Προχθές Δευτέρα δημοσιεύτηκε η είδηση του φόνου, χωρίς στοιχεία της ταυτότητάς της. Διάβασα για τη σκηνή του εγκλήματος - για το πώς βρέθηκε από τις φίλες της, που την αναζητούσαν από ώρες, νεκρή, δεμένη πισθάγκωνα στο διαμέρισμά της στη Λάρνακα. Για το πώς πνίγηκε μέσα στο ίδιο το αίμα της. Για το πώς ο δολοφόνος κτυπούσε το κεφάλι της στο πάτωμα και την εγκατέλειψε βαριά τραυματισμένη, για να πεθάνει ώρες μετά.

Γιατί; Ρώτησα τον εαυτό μου, όπως σίγουρα κι εσείς. Όταν χθες είδα δημοσιευμένες τις φωτογραφίες της, κατάλαβα γιατί.
Σύμφωνα με την Αστυνομία, που αναζητεί ακόμα τον δράστη ή τους δράστες, η δολοφονία της 36χρονης Μολδαβής αισθητικού, Ντανιέλα Ρόσκα, θεωρείται έγκλημα πάθους. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι η κοπέλα χτυπήθηκε άγρια στο πρόσωπο και στο κεφάλι και υπέστη βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, που της προκάλεσε αιμορραγία. Είχε τις αισθήσεις της, όταν έφυγε ο δολοφόνος από το διαμέρισμα. Κλειδί στην εξιχνίαση της υπόθεσης αναμένεται να είναι τα δύο κινητά της, που δεν βρέθηκαν ακόμη. Η Αστυνομία φέρεται να αναζητεί συγκεκριμένα άτομα, που τα θεωρεί ύποπτα για τη δολοφονία.

Τι σημαίνει έγκλημα πάθους; Ποιος είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός του; Οι ψυχίατροι μιλούν για το στοιχείο της εκδίκησης, στην επιθυμία κάποιου να σκοτώσει με αγριότητα, ή να βασανίσει το θύμα της… αγάπης του, που γίνεται μίσος. Όσο μεγαλύτερη η αγάπη, τόσο πιο βάρβαρο το μίσος… Στην περίπτωση αυτή, πιθανόν ο δολοφόνος να μην ήθελε να σκοτώσει την Ντανιέλα. Ίσως να την έδεσε πισθάγκωνα, στο τελικό στάδιο της πάλης μεταξύ τους, για να την τιμωρήσει ακόμα σκληρότερα - και ίσως αν την έβρισκαν νωρίτερα οι φίλες της, πιθανόν τώρα να ζούσε…

Ναι, είδα χθες αρκετές φωτογραφίες της… και σκέφτηκα τις όμορφες γυναίκες.
Κουβέντιασα το θέμα με τον Πέτρο και θυμήθηκε το Hair, τη ροκ όπερα της δεκαετίας του '60 - τον ήρωα που ψάχνει την κοπέλα του στους δρόμους της Νέας Υόρκης και τον περαστικό που του λέει, «συνελήφθη για την ομορφιά της»…

Κουβέντιασα το θέμα με την Ανδρούλα και θυμήθηκε τη 16χρονη Σλοβένα καλλονή, που ξεπίτηδες έτρωγε μέχρι σκασμού, χόντρυνε κι έγινε άσχημη, για να μην τη θέλουν οι σωματέμποροι και οι πελάτες.

Κουβέντιασα το θέμα με την Έφη και θυμήθηκε τον «Καθρέφτη» του Αλκίνοου Ιωαννίδη:
Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σ' ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί τού ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες στα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν’ κομμάτια.