Είχαμε τονίσει σε προηγούμενα άρθρα μας ότι η Τουρκία δεν χρειάζεται εγγυήσεις για να επέμβει στρατιωτικά στην Κύπρο. Mεγαλύτερη εγγύησή της αποτελεί η διζωνική ομοσπονδία, η οποία θα της αποφέρει το δεύτερο τουρκικό κράτος στον κόσμο, το οποίο προσχηματικά θα ονομάζεται «τουρκοκυπριακό», αλλά στην πραγματικότητα θα αποτελεί νόμιμη προέκταση της Τουρκίας στην περιοχή.

Με τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική παρουσία της στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, η Τουρκία δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να παρεμβαίνει στρατιωτικά και άλλως πως, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Πριν από μερικές ημέρες, ο Μουσταφά Ακιντζί έκαμε την πιο σημαντική και αποκαλυπτική δήλωση, από την ημέρα που παρακάθηται, ως δήθεν εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων, στις συνομιλίες με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Ενώ πέταξε στους Ελληνοκυπρίους το «κοκκαλάκι» πως δεν θα υπάρχουν πλέον εγγυήσεις από πλευράς Τουρκίας και Ελλάδας, ήλθε και, είτε ηθελημένα είτε χωρίς να το πολυσκεφτεί, ενημέρωσε τους Ελληνοκυπρίους πως η λύση του Κυπριακού, στα χαρτιά μόνο θα ονομάζεται ομοσπονδία. Στην πράξη θα είναι συνομοσπονδία δύο κρατών.

Η θέση του πως σε αντικατάσταση των τουρκικών εγγυήσεων το «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος» θα μπορεί να ζητά επέμβαση της Τουρκίας, με απόφαση της Βουλής του, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι η λύση που επιδιώκει ο Μουσταφά Ακιντζί είναι η ίδια με αυτήν που επεδίωκε ο Ραούφ Ντενκτάς. Λύση δύο κρατών. Η διαφορά είναι μόνο μία: Ο Ντενκτάς μάς το έλεγε ξεκάθαρα και ωμά, ο Ακιντζί μάς το λέγει «διπλωματικά». Ο δεύτερος είναι πιο επικίνδυνος.

Εξηγήσαμε στο χθεσινό άρθρο μας ότι δεν υπάρχει στον κόσμο ομόσπονδο κράτος, του οποίου μία «πολιτεία» έχει την εξουσία να ζητά στρατιωτική επέμβαση από άλλη τρίτη χώρα. Ο τομέας ασφάλειας σε μία πραγματική ομόσπονδη χώρα, είναι ευθύνη της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, και όχι ξένoυ κράτους. Μόνο σε συνομοσπονδίες, το ένα κράτος έχει εξουσία να καλεί τρίτη χώρα να το «προστατεύσει».

Αυτή και μόνο η αξίωση του Μουσταφά Ακιντζί παραπέμπει ευθέως στις πραγματικές προθέσεις των Τούρκων. Η λύση που θα σερβιρισθεί στο τέλος, στον κυπριακό Ελληνισμό, θα έχει το περίβλημα της ομοσπονδίας και πραγματικό περιεχόμενο τη συνομοσπονδία.

Δεν ακούσαμε, ώς τώρα, καμιάν αντίδραση από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον Αβέρωφ Νεοφύτου, και τον Άντρο Κυπριανού, σχετικά με τη συνομοσπονδιακή θέση του Μουσταφά Ακιντζί. Μέχρι τώρα ακούαμε για κοινά οράματα, για μετριοπαθή ηγέτη, για «θετικές αναφορές», ακόμη και στις πιο αδιάλλακτες δηλώσεις του. Αυτή η σιωπή τους τι σημαίνει;

Σιωπηρή ανοχή στην εκκολαπτόμενη συνομοσπονδιακή λύση; Άραγε θα πανηγυρίσουν και θα πουν στους Ελληνοκυπρίους πως «είδετε, πετύχαμε να ακυρωθούν οι εγγυήσεις της Τουρκίας και να υπάρξει αποδεκτή διευθέτηση που θα αίρει τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, στο θέμα ασφάλειας»;

Να μην εκπλαγεί κανένας αν ακούσει από μέρους των προαναφερθέντων και αυτήν την ωραιοποίηση.
Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ μάς δήλωσε, προχθές, εμφαντικά, πως με τουρκικές εγγυήσεις, «λύση γιοκ». Αλλά δεν μας είπε: Λύση με εγγυήσεις της Τουρκίας επί του «τουρκοκυπριακού κρατιδίου» είναι αποδεκτή; Λύση με βάση τη θέση Ακιντζί είναι αποδεκτή; Τι, επιτέλους, προκρίνουν οι συνδιαχειριζόμενοι το εθνικό πρόβλημα;

Σημαντικό: Στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν είπε λέξη για το Κυπριακό. Ενδεικτικό ότι για την Τουρκία δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Αλλά και γιατί να αναφερθεί στο Κυπριακό; Η Τουρκία δεν είναι εμπλεκόμενο μέρος. Το πρόβλημα είναι καθαρά δικοινοτικό. Υπάρχει αψευδέστερη απόδειξη για το πόσο αποενοχοποίησε την κατοχική δύναμη η πολιτική της κυπριακής ηγεσίας;