Η πελατειακή συναλλαγή είναι η δίδυμη αδελφή της αποκρουστικής κομματοκρατίας, που γέννησε τη διαπλοκή και την εξάρτηση και αυτές με τη σειρά τους ξεγέννησαν την ανεπάρκεια, την αχαμπαροσύνη, τη λεηλασία και την αρπαχτή

Ήταν αναμενόμενο! Το γαγγραινώδες απόστημα σπάζει με ρυθμούς επιταχυνόμενους. Η βρομιά και η σαπίλα διαχέονται και δηλητηριάζουν τον τόπο και τους ανθρώπους. Όσο πιο πολύ και πιο πολλοί αλληλοκατηγορούνται, τόσο περισσότερο ξεσκεπάζονται οι αισχρότητες, οι αθλιότητες, οι διαπλοκές και οι λαμογιές αυτών που τάχθηκαν, ορκίστηκαν ή διορίστηκαν να υπηρετούν τον τόπο αλλά τον καταστρέφουν, τον κατασπαράσσουν, τον εκποιούν και τον ξεπουλούν. Όσοι εδώ και δεκαετίες αναλύουμε την αθλιότητα και την αδιστακτότητα του κομματικού και πολιτικού συστήματος, σε στενή και δυσώδη διαπλοκή με το οικονομικό και τραπεζικό κατεστημένο, δεν εκπλησσόμαστε με όσα δύσοσμα, βορβορώδη και ερεβώδη αποκαλύπτονται καθημερινά. Όλα όσα οι πατεράδες και οι δάσκαλοι μάς εμπότισαν, μάς γαλούχησαν και μάς δίδαξαν, τινάχτηκαν κυριολεκτικά στον αέρα. Θάφτηκαν κάτω από την ιδιοτέλεια, τη χρηματοθηρία και τη χρηματολατρεία, τον εγωισμό και την κλεψιά, την απατεωνιά και τη διαπλοκή.

Είναι τραγικό και εφιαλτικό: Αυτός ο τόπος δεν γεννά, πια, ηγέτες με ανάστημα αλλ’ ούτε και γνήσιους πατριώτες. Δεν υπάρχει αγάπη και έρωτας για την Κύπρο μας. Όσοι κατέχουν δημόσια αξιώματα, ορκίστηκαν να υπηρετούν την πατρίδα, να μεριμνούν για την πρόοδο και την προκοπή της, να νοιάζονται και να εργάζονται για την καταξίωσή της στη χορεία των πολιτισμένων και ανεπτυγμένων χωρών. Είναι συγκλονιστικό και μόνο να το σκεφτεί κανείς: Έχουμε, κατ' αναλογίαν πληθυσμού, ένα από τα πιο υψηλά ποσοστά διεθνώς πτυχιούχων -όχι κατ' ανάγκην μορφωμένων…- ανθρώπων. Θα ανέμενε κανείς πως θα είχαμε την καλύτερη διακυβέρνηση, την καλύτερη Δημόσια και Ημιδημόσια Υπηρεσία, τους καλύτερους και αποδοτικότερους ημικρατικούς, τους χωρίς σκάνδαλα Δήμους και κοινότητες. Θα έπρεπε να είχαμε τους καλύτερους υπουργούς, τους αξιότερους βουλευτές, τους ικανότερους και διορατικότερους τραπεζίτες, τα πιο δημοκρατικά και άψογα λειτουργούντα κόμματα. Να ήμασταν η Σιγκαπούρη της Μεσογείου ή τουλάχιστον κράτος-πρότυπο.

Με απλά λόγια, η Κύπρος όχι μόνο δεν έπρεπε να επηρεαστεί παρά κατ’ ελάχιστον από την κρίση, αλλά να είναι και μια από τις τάχιστα αναπτυσσόμενες χώρες. Τίποτε από αυτά δεν συμβαίνει και όλοι διερωτώνται γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτό το άθλιο κατάντημα, στην κρατική, πολιτειακή και θεσμική ανυποληψία και στην αξιακή κατάρρευση. Η εξήγηση είναι απλή στην τραγικότητά της: Είναι το αποτέλεσμα της αήττητης κομματοκρατίας που στηρίζει την αναξιοκρατία, αιμοδοτεί την ασυδοσία, στεριώνει την ανικανοκρατία και την ημετεροκρατία και δολοφονεί κάθε ανεξάρτητη, μη κομματική ικμάδα και αξιοσύνη ανθρώπων τούτου του τόπου. Η πελατειακή συναλλαγή είναι η δίδυμη αδελφή της αποκρουστικής κομματοκρατίας, που γέννησε τη διαπλοκή και την εξάρτηση και αυτές με τη σειρά τους ξεγέννησαν την ανεπάρκεια, την αχαμπαροσύνη, τη λεηλασία και την αρπαχτή στο όνομα, φυσικά, του κομματικού συμφέροντος. Από την άλλη, όμως, βαρύτατες ευθύνες φέρουν και οι πολίτες με τις επιλογές τους. Έχουν ένα μικρό δικαιολογητικό: Δεν έχουν υποφερτές εναλλακτικές επιλογές, ικανές να αντιμετωπίσουν τους κλέφτες και τους λυμεώνες που εκπορεύονται από τα κόμματα.

Όλα όσα βιώνουμε καθημερινά με οδύνη, απογοήτευση, οργή και απόγνωση είναι συμπτώματα βαρύτατης ασθένειας της Δημοκρατίας και ανίατου εκπτώματος τραγωδιακού των θεσμών. Ένας-ένας καταρρέουν υπό το βάρος ανομημάτων, ανεπάρκειας, διαπλοκής, ιδιοτέλειας, εκείνων που ετάχθησαν να τους υπηρετούν, να τους στηρίζουν και να τους θωρακίζουν αλλά πρώτοι τους υπονομεύουν και τους προσβάλλουν. Ποιος διόρισε, ποιος επέβαλε, ποιος επέλεξε και ποιος προώθησε όλους αυτούς που, αντί να είναι το αγλάισμα και το εγκαλλώπισμα της ακεραιότητας, της ευήθειας, της τιμιότητας και της αξιοσύνης κατάντησαν η ντροπή, η καταισχύνη και η διαπόμπευσή τους; Τους ανέδειξαν οι κυβερνήσεις που στηρίζονται σε κόμματα που νομίζουν ότι το κράτος, η πολιτεία και οι θεσμοί είναι «αποκλειστικόν λιβάδιον της κομματικής βοσκής των».

Όλοι αυτοί που σήμερα και προηγουμένως σφάζονται και εκθέτουν το κράτος, τους θεσμούς και την εικόνα της Κύπρου, είναι άνθρωποι και επιλογές και συνεργάτες του Προέδρου Αναστασιάδη (όπως, προηγουμένως, των προκατόχων του). Η βρομιά έφτασε στο απροχώρητο. Ο Πρόεδρος υποσχέθηκε να διορίσει τους άριστους και επέλεξε τους άχρηστους και το κάθε κομματόσκυλο της τελευταίας υποστάθμης. Οι ευθύνες του Ν. Αναστασιάδη είναι ασήκωτες για το σημερινό κατάντημα των θεσμών και του κράτους. Υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε για αλλαγή, για νέα νοοτροπία και ανασυγκρότηση του κράτους. Απ' όσους διόρισε, οι περισσότεροι αποτελούν βδέλυγμα και προσβολή για όλους και πρώτα για τον Πρόεδρο.

Αλλά γιατί να κατηγορούμε μόνο τους υφισταμένους του; Ο ίδιος δεσμεύτηκε προεκλογικά να φέρει νέα πνοή και νέα πολιτική συμπεριφορά στον τόπο και εξαπάτησε τους πολίτες αφού δεν τήρησε καμία από τις δεσμεύσεις του. Αναξιόπιστος, ανακόλουθος και τραγικός, ήταν φυσικό επακόλουθο ότι οι επιλογές των συνεργατών και των υπ’ αυτού διορισθέντων θα ήταν στο ίδιο θλιβερά χαμηλό επίπεδο ανεπάρκειας, αχαμπαροσύνης και ανικανότητας. Ο Ν. Αναστασιάδης δεν έχει πολλές επιλογές παρά μόνο μία: Να καθαρίσει αποφασιστικά και δραστικά τον βρομερό στάβλο, που και η πολιτική του δημιούργησε και ενίσχυσε. Να εκδιώξει όσους διόρισε και να αναζητήσει τους άξιους και τους άριστους εκτός κομμάτων και μακριά από κουμπαριές, φιλίες, κομματικές υποδείξεις και σκοπιμότητες, προσωπικές προτιμήσεις και συναλλαγές. Να λειτουργήσει, επιτέλους, ως ένας σοβαρός Πρόεδρος.