Το ερώτημα, μετά από 42 χρόνια άκαρπων προσπαθειών να λύσουμε το Κυπριακό στη βάση ψευδαισθήσεων και ευσεβοποθισμών, χρήζει απάντησης. Αυτή τη φορά πιο υπεύθυνης εκτίμησης της κατάστασης. Πιο ρεαλιστικής. Οι τέσσερεις δεκαετίες χάθηκαν γιατί επιλέξαμε ένα δρόμο δήθεν ρεαλιστικό. Ένα δρόμο που με κάποιες δικές μας παραχωρήσεις και υποχωρήσεις, με αναγνώριση κάποιων τετελεσμένων της εισβολής, με έναν έντιμο συμβιβασμό θα μπορούσε να μας βγάλει σε μιαν αποδεκτή λύση, χωρίς μακροχρόνιους αγώνες και χωρίς θυσίες. Μας διαβεβαίωσαν εξάλλου επίμονα και κατ’ επανάληψιν οι «φίλοι» μας, και πιστεύαμε και εμείς στην καλή θέληση της Τουρκίας.
Στο κάτω-κάτω εμείς κάναμε το πραξικόπημα, εμείς προκαλέσαμε την εισβολή. Οι Τούρκοι ήρθαν εδώ για να προστατεύσουν τους ομοεθνείς τους. Μπορεί να μας κορόιδευαν επίμονα και κατ’ επανάληψιν, για να μας πείσουν να κάνουμε ακόμα μιαν υποχώρηση, αλλά τι σημασία έχει; Εμείς δεν χάναμε τις ελπίδες μας. Κι από υποχώρηση σε υποχώρηση, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Να μας αποκαλούν εκλιπούσα δημοκρατία. Να επιδιώκουν απροκάλυπτα τη διάλυση του κράτους μας, να μην επιστρέψουμε τις κατεχόμενες περιουσίες μας, γιατί τις δικαιούνται και οι χρήστες-σφετεριστές. Να διεκδικούν και το Βαρώσι. Να μη δίνουν ούτε τη Μόρφου. Να μη μας αναγνωρίζουν ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα. Να θέλουν, προς το παρόν, συγκυριαρχία 50-50. Και αύριο όλη την Κύπρο.
Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια. Χρόνια που όχι μόνο χάθηκαν για μας αλλά και βοήθησαν την Τουρκία να εδραιωθεί στην Κύπρο με την ανοχή μας, να προετοιμάζει το έδαφος για την επόμενη φάση των σχεδίων της, να ξεχαστεί το έγκλημά της, η εισβολή και η κατοχή, να επαινείται από τους πάντες. Πολιτικές και πολιτικοί που πρωτοστάτησαν σ’ αυτήν την πορεία καταρρέουν. Και καταρρέοντας προσπαθούν να κρατηθούν απ’ όπου βρουν. Μύθοι απομυθοποιούνται και η αλήθεια των πραγμάτων, που τόσα χρόνια αποκρυβόταν, αναδύεται φωτεινή. Η σύντομη και χωρίς αγώνες και θυσίες λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας αποδεικνύεται όνειρο άπιαστο.
Οι υποσχέσεις των μεγάλων «φίλων», απατηλές και η καλή θέληση της Τουρκίας, που ήρθε δήθεν στην Κύπρο για να σώσει τους ομοεθνείς της από τους κακούς Ελληνοκυπρίους, ανύπαρκτη. Προϊόν αρρωστημένης φαντασίας αλλά και εξαπάτησης. Κόμματα που επένδυσαν το μέλλον αυτού του λαού στη Δ.Δ.Ο. ψάχνονται, και ψάχνουν δικαιολογίες και προσπαθούν με στροφές τακτικής να ξαναεξαπατήσουν τον λαό. Ονόματα που μυθοποιήθηκαν για την «πολιτική τους σοφία» απομυθοποιούνται, και αποδεικνύονται ανεπαρκείς και μικροί για τον ρόλο που τους ανατέθηκε. Γλαύκος Κληρίδης, Γιώργος Βασιλείου, Δημήτρης Χριστόφιας και άλλοι του παρελθόντος. Άτυχοι αυτοί, πολύ άτυχοι.
Όχι γιατί δεν είχαν απέναντί τους έναν Ακιντζί για συνομιλητή, αλλά γιατί δεν είναι πια σε θέση να διορθώσουν. Νίκος Αναστασιάδης, Άντρος Κυπριανού, Γιαννάκης Κασουλίδης, Τουμάζος Τσελεπής. Οι πρωτοστάτες και πρωτοπαλλήκαρα του ΝΑΙ και των ξένων επιβουλευτών της κρατικής μας οντότητας. Νυν διαχειριστές του Κυπριακού εν κρυπτώ και παραβύστω. Πίσω από τις πλάτες του λαού. Που έφεραν τα πράγματα στο παρά πέντε της τελικής καταστροφής της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτοί όμως είναι «πιο τυχεροί» ή λιγότερο άτυχοι από τους πρώτους. Γιατί έχουν ακόμα χρόνο να αλλάξουν πορεία. Και ν’ αποφύγουν την πτώση στο βάραθρο. Αν μπορέσουν να ξεπεράσουν τα σύνδρομα της αυτοδικαίωσης που τους κατατρύχουν και να απεγκλωβιστούν από κάποιες δεσμεύσεις, που η μεγάλη συνωμοσία στην οποία και οι ίδιοι μετείχαν τους έχει επιβάλει. Αν…
ΔΩΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Πρώην Βουλευτής, πρώην Υπ. Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξης και ιστορικό στέλεχος της ΕΔΕΚ
