Π Ο Λ Υ ΣΥΝΤΟΜΗ αλλ’ άκρως εντυπωσιακή ήταν το βράδυ της Τρίτης η εναρκτήρια αγόρευση, από το βήμα της Βουλής [των εν Ελλάδι] Ελλήνων, του νεοεκλεγέντος, με τον σχηματισμό των Ανεξαρτήτων Ελλήνων (ΑΝΕΛ), βουλευτή, πολιτειολόγου και συγγραφέα Κώστα Γ. Ζουράρι. Επί τέσσερεις μέρες αναμεταδίδεται μέσω διαδικτύου και ραδιοφώνου, με πλήθος ποικίλα σχόλια. Χθες, στην 1η Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών του Πανεπιστημίου Κύπρου, κ. Γεώργιου Ξενή, αναρτημένη ήδη στο διαδίκτυο. Σήμερα η στήλη, ανταποκρινόμενη στις υποδείξεις πολλών αναγνωστών, δημοσιεύει το κείμενο της εναρκτήριας αγόρευσης του Ζουράρι, προσθέτοντας εν παρενθέσει την προέλευση των αποσπασμάτων που εκφώνησε:

Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι καιρός του λέγειν, υπάρχει καιρός του αντιλέγειν, υπάρχει καιρός του ψέγειν. Σήμερα, για μένα, θα είναι ο καιρός του υμνείν: Αίνον, έπαινον, του υμνείν την Ιλιαδορωμηοσύνην.
«Έρχομαι από μακριά. Οι συλλέκτριες των κρόκων της Θήρας έρχονται δίπλα μου και παγεμένες δίπλα με τον βόρειο τον άνεμο, οι Μυροφόρες με την χρυσή των αγγέλων αντανάκλαση» (Οδυσσέας Ελύτης).

Κ Ι ΕΠΕΙΔΗ σήμερα, αύριο, παραπέρα, αυτές τις μέρες, όπως πάντοτε, αείποτε και συνεχώς, θα βυσσοδομούν πάλι, η κουστωδία των δυσσεβών Βρυξελλών και εκείνος ο αρχέκακος όφις, ο Αλεμανός, γι’ αυτό ακριβώς θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στον καθ’ ημάς τρόπον.

Π Ο Ι Ο Σ ΕΙΝΑΙ ο τρόπος μας; Αυτός: «Πάσαν γην και θάλασσαν εσβατόν τη ημετέρα τόλμη καταναγκάσαντες γενέσθαι, μνημεία αΐδια καλών τε και κακών ξυγκατοικίσαντες» (Θουκυδίδη, Περικλέους Επιτάφιος, Β-41).

Κ Ι ΕΠΕΙΔΗ θα επανέλθουν πάλι οι δυσσεβείς και οι άλλοι Αλεμανοί και ως αρχέκακος όφις, εμείς ξέρουμε ότι θα συμπαραταχθούμε, θα συμπορευθούμε, θα συμπολεμήσουμε, τη Υπερμάχω Στρατηγώ, «που ‘χει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμηοσύνης» (Γιώργος Σεφέρης).

Κ Α Ι ΒΕΒΑΙΩΣ εμείς διδάξαμε στην οικουμένη, εμείς διδάξαμε πάντοτε, εσαεί και αείποτε και ξανά και ξανά ότι σ’ αυτόν εδώ τον υπεράχρονον, τον χρονικώς υπεράχρονον τόπον, σ’ αυτόν τον τόπον, στην κορυφήν του Ομήρου και στο ακροθίνιον του Ολύμπου, εμείς οι ολύμπιοι διδάξαμε εδώ ότι, η Έρις γίνεται Έρως. Ναι! Η έρις γίνεται έρως: Έρως ελευθερίας.

Κ Α Ι , ΦΥΣΙΚΑ, ξέρουμε πολύ καλά ότι: Ξεκινούμε, όπως πάντα εδώ και τρεις χιλιάδες [χρόνια] ηττημένοι. Αλλά, ως ηττημένοι, είμαστε αυτοί οι οποίοι θα ξαναδώσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη, των πεπλανημένων πλανητών και των πλανήτων, θα δώσουμε την καθ’ ημάς καθεστηκυίαν πολιτείαν. Και ποια είναι η καθ’ ημάς καθεστηκυία πολιτεία; Μία και μόνη: Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει (Γιάννης Ρίτσος)…
Σημ.: Αναμένουμε πώς θ' ακουστεί οσονούπω στη Βουλή (κι απ' την Βουλή) ζουράρειος λόγος Μακρυγιάννη...
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Μπορούμε, άραγε, να αναλύσουμε, με ιστορικά ντοκουμέντα και, προπάντων, με απτά ήδη αποτελέσματα πολυχρονίως πεπραγμένης πολιτικής, ότι ο όρος «Ελληνόφρονες» συμπεριλαμβάνει ανέκαθεν κι ένα μείγμα από Διζωνικόφρονες και Ανανόφρονες και Ερντογανόφρονες και Τροϊκανόφρονες και Πιστολικροτακόφρονες και Πρεσβειόφρονες και πλήθος άλλους Εθελοδουλόφρονες, προς συμπλήρωση του σχετικού λεξικού;
Λάζ. Α. Μαύρος