Ένας τρίτος , πιο εσωτερικός πυρήνας βρίσκεται στο κέντρο της Γης, κάτω από τον φλοιό, τον μανδύα και τον γνωστό μεγάλο πυρήνα που γνωρίζουμε και ο οποίος χωρίζεται σε ένα εξώτερο και ένα εσώτερο μέρος.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία τάξη, στα πρώτα στάδια της δημιουργίας του πλανήτη, πριν 4,5 δισεκατομμύρια (4,5•109) χρόνια, η Γη βρισκόταν σε ρευστή κατάσταση, λόγω δε της βαρύτητας, πυκνότερα υλικά έρρευσαν προς το κέντρο κατά τη διάρκεια μίας διαδικασίας που καλείται πλανητική διαφοροποίηση, ενώ τα λιγότερο πυκνά υλικά έμειναν στην επιφάνεια.

Ως αποτέλεσμα, ο πυρήνας αποτελείται κυρίως από σίδηρο (80%) καθώς και νικέλιο και πυρίτιο· ωστόσο άλλα πυκνά (πυκνότερα μάλιστα) υλικά όπως το ουράνιο και ο μόλυβδος, είναι είτε σπάνια για να αποτελούν σημαντικό ποσοστό του πυρήνα, είτε έχουν την ιδιότητα να προσκολλώνται σε ελαφρύτερα υλικά και γι’ αυτό απαντώνται κυρίως στον φλοιό.

Ο πυρήνας χωρίζεται σε δύο μέρη, έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα με μία ακτίνα γύρω στα 1.250 χλμ. και έναν ρευστό εξωτερικό πυρήνα με μία ακτίνα γύρω στα 3.500 χλμ.

Ο εσωτερικός πυρήνας πιστεύεται πως είναι στερεός και πως αποτελείται κυρίως από σίδηρο και νικέλιο. Ορισμένοι συμφωνούν πως ο εσωτερικός πυρήνας είναι στην μορφή του μονοκρυσταλλικού σιδήρου.

Ο πυρήνας, που βρίσκεται σε βάθος άνω των 5.000 χιλιομέτρων, άρχισε να στερεοποιείται πριν από περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια και συνεχίζει να μεγαλώνει με ρυθμό περίπου μισού χιλιοστού τον χρόνο.

—Ο τρίτος πυρήνας

Τη νέα μελέτη που υποστηρίζει ότι υπάρχει ένας ακόμα πιο “βαθύς” πυρήνας υπογράφει ο κινέζος επιστήμονας Σιαοντόγκ Σονγκ του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Ιλινόις. Η μελέτη του βασίστηκε σε ανάλυση των σεισμικών κυμάτων που διαπερνούν το εσωτερικό της Γης (όπως οι υπέρηχοι) και του τρόπου με τον οποίο αυτά τα κύματα μεταβάλλονται, καθώς διασχίζουν τα διαδοχικά γεωλογικά στρώματα.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι στο εσωτερικό του εσωτερικού πυρήνα της Γης υπάρχει ένα διακριτό εσώτερο τμήμα που αποτελείται από κρυστάλλους σιδήρου -το βασικό στοιχείο από το οποίο συνίσταται αυτή η πύρηνα σφαίρα με μέγεθος όσο περίπου η Σελήνη- διαφορετικής δομής από το εξώτερο.

Εκτιμάται ότι ο εσωτερικός πυρήνας έχει τη μισή διάμετρο του όλου. Οι κρύσταλλοί του είναι ευθυγραμμισμένοι στον άξονα Ανατολής-Δύσης σε αντίθεση με τον εξωτερικό όπου οι κρύσταλλοι είναι ευθυγραμμισμένοι στον άξονα Βορρά-Νότου. Επιπλέον, οι κρύσταλλοι στην εσώτερη σφαίρα φαίνεται να συμπεριφέρονται διαφορετικά από εκείνους του εξωτερικού πυρήνα, άρα μπορεί να αποτελούνται από διαφορετικό τύπο κρυστάλλων.

Το γεγονός ότι οι κρύσταλλοι είναι στραμμένοι σε διαφορετικές κατευθύνσεις, σημαίνει ότι τα δύο τμήματα, εξωτερικό και εσωτερικό, σχηματίστηκαν υπό διαφορετικές συνθήκες και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της μακράς γεωλογικής ιστορίας της Γης.

Παρόλα αυτά, η αιτία αυτής της διαφοροποίησης δεν έχει διακριβωθεί.

Τα όσα συμβαίνουν στον πυρήνα της Γης είχαν εξάψει τη φαντασία του Ιουλίου Βερν που στο μυθιστόρημά του με τίτλο”Tαξίδι στο κέντρο της Γης” (1864) περιγράφει μια εκπληκτική περιήγηση σε περιοχές που ακόμα ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να προσεγγίσει.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση “Nature Geoscience“.

Πηγή: econews.gr