Απ’ αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης, που καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2007 στις 20 Φεβρουαρίου, με στόχο την προσπάθεια να αντιμετωπισθούν με διεθνείς δράσεις η φτώχια, η ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός, μέσα σε μιαν ανοικτή πολυπολιτισμική και αλληλοεπιδρώμενη κοινωνία, τονίζουμε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη αποτελεί βασική προϋπόθεση για την κοινωνική αρμονία, την ισότητα και ισονομία των πολιτών ενός κράτους.
Οι κυβερνώντες στην Κύπρο, ενόψει βουλευτικών εκλογών, περηφανεύονται για τα κατορθώματά τους και τις επιτυχίες των «μαγειρεμένων» αριθμών που μας παρουσιάζουν. Σημασία όμως έχει το βιοποριστικό επίπεδο των πολιτών, το αν η μάνα μπορεί να αγοράσει τρόφιμα για το σπίτι της, το αν ο άνεργος γιος της δεν βρίσκει δουλειά, το αν η κόρη της σταματά τις σπουδές της για οικονομικούς λόγους, το αν ο πατέρας φυλακίζεται επειδή χρωστά εκατόν ευρώ στις κοινωνικές ασφαλίσεις, περιπτώσεις που γνωρίζουμε όλοι και δυστυχώς κατάντησαν καθημερινότητα.
Για του λόγου το ασφαλές, έρευνα που έγινε από το ίδρυμα Bertelsmann (Bertelsmann Stiftung), που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα ανεξάρτητων Δεξαμενών Σκέψης στον κόσμο με αντικείμενο τις Συνθήκες Κοινωνικής Δικαιοσύνης στις 28 χώρες της ΕΕ, δείχνει την απογοητευτική κατάσταση των συνθηκών κοινωνικής επιβίωσης που επικρατούν στη χώρα μας, την οποία κατατάσσει στη 19η θέση μεταξύ των χωρών της ΕΕ! Η Κύπρος βρίσκεται μισή μονάδα κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ευρωπαϊκής οικογένειας. Η έρευνα αυτή γίνεται κάθε χρόνο και καταλήγει σε ένα σταθμικό δείκτη, στηριζόμενη σε ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα στα παρακάτω έξι πεδία κοινωνικής δικαιοσύνης:
• Αποτροπή της φτώχιας: Προσμετράται ο κίνδυνος και τα ποσοστά της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού στον συνολικό πληθυσμό και σε επιμέρους ομάδες, όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
• Ισότιμη εκπαίδευση: Ποιοτική αξιολόγηση της πολιτικής για την εκπαίδευση, της κοινωνικοοικονομικής βάσης και των επιδόσεων της εκπαίδευσης, της προσχολικής παιδείας και των ποσοστών των μαθητών που εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο.
• Πρόσβαση στην αγορά εργασίας: Ποσοστό ανεργίας του συνολικού ενεργού πληθυσμού, των νέων, των γυναικών, των ανειδίκευτων εργατών και των μακροχρόνια άνεργων.
• Κοινωνική συνοχή: Πολιτικές που αφορούν την κοινωνική ένταξη, τις διακρίσεις και την ισότητα των δύο φύλων.
• Υγεία: Πολιτική υγείας, προσβασιμότητα, εύρος της υγειονομικής περίθαλψης και του προσδόκιμου υγιούς ζωής.
• Απαγόρευση των διακρίσεων και ισότητα των γενεών: Πολιτικές για την οικογένεια, τη συνταξιοδότηση - εξάρτηση της τρίτης ηλικίας, το περιβάλλον και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ανάπτυξη της έρευνας.
Η μελέτη δείχνει, επίσης, ότι η γενική κατάσταση στη χώρα μας επιδεινώθηκε τον τελευταίο χρόνο με το ποσοστό ανεργίας των νέων να αυξάνεται, τον κίνδυνο της φτωχοποίησης να αυξάνεται και ένα σύστημα υγείας συνεχώς να υποβαθμίζεται από την υπερφόρτωση και την κατάρρευση των δημοσίων νοσηλευτηρίων. Η κοινωνική ανισότητα μεταξύ των πλουσίων χώρων του Βορρά και των χωρών του Νότου έχει ενισχυθεί με την οικονομική κρίση. Το χάσμα αυτό δείχνει να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Οι νέοι είναι περισσότερο θύματα αυτής της κοινωνικής ανισότητας. Αν τελικά η ΕΕ είναι μια οικογένεια, η Κύπρος φαίνεται να είναι το απολωλός πρόβατο αυτής.
Αντί οι πολιτικοί και ιδιαίτερα οι κυβερνώντες στην Κύπρο να αναλώνουν τη φαιά ουσία τους στο πώς να πείσουν τον πολίτη ότι όλα πάνε καλά, βαδίζουμε καλά και βγαίνουμε από το μνημόνιο, με μοναδικό σκοπό να τον ξαναξεγελάσουν και να υποκλέψουν τις ψήφους του (όπως βλ. αξιόγραφα, καταθέσεις) ας αναλώνουν τις δυνάμεις τους στο να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και την εφαρμογή της κοινωνικής δικαιοσύνης στην Κύπρο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ
Αντιπρόεδρος Νεολαίας ΔΗΚΟ Πάφου
