Οι Τούρκοι έχουν ξεκαθαρίσει από το 1956 ότι απαιτούν κατάκτηση και έλεγχο ΟΛΗΣ της νήσου. Αυτός ο εφιάλτης πώς αντιμετωπίζεται; Η «Σ» και ο γράφων εδώ και τρεις δεκαετίες είχαμε υποβάλει - από την εποχή της προεδρίας Κληρίδη - την εισήγηση για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Σήμερα απαιτείται κατεπειγόντως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και αποτροπής της τουρκοποίησης

 

Γιατί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έδωσε την περ. Δευτέρα συνέντευξη Τύπου; Η επίσημη απάντηση είναι ότι ήθελε να ενημερώσει τους πολίτες για την ομοσπονδία.

 

Προηγουμένως, όμως, είχε ξεσπάσει μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση μετά την τελευταία συνεδρία του Εθνικού Συμβουλίου, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Πρόεδρος έριξε την ιδέα, «ως τροφή προς σκέψη», για χαλαρή ομοσπονδία. Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε αποκεντρωμένη ομοσπονδία και ακολούθως κατέληξε να υποστηρίζει ότι εννοούσε αποκέντρωση εξουσιών από το μελλοντικό ομόσπονδο κράτος προς τα συνιστώντα κρατίδια. Γιατί; Διότι ήθελε, είπε, να κατασιγάσει ανησυχίες των Τ/κυπρίων για ασφάλεια και να αναιρέσει την αξίωσή τους για θετική ψήφο (λέγε, βέτο) σε κάθε απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης, που ο ίδιος είχε δεχτεί στο Crans Montana.

 

Όλοι οι προκάτοχοι του Ν. Αναστασιάδη υποστήριζαν, ορθά, μιαν ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Από το 2010, ο Αναστασιάδης εισηγήθηκε στο Εθνικό Συμβούλιο αποδυναμωμένη κεντρική κυβέρνηση και χαλαρή ομοσπονδία, με περισσότερες εξουσίες στα συνιστώντα κρατίδια. Η πιο πάνω άποψή του, τότε, απορρίφθηκε. Γιατί την επανέφερε σήμερα και μάλιστα μετά από μυστική συνάντηση με τον Τούρκο ΥπΕξ, Τσαβούσογλου; Ουδεμία εξήγηση. Οι δύο φαίνεται να σκέφτηκαν «έξω από το κουτί». Δηλ. συμφώνησαν ότι η διαδικασία των συνομιλιών απέτυχε. Άρα, σκέφτηκαν άλλη διαδικασία, θέση την οποία από πέρσι η τουρκική πλευρά προωθούσε.

 

Όπως στο θέμα της πενταμερούς -τουρκική θέση την οποία αποδέχτηκε χωρίς να συνεννοηθεί με κανέναν- έτσι και στην περίπτωση της χαλαρής ομοσπονδίας ο Ν. Αναστασιάδης προσχώρησε ξανά σε τουρκική θέση. Υποτίθεται ότι, κατά τη συνέντευξη Τύπου, θα ενημέρωνε τον λαό τι εννοούσε με τη χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία και, κυρίως, ποιες συγκεκριμένες εξουσίες θα εισηγείτο να εκχωρηθούν στα συνιστώντα κρατίδια. Ουδέν είπε! Ούτε και αποκάλυψε τι διημείφθη με τον Τσαβούσογλου. Τα περί διαφάνειας και ενημέρωσης ήταν ξανά επικοινωνιακά φούμαρα για αφελείς. 

 

Μέσα από τα λεχθέντα Αναστασιάδη εξάγονται μερικά ξεκάθαρα συμπεράσματα. Πρώτον, η τουρκοδιζωνική, ως μορφή λύσης, επιβεβαιώθηκε και από τον αμύντορα και προαγωγό της, Αναστασιάδη, ότι δεν οδηγεί σε «λειτουργική λύση και κανονικό, ανεξάρτητο κράτος». Τώρα το κατάλαβε! Δεύτερον, η άρνηση Αναστασιάδη να αποκαλύψει τι διημείφθη στη μυστική συνάντησή του με τον Τσαβούσογλου εμβάλλει σε σοβαρές ανησυχίες για τον επικίνδυνο και ερασιτεχνικό τρόπο διαχείρισης του Κυπριακού. Τρίτον, η τουρκοδιζωνική δεν είναι λειτουργική επειδή παραβιάζει το κοινοτικό κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο καθώς και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, τα οποία ο Αναστασιάδης επικαλείται όποτε τον συμφέρει. Τέταρτον, το πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο ο Πρόεδρος έκανε παντιέρα, ναι μεν αναφέρεται σε θέματα ασφάλειας και εγγυήσεων, αλλά… Ο Αττίλας θα παραμείνει και μετά από πιθανή λύση. Επιβάλλεται γεωγραφικός διαχωρισμός στη βάση εθνοτικών κριτηρίων. Οι έποικοι νομιμοποιούνται. Έγινε αποδεκτή η εκ περιτροπής προεδρία, η οποία παραβιάζει την παγκόσμια αρχή «ένας άνθρωπος, μία ψήφος». Παραμένουν εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα, εγγυημένη πλειοψηφία πληθυσμού και εδάφους, κ.λπ.

 

Μετά τη συνέντευξη του Προέδρου, οι πολίτες δεν διαφωτίστηκαν. Συγχύστηκαν ακόμα περισσότερο και εξοργίστηκαν με τη βάναυση υποτίμηση της νοημοσύνης τους. Ο Ν. Αναστασιάδης επιβεβαίωσε ξανά πόσο επιτήδειος τακτικιστής είναι στην άσκηση άλλη διαδικασία, θέση την οποία από πέρσι η τουρκική πλευρά προωθούσε.

 

Όπως στο θέμα της πενταμερούς -τουρκική θέση την οποία αποδέχτηκε χωρίς να συνεννοηθεί με κανέναν- έτσι και στην περίπτωση της χαλαρής ομοσπονδίας ο Ν. Αναστασιάδης προσχώρησε ξανά σε τουρκική θέση. Υποτίθεται ότι, κατά τη συνέντευξη Τύπου, θα ενημέρωνε τον λαό τι εννοούσε με τη χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία και, κυρίως, ποιες συγκεκριμένες εξουσίες θα εισηγείτο να εκχωρηθούν στα συνιστώντα κρατίδια. Ουδέν είπε! Ούτε και αποκάλυψε τι διημείφθη με τον Τσαβούσογλου. Τα περί διαφάνειας και ενημέρωσης ήταν ξανά επικοινωνιακά φούμαρα για αφελείς. 

 

Μέσα από τα λεχθέντα Αναστασιάδη εξάγονται μερικά ξεκάθαρα συμπεράσματα. Πρώτον, η τουρκοδιζωνική, ως μορφή λύσης, επιβεβαιώθηκε και από τον αμύντορα και προαγωγό της, Αναστασιάδη, ότι δεν οδηγεί σε «λειτουργική λύση και κανονικό, ανεξάρτητο κράτος». Τώρα το κατάλαβε! Δεύτερον, η άρνηση Αναστασιάδη να αποκαλύψει τι διημείφθη στη μυστική συνάντησή του με τον Τσαβούσογλου εμβάλλει σε σοβαρές ανησυχίες για τον επικίνδυνο και ερασιτεχνικό τρόπο διαχείρισης του Κυπριακού. Τρίτον, η τουρκοδιζωνική δεν είναι λειτουργική επειδή παραβιάζει το κοινοτικό κεκτημένο και το διεθνές δίκαιο καθώς και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, τα οποία ο Αναστασιάδης επικαλείται όποτε τον συμφέρει. Τέταρτον, το πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο ο Πρόεδρος έκανε παντιέρα, ναι μεν αναφέρεται σε θέματα ασφάλειας και εγγυήσεων, αλλά… Ο Αττίλας θα παραμείνει και μετά από πιθανή λύση. Επιβάλλεται γεωγραφικός διαχωρισμός στη βάση εθνοτικών κριτηρίων. Οι έποικοι νομιμοποιούνται. Έγινε αποδεκτή η εκ περιτροπής προεδρία, η οποία παραβιάζει την παγκόσμια αρχή «ένας άνθρωπος, μία ψήφος». Παραμένουν εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα, εγγυημένη πλειοψηφία πληθυσμού και εδάφους, κ.λπ.

 

Μετά τη συνέντευξη του Προέδρου, οι πολίτες δεν διαφωτίστηκαν. Συγχύστηκαν ακόμα περισσότερο και εξοργίστηκαν με τη βάναυση υποτίμηση της νοημοσύνης τους. Ο Ν. Αναστασιάδης επιβεβαίωσε ξανά πόσο επιτήδειος τακτικιστής είναι στην άσκηση της ολέθριας πολιτικής του. Υπό το βάρος των κατηγοριών του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ (ο Αβέρωφ διοργάνωσε τάχιστα ολόκληρη συζήτηση με τον Αλ. Μαρκίδη να εξηγεί και να υπεραμύνεται της τουρκοδιζωνικής), ο Αναστασιάδης επέστρεψε ξανά στο κουτί και δήλωσε υποταγή στο πλαίσιο Γκουτέρες και στη διζωνική. Δικαιολογήθηκε ότι για τη μη επίτευξη λύσης ευθύνεται η τουρκική αδιαλλαξία, την οποία «τώρα βίωσε» και, προφανώς, τώρα κατάλαβε μετά από πεντέμισι χρόνια συναγελασμού με τον πράκτορα της κατοχής.

 

Ο Ν. Αναστασιάδης παραδέχτηκε ότι εφτά Πρόεδροι της Δημοκρατίας (περιλαμβανομένου και του ιδίου) απέτυχαν στο Κυπριακό, επειδή όλες οι προσπάθειές τους προσέκρουαν στην τουρκική αδιαλλαξία. Τίθεται ένα μέγιστο ερώτημα, το οποίο ούτε ο Αναστασιάδης τολμά να απαντήσει, ούτε κανείς από τους πολιτικούς: Ποια είναι η ξεκάθαρη, συγκροτημένη, σχεδιασμένη πολιτική και στρατηγική της ελληνικής πλευράς, η οποία θα κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία και θα ανακόψει τον εφιάλτη της τουρκοποίησης της Κύπρου; 

 

Οι Τούρκοι έχουν ξεκαθαρίσει από το 1956 ότι απαιτούν κατάκτηση και έλεγχο ΟΛΗΣ της νήσου. Αυτός ο εφιάλτης πώς αντιμετωπίζεται; Η «Σ» και ο γράφων εδώ και τρεις δεκαετίες είχαμε υποβάλει -από την εποχή της προεδρίας Κληρίδη- την εισήγηση για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Σήμερα απαιτείται κατεπειγόντως κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και αποτροπής της τουρκοποίησης. Αφού οι ώμοι του ενός, κατά τον Αναστασιάδη, δεν αντέχουν το βάρος μιας λύσης, γιατί δεν προτείνει στα κόμματα τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης σωτηρίας με μόνο στόχο την εξουδετέρωση, με κάθε μέσο και τρόπο, της Αλεξανδρεττοποίησης της Κύπρου;