απειλούν την υπόσταση της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τέτοια απαθή αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων αποθρασύνει την Τουρκία να εντείνει τις ενέργειες αποσταθεροποίησης της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η Ελένη Θεοχάρους, έμαθε να μιλά πάντα ντόμπρα και να μιλά με την ίδια γλώσσα, προς κάθε κατεύθυνση. Έκρινε, και πολύ ορθά έπραξε, να θέσει στην παρουσία και του Έλληνα πρωθυπουργού, την πικρία της Κύπρου, για την αδιάφορη αντιμετώπιση της τουρκικής προκλητικής ενέργειας. Δικαιολογημένα είναι δυνατόν να διερωτηθεί κάποιος: Εφόσον η αντιμετώπιση της Ελλάδας σε αυτή την προκλητική ενέργεια είναι αυτή που υπήρξε, γιατί να δυσφορούμε και να διαμαρτυρόμαστε για παρόμοιες συμπεριφορές άλλων ξένων κρατών;

Δικαιολογημένα ο κυπριακός ελληνισμός απαιτεί το στοιχειωδέστερο: Διπλωματική και πολιτική στήριξη. Αποφασιστική αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων και κινήσεων κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς, υπήρξε διαχρονικά συνεπής συμπαραστάτης του κυπριακού ελληνισμού. Ποτέ δεν έκαμε πίσω σε ό,τι θεωρούσε επωφελές για τον κυπριακό ελληνισμό, αλλά και την Ελλάδα γενικότερα. Η θαρραλέα στάση του κατά του σχεδίου Ανάν, και οι ευθαρσείς τοποθετήσεις του υπέρ δίκαιης λύσης, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι στην Αθήνα, η Κύπρος έχει ένα σταθερό συμπαραστάτη της υπόθεσης της.
Οι φόβοι εντοπίζονται σε κάποια άλλα κέντρα αποφάσεων. Και πρέπει να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας να θέτουμε υπό κρίση τις όποιες λανθασμένες ενέργειες αυτών των κέντρων.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Ληστείες
Οι καθημερινές διαρρήξεις ακόμη και ληστείες που θυμίζουν μαφιόζικα κτυπήματα σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές χώρες, έχουν δημιουργήσει κλίμα ανασφάλειας μέσα στον πολίτη. Διερωτόμαστε, πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, οι διωκτικές αρχές. Διότι όπως πάμε, θα φοβούνται ακόμα και ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο Αρχηγός Αστυνομίας να κυκλοφορούν τη νύκτα χωρίς συνοδεία...