Οι τρομοκράτες είναι, όντως, παντού και πουθενά. Και οι εξελίξεις στη γειτονιά μας και διεθνώς μάς επηρεάζουν. Και είναι συναφείς με ζητήματα ασφάλειας και την επιβίωση του κράτους. Αποδεικνύουν πόσο λανθασμένη επιλογή είναι η ομοσπονδία ως πολιτειακό σύστημα για την Κύπρο. Διότι η συνταγή της δεν εγγυάται ούτε εσωτερική πολιτειακή και κοινωνική συνοχή αλλά ούτε και εξωτερική ασφάλεια.

 

Συναφώς σημειώνουμε το εξής: Η επόμενη κίνηση πλήρους κατάληψης της Κύπρου -και αυτό το έχουμε γράψει προ καιρού- θα γίνει με αγωγή πληθυσμού. Με πληθυσμιακή εισβολή. Είτε με καθαρά τουρκικό μουσουλμανικό στοιχείο προς το ψευδοκράτος με τη μορφή μεταναστών είτε μέσα από ανάλογες περιπτώσεις από αυτές τις οποίες βιώνει η Ελλάδα και η λοιπή Ευρώπη με την προσφυγική κρίση, η οποία έχει εξελιχθεί -όπως ήταν αναμενόμενο- σε πολιτική. Σε κρίση τρομοκρατίας και ασφάλειας.

 

Ερώτημα: Ποιος θα ελέγχει τα παράλια του βόρειου τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους σε μια ομοσπονδία; Εμείς ή η Τουρκία; Ποιοι εμείς; Η ομοσπονδιακή αστυνομία ή εκείνη του τουρκοκυπριακού κρατιδίου; Και αν ακόμη στα χαρτιά οι αρμοδιότητες αυτές ανήκουν στην ομοσπονδιακή, ποια θα είναι η μεταξύ τους σχέση; Και το βασικότερο συναφές ερώτημα είναι το εξής: Θα κάνουν ή όχι οι Τουρκοκύπριοι με τους εποίκους πλάτες στην υλοποίηση του επόμενου σκέλους της κατάληψης της Κύπρου;

 

Εδώ ακόμη και ο πολυδιαφημισμένος «καλός Ακιντζί» είναι πλήρως εναρμονισμένος με το βαθύ κράτος. Εφόσον είναι σήμερα υποταγμένος στο βαθύ κράτος, ποιος εγγυάται ότι δεν θα είναι και αύριο; Και όταν ο καλύτερος των καλυτέρων, δηλαδή κ. Ακιντζί, είναι το ίδιο με τον Σουλτάνο Ερντογάν και τη γραμμή που είχαν προ ετών χαράξει οι Κεμαλιστές και ο στρατός, ποιες ελπίδες για βελτίωση υπάρχουν, είτε δικής του αλλαγής είτε της Άγκυρας πριν από ή μετά τη λύση;

 

Πέραν τούτων, υπάρχει και κάτι άλλο: Ποιος θα έχει την ασφάλεια της Κύπρου μετά τη λύση, όταν θα είναι αποστρατιωτικοποιημένη; Ακόμη και αν δεν υπάρχουν εγγυήσεις, κάτω από την πίεση της δημιουργίας συνθηκών ανασφάλειας και μπροστά στο δίλημμα της εξωτερικής απειλής ή της Άγκυρας, τι θα πούμε; Τουρκία εγγυήσου μας;

Ούτως ή άλλως το ΝΑΤΟ θα κάνει κουμάντο και για το επόμενο διάστημα στην περιοχή και θα συνεργάζεται με τη Μόσχα, όπως πάει να συμβεί τώρα στη Συρία. Και ας μην έχουν κάποιοι την ψευδαίσθηση ότι η Ρωσία θα συγκρουστεί με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ή ειδικότερα με την Τουρκία για το χατίρι μας. Η Μόσχα έχει εξίσου ισχυρά και πολλά συμφέροντα με την Τουρκία, από τον πυρηνικό σταθμό στο Άκιουγιου ώς την ενέργεια και το εμπόριο που δεν θα τα θυσιάσει για την Κύπρο.

 

Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τη Μόσχα, το αντίθετο, αλλά ας είμαστε λοιπόν προσγειωμένοι και ρεαλιστές. Οι τελευταίες εξελίξεις, που θα συνεχιστούν, δείχνουν ότι η ομοσπονδία είναι χειρότερη μορφή διχοτόμησης και ότι είναι ανασφαλής λύση.

 

Την έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα. Χρειάζεται εναλλακτική στρατηγική και στόχος για τη διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατία στη ζωή, που συναρτάται με τη δημιουργία συμμαχιών με το Ισραήλ και άλλες χώρες.

Για να μη μας πουν κάποιοι μετά τη λύση ότι για να έχουμε ασφάλεια θα πρέπει να καταφύγουμε σε τουρκική προστασία. Και τότε θα αποδειχθεί, αλλά θα είναι αργά, ότι η ομοσπονδία δεν ήταν λύση, παρά μόνο η κερκόπορτα της πλήρους υποταγής.