Ε Ι Ν Α Ι ΜΑΛΛΟΝ βέβαιο ότι, οι πατεράδες κι οι παππούδες των τωρινών, όσοι πλήθος έσπευδαν μαζικά να καταταγούν εθελοντές πολεμιστές για της Ελλάδας μας τη λευτεριά, από την 28η Οκτωβρίου 1940 της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της μητρός πατρίδος, δεν έψαχναν σε «τσιτάτα» δήθεν του… Γρηγορίου Ξενοπούλου του 1911, για να βρουν ως… άλλοθι ότι, «η αγάπη μας για την πατρίδα ΔΕΝ ορίζεται από την απόφασή μας να πεθάνουμε για αυτήν», όπως επέλεξε να εκφωνήσει την παρελθούσα Κυριακή στο Πισσούρι ο πρόεδρος κ. Ν. Αναστασιάδης, στο Μνημείο της Εξέγερσης των Οκτωβριανών του 1931…
Ε Κ Ε Ι Ν Η τη Δευτέρα 28η Οκτ. 1940, εκατόν περίπου Κύπριοι φοιτητές που σπούδαζαν στην Αθήνα έσπευσαν στην φοιτητική λέσχη της οδού Ιπποκράτους, αποφασισμένοι να καταταγούν στον Ελληνικό Στρατό. Μαζί τους και οι εκ Κύπρου εξορισθέντες απ’ τους Εγγλέζους, μετά τα Οκτωβριανά του ’31, μητροπολίτης Κυρηνείας Μακάριος Μυριανθεύς και Νικόλαος Κλ. Λανίτης. Πέτυχαν την κατάταξή τους. Οι περισσότεροι στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων που πολέμησε στη Βόρειο Ήπειρο, αποκρούοντας τις ιταλικές μεραρχίες. Και μετά στην Εθνική Αντίσταση κατά των Γερμανών Κατακτητών.
Τ Η Ν ΜΕΡΑ που οι πρώτοι 46 φόρεσαν την τιμημένη στολή του στρατιώτη, ένα δακτυλογραφημένο κείμενο έλαβε ο καθένας τους. Υπογραμμένο απ’ τον Κυρηνείας Μακάριο, τον Ν. Κλ. Λανίτη και τον Αχιλλέα Κύρου: «Αγαπητέ συμπατριώτα, Την στιγμήν καθ’ ην δίδετε τον όρκον του Έλληνος Στρατιώτου διά να αγωνισθήτε και μόνοι και μετά πολλών υπέρ της Ελληνικής ελευθερίας, αισθανόμεθα το καθήκον να απευθύνωμεν προς υμάς τας ευχάς ημών και τα συγχαρητήρια της διά σας υπερηφάνου Πατρίδος σας.
Η Κύπρος πυκνώνουσα και σήμερον, όπως εις κάθε στιγμήν της ζωής του Έθνους, τας Ελληνικάς ηρωικάς φάλαγγας, δεν συνεχίζει απλώς την αρχαίαν ελληνικήν παράδοσιν του “αμύνεσθαι περί πάτρης”, αλλ’ ακολουθεί τον δρόμον της αιωνίας αυτής προσηλώσεως και αφοσιώσεως προς την αθάνατον Μητέρα. Παραστάτης υμών, είναι την στιγμήν ταύτην και ολόκληρος ο Κυπριακός λαός, ο οποίος εθελουσίως επιστρατευθείς κατά χιλιάδας πολλάς εν Κύπρω διά να αγωνισθή υπέρ των αιωνίων ιδανικών του Έθνους, αναμένει εναγωνίως την μεταφοράν αυτού εις Ελλάδα.
Πρωτοπόροι υμείς της Κυπριακής Ελευθερίας, θα μεταφέρετε μαζύ σας εις τον μαχόμενον Εθνικόν μας Στρατόν, τον ενθουσιασμόν της αδουλώτου την ψυχήν και το φρόνημα Πατρίδος σας και την πίστιν προς μίαν ένδοξον Πανελλήνιον αύριον. Είθε ευδοκούσης της ευγενούς και Μεγάλης Συμμάχου μας, να είσθε οι άγγελοι εις την Κύπρον της από αιώνων μακρών ονειροπολουμένης Ελληνικής Ελευθερίας. Η ώρα η καλή. Ο Θεός μαζύ σας. Εν Αθήναις τη 14η Δεκεμβρίου 1940». (Γ. Ν. Χατζηκωστή: «Έπος και Μαρτύριο…», Λευκωσία 1995, σελ. 59)…
Α Π Ο ΕΚΕΙΝΟΥΣ τους πρώτους Κυπρίους καταταγέντες, θυσιάστηκαν μαχόμενοι υπέρ πατρίδος, οι φοιτητές ιατρικής Λουκής Λιασίδης και Βαρνάβας Σερίφης απ’ την Αμμόχωστο, τα αδέλφια Ροδίων και Μιλτιάδης Γεωργιάδης από τη Λεμεσό, ο Βασίλειος Μαυραντώνης από τη Λευκωσία κι ο Ανδρέας Δρουσιώτης από τη Λεμεσό. Ακολούθησαν πολλοί άλλοι…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
