Ε Ι Ν Α Ι ΒΕΒΑΙΑ κατανοητό πως ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς ψάχνει να βρει χρόνο, ανάμεσα στο πλήθος των καθηκόντων και των υποχρεώσεών του, για την ημερομηνία επίσκεψής του στην Κύπρο. Όμως το ζωτικότερης σημασίας ερώτημα είν’ άλλο. Και δεν ανακοινώθηκε αν απασχόλησε το εν Λευκωσία συνεδριάζον επί διήμερον, υπό την προεδρία του ΠτΔ κ. Αναστασιάδη, Εθνικό Συμβούλιο, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της τουρκικής επιδρομής στην κυπριακή ΑΟΖ:

Π Ο Σ Ε Σ ΜΕΡΕΣ χρειάζονται για να καταπλεύσουν στην Κύπρο τα αναγκαία για την περίσταση πλοία του ελλα-δικού μας Πολεμικού Ναυτικού; Πόσες μέρες χρειάζονται για να μετασταθμεύσουν, για όσο χρόνο χρειαστεί, στην αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου, οι αναγκαίες μοίρες της ελλα-δικής μας Πολεμικής Αεροπορίας; Και πόσες μέρες για να προετοιμαστούν κοινές αεροναυτικές ασκήσεις, είτε με τους Ισραηλινούς, είτε με τους Αιγυπτίους, είτε με τους Ρώσους, είτε με τους Γάλλους, είτε με τους Ιταλούς ή όποιους άλλους που διαθέτουν προθυμία για κάτι τέτοιο;

Δ Ε Ν ΜΑΘΑΜΕ, επίσης, αν στο Εθνικό Συμβούλιο, όπου μετέχουν κι οι ηγεσίες των κομμάτων που κυβέρνησαν ή κυβερνούν την τελευταία 15ετία, υπήρξε οποιοδήποτε είδος μετάνοιας, κάποια μεταμέλεια και εντίμως τολμηρή αυτοκριτική (με βούληση επανόρθωσης), για το πού οδήγησε, η από το 2001, «κοινή συναινέσει», κατάργηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος- Κύπρου (ΔΕΑΧ). Εάν, τουλάχιστον, οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου, ΔηΣυ, ΕυρωΚο, ΑΚΕΛ, Οικολόγοι, ΔηΚο, ΕΔΕΚ, έχουν αντιληφθεί πώς η κατάργηση του ΔΕΑΧ, η απουσία του ελλα-δικού μας Ναυτικού και Αεροπορίας, η μη αναπλήρωσή τους από
επαρκές κυπριακό Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία, άφησε ΚΑΙ τις νότιες θάλασσες της Κύπρου και τα κυριαρχικά δικαιώματα της κυπριακής ΑΟΖ, στο έλεος της τουρκικής επιδρομικής βουλιμίας. Και, κυρίως, αν θα βουληθούν την έμπρακτη αποκατάστασή του.

Ο Υ Τ Ε ΜΑΘΑΜΕ αν, ενώπιον της κρισιμότατης κατάστασης που προκάλεσε η εισβολή των Τούρκων κατακτητών ΚΑΙ στις νότιες θάλασσες της κυπριακής ΑΟΖ, θεώρησαν χρήσιμο κι επιβεβλημένο, οι ηγεσίες των κομμάτων, με την επιβαλλόμενη σωφροσύνη, να συγκαλέσουν έκτακτες επί τούτου συνεδριάσεις των συλλογικών τους οργάνων, των πολιτικών τους γραφείων, των κεντρικών τους επιτροπών τής περιβόητης συλλογικής κομματικής… σοφίας, ή αν τους αρκεί η συνήθης, εγνωσμένων επιτευγμάτων… σοφία των αρχηγών τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τους Τούρκους και τα προϊόντα των δικών τους μακροχρόνιων ψευδαισθήσεων...

ΕΡΩΤΗΣΗ
Για να μορφώσουν επαρκέστερη ΓΝΩΣΗ κι εγκυρότερη ΓΝΩΜΗ οι πολιτικοί μας ηγέτες, θα μπορούσαν, άραγε, ν’ αναθέσουν στους αρμόδιους συμβούλους τους να μελετήσουν και να τους εξηγήσουν (α) πώς πέτυχε η ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΗ πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου στην Κρίση του Μαρτίου 1987 στο Αιγαίο απέναντι στην τουρκική βουλιμία και (β) πώς απέτυχε η ΚΑΤΕΥΝΑΣΤΙΚΗ πολιτική του Κώστα Σημίτη στην Κρίση των Ιμίων 1996, ώστε να είναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σοφότεροι στην αντιμετώπιση της κρίσης στην ΑΟΖ του 2014; Έχουν, άραγε, πρόχειρο στη βιβλιοθήκη τους το βιβλίο «Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική» των καθηγητών Παν. Ήφαιστου και Αθ. Πλατιά, εκδόσεις Παπαζήση 1992;
Λάζ. Α. Μαύρος