Ο Πρόεδρος αρνείται να αντιληφθεί πως, από τη στιγμή που διασπάστηκε η ενότητα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου, το νησί είναι έρμαιο στις αρπακτικές ορέξεις του σουλτάνου, όπως και το Αιγαίο. Και πότε; Όταν τώρα Ελλάδα και Κύπρος όφειλαν να είναι πανίσχυρες στρατιωτικά, οικονομικά και τεχνολογικά. Δυστυχώς, Ελλάδα και Κύπρος δεν είναι, επειδή δεν διδάχτηκαν ότι όφειλαν να γίνουν ένα νέο Ισραήλ…    

Ο Ν. Αναστασιάδης είναι ένας τραγικός Πρόεδρος. Επιχειρεί να κατευνάσει το τουρκικό θηρίο για να συναινέσει σε βιώσιμη και λειτουργική λύση, στο πλαίσιο των αρχών και αξιών του ΟΗΕ, του Διεθνούς Δικαίου και του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Πώς επιδιώκει να εξημερώσει τον Αττίλα; Με υποχωρήσεις και προσχωρήσεις στις τουρκικές θέσεις. Ο κατευνασμός στηρίζεται στην αφελή εκτίμηση ότι μία επεκτεινόμενη δύναμη θα φτάσει σε σημείο κορεσμού αν αφεθεί ανενόχλητη ή, κατά τον Πρόεδρο, αν την αντιμετωπίζουμε με «νηφαλιότητα, ψυχραιμία και χαμηλούς τόνους».

Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και η πρόσφατη συμπεριφορά της Τουρκίας έναντι του Ελληνισμού, αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο! Ο γνωστός Ούγγρος συγγραφέας, Άρθουρ Κέσλερ, υποστηρίζει: «Ο κατευνασμός μετατρέπει το πεδίο της διεθνούς πολιτικής από σκακιέρα σε τραπέζι του πόκερ. Στην πρώτη περίπτωση και οι δύο παίχτες γνωρίζουν πού βρίσκονται, ενώ στη δεύτερη όχι. Έτσι, και το αντίθετο του κατευνασμού δεν είναι η επιθετικότητα αλλά μια πολιτική σαφώς καθορισμένη και βασισμένη σε αρχές, ώστε να μη αφήνει στον συμπαίχτη (δηλ. στον εχθρό), καμία αμφιβολία μέχρι πού μπορεί να προχωρήσει».

Η πολιτική και πολεμική ρητορεία της Τουρκίας των τελευταίων μηνών δεν υποκινείται μόνο από προεκλογικούς λόγους. Συνδαυλίζεται κυρίως από τη διαπίστωση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της ότι απέναντί της έχει έναν αδύναμο και δεδομένο Αναστασιάδη, έτοιμο να προβεί σε νέες παραχωρήσεις, επειδή «πρέπει να βρούμε μια λύση», διότι «ο χρόνος εργάζεται σε βάρος μας» και επειδή «δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον διάλογο». Ο πατέρας της νίκης, Τσώρτσιλ, είπε κάποτε: «Δεν συζητάς με μια τίγρη, έχοντας το κεφάλι σου μέσα στο στόμα της». Από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, η ηγεσία της Κύπρου επιχειρεί να συζητήσει με τον Τούρκο κατακτητή, ενώ ήδη το κεφάλι και το σώμα της είναι μέσα στο στόμα της τουρκικής τίγρεως, η οποία ετοιμάζεται για το τελικό στάδιο, αυτό της κατάποσης της νήσου.

Η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας τι όφειλε να πράξει και αδιαφόρησε κατά τρόπο εγκληματικό; Να μεριμνήσει έμπρακτα για την ασφάλεια του κυπριακού Ελληνισμού. Με αφορμή τις καθημερινές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδος και της Κύπρου και όσα η χώρα του Αττίλα ενεργεί κατά των γειτόνων της, αναδεικνύεται σε ύψιστα τραγικό βαθμό η ολέθρια αμυντική γύμνια των Ελλήνων. Ο Φοίβος Κλόκκαρης, αντιστράτηγος ε.α. και βαθύτατος γνώστης των θεμάτων ασφάλειας και άμυνας, για πολλοστή φορά ερωτά:

«Γιατί αδρανοποιήθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Κύπρου - Ελλάδας, με συνέπεια την αύξηση της επιθετικότητας της Τουρκίας στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κύπρου - Ρόδου, όπου εκτείνονται οι ΑΟΖ των δύο χωρών, τις οποίες επιβουλεύεται η Τουρκία; Γιατί αποδυναμώθηκε η μαχητική ισχύς της ΕΦ, με τη στασιμότητα στους εξοπλισμούς, τη μεγάλη και απότομη μείωση της θητείας, χωρίς να έχει μεταβληθεί η τουρκική απειλή, και τη βεβιασμένη αναδιοργάνωση, χωρίς να έχει προηγηθεί η υλοποίηση εξοπλιστικών προγραμμάτων, αναγκαίων για τον εκσυγχρονισμό και τη συμπλήρωση των μέσων και οπλικών συστημάτων της;».

Ας θυμηθούμε την Ιστορία: Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, σε ένα δεκάμηνο έγινε κάθαρση των υπευθύνων και ο ελληνικός στρατός ανασυγκροτήθηκε με 200.000 άνδρες, οι περισσότεροι των οποίων πολεμούσαν επί 7ετία. Γιατί; Διότι από τη μια ήταν ο Ελ. Βενιζέλος και από την άλλη οι Πλαστήρας-Γονατάς, οι οποίοι πήγαν στο Άγιον Όρος «διά να ανάψουν ένα κερί και να υποσχεθούν εις την Παναγίαν ότι θα πολεμήσουν»! Περισσεύουν 20 εκ. Γερμανών, ολοφυρόταν ο στρατάρχης Κλεμανσώ, πριν εκραγεί ο Μεγάλος Πόλεμος. Περισσεύουν 70 εκ. Τούρκοι, ολολύζουν σήμερα οι μηδίζοντες πουρκουάδες στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Την Πρωτοχρονιά του 1970, όλος ο πλανήτης πληροφορήθηκε έκπληκτος ότι πέντε πολεμικά πλοιάρια, τα οποία το Ισραήλ παρήγγειλε στη Γαλλία και απαγορευόταν ο απόπλους τους, για πολιτικούς λόγους, δραπέτευσαν κυριολεκτικά από το γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου και έφτασαν στη Χάιφα διότι αυτό αποφάσισε η ισραηλινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ανέκαθεν, σε όλες τις δοκιμασίες του Ελληνισμού, ήταν και είναι δεδομένη η αριθμητική υστέρησή του έναντι δυνάμεων εισβολής. Αλλ’ έτυχε να διαθέτει Ηγέτες με νηφάλια αλλά ξεκάθαρη αποφασιστικότητα να αντιμετωπίσουν κάθε εχθρό.

Σήμερα; Ο Πρόεδρος βάφτισε την επιθυμία του για λύση, «κοινωνικό δείπνο» με τον εγκάθετο της τουρκικής τίγρεως και του τουρκικού συσφιγκτήρα βόα. Και αυτός αρνείται να αντιληφθεί πως, από τη στιγμή που διασπάστηκε η ενότητα του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδος-Κύπρου, το νησί είναι έρμαιο στις αρπακτικές ορέξεις του σουλτάνου, όπως και το Αιγαίο. Και πότε; Όταν τώρα Ελλάδα και Κύπρος όφειλαν να είναι πανίσχυρες στρατιωτικά, οικονομικά και τεχνολογικά. Δυστυχώς, Ελλάδα και Κύπρος δεν είναι, επειδή δεν διδάχτηκαν ότι όφειλαν να γίνουν ένα νέο Ισραήλ…