Το κάθε κράτος έχει ως σκοπόν την πρόοδο και την ειρηνική ευημερία του λαού του σε ένα ευνομούμενο και ασφαλές περιβάλλον. Η επιτυχία των προαναφερομένων εξαρτάται από πολλές παραμέτρους, κυριότερες των οποίων είναι οι ακόλουθες δύο:

1. Η αποφασιστικότητα της Κυβέρνησης να τα υλοποιήσει.

2. Η τήρηση των νόμων και της ηθικής τόσον από την Κυβέρνηση, όσο και από τον λαό.

Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η απομόνωση και συνοπτική εξέταση του τομέα της ασφάλειας από κάθε εξωτερική απειλή και που κατά πολλούς στρατηγιστές πρέπει να βασίζεται στα ακόλουθα:

Πρώτον, εάν στα θέματα ασφάλειας υπολογίζεται μόνο η μεγάλη αριθμητική δύναμη, είναι σαν να ακολουθείται η πολιτική της σκεπής από καλάμια. Υπάρχουν πολλά ιστορικά παραδείγματα που πολυάριθμοι στρατοί νικήθηκαν από ολιγοαριθμότερούς τους.

Δεύτερον, εάν η ασφάλεια στηρίζεται στην ανωτερότητα του εξοπλισμού, τότε απαιτούνται πολλά και υψηλού κόστους οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, καθώς και το ανάλογου επιπέδου προσωπικό που θα τα χειρίζεται και θα τα υποστηρίζει λογιστικά.

Τρίτον, εάν η ασφάλεια στηρίζεται στην ικανότητα των στρατηγών, τότε δίνεται μεγάλη σημασία στη στρατηγική και τα τεχνάσματα.

Τέταρτον, και σημαντικότερο το ηθικό του λαού.

Στην περίπτωση που μια κυβέρνηση βασιστεί σε ένα ή σε δύο από τα παραπάνω, τότε η ήττα και η καταστροφή πρέπει να θεωρούνται σίγουρες. Απαιτείται συνδυασμός και των τεσσάρων παραγόντων προκειμένου να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το ιδανικό θα ήταν η άμυνα μιας χώρας να εδράζεται στον συνδυασμό των προαναφερθέντων αλληλοεξαρτώμενων στοιχείων, κάτι που δυστυχώς στην πατρίδα μας δεν ισχύει, υπαιτιότητι ημών.

Η «λεηλασία» του ΤΑΘ

Το χειρότερο όμως είναι ότι, στην περίπτωση των κυβερνήσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτές δεν εργάζονται για τη δημιουργία στρατιωτικά ισχυρών ενόπλων δυνάμεων (δύναμη αποτροπής) και την προς πόλεμον προπαρασκευή, κάτι που αυταπόδεικτα συνάγεται από την πολιτική που εφαρμόζουν στην αμυντική πολιτική, τη «λεηλασία» του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης (ΤΑΘ) και την παραπλάνηση του ελληνικού λαού της Κύπρου.

Αυτήκοοι μάρτυρες των προαναφερόμενων είμαστε όλοι όσοι παρακολουθήσαμε προ ολίγων ημερών την εκπομπή του Μάριου Πούλλαδου, στο Ράδιο Πρώτο, όπου αναδείχθηκε και αναπτύχθηκε εκτενώς το πού και πώς διατίθενται τα κονδύλια του ΤΑΘ και η ποντιοπιλατική στάση κομμάτων και βουλευτών που εποιούσαν τη νύσσαν και αλληλοέριχναν τις ευθύνες.

Αστειότερες όλων οι φτηνές και ασύστολες δικαιολογίες των πρώην προέδρων της Επιτροπής Άμυνας της Βουλής. Ειλικρινά διερωτώμαι πως είναι δυνατόν βουλευτές της Επιτροπής Άμυνας να δικαιολογούνται τόσο άτοπα και ενίοτε να δηλώνουν άγνοια για θέματα αρμοδιότητάς τους και για τα οποία όφειλαν να εμμένουν στον εύνομο χειρισμό τους.

Από το όλο θέμα δεν εκφεύγουν των ευθυνών ο νυν και οι πρώην Υπουργοί Άμυνας, που αδιαφορούν και αδιαφορούσαν για την ποιότητα της αμυντικής ικανότητας της Ε.Φ. και σιωπούσαν προ της «λεηλασίας» του ΤΑΘ, των οποίων πρώτιστο μέλημα ήταν η άγρα ψήφων, το ρουσφέτι, οι μεροληπτικές μεταθέσεις σε κάποιες θέσεις ενίοτε για πολλά χρόνια -όπως πλειστάκις έχω καταγγείλει από εφημερίδων και ραδιοφώνου και ουδείς με διέψευσε- η καταστρατήγηση των νόμων και των κανονισμών καθώς και η επιλεκτική τοποθέτηση «ημετέρων» σε θέσεις εξωτερικού, αλλάζοντας τα απαιτούμενα προσόντα, ώστε να φωτογραφίζουν κάποιους. Εκτός κριτικής δεν μένουν και οι εκάστοτε αρχηγοί, υπαρχηγοί και ανώτατοι αξιωματικοί της Ε.Φ., που συνηγορούν στη σταδιακή και σιωπηρή αποδυνάμωσή της ποιοτικά αλλά και αριθμητικά για ίδιον όφελος.

Αποδυνάμωση με τη συμβολή πολλών

Σ' ό,τι αφορά το ηθικό θα μπορούσαν πολλά να λεχθούν, αλλά τα ποσοστά της φυγοστρατίας, τα οποία μιλούν από μόνα τους και όλα τα προαναφερθέντα μαζί με τη μείωση του χρόνου διάρκειας της στρατιωτικής θητείας και τη μη υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων για παρατεταμένο χρόνο, συνέβαλαν στη μείωση του αξιόμαχου της Ε.Φ.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν πόσο σημαντικά συνέβαλαν οι τελευταίες κυβερνήσεις και η πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων της ημικατεχόμενης Κύπρου στην αποδυνάμωση του παράγοντα ισχύος που λέγεται Ένοπλες Δυνάμεις και το μέγεθος των ευθυνών που τους αναλογούν. Ας μη λησμονούμε ότι στην Κύπρο η επικρατούσα κατάσταση είναι εμπόλεμη, δεν έχει υπογραφτεί ειρήνη αλλά μόνο κατάπαυση του πυρός και η επικρατούσα «ηρεμία» αποκλειστικά εξαρτάται από τους εισβολείς κατακτητές.