Ο Μάρκος Δράκος ήταν ένας από τους ενάρετους αντάρτες της ΕΟΚΑ που έπεσε στη μάχη. Στο μνημόσυνο του παρούσες πάντα οι αδελφές του, Μεγαλύνη και Μαρία και μερικοί ζώντες από τους συναγωνιστές του, ανάμεσά τους ο Ευτύχιος Σαλάτας. Οι ήρωες Μάρκος Δράκος και Χαράλαμπος Μούσκος, υπήρξαν αδελφικοί του φίλοι που έπεσαν στη μάχη και οι δύο.
Στο φετινό μνημόσυνο του Μ. Δράκου, πρώτη γραμμή στα στασίδια της εκκλησίας ήταν εκπρόσωποι κομμάτων, πολιτικοί και άλλοι. Στην άλλη πλευρά, μερικοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ανάμεσά τους ο Ευτύχιος Σαλάτας. Μπήκε στον αγώνα 22 χρονών και παρά τα τόσα χρόνια, στεκόταν και φέτος ευθυτενής παρακολουθώντας με ευλάβεια την επιμνημόσυνο δέηση για τον φίλο του και αντάρτη της ΕΟΚΑ που χάθηκε στη μάχη.
Στεκόταν εκεί, με αυστηρό και συνάμα καλοσυνάτο παραστατικό, όπως ακριβώς τον απαθανάτισε ο φωτογράφος τότε στον αγώνα, όταν τον συνέλαβαν οι Εγγλέζοι και τον κρατούσαν σφιχτά δύο επικουρικοί, ένας σε κάθε πλευρά, για να τον μπάσουν στο στρατιωτικό όχημα. Εκείνος ευθυτενής, αγέρωχος, αγέλαστος, αυστηρός και ωραίος, περπατούσε περήφανα και με αξιοπρέπεια, κοιτάζοντας τους δυνάστες με την αυτοπεποίθηση της ψυχικής δύναμης του δικαίου απέναντι στην υλική ισχύ του άδικου.
Στην εκκλησία προχωρούσε η λειτουργία καθώς μπήκαν κάμερες για τα πλάνα των βραδινών ειδήσεων. Ο Ευτ. Σαλάτας παρέμεινε ατάραχος, βυθισμένος στις σκέψεις του συνέχισε να παρακολουθεί την επιμνημόσυνο δέηση. Όταν οι κάμερες επικεντρώθηκαν στα πρώτα στασίδια, κάποιοι τεντώθηκαν, άλλοι φρόντιζαν τα μαλλιά τους….
Το μνημόσυνο έφτανε στο τέλος του όταν ο ιερέας αναφώνησε:
«Μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, την ψυχήν του δούλου σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτήν εις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι, φιλάνθρωπε.
[…]
Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών.»Αιωνία η μνήμη του, ψιθύρισε o Ευτύχιος Σαλάτας και κάποιος του έδωσε ένα μικρό αντίδωρο άρτου που το πήρε με ευλάβεια, το μοίρασε ακριβοδίκαια και έδωσε το ένα στον διπλανό του, που εκείνος το πήρε ως νάταν κρυφό μυστικό της ΕΟΚΑ και το φύλαξε με προσοχή στην τσέπη του στο σακάκι δίπλα στην καρδιά του.
Η ζωή του Ευτύχιου Σαλάτα ως αντάρτη της ΕΟΚΑ και αργότερα στα μαύρα χρόνια προ του 1974, κρατήθηκε από μια ευλογημένη κλωστή, τις ευχές των γονιών του που τον ακολουθούσαν στο διάβα του μέσα στα βουνά στη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ 55-59, αλλά και όταν οι πραξικοπηματίες τον συνέλαβαν το 1974 για να τον εκτελέσουν σε μια ρεματιά. Την τελευταία όμως στιγμή γλύτωσε πάλι. Ακόμη και πληρωμένοι «εχθροί» του, αναγνώριζαν την αφοσίωσή του στην πατρίδα και στο καθήκον που υπηρέτησε ανθρώπινα και μεγαλόψυχα.
Ο υπεύθυνος για τις βραδινές ειδήσεις θα ήταν ικανοποιημένος με τα πλάνα και φέτος... Ίσως, δεν ήξερε ποιος ήταν ο ασπρομάλλης παππούς που στεκόταν παραπλεύρως. Ίσως, δεν ήξερε ότι εκείνος ο λεβέντης παππούς ήταν η ζωντανή ιστορία της Κύπρου.
Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) [email protected]
