Όλα όσα μας κάνουν τη ζωή αβάσταχτη, αφόρητη και πικρή, θα μπορούσαμε να τα προλάβουμε, να τα εμποδίσουμε, αν είχαμε ηγήτορες και πατριώτες. Αν ο καθένας από εμάς κάνει το καθήκον του ως εχέφρων και πατριώτης πολίτης. Αν διεκδικήσουμε, επιτέλους, τη χαμένη αξιοπρέπειά μας και την περηφάνια μας. Αν επανεφεύρουμε τον πατριωτισμό μας

Αυτός ο τόπος διαλύεται και καταρρέει εξαιτίας φοβερών και τραγικών ελλειμμάτων. Δεν έχει μόνο έλλειμμα ελευθερίας, εξαιτίας της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής (την οποία πλείστοι έχουν καταπιεί και χωνέψει). Έχει και συντηρεί ελλείμματα αξιοπρέπειας, αυτοσεβασμού, ήθους, πατριωτισμού, μνήμης, εθνικής τιμής, αγωνιστικότητας, υπευθυνότητας, σοβαρότητας και διεκδίκησης των δικαίων και συμφερόντων μας. Η μεγαλύτερη πληγή της Κύπρου, η οποία πυορροεί και κατέστη δυσώδης και γαγγραινώδης, είναι η ατιμωρησία. Αυτή είναι η μήτρα της ασυδοσίας και η τροφός της αλαζονίας. Με τη σειρά τους αιμοδοτούν την ξιπασιά, τον εγωισμό, την αφόρητη επιδειξιομανία, η οποία ξεσπά με προκλητικά αππώματα, τα οποία προκαλούν την οργή, τη χλεύη και την ειρωνεία των απλών ανθρώπων.

Ποια είναι η επωδός κάθε σκεπτόμενου πολίτη; «Τίποτε δεν λειτουργεί, όλοι οι άχρηστοι και οι ανίκανοι, οι ανεπαρκείς και οι κομματικοί παρατρεχάμενοι κυβερνούν τον τόπο. Οι καταστροφές διαδέχονται η μία την άλλη και ουδείς τιμωρείται». Δεν θα αναφερθούμε στο μέγα έγκλημα του πραξικοπήματος, για το οποίο πλήρωσαν μόνον 62 εξιλαστήρια θύματα, ενώ οι εγκέφαλοι και οι εκτελεστές παρέμειναν κύριοι. Θα μιλήσουμε για τα πρόσφατα. Έγινε η ληστεία του Χρηματιστηρίου. Οι μεγάλοι ένοχοι διέφυγαν της αρπαγής του νόμου. Το 2011 ανατινάχτηκε η ενεργειακή υποδομή του νησιού. Σκοτώθηκαν άνθρωποι. Για τρεις μήνες, χιλιάδες πολίτες διαμαρτύρονταν κάθε βράδυ έξω από το Προεδρικό. Καμία ευαισθησία. Καμία ευθιξία. Καμία απολογία. Καμία παραίτηση. Στο τέλος πλήρωσαν μόνο μερικοί, ενώ οι κύριοι υπεύθυνοι απολαμβάνουν ασυλίας και αστυνομικής προστασίας.

Το 2013 έγινε το κούρεμα των καταθέσεων και η κλοπή του μόχθου και της αποταμίευσης χιλιάδων πολιτών. Το τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε. Ο λαός φορτώθηκε δισεκατομμύρια σε χρέη που δεν του ανήκαν για να σωθούν τράπεζες που τον έκλεβαν. Θυμηθείτε: Ο νυν Πρόεδρος διαβεβαίωνε ότι δεν επρόκειτο να αποδεχθεί κούρεμα, για το οποίο ο Γερμανοί μιλούσαν από το φθινόπωρο του 2012. Πήγε στις Βρυξέλλες αξιόπιστος, όπως δήλωσε, και επέστρεψε αναξιόπιστος. Γιατί; Διότι, όπως δικαιολογήθηκε, του έβαλαν «το πιστόλι στον κρόταφο». Το 2015 έκλεισαν τις Κυπριακές Αερογραμμές, αφού προηγουμένως κυβερνήσεις και κόμματα τις λεηλάτησαν αδίστακτα. Ουδείς συνελήφθη. Ουδείς τιμωρήθηκε. Και ο πικρός λαός φορτώθηκε και αυτά τα χρέη. 

Πρόσφατα, ξεπούλησαν και τον Συνεργατισμό. Φόρτωσαν στους πολίτες επιπλέον δισεκατομμύρια. Για το… καλό τους, φυσικά. Σημειώστε: Το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος ξεπερνά το 140%. Ποιος θα το αποπληρώσει; Καμία εξήγηση. Όμως, ο Υπουργός Οικονομικών πανηγυρίζει για τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας. Και πότε; Όταν πάνω από 200 χιλιάδες συμπατριώτες μας ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Οι αριθμοί ευημερούν και ο λαός πένεται.

Υπάρχουν, βεβαίως, και εκείνοι που δεν… πένονται. Αντίθετα πλουτίζουν με διάφορους τρόπους ξεπλύματος, σε γνώση και της Πολιτείας και των διωκτικών Αρχών. Η άλλη μόνιμη επωδός για τις απίστευτες και διαχρονικές πληγές, οι οποίες πλήττουν ασταμάτητα τον τόπο, είναι ότι, για όλα «φταίει το σύστημα». Αυτό το αήττητο σύστημα φταίει για την Υγεία, για την Παιδεία, για την Οικονομία, για την Άμυνα, για την ίδια την κοινωνία. Ποιος αιμοδοτεί το σύστημα; Εμείς, οι πολίτες, διά των λυμεώνων που εκλέγουμε και ξαναψηφίζουμε.

Ανάμεσα στους πολίτες κυριαρχούν έντονα αισθήματα απόγνωσης, οργής, αγανάκτησης, αποτροπιασμού και ασυγκράτητου θυμού. Διαπιστώνουν ότι παμμέγιστες ελληνικές λέξεις όπως, ελευθερία, αγώνας, αξιοπρέπεια, εθνική τιμή, φιλότιμο, φιλοπατρία, αντίσταση, αυτοσεβασμός, απελευθέρωση, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, αγάπη για την πατρίδα, συνέπεια, αξιοπιστία, σκληρή δουλειά, έχουν εξουδετερωθεί από την κλεψιά, την απατεωνιά, τον εγωισμό, την καταλήστευση δημόσιου πλούτου, την ανικανότητα, την ευθυνοφοβία, την ανεπάρκεια και την ατιμωρησία. Πολλοί αιμοδοτούν τον Τούρκο κατακτητή, συναγελάζονται, υιοθετούν αξιώσεις του, τον γλείφουν, τον εναγκαλίζονται. Χωρίς περίσκεψη. Χωρίς αιδώ. Ξέχασαν να θυμούνται τα εγκλήματα και την κατοχή. Τέτοιοι δούλοι και τέτοιοι θλιβεροί ραγιάδες.

Η περηφάνια, η αξιοπρέπεια, ο αγώνας, η αυτοθυσία και η φιλοπατρία του 1955-59, σήμερα δεν υπάρχουν. Εξαφανίστηκαν. Διαλύθηκαν. Ισοπεδώθηκαν. Οι περισσότεροι κάνουν τους Κινέζους ή τους εξωγήινους. Αιφνιδιάζονται διαρκώς. Από την κάκιστη μοίρα μας. Από τον κατήφορο στον οποίο κατρακυλάμε. Για τα ναρκωτικά, τον χειρότερο Αττίλα που κάθεται στα θρανία και κοιμάται στην κρεβατοκάμαρά μας. Για τη βρομιά και την ξετσιπωσιά που κυριαρχεί στον δημόσιο βίο. Προχτές, πολλοί αιφνιδιάστηκαν από την απαγωγή δύο αγοριών. Να αναμένουμε, σύντομα, και χειρότερα.

Κι όμως: Όλα όσα μας κάνουν τη ζωή αβάσταχτη, αφόρητη και πικρή, θα μπορούσαμε να τα προλάβουμε, να τα εμποδίσουμε, αν είχαμε ηγήτορες και πατριώτες, οι οποίοι θα μεριμνούσαν έγκαιρα πριν από το αποτρόπαιο. Αν ο καθένας από εμάς κάνει το καθήκον του ως εχέφρων και πατριώτης πολίτης. Αν ξε-σηκωθούμε από τις μαλακές πολυθρόνες και αντιδράσουμε ενάντια στα λαμόγια και στους απατεώνες που κάνουν μαύρη τη ζωή μας. Αν διεκδικήσουμε, επιτέλους, τη χαμένη αξιοπρέπειά μας και την περηφάνια μας. Αν επανεφεύρουμε τον πατριωτισμό μας.