Πλησιάζουμε στην 44η επέτειο της μεγαλύτερης προδοσίας στη σύγχρονη Ιστορία του Ελληνισμού. Όλα τα προηγούμενα 43 χρόνια, κυρίως όταν πλησίαζαν οι μέρες των επετείων, ακούγαμε κατά κόρον, κυρίως τις ηγεσίες της ΕΔΕΚ, του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ να μονοπωλούν τον πατριωτισμό και την αντίσταση στο πραξικόπημα και να απαιτούν επιτακτικά το άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου.

Τα τελευταία 15-20 χρόνια κάποιοι βουλευτές με επικεφαλής και πάλι την ΕΔΕΚ και συγκεκριμένα τον κ. Μαρίνο Σιζόπουλο σπατάλησαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, για να παρουσιάσουν τελικά μια παρωδία του φακέλου, την οποία κυκλοφόρησαν σε πολυτελέστατη έκδοση. Αυτή λοιπόν η παρωδία κυκλοφόρησε σε βιβλίο και δόθηκε στην κυκλοφορία, άρα και στη δημοσιότητα. Τώρα, όμως, που έχουν στα χέρια τους τον πραγματικό φάκελο, έχουν όλοι λουφάξει. Κανένας δεν μιλά για προδοσία, κανένας δεν μονοπωλεί τον πατριωτισμό, κανένας δεν δίνει έστω και το παραμικρό από τα τεκμηριωμένα στοιχεία και έγγραφα, τα οποία περιέχονται στον φάκελο.

Το παράξενο και παράδοξο είναι ότι, τότε που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) αρνούνταν να παραδώσουν στην Κύπρο τον φάκελο, όλοι οι πιο πάνω έσχιζαν τα ιμάτιά τους, μονοπωλούσαν την αντίσταση στο πραξικόπημα και απαιτούσαν το άνοιγμα του φακέλου. Τώρα, τι κάνουν; Έκλεισαν οι ίδιοι τον φάκελο στη Κυπριακή Βουλή και κάθονται 3-4 μέτρα πάνω από τον φάκελο και… σωπαίνουν.

Μετά την παραλαβή του φακέλου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, του κόμματος του οποίου στέγασε και στεγάζει τους πραξικοπηματίες και συνεχίζει να υμνεί και να κάνει νέους ανδριάντες στον Γρίβα, όρισε μια μικρή ομάδα μελέτης και διερεύνησης του φακέλου.

Το άλλο παράδοξο και παράξενο είναι ότι, τόσο η ΕΔΕΚ, όσο και το ΑΚΕΛ και το ΔΗΚΟ, δεν αντέδρασαν σε αυτήν την απόφαση του Προέδρου.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι:

1. Γιατί ενώ πέρασε ένας χρόνος μετά την παράδοση του φακέλου, μέχρι σήμερα κανένας πολίτης δεν έμαθε τίποτα από αυτά που περιέχονται στον φάκελο;

2. Γιατί μέσα σε αυτήν την επιτροπή δεν διορίστηκε έστω και ένας από εμάς που προδομένοι δώσαμε την άνιση μάχη ενάντια στον Τούρκο εισβολέα;

Εμείς οι πολεμιστές, οι αιχμάλωτοι πολέμου, οι ανάπηροι πολέμου και οι συγγενείς των νεκρών και αγνοουμένων, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ στον φάκελο.

Θέλουμε να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που μας έστειλαν στο μέτωπο ΕΝΤΕΛΩΣ άοπλους. Θέλουμε να ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί που αμέσως μετά τη μεγάλη προδοσία έδωσαν προαγωγές, αντί της παραδειγματικής τιμωρίας αυτών που μας πρόδωσαν.

Τώρα, αντί της παραδειγματικής τιμωρίας των ενόχων, η Κυβέρνηση προτείνει το ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΕΠΙΔΟΜΑ των 5-6 στους αιχμαλώτους πολέμου, σε αντίθεση με αυτούς που μας πρόδωσαν (σε Κύπρο και Ελλάδα), που αφυπηρέτησαν με τον βαθμό τουλάχιστον του Συνταγματάρχη.

Όλοι όσοι πολεμήσαμε, όχι μόνο δεν πήραμε έστω και ένα χαρτί για την προσφορά μας στην πατρίδα, αλλά, αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις χλευαστήκαμε.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι, όταν έπειτα από 35 χρόνια χρειάστηκε να πάρω μια βεβαίωση ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου ήμουν στο μέτωπο, το χαρτί που μου έδωσαν έγραφε ότι κατετάγην ως έφεδρος στις 24 Αυγούστου και απολύθηκα στις 2 Σεπτεμβρίου, δηλαδή αναφερόμουν σαν λιποτάκτης (Το πιστοποιητικό ‘’λιποταξίας’’ μου το παραθέτω αυτούσιο στο βιβλίο μου ‘’ΑΓΝΟΗΘΕΝΤΕΣ 1974’’).

Αν αυτό το συγχωρέσω σαν ανθρώπινο λάθος, δεν μπορώ να θεωρήσω ως λάθος το γεγονός ότι, μέχρι να γίνει διόρθωση, υβρίστηκα, εξευτελίστηκα και χρειάστηκε να τους πάρω στα πόδια τους, τρεις αξιόπιστους μάρτυρες.

ΠΑΝΙΚΟΣ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
E-mail: [email protected]
Συγγραφέας-ερευνητής