Τελικά, ο αγωγός που μερικοί δεν τόλμησαν να ονειρευτούν έχει ήδη αρχίσει να αλλάζει την πραγματικότητα της Ανατολικής Μεσογείου.
Είναι μία επιπλέον απόδειξη ότι όταν ένα έργο γίνεται κοινού ενδιαφέροντος, λόγω Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ξεπερνά όλα τα εμπόδια, όσο δύσκολα και αν είναι. Η υπογραφή του Προσυμφώνου που προετοίμασε η ιστορική Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ είναι και αυτή στο ίδιο αποδεικτικό πλαίσιο. Αποτελεί το όλο όραμα μια τεράστια σφαλιάρα στην ηττοπάθεια και τον ραγιαδισμό, που είχαν ενισχυθεί λόγω καθυστερημένης ιδεολογίας.

Τώρα, βλέπουμε τα πρώτα βήματα της υψηλής στρατηγικής να υλοποιούνται στον τομέα της ενέργειας, μέσω των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων των ΑΟΖ. Είναι και μία τεράστια δικαίωση για τον Τάσσο Παπαδόπουλο, που είχε κατηγορηθεί για όσα έλεγε για την ΑΟΖ και το φυσικό αέριο. Έτσι, τώρα όλα γίνονται. Άφησε ιστορία στον Ελληνισμό και τώρα βλέπουμε το μέλλον που οραματίστηκε, χάρη στην στρατηγική που ποτέ δεν σταμάτησε, όσο δύσκολες κι αν ήταν οι συνθήκες. Η Ανατολική Μεσόγειος είναι πλέον μία σκακιέρα που ενεργοποιείται με πρωτοφανή καινοτομία, χάρη στον αγωγό ΕastMed.

Οι οριοθετήσεις με την Αίγυπτο 2003, με τον Λίβανο το 2007, με το Ισραήλ το 2010, η θέσπιση το 2004, η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004 χάρη στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν, η ένταξη στην Ευρωζώνη το 2008, οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Αφροδίτη το 2011, Καλυψώ το 2018, Γλαύκος το 2019 είναι αντικειμενικές νίκες της Κύπρου.

Όλα αυτά έγιναν ενώ έχουμε κατεχόμενα, αγνοούμενους, εγκλωβισμένους και πρόσφυγες. Αυτές οι αλλαγές που πετύχαμε είναι η προετοιμασία για την απελευθέρωση της Κύπρου. Το θέμα της αξιοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ μέσω των συμβολαίων με τις πετρελαϊκές εταιρείες Eni, Total και Exxon Mobil για να μιλήσουμε για τις μεγαλύτερες, και των έργων κοινού ενδιαφέροντος EuroAsia Interconnector, αγωγός EastMed και τερματικός σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου, δεν είναι μόνο γεωοικονομικά εργαλεία, αλλά και γεωπολιτικά αφού αναβαθμίζουν το όλο κυπριακό πλαίσιο. Έτσι η Κύπρος θα παίξει ένα τεράστιο ρόλο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Κατά συνέπεια δεν είναι τυχαίο που τώρα πια όλο και περισσότεροι λένε ότι δεν έχει νόημα πια το καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων. Όσο για το θέμα της κατοχής από την Τουρκία που απομακρύνεται τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από το ΝΑΤΟ επί της ουσίας, υπάρχει πλέον ένα στρατηγικό άνοιγμα για την απελευθέρωση της Κύπρου και τώρα όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που το πιστεύουν. Ας εργαστούμε όντως γι’ αυτό λοιπόν αντί να σπαταλούμε χρόνο για λεπτομέρειες.

Το γλωσσάρι της βαρβαρότητας προσπαθεί μάταια βέβαια να αποκρύψει την πραγματικότητα της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο. Φαίνεται ότι οι υπεύθυνοι αλλά και όσοι το είχαν παραγγείλει δεν έχουν διαβάσει ή έχουν ξεχάσει τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών κατά της Τουρκίας και του Κατοχικού καθεστώτος αλλιώς θα ήξεραν ότι το γλωσσάρι είναι ήδη μια μορφή παρανομίας αφού κινείται στο κατοχικό πλαίσιο, το οποίο είναι παράνομο θεσμικά και στο διεθνές επίπεδο. Αυτή η απόπειρα εκφυλισμού των εννοιών που περιγράφουν θεμελιακές πράξεις κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι όσοι συμφωνούν με αυτό το νέο λεξιλόγιο που προτάθηκε δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για το λεξιλόγιο της Τουρκίας που προσπαθεί να το προωθήσει στην Κύπρο αλλά βέβαια και στα διεθνή φόρα. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι το ίδιο το γλωσσάρι ομολογεί ότι δεν κατάφερε να μετατρέψει το λεξιλόγιο που προτάθηκε να αλλοιώσει αφού υπάρχουν λέξεις που δεν έχουν αντικατασταθεί ενώ βρίσκονται εντός του καταλόγου. Είναι λοιπόν σημαντικό να καταλάβουμε όλοι μας ότι πρόκειται και πάλι για μια νέα προσπάθεια υπονόμευσης της πραγματικότητας για να γίνει πια αποδεχτό από τους πάντες. Όμως η ιστορία δεν παραχαράζεται με τον ίδιο τρόπο και δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια βάρβαρη πράξη που πληγώνει τη μνήμη των αγνοουμένων, των εγκλωβισμένων και των προσφύγων.

Όσοι δεν βλέπουν ακόμα ότι ο αγώνας της κυπριακής ΑΟΖ είναι ο απελευθερωτικός αγώνας της ίδιας της Κύπρου, ξαφνιάζονται με κάθε νέο δεδομένο που εμφανίζεται λόγω των συμμαχιών που δημιουργούνται πάνω στο απέραντο γαλάζιο. Η θέσπιση της ΑΟΖ, οι τρεις οριοθετήσεις με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, τα συμβόλαια με τη Noble, την Αvner, τη Delek, την Total, την Kogas, την Exxon Mobil και την Qatar Petroleum στα θαλάσσια οικόπεδα 2,3,6,8,9,10,11 και 12, έχουν δημιουργήσει όχι μόνο ένα θετικό πλαίσιο αλλά κι ένα θετικό πεδίο δράσης για να υλοποιηθούν πράξεις που αλλάζουν τα δεδομένα και της κατοχής διότι όλα αυτά έχουν γίνει με την Κυπριακή Δημοκρατία κι όχι μόνο με την ελληνική κοινότητα. Κατά συνέπεια το κοινοτικό ανήκει de facto στο παρελθόν παρόλο που μερικοί προσπαθούν και τώρα ακόμα να συνομιλούν σε αυτό το λανθασμένο επίπεδο. Είδαμε επίσης μια αλλαγή φάσης ως προς τη σχέση των ΗΠΑ με την παράλογη συμπεριφορά της Τουρκίας.

Έτσι τώρα με την επίσημη θέση και τοποθέτηση της Γαλλίας μέσω του Προέδρου της, βλέπουμε όλοι ότι η Κύπρος απέκτησε συμμαχίες που ξεπερνούν τα όρια της ΑΟΖ ενώ βασίζονται πάνω σε αυτή. Διότι η υψηλή στρατηγική όταν έχει εφαρμογές πάνω στην εθνική στρατηγική, έχει μια απίστευτη αποτελεσματικότητα, έτσι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι υπάρχει πλέον μια δυνατότητα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε και για την επίλυση του Κυπριακού αφού ο συνδυασμός του ευρωπαϊκού πλαισίου και του πεδίου της ΑΟΖ, προσφέρουν θεαματικές προοπτικές. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Γαλλία δεν έχουν τα εθνικά τους συμφέροντα αφού αυτά πάντα υπάρχουν αλλά ότι με τα συμφέροντα της Κύπρου αποτελούν ένα στρατηγικό μείγμα που δείχνει την πορεία μας προς την απελευθέρωση.

Δεν πρέπει να περιοριστούμε μόνο και μόνο στα οικονομικά θέματα, πρέπει να τα αξιοποιήσουμε για τον αρχικό αγώνα. Σιγά σιγά ο κυπριακός λαός μαθαίνει ότι μπορεί να κάνει κινήσεις που θα μετατραπούν σε πράξη. Οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί με τη Γαλλία, μετατρέπονται σιγά σιγά σε δεσμούς που είναι ικανοί να σπάσουν τα δεσμά των κατεχομένων. Έτσι έχει σημασία να κάνουμε συνομιλίες όταν έχουμε αποτελεσματικά επιχειρήματα αλλιώς δεν είναι μόνο άχρηστες αλλά κι επικίνδυνες.

Η αλλαγή των σχέσεων της Τουρκίας και με την Αμερική και με το Ιράν οφείλονται στις εξελίξεις του κουρδικού. Η εμμονή της Τουρκίας κατά των Κούρδων και η φοβία της σε σχέση με τη δημιουργία ενός Κουρδιστάν προκαλούν φθορές διπλωματικές. Η Τουρκία δεν έχει καταφέρει να πείσει τις ΗΠΑ να μην υποστηρίζουν τους Κούρδους. Κι επειδή τώρα μέσω της αλλαγής της κυβέρνησης αυτή η ενίσχυση έγινε και πιο σημαντική, η αντιδραστικότητα της Τουρκίας είναι ακόμα πιο εμφανής.

Η Τουρκία με μία καθαρά σουλτανική προσέγγιση θεωρεί ότι οι άλλες χώρες πρέπει πάντα να κάνουν ό,τι θέλει αυτή. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Και το NATO και η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπουν τα πράγματα με άλλο τρόπο και όχι μόνο στη Μέση Ανατολή. Η αναξιοπιστία της Τουρκίας σε πολλά επίπεδα έχει τροποποιήσει την όλη δυναμική. Η απόκλιση της Τουρκίας από το ευρωπαϊκό όραμα και οι δυσκολίες που προκαλεί εντός της συμμαχίας του NATO, δεν έχουν καλές επιπτώσεις και το πλαίσιο δεν είναι θετικό.

Έτσι η αντιδραστικότητα της Τουρκίας ήρθε να επιδεινώσει αυτή την νέα πραγματικότητα. Η Τουρκία ψάχνει απεγνωσμένα να επιλύσει το κουρδικό ζήτημα και κάνει λανθασμένες στρατηγικές κινήσεις. Με το να κατηγορεί τους πάντες για κάθε πρόβλημά της δεν αλλάζει προς το καλό τα πράγματα. Το γεγονός ότι δεν μπορεί να καταλάβει το δίκαιο της δημιουργίας του Κουρδιστάν, δεν εξηγεί και την ανοησία της. Οι ΗΠΑ δεν είναι μια μικρή χώρα που δεν τολμά να πει τίποτα και συνεχίζει να ονομάζει γείτονα χώρα την Τουρκία. Κατά συνέπεια έχουν τη δική τους στρατηγική, η οποία δεν αλλάζει με τους παράλογους εκβιασμούς της Τουρκίας. Θέλει δεν θέλει η Τουρκία, οι Κούρδοι θα απελευθερώσουν το Κουρδιστάν είναι θέμα χρόνου και θα δούμε πρακτικά ποιοι θα τους βοηθήσουν, ποιοι θα παραμείνουν ουδέτεροι και ποιοι θα είναι εχθρικοί.

Σε αυτό το πλαίσιο η Τουρκία προσπαθεί να κάνει οπορτουνιστικά κάτι με το Ιράν θεωρώντας ότι ο εχθρός του εχθρού είναι φίλος αλλά αυτό το σχήμα δεν λειτουργεί διότι η θρησκευτική διαφορά είναι πολύ ισχυρότερη από οποιαδήποτε τεχνητή συμμαχία ενάντια στους Κούρδους. Έτσι το κουρδικό παραμένει ένα πρόβλημα για την Τουρκία και είναι μόνο η αρχή διότι η καταπάτηση ενός λαού δεν μπορεί να είναι το τέλος. Υπάρχει και η δικαίωση που ακολουθεί τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.

Με τα νέα τρομοκρατικά δεδομένα, η Γερμανία αναγκάστηκε ν' αλλάξει την απλοϊκή της πολιτική για να ενισχύσει μ' ένα τρόπο παράδοξο το εργατικό της δυναμικό. Η πραγματικότητα ξεπέρασε αυτό που ονόμαζε τη στρατηγική της.

Διότι με τη Σουηδία είχε καταφέρει να μετατρέψουν τις χώρες τους ως πόλους έλξης για τους μετανάστες μέσω του υποτιθέμενου προσφυγικού φαινομένου. Ενώ η στρατηγική έδειχνε ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις λόγω κορεσμού. Όμως η Γερμανία άργησε να πάρει μια ορθολογική θέση κι αναγκάζεται τώρα να βάλει ένα φράγμα στις θέσεις της που δεν βοήθησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση κι ειδικά τις χώρες που βρίσκονται στην πορεία των μεταναστών. Όμως η αλλαγή επί της ουσίας δεν σχετίζεται μόνο με τα γεγονότα της τρομοκρατίας αλλά και με τις εκλογές όπου το φαινόμενο της δημαγωγίας προκαλεί αλλαγές τοποθέτησης των πολιτικών. Βλέπουν όλοι ότι αυτό που θεωρήθηκε ως μια λύση έχει μια ουρά που λειτουργεί καταλυτικά για την παραγωγή εσωτερικών προβλημάτων. Με τα τρομοκρατικά χτυπήματα εντός Γερμανίας και με τους φόβους για πιο ισχυρά, η γερμανική πολιτική είναι αναγκασμένη να αναθεωρήσει τις αρχές της που δεν είχαν μία αξιακή βάση, αφού εξέταζαν μόνο το τοπικό συμφέρον δίχως να αξιολογήσουν τις φθορές στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Βέβαια το ίδιο κάνει και η Σουηδία και σίγουρα η Γερμανία θα υποστεί φθορές και η ίδια όσο η Σουηδία δεν αλλάζει και αυτή την τοποθέτησή της όσον αφορά στο προσφυγικό, αφού μετανάστες θα θέλουν πια να περάσουν δίχως να μείνουν. Σε κάθε περίπτωση η αλλαγή που είχαμε προβλέψει άρχισε και αυτό θα έχει επιπτώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι το κόστος, το ανθρώπινο, είναι αυτό που θα βοηθήσει ανθρώπινα την περιπέτεια των ανθρώπων.

Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα ο Ιούλιος 2016 είναι ο μήνας της ΑΟΖ του Ελληνισμού, διότι παίζει ένα σπουδαίο ρόλο και για την ΑΟΖ της Ελλάδας και για την ΑΟΖ της Κύπρου.

Για τις δύο περιπτώσεις αποτελεί ημερομηνίες λήξης του διαγωνισμού της Κύπρου για τα θαλάσσια οικόπεδα 2, 6 και 8 και του διαγωνισμού της Ελλάδας για τα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10.

Με άλλα λόγια πρόκειται για τον τρίτο γύρο αδειοδότησης στην Κύπρο και ουσιαστικά τον πρώτο για την Ελλάδα. Οι προσδοκίες είναι διαφορετικές και άλλου μεγέθους λόγω των μη συγκρινόμενων κυβερνήσεων.

Αφού η μία συνεχίζει το έργο των άλλων και η άλλη έκανε ό,τι μπορούσε για να το μειώσει, αφού δεν κατάφερε να το ακυρώσει εξ ολοκλήρου.

Σημασία έχει για τον Ελληνισμό ότι μιλούμε για 6 θαλάσσια οικόπεδα που έχουν στο σύνολό τους τεράστιες δυνατότητες ν’ αλλάξουν τα υπάρχοντα δεδομένα λόγω της ανακάλυψης του κοιτάσματος ΖΟΡ στην αιγυπτιακή ΑΟΖ.

Διότι τώρα έχουμε τη δυνατότητα να αξιοποιήσουμε πιθανά κοιτάσματα με γεωλογικές δομές που έχουν καρστικό ασβεστόλιθο. Και αυτό το δεδομένο είναι μία επανάσταση από μόνο του.

Έτσι η στρατηγική και η ενέργεια συνεχίζουν ακάθεκτα την πορεία τους για να βοηθήσουν τον Ελληνισμό ανεξάρτητα από το επίπεδο των πολιτικών. 

Όταν εξετάζουμε μερικά νοητικά σχήματα σε στρατηγικά παίγνια, όπως είναι το Hex (σε απλό επίπεδο) και το Go (σε πολύπλοκο επίπεδο) βλέπουμε ότι η έννοια της συνεκτικότητας είναι θεμελιακή.

Μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι η συνεκτικότητα βασίζεται στην έννοια της άκρης. Με άλλα λόγια παίζει δυναμικά με τα άκρα και δημιουργεί μέτωπα σε τοπικό επίπεδο και σύνορα σε ολικό επίπεδο. Με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι αν βάζουμε στο πεδίο ακίνητες πέτρες, επί της ουσίας δημιουργείται μια δεξαμενή έλξης που αλλάζει συνεχώς με την τοποθέτηση νέων στοιχείων ακόμα κι αν τα προηγούμενα δεν έχουν κινηθεί.

Αυτό το φαινόμενο το βλέπουμε και στη γεωπολιτική, διότι η εγκατάσταση νέων στοιχείων μπορεί ν’ αλλάξει το ύφος μιας περιοχής λόγω του συνδετικού χαρακτήρα που εμφανίζεται με το μέγεθος του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει ότι αν τα παλαιότερα στοιχεία, οι πρώτες πέτρες δεν ενωθούν με μερικά νέα για να δημιουργήσουν μια αντιστασιακή συνεκτικότητα, τότε μπορεί ολόκληρες περιοχές ν’ αλλάξουν φύση.

Σε αυτό το πλαίσιο τα νοητικά σχήματα του Go βοηθούν θεαματικά για να μελετηθεί η μεγάλη εικόνα. Αλλιώς έχουμε την εντύπωση ότι υπάρχουν μόνο πολλά τοπικά προβλήματα που αφορούν μόνο τη τακτική, ενώ στην πραγματικότητα με μερικές στρατηγικές θέσεις μπορεί να γίνει ολική αλλαγή, η οποία γίνεται ορατή μόνο εκ των υστέρων. Όμως η γνώση αυτών των σχημάτων επιτρέπει προβλέψεις σε βάθος χρόνου που φαίνονται εντελώς αδιανόητες σε όσους εξετάζουν μόνο το παρόν και την παρουσία.

Η αξία της ΑΟΖ έχει γίνει αντιληπτή μόνο στην Κύπρο. Στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα πολιτικοί και ολόκληρη κυβέρνηση που δεν ξέρει καν να αντιγράψει το κυπριακό μοντέλο. Ενώ δεν χρειάζεται ούτε να το κατανοήσει για να ανακαλύψει τα οφέλη του. Αλλά τώρα φαίνεται με ξεκάθαρο τρόπο ότι για την Ελλάδα χρειάζεται αποκάλυψη. Η ιδεολογία του κενού, ο δογματισμός και η ανικανότητα δεν επιτρέπουν καμία ανακάλυψη εκ των έσω.

Όλες οι χώρες που είναι γύρω μας αξιοποιούν και μάλιστα αποτελεσματικά την ΑΟΖ τους. Οι πρόσφατες εξελίξεις μετά την επανάσταση που προκάλεσε η ανακάλυψη του υπεργιγαντιαίου κοιτάσματος ΖΟΡ έχουν αλλάξει όλη την έρευνα στον τομέα των υδρογονανθράκων και ειδικά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αλλά βλέπουμε ότι ακόμα δεν έχουμε προχωρήσει για το μεγάλο διαγωνισμό ενώ έχουμε μόνο τρεις εταιρείες που είναι υποψήφιες και μάλιστα με μη ανταγωνιστικό τρόπο στα θαλάσσια οικόπεδα 1, 2 και 10. Κ

αι αυτό γίνεται ενώ η Κύπρος πρόλαβε να κάνει και τρίτο γύρο αδειοδότησης που λήγει πριν, αφού στην Ελλάδα δόθηκε κι άλλη παράταση λόγω ανικανότητας και έλλειψης βούλησης. Έτσι και στον τομέα της οριοθέτησης των ΑΟΖ ακόμα καθυστερούμε ενώ έχουμε χειροπιαστά παραδείγματα με την Κύπρο που υπέγραψε συμφωνία με την Αίγυπτο το 2003, τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Η ελληνική ΑΟΖ έχει αξία, όποιος και να είναι στην κυβέρνηση αλλά πρέπει να είσαι άξιος για να το αντιληφθείς ακόμα κι αν όλοι οι άλλοι σου το δείχνουν με τον πιο άμεσο τρόπο.


 

Τα γεγονότα που διεξάγονται στο Αρτσάχ δεν είναι ουδέτερα κι αποτελούν τις επιπτώσεις της αζερικής προβοκάτσιας. Κάθε φορά βλέπουμε τους Αζέρους να κάνουν τέτοιου τύπου επιθέσεις, για ν’ αλλάξουν μάταια τα δεδομένα, όμως αντιλαμβανόμαστε ότι παράλληλα η αρμενική στρατηγική προσπαθεί να εξηγήσει εδώ και χρόνια ότι δεν υπάρχουν προβλήματα κι ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από τον πόλεμο του 1994.

Στην πραγματικότητα, αυτή η κατάσταση δεν είναι σταθερή, γιατί δεν υπάρχει ανθεκτικότητα των θέσεων. Επίσης, ενώ βλέπουμε ότι η Τουρκία πάντα με ύπουλο τρόπο υποστηρίζει τους Αζέρους, η Αρμενία δεν έχει ακόμα αναγνωρίσει τη φύση του Αρτσάχ. Είναι κατανοητό ότι υπάρχουν διπλωματικά προβλήματα και δεν θέλει η Αρμενία να δηλώσει χωρίς τεχνάσματα τι έχει πραγματικά στην καρδιά της για το Αρτσάχ που πάντα ήταν αρμενική γη.

Όλοι ξέρουμε ποια είναι η ιστορική πραγματικότητα στο Αρτσάχ και δεν μας επηρεάζει η προπαγάνδα των Αζέρων, διότι εδώ και χρόνια προσπαθεί μάταια να πείσει τους ξένους που δεν γνωρίζουν την αλήθεια. Έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία να υπάρχει συντονισμός των κινήσεών μας, για να γίνουν πράξεις και να βοηθήσουμε ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο την κατάσταση, διότι βλέπουμε ότι η απλή αντίσταση δεν επαρκεί και πρέπει η υψηλή στρατηγική να γίνει πιο αποτελεσματική ενάντια στις βάρβαρες επιθέσεις, στην προπαγάνδα, στα τεχνάσματα.

Διότι αυτή η γη δεν είναι μόνο αρμενική με την έννοια του εδάφους, αλλά και του πνεύματος, όπως φαίνεται με τα μοναστήρια και τις εκκλησίες, αλλά πολιτισμός που δεν προστατεύεται πολιορκητικά δεν έχει μέλλον ακόμα κι αν έχει παρελθόν με ιστορία αιώνων.

Η διαχρονική σκακιέρα αποτελείται από μια μεσαιωνική που είναι πλαισιωμένη από δύο κλασσικές.

Έτσι οι διαστάσεις της είναι 8Χ28. Το παίγνιο παίζεται με έξι παίκτες που παίζουνε ομαδικά ανά τρεις. Έτσι κάθε ομάδα έχει μια μεσαιωνική και δύο κλασσικές έδρες. Ο καθένας λειτουργεί με τους κανόνες του τοπικού παιγνίου, αλλά έχει το δικαίωμα να παίξει σε όλη τη σκακιέρα.

Οι τρεις σκακιέρες ενώνονται γραμμικά ακολουθώντας τον χρωματισμό των τετραγώνων που λειτουργούν εναλλάξ. Κάθε ομάδα έχει μόνο μία πλευρά και διαθέτει τρεις βασιλιάδες. Ο στόχος είναι βέβαια να γίνει ματ και στους τρεις αντιπάλους. Αν ένας βασιλιάς έχει υποστεί ματ, τότε ο στρατός του παγώνει και συνεχίζουν οι άλλοι χωρίς να παίζει αυτός έως την απελευθέρωσή του. Για τη μεσαιωνική σκακιέρα καθώς δεν υπάρχει η έννοια του πατ, θεωρείται πατ όταν δεν μπορεί να κινηθεί.

Με άλλα λόγια ακολουθούμε τον ευρωπαϊκό κανόνα της καστρικής σκακιέρας. Η μεσαιωνική σκακιέρα βρίσκεται στο κέντρο, διότι λόγω των κανόνων της, το παίγνιο των κομματιών της είναι πιο αργό σε σχέση με τις κλασσικές αλλά ταυτόχρονα είναι και πιο μεγάλη, πράγμα που δίνει δυνατότητες με μεγαλύτερη εμβέλεια. Η ονομασία της είναι η Διαχρονική, διότι παίζουμε ταυτόχρονα τους κανόνες διαφορετικών εποχών αλλά με σκακιέρες που είχαν και χρονική επικάλυψη.

Παραδοσιακά τα λευκά παίζουν πρώτα και μετά εναλλάξ με κάθε παίκτη της τριμελούς ομάδας. Η αρχική κίνηση γίνεται με τον παίκτη που βρίσκεται στη μεσαιωνική σκακιέρα και συνεχίζεται με τις δύο κλασσικές

Η συμβολή του go στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας είναι εμφανής στην Άπω Ανατολή και αυτό φαίνεται και από τις επιστημονικές επιδόσεις της Κίνας, της Ιαπωνίας και της Κορέας.

Το γεγονός μάλιστα ότι ο παγκόσμιος πρωταθλητής στο go, είναι από τη Νότια Κορέα είναι βέβαια ενδεικτικό ότι δεν πρόκειται μόνο και μόνο για θέμα μάζας. Επίσης ότι το πιο εξελιγμένο λογισμικό AlphaGo που χρησιμοποιεί βαθιά νευρωνικά δίκτυα για τους υπολογισμούς, αναμετρήθηκε με τον Lee Se-Dol (9 dan) αποδεικνύει ότι αυτή η προσφορά γίνεται πρακτική, αφού βοηθά την έρευνα και στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης.

Η ικανότητα του πρωταθλητή, το μαχητικό του πνεύμα και η μεγαλοψυχία του κατάφεραν να δείξουν τουλάχιστον στον τέταρτο αγώνα, αδυναμίες του προγράμματος και να συμβάλλουν επί του πρακτέου στην εξέλιξη του προγράμματος. Αν σκεφτούμε ότι το συγκεκριμένο AlphaGo, στην δέκατη όγδοη εκδοχή έπαιξε μέσω ενός υπολογιστή που είχε 1202 πυρήνες (CPU), μπορούμε να αντιληφθούμε και τον άθλο από τις δύο πλευρές όσον αφορά την ανθρώπινη νοημοσύνη και την υπολογιστική ισχύ.

Σε αυτό το πλαίσιο επειδή το παίγνιο go, λόγω της συνδυαστικής του πολυπλοκότητας είχε παραμείνει ο τελευταίος στόχος στα επιτραπέζια παίγνια για την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης, απέδειξε τώρα ότι πρόκειται για μια νέα φάση που αρχίζει στην έρευνα.

Αλλά ακόμα και αν δεν εξετάσουμε αυτή την πλευρά, μπορούμε να δούμε τη συμβολή του στο τομέα της έξυπνης παιδείας, όπου η εισαγωγή του επιτρέπει την εξέλιξη της σκέψης των μικρών ανθρώπων μέσω των νοητικών σχημάτων της τακτικής και της στρατηγικής. Μάλιστα η στρατηγική του είναι ενισχυμένη σε σχέση με αυτή που έχουμε στο σκάκι. Πράγμα που σημαίνει ότι η Ανθρωπότητα σκέφτεται διαφορετικά και λόγω go.

Τώρα ξέρουμε ότι στο θαλάσσιο οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ υπάρχει ένα κοίτασμα-στόχος που έχει θεωρητικά πενταπλάσια αποθέματα από το υπεργιγαντιαίο κοίτασμα Ζορ της αιγυπτιακής ΑΟΖ.

Έτσι αν υποθέσουμε πρώτα ότι πρόκειται εξ ολοκλήρου για ένα κοίτασμα του ίδιου τύπου με τον τύπο του Ζορ και σε πυκνότητα και για το πορώδες, μπορούμε να υπολογίσουμε και το μέγεθός του σε ενεργειακή κατανάλωση, μόνο που με αυτές τις υποθέσεις αυτό το κοίτασμα θα είναι το τρίτο κοίτασμα στην παγκόσμια κατάταξη όλων των εποχών, μια χώρα δεν επαρκεί ως μονάδα κατανάλωσης και ειδικά η Κύπρος λόγω του μικρού μεγέθους του πληθυσμού έτσι αποφασίσαμε να υπολογίσουμε αυτή την κατανάλωση με βάση την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής στον κόσμο όσον αφορά στην ενέργεια.

Με αυτά τα δεδομένα των εκτιμήσεών μας, αυτό το κοίτασμα-στόχος αντιπροσωπεύει σε αξία, 80 χρόνια ευρωπαϊκής ενεργειακής κατανάλωσης.

Αυτός ο τεράστιος αριθμός εξηγεί από μόνος του περί τίνος πρόκειται σε παγκόσμιο επίπεδο.

Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία για το μέλλον της Κύπρου και ειδικά με το θέμα του κυπριακού, πώς θα αξιοποιήσουμε αυτά τα δεδομένα αν επαληθευτούν με τις κατάλληλες γεωτρήσεις. Δεν είναι μια λεπτομέρεια αλλά η ουσία του θέματος και αυτή η δυνατότητα αποτελεί από μόνη της μια αλλαγή κύκλου για τη στρατηγική ανάλυση που πρέπει να κάνει η πολιτική.

Η αξιοποίηση του φυσικού αερίου δεν είναι πια ένα θεωρητικό ερώτημα για την Κύπρο και ειδικά τώρα που μπαίνουμε και στον τρίτο γύρο αδειοδότησης.

Από τότε που αποδείχτηκε ότι το κοίτασμα Αφροδίτη είναι εμπορεύσιμο και ότι το κοίτασμα Ζορ αποτελεί παράδειγμα για άλλα κοιτάσματα-στόχους, τα δεδομένα του τομέα έχουν αλλάξει με θεαματικό τρόπο.

Οι προοπτικές, οι ποσότητες, οι ποιότητες προσφέρουν ένα στρατηγικό πλαίσιο τεράστιας σημασίας και αξίας για την Κύπρο και αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η στρατηγική της κυπριακής ΑΟΖ είναι κυριολεκτικά μια πλατφόρμα ανάπτυξης για την ενέργεια του τόπου. Έχουμε ετοιμάσει όλα τα δεδομένα και πρέπει τώρα να περάσουμε στη φάση της πρακτικής υλοποίησης με την εξόρυξη του φυσικού αερίου.

Φτάνουν πια όλες αυτές οι δικαιολογίες που αφορούν τις καθυστερήσεις λόγω πολιτικής. Αντιθέτως, η πολιτική μας θ’ αλλάξει ανάλογα με τη στρατηγική και την ενέργεια. Διότι όσο μιλούμε θεωρητικά τα πράγματα επηρεάζουν μόνο και μόνο τους ειδικούς, αλλά τώρα έχουμε να υποστηρίξουμε και τους πολιτικούς που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της Κύπρου κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το πρακτικό επίπεδο, αλλιώς δεν μπορούν να πεισθούν, γιατί βέβαια δεν θέλουν να εκτεθούν μπροστά στους ψηφοφόρους, γιατί δεν ξέρουν με ποια λόγια να τους πείσουν, αφού οι ίδιοι δεν κατέχουν ακριβώς το αντικείμενο για να γίνουν πειστικοί.

Με αποτέλεσμα να έχουμε τον κυπριακό λαό που να αναρωτιέται ακόμα πώς μπορεί το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ να βοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού, ενώ το κάνει ήδη διότι έχει αλλάξει τα δεδομένα επιρροής.