Φοράει και το ύφος του νηφάλιου εκφραστή της τετράγωνης λογικής, μπροστά στους φακούς, ο πρόεδρος του ΔηΣυ κ. Αβέρωφ, όταν επικρίνει τη βιασύνη όσων σπεύδουν να εκφράσουν τους φόβους τους για το είδος της λύσης που διαπραγματεύεται με τον κ. Ακιντζί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, προτού προκύψει η συμφωνία της λύσης. «Τα όχι και οι αρνήσεις σε μία ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ στερούνται λογικής», είπε, κρίνοντας και τη στάθμη λογικής των διαφωνούντων, ο ισχυρότερος κομματικά (ομού μετά του κ. Άντρου-ΑΚΕΛ) υποστηρικτής της πολιτικής Αναστασιάδη. Βεβαίως αυτήν την κατηγορία, που διατυπώνεται εκφραστικότερα με το ρήμα της διαλέκτου «εσhιασhιάρετε», την ακούμε τέσσερεις δεκαετίες, οι έκτοτε ενήλικες, κάθε φορά που διεξάγεται ένας απ’ τους αλλεπάλληλους γύρους των «διακοινοτικών» συνομιλιών. Κατ’ ακρίβειαν από την 1η συνάντηση Μακαρίου - Ντενκτάς της 12ης Φεβρ. 1977 έως σήμερα: Με σταθερό επιχείρημα ότι, αφού τα πράγματα βρίσκονται στο στάδιο της διαπραγμάτευσης και δεν ξέρετε ακόμα πού και πώς θα καταλήξουν, γιατί βιαστήκατε ν’ αποφανθείτε ότι είναι αρνητικά κι απαράδεκτα; Γιατί δεν κάνετε υπομονή να ιδείτε την τελική συμφωνία, επί της οποίας θ’ αποφασίσει κιόλας ο λαός με το δημοψήφισμα που αποτελεί και… «προίκα του Ανάν», κατά την αβερώφεια λειψή μνήμη, που δεν ενθυμείται ότι τα «δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα» αποτελούν «προίκα» της Δέσμης Ιδεών Γκάλι του 1992;

Αυτή είναι η λογική που εκόμισε ξανά ο κ. Αβέρωφ. Ικανοποιεί προφανώς τους υποστηρικτές της πολιτικής Αναστασιάδη, τους οπαδούς της όποιας λύσης και τη στάθμη λογικής των αρχαρίων, των ανίδεων, των αχάμπαρων και ίσως των άρτι προσεδαφισθέντων εξωγήινων, που δεν διαθέτουν την αναγκαία επάρκεια γνώσης, μνήμης και κρίσης για την 38χρονη πορεία των «διακοινοτικών» συνομιλιών. Ουδόλως συνάδει, όμως, με τη μία και μόνη, ίδια κι απαράλλακτη και πασίγνωστη (για τους γνώσιν έχοντες) λογική των ίδιων των διαπραγματεύσεων. Τη λογική που λέει ότι, «όταν για να μαγειρέψεις βάλεις στην κατσαρόλα ρεβίθια και σάλτσα, δεν πρέπει να υπόσχεσαι πως θα μας ταΐσεις μακαρόνια με κιμά». Διότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα.

Στη… συνταγή της λύσης. Που προεξοφλεί και το τελικό προϊόν του μαγειρέματος. Κι αυτή η συνταγή, με τα κύρια υλικά της, είναι ασφαλώς γνωστή. Ήδη γεγραμμένη και συμπεφωνημένη στην τελευταία σελίδα του πολυσέλιδου τσελεμεντέ των «διακοινοτικών»: Υπό τον τίτλο «Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου 11ης Φεβρουαρίου 2014». Αυτήν τη συνταγή ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης την ονόμασε «Σκελετό της λύσης». Όπως είχε ονομάσει έξι χρόνια νωρίτερα ο κ. Χριστόφιας και το δικό του «Κοινό Ανακοινωθέν» με τον κ. Ταλάτ της 23ης Μαΐου 2008. Με μια κι αναλλοίωτη ουσία αμφότερα: Ένας Διζωνικός Συνεταιρισμός Δύο Ίσου Καθεστώτος Συνιστώντων Κρατών (πολιτειών), ενός ελληνοκυπριακού κι ενός τουρκοκυπριακού, θ’ αντικαταστήσει την έως σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία: Οι Έλληνες Κύπριοι να παραδώσουν την έως σήμερα κρατική τους υπόσταση στην ισότιμη επί παντός Τουρκική Συγκυριαρχία. Ο ήδη συμφωνημένος κορμός. Και δεν εμφανίστηκε εισέτι επί γης μια άλλη λογική που να δίδει πιθανότητες, απ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, να προκύψει κάποιος διαφορετικός κορμός.

Χρειάζεται, άραγε, να υπενθυμίσουμε ότι, ούτε ο κ. Χριστόφιας, ούτε ο κ. Αναστασιάδης είχαν ποτέ εξουσιοδοτηθεί από τον λαό, ούτε και ζήτησαν στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις την εντολή, ή την έγκριση, για να συνομολογήσουν με τους Τούρκους τέτοιου περιεχομένου «Σκελετό λύσης»; Και ότι, όταν αμφότεροι το διέπραξαν, προκάλεσαν τις διαφωνίες εκείνων που τους έδωσαν στις εκλογές τις νικητήριες ψήφους και την έξοδο απ’ τις κυβερνήσεις τους, της ΕΔΕΚ ο πρώτος και του ΔηΚο ο δεύτερος, στηριζόμενοι, εν τέλει, αμφότεροι στις επί τούτου συμπλέουσες και το 2008 και το 2014 ηγεσίες ΑΚΕΛ-ΔηΣυ, χωρίς την έγκριση καν των κομματικών τους βάσεων;

Εξόχως κραυγαλέα είναι η απόλυτη σιωπή της δημαγωγούσας με νηφάλιο ύφος «τετράγωνης λογικής», για την ουσιωδέστερη ουσία του ήδη συμφωνηθέντος «Σκελετού» και, άρα, της υπό διαπραγμάτευση «λύσης». Δεν δείχνει την τόλμη και την εντιμότητα, ούτε καν στις «εκστρατείες του προς τη βάση» ο κ. Αβέρωφ να ομολογήσει και να εξηγήσει, ακόμα και στους οπαδούς του ότι, όποια τελική συμφωνία κι αν προκύψει στις διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη - Ακιντζί, θα είναι, στην πρώτιστη ουσία της, λύση Τουρκικής Συγκυριαρχίας. Αυτή ακριβώς η σιωπή δικαιώνει και όλους όσοι… εσhιασhιάρασιν με τα όχι και τις αρνήσεις τους.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ