«Δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι» έλεγαν οι παλιοί, θέλοντας πολύ παραστατικά να δείξουν πως ορισμένοι όταν απολαμβάνουν κάποια δικαιώματα και πλεονεκτήματα αντί να τα εκτιμήσουν, να τα σεβαστούν και να είναι ευγνώμονες για αυτά, ζητούν και άλλα. Γίνονται αγνώμονες και πλεονέκτες.
Αντί να εργάζονται με ζήλο για να αποδείξουν σε όλους ότι αξίζουν αυτά τα πλεονεκτήματα, τα εκλαμβάνουν ως δεδομένα, τα βαφτίζουν «κεκτημένα δικαιώματα» και κοιμούνται ήσυχοι.
Βεβαίως, οι δημόσιοι υπάλληλοι της Κύπρου δεν είναι χωριάτες, όμως είναι  σίγουρα αλαζονικοί.  

Τις τελευταίες ημέρες, αν τα πρωινά ακούτε ενημερωτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο αποκλείεται να μην πετύχατε κάποιο από τα μέλη της ΠΑΣΥΔΥ να ωρύεται επειδή «για άλλη μια φορά βλέπουμε τα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων να μειώνονται…» όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν!

Δεν ξέρω αν οι δημόσιοι, έχουν συγγενείς και φίλους στον ιδιωτικό τομέα για να τους μεταφέρουν την κατάσταση που επικρατεί ή αν κατοικούν σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, αλλά καλό θα ήταν να κατέβουν από το συννεφάκι τους και να μάθουν ότι στον ιδιωτικό τομέα οι μισθοί πετσοκόβονται τα τελευταία τρία χρόνια με μπαλτάδες, ενώ οι απολύσεις γίνονται με διαδικασίες «ψεκάστε – σκουπίστε - τελειώσατε».

Μετά τα γεγονότα του Μαρτίου και σε διάστημα μερικών μηνών οι ιδιωτικοί υπάλληλοι είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται μέχρι και 50%. Οι εγγεγραμένοι άνεργοι εκτινάχθηκαν στις 52.112 το Σεπτέμβρη με την πλειοψηφία αυτών να προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα. Όσοι είχαν την τύχη να προλάβουν παλιές καλύτερες εποχές και να γνωρίσουν ορισμένα ωφελήματα είναι πλέον για αυτούς μακρινή ανάμνηση. Έχουν ξεχάσει τι σημαίνει υπερωρίες, ταμεία υγείας, ταμεία προνοίας και έξτρα μισθός στις αργίες. Φεύγουν κάθε μέρα από την εργασία τους και δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει η επόμενη μέρα. Αν θα έχουν δουλεία ή όχι. Αν ο εργοδότης τους θα έχει να τους πληρώσει ή όχι. Και πασχίζουν για να κρατήσουν μια θέση για την οποία δεν χρειάστηκε να τραβήξουν κανένα κομματικό σχοινί ώστε να την κερδίσουν. Έχουν να αντιμετωπίσουν ολοένα και πιο έντονο ανταγωνισμό από άλλους υποψήφιους, Κύπριους ή ξένους και να ανησυχούν καθημερινά για την επίδοσή τους στην εργασία ή για την επιβίωση της επιχείρησής τους.

Όλα αυτά χτυπούν κάποιο καμπανάκι στους δημόσιους ή όχι; Δύσκολο φαντάζομαι, μιας και όλα αυτά τα χρόνια, βρέξει χιονίσει, απολάμβαναν το «υπέρτατο όνειρο» των σταθερών αυξήσεων, των ευνοϊκών ωραρίων, της μονιμότητας και πολλά άλλα αβαντάζ, επειδή οι πλείστοι από αυτούς γνώριζαν τα «σωστά» άτομα στις «σωστές» θέσεις.

Πόσο θλίβει η άγνοια των δημοσίων υπαλλήλων για αυτές τις καταστάσεις. Πόσο φαίνεται ότι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει εργασιακή ανασφάλεια. Πόσο προκλητική και αστεία είναι η στάση τους όταν μέχρι σήμερα η μέγιστη μείωση που έχουν γνωρίσει στα εισοδήματά τους είναι ένα ποσοστό 22%, η μέγιστη αποκοπή για τους υψηλά αμειβόμενους μέσα από την κλιμακωτή μείωση που έχει αποφασιστεί.    
 
Μια μερίδα του πληθυσμού που μέχρι πρόσφατα δεν κατέβαλε ούτε και ένα σεντ για την δημόσια υγεία που απολάμβανε χάρη στις εισφορές του ιδιωτικού τομέα. Με το γενικό γραμματέα της ΠΑΣΥΔΥ να αναφέρει με «τόλμη» ότι πρόκειται για ένα κεκτημένο το οποίο θα γίνει αγώνας για να επανακτηθεί! Μπορεί να βρεθεί κάποιος τρίτος να πληρώνει και για την υγεία του ιδιωτικού τομέα; Τι; Όχι; Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να τα πληρώνει μόνος του;

Πέρα από τα λόγια… ελπίζουμε ότι η ΠΑΣΥΔΥ θα κρατήσει υπεύθυνη στάση στηρίζοντας την προσπάθεια που γίνεται για ξεφούσκωμα του υπέρογκου κρατικού μισθολόγιο. Προειδοποιούμε την ΠΑΣΥΔΥ να σταματήσει να προκαλεί, γιατί δεν ξέρω αν η απληστία είναι θανάσιμο αμάρτημα ή όχι ...αλλά είναι σίγουρα ντροπή.

ΥΣ. Και αν οι δημόσιοι υπάλληλοι ζουν σε ένα δικό τους πλανήτη, οι κρατικοί αξιωματούχοι ζουν σίγουρα στον πλανήτη της υποκρισίας με τα χρυσά τους κουτάλια. Το φαγοπότι για όλους αυτούς που φωνάζουν μπροστά από τις κάμερες για τα δικαιώματα του λαού συνεχίζεται, ενώ οι ίδιοι απολαμβάνουν υπέρογκους μισθούς επιδόματα και άλλα ιερά μπόνους που δεν τολμά κανείς να αγγίξει.