Ακολουθεί μελέτη, του Νίκου Αντωνιάδη*

Η παρούσα μελέτη - πλάνο έχει ως στόχο να παρουσιάσει την κατάσταση που επικρατεί σε σχέση με την διαχρονική και παρούσα Πολιτική «Στρατηγική» Μάρκετινγκ της χώρας μας και να κάνει μια προσπάθεια αξιοποίησης των ευκαιριών που υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν. Ξεκινώντας με τα «Δεδομένα», προχωρά σε μια απλή αλλά ουσιώδη χάραξη Πολιτικής - Επικοινωνιακής Στρατηγικής, η οποία βασίζεται σε στοιχεία του σύγχρονου Πολιτικού Μάρκετινγκ, και τα οποία μπορούν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη στη χώρα μας.

Η μελέτη έγινε αφιλοκερδώς, αποκλειστικά και μόνο για το καλό της πατρίδας μας και σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει συγκεκριμένες πολιτικές ή κομματικές θέσεις. Τα στοιχεία, η δομή, και το περιεχόμενο της είναι βασισμένα σε επιστημονικές δομές του Διεθνούς Πολιτικού Μάρκετινγκ και έχουν ως μοναδικό στόχο την παρουσίαση μιας (ίσως) διαφορετικής στρατηγικής προσέγγισης, πάντα προς όφελος της Κύπρου μας. Εύχομαι και ελπίζω, οι βασικοί άξονες της παρούσας μελέτης να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων χάραξης στρατηγικής της πατρίδας μας.

Ποια τα «Δεδομένα» γύρω μας

- Η Τουρκία ήταν, είναι και θα είναι πάντα μια χώρα που θα θέλει να επεκτείνεται (μέχρι κάποιος να την σταματήσει).

- Η Μεγάλη Βρετανία κατάφερε να έχει Βάσεις στο νησί μας, βάζοντας (ουσιαστικά) τους Τούρκους από την πίσω πόρτα, με την αποικιοκρατική της συμπεριφορά να μην φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει.

- Οι ΗΠΑ, πέραν από τις κατά καιρούς (θεωρητικές) «διακηρύξεις» τους περί «στρατηγικού» εταίρου, δεν θα πάψουν ποτέ να ακολουθούν την σκληρή, για εμάς, γραμμή του Υπουργείου Εξωτερικών τους, μια γραμμή που θα «χαϊδεύει» με διάφορους τρόπους την Τουρκία (αλλά παράλληλα θα έχει ανάγκη το Ισραήλ, του οποίου τα lobby είναι και τα πιο δυνατά ανά τον κόσμο)!

- Η Ευρωπαϊκή Ένωση κρατά το μαχαίρι που «γδέρνει»  πόρους, χωρίς παράλληλα να έχει στρατιωτική ισχύ για να προασπίσει τα σύνορα της (όπως π.χ. οι ΗΠΑ).

- Οι Τ/Κ πλευρά θα ακολουθεί πάντα τις εντολές της μητέρας πατρίδας, και ειδικότερα του πατέρα- Σουλτάνου Ερντογάν.

- Η Ρωσία είναι «απέξω» από την Κύπρο, ενώ ανέκαθεν, η «επιθυμία» της ήταν να είναι «μέσα» στον γεωγραφικό «παράδεισο» της ελέγχουσας τριών Ηπείρων, Κύπρου, μια προοπτική που θα μπορούσε να δράσει ως «αντισταθμιστικός» παράγοντας.

- Και τέλος, η Ελλάδα, ίσως θέλει ένα πρόβλημα λιγότερο από όσα ήδη έχει, με την όποια στήριξη της να είναι μάλλον συμβολική.

Η Δική μας - Διαχρονική «Στρατηγική»

Θεωρώ πως μέσα από τα χρόνια δεν καταφέραμε να έχουμε στρατηγική με την ουσιαστική και ωφέλιμη έννοια της. Μια αδυναμία που πηγάζει από τα συνεχή κτυπήματα που δεχτήκαμε, γεγονός που μας ανάγκαζε να είμαστε σε μια διαρκή άμυνα (λόγω Αγγλίας και μετά Τουρκίας). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουμε την πολυτέλεια να πατήσουμε στα πόδια μας και να κτίσουμε «Πολιτική Παιδεία», και κατ' επέκταση να αναπτύξουμε στρατηγική «κουλτούρα». Και παράλληλα με το πολιτικό μας θέμα, το οικοδόμημα που λέγεται Κύπρος άρχισε να μπάζει νερά, μόλις «εξαφανίστηκαν» τα χρήματα της τραπεζικής «ευμάρειας», ακριβώς επειδή απουσίαζε  η στρατηγική και το όραμα από την πλευρά μας.

Λαμβάνοντας υπόψιν τα πιο πάνω, μπορούμε να δώσουμε ελαφρυντικό στις μέχρι τώρα κυβερνήσεις μας, οι οποίες λειτούργησαν στη βάση μιας αμυντικής «τακτικής», και όχι στη βάση μιας ωφέλιμης στρατηγικής που θα είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Πως κινείται ο μικρός και αδύνατος παίκτης!

Στο Μάρκετινγκ, και πιο συγκεκριμένα στο branding (τόσο στο εταιρικό, όσο και στο πολιτικό), ο αδύνατος και μικρός παίκτης ακολουθεί την στρατηγική των ξαφνικών αντεπιθέσεων. Δεν ενδείκνυται, ούτε να μπει στην αρένα την ώρα που το θηρίο, δηλαδή ο δυνατός παίκτης, αφηνιάζει (βλέπε Τουρκία) αλλά ούτε και πρόκειται ποτέ να κερδίσει ισχύ, ή έστω μερίδιο στην «πολιτική αγορά», αν συνεχώς αμύνεται, χωρίς να έχει πλάνο για να κερδίσει.

Γι' αυτό το λόγο, ο (σωστός) μικρός παίκτης πρέπει να περιμένει στη γωνιά μεν αλλά ΚΑΙ να κάνει αντεπίθεση την ώρα που ο μεγάλος παίκτης βάλλεται ή «αιμορραγεί». Και ο μικρός επιστρέφει στη γωνιά του για να προετοιμαστεί για την επόμενη αντεπίθεση! Κάτι παρόμοιο ακολούθησε ποδοσφαιρικά και ο (Γερμανός) Όττο Ρεχάγκελ, ο οποίος, ακολουθώντας αυτή την στρατηγική, έστεψε την Ελλάδα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2004!

Τι έκανε ο Ραούφ Ντενκτάς!

Ο Ντενκτάς είχε αναφέρει πως το Κυπριακό θα λυθεί μέσα από τα χρόνια. Είχε στο μυαλό του ότι και γνωστή, ανά τον κόσμο, βιομηχανία αναψυκτικών. Χρόνια πριν, όταν η συγκεκριμένη βιομηχανία αποφάσισε πως δεν την αρκεί η δεύτερη θέση, έκτισε την στρατηγική της στη νέα γενιά (new generation), με το σκεπτικό πως μετά από χρόνια, οι γενιές που έπιναν το νούμερο ένα αναψυκτικό, θα έφευγαν από τη ζωή, θα «γερνούσε» ως πρώτο όνομα (leading brand) και θα έχανε τους καταναλωτές της. Κι έτσι, οι νέες γενιές θα μεγάλωναν με την δεύτερη (τότε) βιομηχανία αναψυκτικών, και μακροπρόθεσμα θα της έδιναν την πρωτιά!

Το ίδιο και ο Ντενκτάς! Πόνταρε στην «διαιώνιση» με απώτερο στόχο τη μεταφορά του προβλήματος από «κατοχή - εισβολή» σε «ισότιμες» κοινότητες, έτσι ώστε οι νέες γενιές (ειδικά οι Ε/Κ) να «εξασθενίσουν» στα «θέλω» τους. Λυπηρό για εμάς μεν, αλλά στρατηγικά έξυπνο και «λογικό». Εν έτη 2016, και σε συνδυασμό με την (μαεστρική) οικονομική εξαθλίωση του τόπου μας, οι  επόμενες γενιές του πολέμου δεν φαίνεται να νοιάζονται ιδιαίτερα αλλά ούτε και έχουν το ίδιο πάθος για επιστροφή, όπως οι γενιές του 50, 60, 70, ακόμη και του 80. Όσο κι αν οι παλαιότεροι το επιθυμούμε, δυστυχώς, η τρίτη γενιά (90, 2000, 2010 και πάμε 2020) δεν σκέφτεται το ίδιο, και κυρίως, δεν την διδάξαμε «πως» να σκέφτεται το ίδιο! 

Σε συνάρτηση με την πάγια πολιτική στρατηγική της Τουρκίας, ο Ντενκτάς τα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και μετά θάνατον. Γιατί ήδη πέρασαν 42 χρόνια, και αν θεωρήσουμε το «80» ως μέσο όρο ηλικίας αποβίωσης, ήδη μετράμε αντίστροφα, και σε 38 χρόνια θα υπάρχουν πρόσφυγες μόνο στα χαρτιά! Αν ακόμη αφαιρέσουμε και τα μικρά παιδιά του πολέμου που δεν θυμούνται τα γεγονότα, τότε η στρατηγική Ντενκτάς και Τουρκίας κινείται με μαθηματική ακρίβεια προς την ολοκλήρωσης της!

Τι μπορούμε να κάνουμε και ποια στρατηγική να ακολουθήσουμε!

Λαμβάνοντας τα πιο πάνω ως δεδομένα, η στρατηγική μας θα πρέπει να χτιστεί απλά και με υπομονή, σε στοιχεία όπως τα πιο κάτω:

- Χάσαμε απίστευτο χρόνο λόγω της «άμυνας» μας. Όμως, αυτή την στιγμή, πρέπει (κι εμείς) να «ξεχάσουμε» την άμεση λύση, αν θέλουμε δίκαιη λύση, όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό. Να κερδίσουμε πίσω αυτό το χρόνο, χάνοντας ακόμη λίγο! Η Τουρκία πιέζεται από παντού. Η σύναψη στρατηγικών συμφωνιών με Ισραήλ, Ρωσία, Αίγυπτο, κλπ γειτόνων που έχουν τη δύναμη να βλάψουν την Τουρκία πρέπει να συνεχίσει και να δυναμώσει σε όλα τα επίπεδα. Έστω κι αν τα διεθνή «παιχνίδια» δίνουν και παίρνουν, όπου «χτες» υπήρχε τριβή στις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας και Ισραήλ-Τουρκίας, και «σήμερα» υπάρχει (διπλωματική) εξομάλυνση των σχέσεων τους, η Τουρκία, και ειδικά ο Ερντογάν θα (ξανα)κάνει το λάθος να προκαλέσει, θα ξαναδεχθεί επιθέσεις εσωτερικά (και εξωτερικά), θα ξαναβρεί τρόπο να συγκρουστεί με την Ρωσία και το Ισραήλ, θα συνεχίσει να έχει προβλήματα με τους Κούρδους, και μαζί με τα πιο πάνω, κάποια στιγμή θα «σκάσει» η βόμβα (μέσα στην Τουρκία), λόγω του διπλού παιχνιδιού που παίζει με το ΙΚ.

- Οφείλουμε να ξεκινήσουμε να «κτυπάμε» συνεχώς την Τουρκία σε Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημιώσεις. Π.χ., το ένα εκατομμύριο δολάρια αποζημίωση που ορίστηκε για την Τιτίνα Λοιζίδου, σε σχέση με την στέρηση του «δικαιώματος της να επισκέπτεται την περιουσία της και να ζει ελεύθερα», μπορεί να μετατραπεί σε πολλά δισεκατομμύρια αποζημιώσεις από μέρους της Τουρκίας και πηγή μεγάλων εσόδων για τη χώρα μας, αν υπάρξει συντονισμένη οργάνωση από το κράτος, σε συνεργασία με τους δικαιούχους πρόσφυγες. Παράλληλα, οι συνεχείς αγωγές αποζημιώσεων προς την Τουρκία θα δράσουν ως μοχλός πίεσης προς τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, ακόμη και τα Ηνωμένα Έθνη, σπρώχνοτας τους να διαφοροποιήσουν την στάση τους, εκτός κι αν αυτές οι χώρες (και ο παγκόσμιος οργανισμός Ειρήνης) αλλάξουν τα καταστατικά τους σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα! Είναι δηλαδή ένα σημαντικό (παράλληλο) στοιχείο «παγίδευσης» των όποιων μελλοντικών προκηρύξεων προτίθενται να κάνουν.

- Η έναρξη διαπραγματεύσεων για στρατηγική συμφωνία με τη Ρωσία, σίγουρα θα αποφέρει πίεση στη Μεγάλη Βρετανία, την Ευρώπη, και τις ΗΠΑ, «σπρώχνοντας» μας να διαπραγματευτούμε μαζί τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ στήριξη για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, χωρίς να αναλωνόμαστε σε όσα συζητάμε εδώ και χρόνια, και τα οποία δεν είχαν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, στεκόμενοι στη «μέση» του διεθνούς παιχνιδιού «ύπνωσης» που μας έχει επιφέρει η αμυντική μας στάση.

- Άμεσα, και ως ο μικρός και αδύνατος παίκτης, μόνο οικονομικά μπορούμε να τα βάλουμε με την Τουρκία, επαναθέτοντας όμως παράλληλα το πρόβλημα σε «Πρόβλημα Κατοχής και Εισβολής». Γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να «διαπραγματεύεσαι» και να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου ως «βιασμένος και ληστεμένος» και διαφορετικό να διαπραγματεύεσαι (με τον βιαστή - ληστή) ως «αντιμαχόμενος», με φόντο την «ισότητα»! Η πρώτη «πράξη» εκδικάζεται στο Κακουργιοδικείο, ενώ η δεύτερη μπορεί να «κλείσει» πριν καν μπει για δίκη, εξωδικαστικά, μεταξύ των δικηγόρων (βλέπε Ε.Ε., ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Τουρκία). Και άντε μετά να βρεις το δίκιο σου!

- Ο Ερντογάν, και κατ' επέκταση η Τουρκία έχουν «καταπνίξει» τα ΜΜΕ και τα μέσα  κοινωνικής δικτύωσης, αφαιρώντας το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να μετατραπούν σε ένα μεγάλο όπλο για εμάς, αρκεί να δούμε αυτό το ανέξοδο εργαλείο προπαγάνδας  που έχουμε  στα χέρια μας. Μπορούμε να  παγιδεύσουμε τον Ερντογάν, γιατί σε τέτοια περίπτωση, είτε θα πρέπει να αφήσει ελεύθερα τα τουρκικά social media για να μας απαντούν (κάτι που αν κάνει θα ανοίξει άλλο ένα τεράστιο ασκό για τον ίδιο, γιατί παράλληλα θα ελευθερώσει τον «λόγο» εναντίον του από χίλιες πλευρές), είτε θα αναγκαστεί να σιωπήσει και θα κινούμαστε μόνοι μας, χωρίς διαδικτυακό αντίπαλο. Και η δύναμη και η ταχύτητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να ανατρέψουν τη 42χρονη+ στρατηγική Ντενκτάς και Τουρκίας με τον «χρόνο»!

Η οργάνωση εξειδικευμένης ομάδας, ειδικά για αυτό τον σκοπό, και ο καθορισμός των σωστών, απλών, επαναληπτικών, και συνεχών μηνυμάτων μπορούν να ξεσηκώσουν τη διεθνή κοινότητα, η οποία έχει τη δύναμη να ασκήσει πίεση στις κυβερνήσεις της, κάτι που αποτύχαμε αποδεδειγμένα, ως τώρα.

Επίσης, η δημιουργία παράλληλων, «συνεταιρικών» lobby κοινωνικών δικτύων (βλέπε Ισραήλ και Ρωσία), η οργάνωση «δικτύων» που να έχουν ως πυρήνες τις διπλωματικές μας Αντιπροσωπείες, αλλά και ο καθορισμός εξειδικευμένων ατόμων σε κάθε μας πρεσβεία, όλα αυτά μπορούν να καθοδηγούνται με μηνύματα και χρονικά - συντονισμένα πλαίσια διάδοσης (posts) από εξειδικευμένη ομάδα από το κέντρο του ΥΠΕΞ της χώρας μας και σίγουρα μπορούν να δράσουν ως καταλυτικοί παράγοντες στην διεκδίκηση όσων δικαιωματικά και νομικά μας ανήκουν.

- Τέλος, και για να μην ξεχνάμε και την Αγγλία, νομικά, «το Brexit επιβάλλει Διαπραγμάτευση» (Έμιλυ Γιολίτη, 2016)! . Σύμφωνα με την μελέτη, «η αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. διαφοροποιεί τα γεωστρατηγικά δεδομένα και γεφυρώνει τα συμφέροντα της Κύπρου και Ένωσης και την ίδια στιγμή καταδεικνύει ότι τα χωρικά μας ύδατα, τα οποία αποτελούν ταυτόχρονα και εξωτερικό σύνορο της Ε.Ε. παραμένουν ορφανά από έλεγχο»!

Αυτό, θα μπορούσε, στην «χειρότερη» περίπτωση, να δράσει ως μοχλός πίεσης, τόσο προς την Μ.Β., όσο και προς την Ε.Ε., με εμάς να αποχτάμε ακόμη ένα διαπραγματευτικό εργαλείο. Παράλληλα, θα αναγκάσει τις δυο προαναφερθείσες δυνάμεις να «αμυνθούν» και όχι να μας στριμώχνουν στη γωνιά, κάτι που έμαθαν ως τώρα να κάνουν, εκμεταλλευόμενοι την δική μας αμυντική στάση. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα μελέτη, αυτό μπορεί να γίνει, πρώτον, «διευκρινίζοντας το νομικό καθεστώς των Βάσεων», και δεύτερον, «τροποποιώντας τα πεπαλαιωμένα κείμενα, που διέπουν τη σχέση Βάσεων - Κυβέρνησης, ώστε να διασαφηνιστούν τα δικαιώματα και υποχρεώσεις εκάστου μέρους».

Και η προοπτική αυτή, σε συνδυασμό με την «αντισταθμιστική» Ρωσία, όπως σημειώθηκε πιο πάνω, θα μπορούσαν να «αποσύρουν», ή έστω να αποδυναμώσουν την ισχύ της Μεγάλης Βρετανίας έναντι μας, ως εγγυήτρια δύναμη και ως «Βάσεις». Ξεκινώντας διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, για αξιοποίηση από μέρους της των χωρικών μας υδάτων, αυτόματα, η «διαπραγμάτευση» αυτή θα δρούσε ως μοχλός πίεσης διαφοροποίησης της στάσης ΗΠΑ, ΗΒ, και Ε.Ε., έναντι μας, μεταφέροντας την πίεση τους (από πάνω μας) προς την Τουρκία, σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν την Ρωσία να «μπει» στα πόδια τους!

Αποτέλεσμα Στρατηγικής

Με τις πιο πάνω κινήσεις μας (πάντα ως ο μικρός και αδύνατος παίκτης), χρονικά, η λύση θα έρθει «μόνη» της, μιας και η «προετοιμασία» της Σωστής Πολιτικής Στρατηγικής Μάρκετινγκ θα ΜΑΣ δημιουργήσει τη δυναμική και τις συνθήκες εκείνες που θα αυξήσουν την προοπτική ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΜΑΣ, και όχι απλά μιας «δίκαιης» λύσης, εκμεταλλευόμενοι «στραβοπατήματα» του αντιπάλου. Και τονίζεται η λέξη ΔΙΚΑΙΩΣΗ, ως ένα από τα μηνύματα που πρέπει να προωθηθούν στην Διεθνή Κοινότητα, γιατί η «δίκαιη» λύση, επικοινωνιακά (στα αυτιά των ξένων), περιλαμβάνει την εξ’ αδιαιρέτου «λύση», κάτι που οτιδήποτε άλλο από δίκαιο είναι για την πατρίδα μας.

ΟΛΑ τα περιφερειακά μηνύματα προς την Διεθνή Κοινότητα πρέπει να στηριχτούν στην βάση του κεντρικού μηνύματος που τα τελευταία χρόνια το ακούμε ΜΟΝΟ από τις μάνες των αγνοουμένων και από την Ομογένεια, διά στόματος του Προέδρου της ΠΣΕΚΑ, Φίλιπ Κρίστοφερ:

“We are asking for Justice. Since 1974, Cyprus is divided and occupied by the Turkish troops”! (Ζητάμε το δίκιο μας. Από το 1974, η Κύπρος είναι μοιρασμένη και υπό κατοχή από τα Τουρκικά στρατεύματα).

Αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε χτισμένη την στρατηγική μας πάνω σε αυτό το μήνυμα, τότε πως περιμένουμε ΔΙΚΑΙΗ λύση, και κατ’ ακρίβεια, ΔΙΚΑΙΩΣΗ;

Εσωτερική Επικοινωνία

Φυσικά, θα πρέπει να υπάρξει ειλικρίνεια προς το λαό. Να του παρουσιαστούν τα μακροπρόθεσμα οφέλη για τις νέες γενιές, με εντιμότητα, και απλά. Άλλωστε, οι μεγάλοι ηγέτες δεν αναλώνονται σε μακροσκελείς αναλύσεις προς το λαό αλλά φροντίζουν να στέλλουν εκείνα τα μηνύματα «ασφάλειας και σιγουριάς». Είναι προτιμότερο για την πλειοψηφία του λαού να ξέρει πως η ηγεσία γνωρίζει τι κάνει, έτσι ώστε ο κάθε συμπατριώτης μας να αποχωρήσει ήσυχος από τα εγκόσμια, παρά να κλείσει τα μάτια του με ψεύτικες ελπίδες ή με τον κίνδυνο «συγχώνευσης» των παιδιών και εγγονιών του με το θηρίο (όπως συνέβη με τόσες δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που ήδη έφυγαν με αυτό το συναίσθημα).

Ευκαιρίες θα έχουμε πολλές. Αρκεί να καλλιεργήσουμε το έδαφος για αξιοποίηση του πλαισίου της πιο πάνω στρατηγικής, μια στρατηγική που παράλληλα θα μας απελευθερώσει χρόνο από συζητήσεις και άσκοπες κινήσεις που δρουν σε βάρος των υπόλοιπων θεμάτων που χρήζουν τεράστιας προσοχής στη χώρα μας, όπως η οικονομία, η υγεία, η τρίτη ηλικία, η παιδεία, κλπ.

Και με αφορμή την λέξη «παιδεία», να αναφέρω ξανά την επιτακτική ανάγκη χάραξης Στρατηγικής Πολιτικής Παιδείας, βασισμένης στα Διεθνή Πρότυπα, και όχι σε αναχρονιστικά για τον τόπο μας δεδομένα. Ως τροφή για σκέψη, αναφέρω το Κ-12, σύστημα παιδείας, το οποίο οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν με τεράστια επιτυχία και αντλούν πληροφορίες από την νηπιακή ηλικία (Κ - Kindergarten - Νηπιαγωγείο) μέχρι την αποφοίτηση από το σχολείο (12-τάξεις). Ένα σύστημα που ακόμη και η Τουρκία έχει υιοθετήσει και το οποίο στηρίζεται στην συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων, με τα οφέλη να μην χρειάζονται επεξήγηση!

Γενικό Συμπέρασμα

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη να πιστέψουμε πόσα μπορούμε να κάνουμε και κυρίως ΠΩΣ μπορούμε να τα κάνουμε. Άλλωστε, και η κάθε στρατηγική έχει αυτές τις πέντε παραμέτρους, ως κεντρικό άξονα:

- 1. ΤΙ να κάνουμε.
- 2. ΠΩΣ να τα κάνουμε.
- 3. ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.
- 4. ΠΟΤΕ να τα κάνουμε.
- 5. ΠΟΣΑ θα στοιχίσουν όσα θα κάνουμε.

Το κόστος στα πιο πάνω είναι μηδενικό για εμάς, με τα οφέλη, οικονομικά και πολιτικά, να είναι τεράστια. Και πέραν των πιο πάνω ευκαιριών που μπορούν να διανοιχτούν μέσα από το πλαίσιο της πιο πάνω στρατηγικής, κάποια στιγμή, το οικονομικό και πολιτικό κόστος για την Τουρκία μπορεί να γίνει δυσβάστακτο, αυξάνοντας τις πιθανότητες παντελούς αποχώρησης των στρατευμάτων της και της απόσυρσης της από εγγυήτρια δύναμη, με «αντάλλαγμα» τη διαγραφή των χρεών της και την απόσυρση των αγωγών και αιτημάτων αποζημίωσης από μέρους μας. Τότε και μόνο θα στριμωχτεί, τότε και μόνο θα έχουμε ελπίδα σε όσα μας ανήκουν, και όχι σε όσα ο «χρόνος» του Ντενκτάς και της Τουρκίας «ξέβαψαν» και «έθαψαν».

Στοχεύοντας στα πιο πάνω, κρατάμε τον ύμνο μας, την σημαία μας, τα ελληνικά μας χαρακτηριστικά, και δικαιωματικά γι’ αυτούς, αφήνουμε την πόρτα ανοικτή στους Τουρκοκύπριους βουλευτές (και συμπατριώτες μας) που θα αποφασίσουν μόνοι τους αν θα συνυπάρξουν μαζί μας, ως Ευρωπαίοι πολίτες πλέον, ή αν θα πάρουν άλλες αποφάσεις!

Η Κύπρος μας έχει τις απαντήσεις, έχει τις δυνατότητες και ελπίζω και εύχομαι πως ακόμη έχει τους ανθρώπους να μπουν μπροστά και να βάλουν νέες βάσεις ΑΜΕΣΑ. Είναι καιρός να κάνουμε τη δική μας αρχή χτίζοντας θεμέλια γύρω από ΟΛΟ το «παλιό» σπιτικό μας, και όχι μένοντας απλά σε ένα «μοιρασμένο - χωρισμένο» σπίτι, περιμένοντας άλλους να μας πουν τι να κάνουμε! Γιατί προετοιμάζοντας και κτίζοντας στρατηγική, και γνωρίζοντας ΤΙ, ΠΩΣ, ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ, και ΠΟΣΑ, θα μας απομείνει μόνο το ΠΟΤΕ.

Ένα «πότε» που μέσα από μια Σωστή Πολιτική Στρατηγική Μάρκετινγκ  θα καθοριστεί από πολλές ευκαιρίες του διεθνούς παράγοντα, ο οποίος θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να δει πως το «ισότιμο» Ευρωπαϊκό μέλος - η Κύπρος, ο Ορθόδοξος εταίρος της Ρωσίας - η Κύπρος, ο «αέριος» εταίρος του Ισραήλ και της Αιγύπτου - η Κύπρος, ο «στρατηγικός» εταίρος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή - η Κύπρος, δεν είναι απλά ένα κομμάτι γης και θάλασσας που εξυπηρετεί απλά και μόνο τα δικά τους συμφέροντα αλλά είναι ένα ΙΣΟΤΙΜΟ και ΑΡΤΙΟ (ακόμη) κράτος στον χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, στο χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι ένα κράτος με δομή, ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, στοιχεία τα οποία, όλοι ΑΥΤΟΙ, οφείλουμε ΕΜΕΙΣ να εργαστούμε για να τα σεβαστούν, χωρίς να χρειάζεται να ακολουθούμε (αμυνόμενοι), τη μια δεξιά και την άλλη αριστερά. Και όσο κι αν αυτό μας πληγώνει, η «ψυχρή» αλήθεια είναι πως δεν κερδίσαμε τον σεβασμό που δικαιούμαστε και αξίζουμε σαν χώρα. Αλλά για να τον κερδίσουμε, πρέπει πρώτα να κερδίσουμε τον ΑΥΤΟΣΕΜΑΣΜΟ μας, να καθορίσουμε ΣΤΟΧΟΥΣ, να έχουμε ΟΡΑΜΑ! Όλα αυτά εμπερικλείονται σε μια και μόνο φράση:

«ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΧΤΕΣ!»

Με την αγάπη μου σε αυτή την υπέροχη πατρίδα που λέγεται Κύπρος!

*Ο Νίκος Αντωνιάδης είναι Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας. Μέλος του Αμερικανικού Συνδέσμου Πολιτικών Συμβούλων (AAPC). Υποψήφιος Διδάκτορας στο Πολιτικό Μάρκετινγκ. Προταθείς για για τα Αμερικανικά Βραβεία Μάρκετινγκ 2016 (ΑΜΑ) για την δημιουργία του Μοντέλου Μέτρησης της Πολιτικής Ανταγωνιστικότητας & Απόδοσης