Υπέρ της σύσφιξης των σχέσεων Κύπρου-Ισραήλ, σε διμερές, οικονομικό και διαπροσωπικό επίπεδο τάσσεται ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Ανάλυσης Διεθνούς Ασφάλειας με έδρα την Ουάσιγκτον, Δρ. Gal Luft. Σε συνέντευξη του στο SigmaLive, αναφέρει ότι η Κύπρος προσφέρει στο Ισραήλ τον χώρο που χρειάζεται για να αναπνεύσει, ενώ χαρακτηρίζει απαράδεκτο το ρόλο που διαδραματίζει η σημερινή Τουρκία, ως νταής της περιοχής. Παράλληλα εξαπολύει πυρά και κατά της Κυβέρνησης Ομπάμα, κάνοντας λόγο για ασυνέπεια.
Ο συγκεκριμένος αναλυτής με άρθρο του λίγο πριν την επίσκεψη του Προέδρου Αναστασιάδη στο Ισραήλ, τόνιζε ότι το Ισραήλ θα πρέπει πλέον να πάψει να παραμελεί την Κύπρο.
Αυτούσια η συνέντευξη
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι παρόλο το μικρό μέγεθος της Κύπρου, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ότι η Κύπρος θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν γέφυρα μεταξύ Ισραήλ-ΕΕ, Αιγύπτου-ΕΕ και Ισραήλ-Αιγύπτου. Εκτιμάς ότι η Κύπρος μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο;
Η γεωγραφία, της επιτρέπει να παίξει αυτό το ρόλο, όμως η περιφερειακή ολοκλήρωση έχει να κάνει περισσότερο με τις διαπροσωπικές και διακυβερνητικές σχέσεις. Εδώ έγκειται και το κενό. Η Κύπρος έχει επικεντρωθεί στις εσωτερικές οικονομικές προκλήσεις ενώ απασχολούν και τα θέματα της Ελλάδας, κάτι που δεν βοηθά. Ένας καλός τρόπος για ενίσχυση της οικονομίας είναι η περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων με το Ισραήλ. Οι ισχυρές διμερείς σχέσεις με το Ισραήλ θα ωθήσουν την οικονομία του νησιού και η προσέλκυση περαιτέρω τουριστών από το Ισραήλ, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην ενίσχυση των διαπροσωπικών σχέσεων. Η Κύπρος προσφέρει στους Ισραηλινούς αυτό που χρειάζονται σήμερα: Χώρο για να αναπνεύσουν. Αν η Τουρκία μπορεί σήμερα να προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες τουριστών από το Ισραήλ, τότε σημαίνει ότι και η Κύπρος μπορεί.
Στο άρθρο σας στην εφημερίδα Haaretz, αναφέρατε ότι η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει τον σύμμαχο που δεν έχει το Ισραήλ σήμερα. Αυτή η θέση εκφράζεται αρκετά συχνά από αναλυτές τα τελευταία χρόνια. Βλέπετε όμως να υπάρχει η πολιτική βούληση από τις δύο χώρες για να προχωρήσουν μπροστά και να ενισχύσουν τη συνεργασία τους προκειμένου να επιτύχουν το λεγόμενο «στρατηγικό βάθος»;
Όπως έχω ήδη αναφέρει στο άρθρο μου, η αντίληψη του Ισραήλ για τα θέματα τρομοκρατίας, έχει αλλάξει τον τελευταίο χρόνο μετά την επίθεση στο αεροδρόμιο του. Αυτό απαιτεί αλλαγές στο δόγμα ασφάλειας, μεταξύ των οποίων και να δοθεί κάποιος ρόλος στην Κύπρο για να επιτευχτεί το στρατηγικό βάθος. Ναι βλέπω να υπάρχει αυξημένη πολιτική βούληση για σύσφιξη των σχέσεων και ελπίζω ότι αυτό θα μεταφραστεί και σε επενδύσεις ισραηλινών στο νησί. Για παράδειγμα η δουλειά της Pafostech, μιας εταιρείας η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα της προσέλκυσης επενδύσεων - μεταξύ αυτών και αρκετών από το Ισραήλ – προκειμένου να βοηθηθεί οικονομικά η Κύπρος, είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της νέας τάσης για αξιοποίηση των δυνατοτήτων συμβίωσης μεταξύ των δύο χωρών.
Η τριμερής συνεργασία μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας, Κύπρου-Αιγύπτου-Ελλάδας, έδειξε τουλάχιστον φιλολογικό ενδιαφέρον από μέρους αυτών των χωρών, προς την κατεύθυνση της σταθερότητας στην περιοχή. Από την άλλη η Τουρκία στέλλει ξεκάθαρο μήνυμα, ότι αυτές οι συμφωνίες δεν μπορούν να έχουν καμία ισχύ χωρίς την συγκατάθεση της. Ποιος είναι ο ρόλος της Τουρκίας σε αυτό;
Όλες οι πλευρές πρέπει να προσπαθήσουν ώστε να περιληφθεί και η Τουρκία στην περιφερειακή αρχιτεκτονική. Όμως μια στάση «όχι σε όλα», από μέρους της Τουρκίας, δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως λόγος παράλυσης. Οι προσπάθειες της Τουρκίας για επιβολή «τάξης» στην περιοχή, είναι απαράδεκτες και το Ισραήλ έχει ήδη αποδείξει ότι δεν αποθαρρύνεται από την απρόβλεπτη συμπεριφορά του Ερντογάν. Αν η Τουρκία θέλει να δρα ως εταίρος, είναι ευπρόσδεκτη, όμως όχι ως νταής.
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η στρατηγική Νταβούτογλου για μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες του, έχει αποτύχει. Παρόλα αυτά όμως, ασχέτως της αναταραχής που συχνά προκαλεί η Τουρκία του Ερντογάν, απολαμβάνει της στήριξης των ΗΠΑ. Γιατί; Δεν νομίζεις ότι αυτό στέλνει λανθασμένα μηνύματα και αυξάνει τους κινδύνους;
Η θέση των ΗΠΑ απέναντι στην συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή, είναι όσο ασαφής όσο και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Αντανακλά μια μεγάλη σύγχυση και ασυνέπεια. Την ίδια ώρα που όλο και περισσότερες χώρες νιώθουν ότι δεν μπορούν πλέον να εμπιστευτούν τις ΗΠΑ, δημιουργούνται νέες συμμαχίες. Δεν βλέπω να αλλάζει αυτή η τάση όσο ο Πρόεδρος Ομπάμα εξακολουθεί να είναι στην ηγεσία της χώρας.
