Το παρελθόν χτυπάει την πόρτα καθημερινά. Επίτηδες δεν του ανοίγω, κοιτάω από το ματάκι της πόρτας και κάνω ησυχία να μην με ακούσει. Μη με ζητήσει, μη με φωνάξει.

Το παρόν είναι πιο τυχερό, έχει στρογγυλοκαθίσει στο σαλόνι και βλέπει Voice, Scandal μέχρι και Καρεκλά βλέπει και πορώνεται.

Το μέλλον τώρα, τι να σου πω ούτε ένα σημάδι, ούτε ένα μήνυμα, ούτε τίποτα. Σιγή ιχθύος. Σκιαχτικό θα μου πεις, απαραίτητο θα σου απαντήσω. Τι μέλλον θα ήταν αν ερχόταν κάθε τρεις και λίγο και το κερνούσα και γλυκό μελιτζανάκι; Θα έχανε όλη τη γοητεία του. Εκείνη τη γοητεία που πηγάζει από το άγνωστο.

Αυτό το άγνωστο που είναι έτοιμο να ξεδιπλωθεί στα πόδια σου και να τριφτεί σαν τη γάτα.

Αυτό το άγνωστο που σε εξιτάρει και σε φοβίζει. Το άγνωστο είναι γεμάτο αντιθέσεις. Αλλά από τις αντιθέσεις, αποτυπώνονται οι θέσεις. Με τις αντιθέσεις ξεκαθαρίζεις. Συνειδητοποιείς και είτε περιμένεις με αγωνία, είτε απλά παραδίνεσαι.

«Υπομονή» μου λέει η Σ. «Κάνε υπομονή όλα γυρίζουν». «Υπάρχει θεία δίκη» μου λέει η Στελλίτσα. Θέλω να την πιστέψω,  αλλά δεν μπορώ. Το 2016 ήταν περίεργη χρονιά. Ήταν γεμάτη ανατροπές, αμφισβητήσεις, αναθεωρήσεις και αλλαγές πλεύσης. Το 2016 ήταν μια χρονιά που με έκανε να αλλάξω, με ηρέμισε και ταυτόχρονα με θύμωσε, με γέμισε ερωτηματικά και βρήκα απαντήσεις, έστω και αν ξαναβρήκα τον εαυτό μου μετά από ψυχολογική ασέλγεια ετών. Το 2016 δεν ήταν χρονιά, ήταν σκωτσέζικο ντους!

Είναι Χριστούγεννα, μια ανάσα τουλάχιστον μας χωρίζει.

Είναι Χριστούγεννα και μου αξίζει ένα δώρο. Ένα δώρο για χαμόγελο. Η εσάρπα που μου έκανε δώρο η Γιόλα δεν μου φτάνει αν και θυμίζει αγκαλιά. Θέλω το σύμπαν –επειδή το έχουμε εδώ αυτό το κουσούρι το συμπαντικό- να μου ζητήσει συγνώμη. Θέλω συγκεκριμένοι άνθρωποι να αναλογιστούν και να μάθουν από τα λάθη τους. Θέλω να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Θέλω να συμπεριφέρονται όμορφα. Να λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ». Να χρησιμοποιούν όμορφη γλώσσα. Τα λόγια να συμβαδίζουν με τις πράξεις και ακόμα καλύτερα τα λόγια να γίνονται πράξεις. Θέλω να εξαφανιστούν οι αγενείς άνθρωποι, οι κακοί, οι εγωκεντρικοί, οι εγωπαθείς, οι ματαιόδοξοι, οι καρεκλοκένταυροι, οι ηττοπαθείς…

Θέλω απλώς αυτό, Σωκράτη εσύ super star:

«Η μόρφωση είναι θέμα συμπεριφοράς…

Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;

Πρώτα απ’ όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…

Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..

Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..

Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς

καλοπροαίρετα.

Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..

Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..

Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»

Θέλω τέτοιους μορφωμένους ανθρώπους όχι με την στενή έννοια του όρου δηλαδή της συσσώρευσης γνώσης. Ζητάω πολλά;

Όταν συμβεί αυτό, τότε σίγουρα θα γίνει και εκείνο που λέει τραγούδι που σου διάλεξα για σήμερα:

The unfolding of the year
And now our season is here
All the balances are clear
Now that our time is here!

Our time is here?