Σήμερα, με έναν «γενναίο», κατά τον Κασουλίδη, και έναν «ευέλικτο», κατά τον Νορβηγό Ντάουνερ, Αναστασιάδη, οι Τούρκοι ελπίζουν να εισπράξουν πολύ περισσότερα: Να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία

Στην κορύφωση των συνομιλιών στη Λωζάννη, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ο Τούρκος αντιπρόσωπος Ισμέτ Ινονού (μετέπειτα Υπουργός Εξωτερικών και Πρωθυπουργός της Τουρκίας), καθημερινά αναβάθμιζε τις αξιώσεις του από τον Ελ. Βενιζέλο. Σε σημείο που ακόμα και ο Βρετανός πρεσβευτής, παρατηρητής στις συνομιλίες, αγανάκτησε και σε αναφορά του μιλούσε για παζάρεμα εμπόρου χαλιών.

Ο Βενιζέλος είχε έναν αθυρόστομο σύμβουλο, τον Ιωαννίδη. Γέννημα και θρέμμα της Πόλης, υπέδειξε στον Εθνάρχη: «Πρόεδρε, όταν έχεις να κάνεις με Τούρκο, αν του δείξεις τον ανδρισμό σου, θα σου δείξει τα οπίσθιά του. Αν του δείξεις τα οπίσθιά σου, θα σου δείξει τον ανδρισμό του». (Ο Ιωαννίδης χρησιμοποίησε κυριολεκτικότερο όρο…). Γιατί θυμηθήκαμε ξανά τον σύμβουλο του Βενιζέλου;

Διότι ξανά και ξανά οι ηγέτες μας, και δη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, φαίνονται να αγνοούν τραγικά τον Τούρκο. Όπως αγνοούν τις από 2500 χρόνια υποδείξεις του Θουκυδίδη και του Κινέζου στρατηγού Σουν Τζου. Ο Ν. Αναστασιάδης, από της ανόδου του στην προεδρία, θεωρείται δεδομένος, πρώτα από τους Τούρκους και ύστερα από τους Εγγλέζους και Αμερικανούς φίλους του, επειδή τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του σχεδίου Ανάν. Οι Τούρκοι πανηγύρισαν όταν εξελέγη Πρόεδρος, ενώ Βρετανία και ΗΠΑ θεώρησαν ότι έπαιρναν την εκδίκησή τους για τη βροντερή απόρριψη του τερατουργήματος.

Από της εκλογής του μέχρι πρόσφατα, ο Πρόεδρος αυτήν την εντύπωση έδωσε στους Τούρκους και στους ξένους, ακόμα και στην ανεκδιήγητη Γραμματεία του ΟΗΕ. Μέχρι σήμερα, παρά τις πολυάριθμες προκλήσεις που δέχθηκε, από δημοσιογράφους, πολιτικούς αντιπάλους και ανθυποψηφίους του, ο Ν. Αναστασιάδης δεν απέρριψε το Ανάν.

Παρά τις ανένδοτες διακηρύξεις του για πολλούς μήνες ότι δεν θα συμμετείχε σε διάλογο κωφών, τελικά πήρε μέρος. Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκε ότι οι Τούρκοι συνεχώς αναβάθμιζαν τις αξιώσεις και το θράσος τους. Από την άλλη, η Τουρκία δοκίμασε ξανά τις αντοχές του. Τον προκάλεσε με ερευνητικά σκάφη αλλά συνέχιζε τον διάλογο κωφών.

Τον παρέσυρε να υπογράψει την ολέθρια Κοινή Δήλωση με τον κατοχικό Έρογλου, που άνοιξε διάπλατα παράθυρο στην αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Τον παραμύθιασε με τις χιαστί συναντήσεις των συνομιλητών ότι, δήθεν, η Τουρκία είναι… υπόλογη. Τις 23 Ιουνίου 2014, μέσα στην καρδιά της Ευρώπης, η Τουρκία τού φώναξε πως η Κυπριακή Δημοκρατία είναι εκλιπούσα. Και ο Αναστασιάδης δεν αντέδρασε. Κι ενώ θα επέστρεφε στον διάλογο κωφών, του έστειλε τον «Βάρβαρο» με την έκδοση NAVTEX.

Δηλαδή εισέβαλε και έθεσε υπό κατοχήν και θαλάσσια, πια, επικράτεια της κυπριακής και ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Τότε ανέστειλε τη συμμετοχή του στις συνομιλίες, χωρίς να ξέρει τι θα κάνει πάρα κάτω. Απόδειξη; Λίγες ημέρες μετά την αποχώρησή του, εργαζόταν μανιωδώς, εν κρυπτώ και παραβύστω, για να επιστρέψει στις συνομιλίες.

Ενώ έκανε τον μάγκα και απέρριπτε συζήτηση του φυσικού αερίου, ήρθε ο ίδιος, παρά τις αντιδράσεις των κομμάτων, και το διασύνδεσε με το εδαφικό. Το κερασάκι στην τούρτα των ερασιτεχνισμών και των ολέθριων πολιτικών διολισθήσεων Αναστασιάδη στις τουρκικές γραμμές; Η αισχρή έκθεση του Γ.Γ. του ΟΗΕ, διά της οποίας κατέλυσε την Κυπριακή Δημοκρατία και την περιόρισε σε «ε/κ Αρχές», όπως επιμένουν οι Τούρκοι. Ο Πρόεδρος εξεμάνη και με οργή απέρριψε ότι είναι δεδομένος.

Την περ. Κυριακή (στον «Φιλελεύθερο»), ο εκλεκτός φίλος, ακαδημαϊκός Μάριος Ευρυβιάδης, σε ανάλυσή του αναφέρεται σε τηλεγράφημα του Sir James Bowker, που υπηρέτησε στην Άγκυρα από το 1954 μέχρι το 1958, προς τον Selwyn Lloyd, που υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών από το 1955 μέχρι το 1960. Γράφει ο Εγγλέζος πρέσβης: «Το μάθημα που αντλείται από το λυπηρό αυτό κεφάλαιο γεγονότων είναι ότι το παρόν τουρκικό καθεστώς θα πράξει οτιδήποτε για να πάρει αυτό που θέλει εφόσον νομίζει ότι υπάρχει μια πιθανότητα να το πάρει».

Το τηλεγράφημα, ημερομηνίας 20 Ιουνίου 1958, αποτελείτο από 13 παραγράφους και άρχιζε ως εξής: «Η διαχείριση από την τουρκική κυβέρνηση τού κυπριακού προβλήματος, τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, μας προσφέρει μια διδακτική επίδειξη των τουρκικών μεθοδεύσεων και διπλωματικών τακτικών».

Οι τουρκικές μεθοδεύσεις και τακτικισμοί δεν άλλαξαν. Αντίθετα, σήμερα, με έναν «γενναίο», κατά τον Κασουλίδη, και έναν «ευέλικτο», κατά τον Νορβηγό Ντάουνερ, Αναστασιάδη, οι Τούρκοι ελπίζουν να εισπράξουν πολύ περισσότερα: Με εμβρυουλκό τον «Βάρβαρο» και με «γιατρούς» την άθλια Γραμματεία του ΟΗΕ, τους Εγγλέζους, τους Αμερικανούς και πρόθυμα Ερντογανισμένους πολιτικάντηδες στην Κύπρο, που ξελιγώνονται να κατευνάσουν το τουρκικό θηρίο, να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Προσθέστε σε αυτά την αναβίωση της βρετανικής έμπνευσης δήθεν για απομόνωση των Τ/κ και τους διατεταγμένους υποβολείς, ξένους και Έλληνες, για διχοτόμηση και δύο ανεξάρτητα κράτη στη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα θυσιαστεί χάριν της… επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού.

Μπροστά σε αυτήν τη φοβερά επικίνδυνη προοπτική, ο Πρόεδρος τι θα κάνει; Θα επιστρέψει σε συνομιλίες που θα οδηγήσουν, διά της διζωνικής, σε κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή θα ανακρούσει πρύμναν και θα χαράξει μια νέα στρατηγική; Ξέρει τι θα κάνει, με ποιους θα συνεργαστεί και πώς θα αντιμετωπίσει κόστος και απειλές; Αλλ’ ένας ταπεινωμένος, εξευτελισμένος, αναξιόπιστος και απελπισμένος Πρόεδρος, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αντιδράσει αξιόπιστα και σοβαρά.