Στο τεύχος 8-14 Ιουνίου του 2013, ο βρετανικός «Economist» είχε ως εξώφυλλο τον Ταγίπ Ερντογάν, ενδεδυμένο ως σουλτάνο. Τίτλος: «Δημοκράτης ή σουλτάνος;». Η απορία του βρετανικού περιοδικού ήταν δικαιολογημένη, επειδή ο Ερντογάν από το 2002, όταν ανήλθε στην εξουσία, επέδειξε ένα απατηλό προσωπείο. Εμφανίστηκε ως «light» ισλαμιστής και υπήρχε λόγος: Μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης, η Δύση στράφηκε οργισμένη κατά του Ισλάμ. Ο Ερντογάν, με το προσωπείο τού δήθεν «δημοκράτη ισλαμιστή», έκτισε την εικόνα ενός «προοδευτικού» ηγέτη που επιδίωκε να εξευρωπαΐσει την Τουρκία και να την εντάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλοί, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, μεταξύ αυτών και ο τότε πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Ν. Αναστασιάδης, εκθείαζαν τον «ευρωπαϊστή» και «δημοκράτη» Πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν έτοιμος, τάχα, να λύσει το Κυπριακό. 

 

Έκτοτε, οι μάσκες έπεσαν και αποκαλύφθηκε η πραγματική όψη του Ερντογάν: Δικτάτορας, αλαζόνας, δολοφόνος του ίδιου του λαού του, επεκτατιστής και επιθετικός εναντίον όλων των γειτόνων της Τουρκίας. Τώρα τεκμηριώνεται γι' ακόμα μια φορά ότι αυτός ο δήθεν ευλαβής μουσουλμάνος είναι ένας διεφθαρμένος πολιτικός. Αυτές τις μέρες διεξάγεται σε δικαστήριο του Μανχάταν η δίκη του Τουρκο-Πέρση εμπόρου χρυσού, Ρεζά Ζαρράπ. Συνελήφθη, πέρσι, κατά τη διάρκεια διακοπών του στο Μιάμι, με την κατηγορία ότι παραβίασε το εμπάργκο σε βάρος του Ιράν «εν γνώσει της τουρκικής κυβέρνησης». 

 

Ο Ζαρράπ άρχισε ήδη να «κελαϊδά» και, για να σώσει το τομάρι του, αποκαλύπτει τα λαδώματα δεκάδων εκατομμυρίων προς υπουργούς του Ερντογάν, επιχειρηματίες και, φυσικά, προς το οικογενειακό περιβάλλον του σουλτάνου. Τίθεται το εύλογο ερώτημα: Ο Ζαρράπ θα συμπαρασύρει και τον Τούρκο δικτάτορα; Θα φανεί πολύ σύντομα, ιδιαίτερα μετά τις αποκαλύψεις του ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης, Κιλιντσάρογλου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι εμβάσματα εκατομμυρίων του Ερντογάν και μελών της οικογένειάς του έγιναν σε offshore εταιρείες με έδρα τα νησιά Μαν. 

 

Πέρσι, στις 15 Ιουλίου, εκδηλώθηκε στην Τουρκία ένα περίεργο πραξικόπημα, το οποίο έδωσε στον Ερντογάν την χρυσή ευκαιρία για να απολύσει, να φυλακίσει και να διώξει δεκάδες χιλιάδες Τούρκους, με την κατηγορία ότι ήσαν οπαδοί του άλλοτε ισχυρού φίλου και υποστηρικτή του, ιμάμη Γκιουλέν. Ο παγκόσμιος Τύπος έκτοτε χαρακτηρίζει τον Ερντογάν ως έναν αδίστακτο δικτάτορα, αυταρχικό ηγέτη και απρόβλεπτο πολιτικό, ο οποίος δολοφονεί τον λαό του, σύρει την Τουρκία μακριά από τη Δύση, την βυθίζει στο ακραίο Ισλάμ και παίζει παιχνίδια σε βάρος των συμμάχων του, ερωτοτροπώντας με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, ενώ οι σχέσεις του με τις ΗΠΑ και τη Γερμανία είναι στο ναδίρ.

 

Επισημαίνουμε αυτά με αφορμή την επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, στις 7 και 8 Δεκεμβρίου, την πρώτη Τούρκου Προέδρου εδώ και 65 χρόνια. Ο Κυβ. Εκπρόσωπος στη Λευκωσία επανέλαβε «την κοινή άποψη ότι η αναμενόμενη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού και του Τούρκου Προέδρου είναι σημαντική και ευελπιστούμε ότι θα υπάρξουν κάποια συγκεκριμένα αποτελέσματα». Πάλιν οι πολίτες τρέφονται με φρούδες ελπίδες και ανέξοδες προσδοκίες. Γι' ακόμα μια φορά, η Αθήνα προσφέρει σωσίβιο και διέξοδο σε έναν δικτάτορα και το πράττει από θέσεως καταφανούς αδυναμίας και έμφοβης αντιμετώπισής του. 

 

Η Αθήνα πιστεύει ότι, συνομιλώντας με τον σουλτάνο, αποκλιμακώνει την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι πυλώνες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι δύο. Η εξημέρωση του τουρκικού θηρίου με την ένταξή του στην Ε.Ε. και η συνολική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών σε ευρωπαϊκά πλαίσια, περιλαμβανομένου του Κυπριακού. Πριν από λίγες ημέρες (8.11.2017), ο Έλληνας ΥπΕξ, Ν. Κοτζιάς, επισήμανε πως, «επειδή η κλιμάκωση της έντασης προκαλεί εύλογες ανησυχίες, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ενεργοποίηση της Διπλωματίας, ώστε να πέσουν οι τόνοι. Διότι αν σιγήσει η Διπλωματία, δεν θα υπάρχει πλέον αντίλογος στις εκατέρωθεν ανεύθυνες φωνές με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς το ενδεχόμενο ενός "ατυχήματος"».

 

«Πάγια επιδίωξη της Αθήνας», πρόσθεσε, «είναι η μετατροπή των ελληνοτουρκικών σχέσεων από αντιπαραθετικές σε συνεργατικές. Απαραίτητη προϋπόθεση ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και να κρατηθούν ανοικτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την τουρκική πλευρά, ώστε να στηθούν γέφυρες συνεργασίας». Η Τουρκία διαχρονικά επιβεβαιώνει ότι θέλει αντιπαραθετικές σχέσεις με την Ελλάδα. Ποια θα είναι τα κύρια θέματα στην ατζέντα των συνομιλιών Τσίπρα-Ερντογάν; Αιγαίο, Θράκη, Κυπριακό και, φυσικά, το κρίσιμο μεταναστευτικό. Η Αθήνα, σε συνεννόηση με τη Λευκωσία, αναζητεί από έναν αναθεωρητικό νεο-Οθωμανό διεξόδους για επανάληψη των συνομιλιών στο Κυπριακό. 

 

Η γονατισμένη οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και αμυντικά Ελλάδα θα βρεθεί ενώπιον ενός αδίστακτου δικτάτορα, ενός αλαζόνα Τούρκου και ενός υψαύχενος σουλτάνου. Δεν θα της προσφέρει… δώρα αλλά θα απαιτήσει το μισό Αιγαίο (το γκριζοποίησε ο Σημίτης με τη  Συμφωνία της Μαδρίτης, μετά την τραγωδία των Ιμίων), αναγνώριση τουρκικής κοινότητας στην Θράκη και αποδοχή των τουρκικών όρων στο Κυπριακό. Με ποιες δυνάμεις και δυνατότητες ο Τσίπρας θα του αντισταθεί;