Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Ε Ι Σ ΩΡΕΣ προτού οι δήμιοι της Her Majesty τον οδηγήσουν στην Αγχόνη, ο 19χρονος αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. Ευαγόρας Παλληκαρίδης, έγραψε, μέσα στο φρικτό κελί των μελλοθανάτων, την τελευταία του επιστολή. Και το τελευταίο ποίημά του. Και την τελευταία του παραγγελιά. Ήταν Τετάρτη 13η Μαρτίου 1957. Κι ο ίδιος σημείωσε και την ώρα: 7.30 μ.μ.
Το γράμμα εκείνο, με την παραίνεση «μη λυπάστε», απευθυνόταν στη μεγαλύτερή του αδελφή. Τη Γεωργία Παλληκαρίδου - Ποσπορή. Με τη διεύθυνση «Λαμαρτίνου 9 Αμμόχωστος», όπου διέμενε. Το ποίημα ήταν για το βρέφος κοριτσάκι, κόρη της θείας του Νεφέλης Καραγιώργη (αδελφή της μάνας του, της Αφροδίτης), το οποίο ο Ευαγόρας σχεδίαζε, πριν τον συλλάβουν 18.12.1956 οι Εγγλέζοι διώκτες του, ότι θα το βάφτιζε. Και η παραγγελιά, προς την αδελφή του, ήταν ποιο όνομα ο ίδιος επέλεξε να της δώσουν:
«Λ Υ Π Α Μ Α Ι πολύ που δεν πρόφτασα να την βαφτίσω, μα δεν πειράζει. Μπορείς να το κάμης και συ… Τ’ όνομα που θα της δώσης θέλω να είναι πεντασύλλαβο, και να θυμίζη εκείνην, για την οποία ήρθα ώς εδώ. Να θυμίζη εκείνην για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του. ΕΚΕΙΝΗΝ, την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα. Κατάλαβες, αδελφή μου;»…
Α Π Ο Ψ Ε , στις 7 μ.μ. στη Δημοσιογραφική Εστία της Λευκωσίας, μαζί με την Ένωση Συντακτών και τις Εκδόσεις Πήλιο, θα παρουσιάσουμε ένα πολύτιμο βιβλίο 400 σελίδων:
«ΠΟΙΗΣΗ Ευαγόρα Παλληκαρίδη - Επιλογή Γεωργίας Παλληκαρίδου - Ποσπορή». Το οποίο πρόκυψε από την προσπάθειά της να ετοιμάσει μια μετάφραση των ποιημάτων του ήρωα, μαθητή, αδελφού της, για τ’ αγαπημένα πρόσωπα στην ξενιτιά και δεν μιλούν ελληνικά. Απ’ την επιλογή εκείνη, γεννήθηκε και το βιβλίο των εκδόσεων Πήλιο. Μέχρι τα 19 του, εκείνος ο έφηβος απ’ την Τσάδα της Πάφου έγραψε τουλάχιστον 500 ποιήματα. Είχε μαζί του και τετράδια για να στιχουργεί, ακόμη κι όταν «έγραφε» εμπράκτως, με τα όπλα και τις βόμβες της Ε.Ο.Κ.Α. στο αντάρτικο του απελευθερωτικού μας αγώνα, τις ένοπλες ωδές του για Εκείνην: Την Πεντασύλλαβη Ελ-ευ-θε-ρί-α.
Π Ε Ν Η Ν Τ Α ΕΝΝΕΑ χρόνια, αφ’ ότου η κυρία Γεωργία έλαβε την ύστατη γραπτή εντολή του απαγχονισθέντος αδελφού της, συνεχίζει την εκπλήρωσή της: «Δεν μπορώ να λησμονήσω την Ελλάδα, γιατί Αυτή με γέννησε, μ’ ανέθρεψε κι ακόμα μου ΄δωσε Φως και Γνώση και Ζωή, μου χάρισε της Λευτεριάς τα Φώτα», όπως είναι διά χειρός Ευαγόρα τυπωμένο στο ξώφυλλο του βιβλίου της. Και στην τελευταία σελίδα της: «Ευχαριστώ τον Θεό, που μου χαρίστηκε ο χρόνος και γι’ αυτή τη γραφή, στη Μνήμη του Ευαγόρα»…
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Πόσες φορές βεβαιώθηκε στη συνείδησή μας ότι συμβαίνουν συμπεριφορές και διαπράττονται ενέργειες, οι οποίες δεν αξίζουν καν το σάλιο για να τις φτύσεις; Πόσες φορές η στοιχειώδης αξιοπρέπεια και η προσωπική αισχύνη δεν επιτρέπουν να κατεβείς στο βόρβορο, έστω και για να το κρίνεις; Και πόσες φορές συγκρατείς τον εαυτό σου να μην ξεράσει για τα κουτσο-μισοφέγγαρά τους;
Λάζ. Α. Μαύρος
