Οι Τούρκοι δεν είναι απρόβλεπτοι. Εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια γράφαμε για την Αιγαιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά δεν μας ελάμβαναν υπόψη.

 

Τώρα μιλούν για γκρίζες ζώνες και τρέχουν και δεν φτάνουν. Η Άγκυρα ετοιμάζεται να κατεβάσει τρυπάνι στην κυπριακή ΑΟΖ, τη στιγμή κατά την οποία η Βρετανία, παρότι εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, την κτυπά κάτω από τη μέση, αφού αναφέρεται σε διαφιλονικούμενη Κυπριακή ΑΟΖ και η Ελλάδα, παρότι η μητέρα πατρίδα και εγγυήτρια δύναμη, είναι για πολλοστή φορά κατώτερη των περιστάσεων. Χαμένη και αυτή στις ψευδαισθήσεις της. Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν η κυπριακή Κυβέρνηση λαμβάνει ρητορικές υποσχέσεις στήριξης από την ΕΕ, με την Τουρκία να δρα κατά τρόπον, που δεν θέτει μόνο σε κίνδυνο την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και το ίδιο το ΝΑΤΟ, αφού απειλεί να τρυπήσει πλησίον του Καστελορίζου και θέτει θέμα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. Ερώτημα: Θα μας στηρίξουν οι εταίροι μας και αν όχι, τι πράττουμε; 

 

Τι μας λέει η Τουρκία… 

 

Είναι κουβάρι το γεωπολιτικό σκηνικό, που οφείλουμε να ξεμπλέξουμε για να εξετάσουμε πώς θα ήταν δυνατό να δράσουμε. Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή. Η Τουρκία κατοχύρωσε μεγάλο τμήμα των διχοτομικών της σχεδιασμών στις συνομιλίες και εφόσον δεν τα πήρε όλα και δη ό,τι θα ήθελε επί του φυσικού αερίου, επιδιώκει διά της ισχύος της και του «Πορθητή» να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα. Στη θάλασσα αυτήν τη φορά. Και ποιο είναι, πλέον, το μήνυμα, που στέλνει: Εάν θέλετε διάλογο, τότε: 1. Αυτά τα οποία θεωρώ ως δική μου υφαλοκρηπίδα είναι εκτός διαπραγμάτευσης. 2. Εκείνο που θα είναι δυνατό να συζητηθεί στον  διάλογο είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του ψευδοκράτους όπως έχει ήδη παρανόμως καθοριστεί από την Τουρκία και τις κατοχικές Αρχές για να μετατραπεί από παράνομη σε νόμιμη. Εντός της λεγόμενης ΑΟΖ του ψευδοκράτους υπάρχει συμφωνία εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου από την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου. Και είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι συμφωνίες αυτές καλύπτουν και τμήματα των οικοπέδων της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ελεύθερο  νότο, όπως για παράδειγμα το 12, το 3, το 9 κ.λπ. 3. Θα πρέπει να δεχθείτε (εννοεί οι Ελληνοκύπριοι και η Κυπριακή Δημοκρατία) ότι με τη λύση του Κυπριακού θα γίνει διαχωρισμός του φυσικού αερίου και δικαίωμα λόγου επί κάθε ενεργειακής απόφασης και από την πλευρά των Τουρκοκυπρίων. Αξιώνουν, δηλαδή, συνταγματικό βέτο. 

 

Πού το πάει η Βρετανία 

 

Τι λέει, λοιπόν, η Τουρκία; Ή θα μου τα δώσετε στις συνομιλίες είτε θα τα πάρω με την ισχύ μου, διότι δεν έχετε ούτε στρατιωτική ούτε διπλωματική ή οικονομική αποτροπή. Δεν έχω κόστος από τη δράση μου. Προσέξτε, από την άλλη, τι μας εισηγείται το κομματικό κατεστημένο: Να πάμε σε συνομιλίες για να μην τρυπήσει η Τουρκία ή για να μη συνεχίσει την προκλητική της στάση. Να πάμε, δηλαδή, σε συνομιλίες για να νομιμοποιήσουμε τις γκρίζες ζώνες και να αρχίσουμε παζάρια σχετικά με το πόσο φυσικό αέριο θα μας αφήσουν οι Τούρκοι και τι ΑΟΖ θα έχουμε. Προς επίρρωση του τουρκικού σχεδιασμού σπεύδει η Βρετανία διά του Υπουργού των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Σερ Άλαν Ντάνκαν, ο οποίος τονίζει με πονηρό τρόπο, όπως και το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας του, ότι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να προχωρεί η Τουρκία σε γεωτρήσεις είναι ο εξής: Πρόκειται για διαφιλονικούμενη ΑΟΖ. Άρα εφόσον η αιτία που δεν μπορεί η Άγκυρα να τρυπά είναι ο χαρακτήρας της ΑΟΖ ως διαφιλονικούμενης  περιοχής, ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία κατ' αναλογίαν μπορεί να τρυπά. Στην ουσία θέτει υπό αμφισβήτηση τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια προσπάθεια εμπέδωσης των γκρίζων ζωνών. Της Αιγαιοποίησης της κατάστασης ως τρόπου αποτροπής της κρίσης. Εμμέσως ζητά πάγωμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και επίλυση στο πλαίσιο των συνομιλιών, όπως θέλει η Άγκυρα. Χαμένη, δε, από ένα τέτοιο πάγωμα, δεν είναι η παρανομούσα Τουρκία, αλλά η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία η Βρετανία είναι νομικώς υποχρεωμένη να υπερασπίζεται από ξένη επιβουλή ως εγγυήτρια δύναμη. Για άλλη μια φορά, γίνεται αντιληπτό ότι το Λονδίνο δεν έφτιαξε το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας για να το εγγυηθεί, αλλά για να το διαλύσει και να το μετατρέψει με την Τουρκία, μέσω της ομοσπονδίας, σ' ένα κοινό προτεκτοράτο. Είναι πρόδηλο ότι η Βρετανία με τη στάση της επιδιώκει να μετατρέψει την τουρκική εισβολή, όπως ορθά είπε ο Πρόεδρος στην κυπριακή ΑΟΖ, από πρόβλημα της ίδιας της ΕΕ και της Τουρκίας σε διμερές, για να αποφύγει η Άγκυρα να υποστεί τις όποιες κυρώσεις θα είναι δυνατό να επιβληθούν από τις Βρυξέλλες επί της Άγκυρας. Γι’ αυτόν τον λόγο ορθά οι Υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας κατά τις επαφές τους στην ΕΕ την περασμένη εβδομάδα είχαν επισημάνει ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Κύπρο, αλλά είναι ζήτημα ολόκληρης της ΕΕ, και από νομικής άποψης και από πλευράς συμφερόντων. Βεβαίως, εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα: Η κυπριακή Κυβέρνηση ζητά κυρώσεις. Και ορθά πράττει. Όμως γιατί οι εταίροι μας να προχωρήσουν στην επιβολή κυρώσεων επί της Άγκυρας, όταν ο ΔΗΣΥ, και κυρίως το ΑΚΕΛ, πιέζει τον Πρόεδρο να επιστρέψει στις συνομιλίες και να τα βρει με την Τουρκία; Επί τούτου θα πρέπει να λεχθεί και το εξής, που αφορά κυρίως τον Πρόεδρο: Εάν δεν επιβληθούν ώς το τέλος  Ιουνίου κυρώσεις ή επαρκείς κυρώσεις από την ΕΕ επί της Τουρκίας και η Τουρκία συνεχίσει την ίδια πολιτική, τι θα πράξει η Κυβέρνηση και το Εθνικός Συμβούλιο; Αναφέρουμε και το Εθνικό Συμβούλιο, διότι, αφενός η αντιπολίτευση ενέκρινε τις κινήσεις του Προέδρου και, αφετέρου, ακόμη και αυτός ο ενδιάμεσος χώρος δεν υπέβαλε, όπως υποσχόταν προεκλογικά, εναλλακτική στρατηγική πρόταση. 

 

Περικοπή κονδυλίων 

 

Ακόμη, πάντως, δεν έχει ξεκαθαρίσει τι μέτρα θα ληφθούν, εάν θα ληφθούν.  Ακούγονται τα εξής: Περιορισμός και δη περικοπή κονδυλίων  προς την Τουρκία. Αυτό θα ήταν δυνατό να συμβεί: Α. Με απόφαση του Συμβουλίου και πρόταση της Επιτροπής και προς το Συμβούλιο και προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που συναποφασίζει με το Συμβούλιο. Β. Κατόπιν πρότασης της Επιτροπής, εφόσον κρίνει ότι η Τουρκία προβαίνει σε συγκεκριμένες παρανομίες, προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο. Γ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε επίπεδο Επιτροπής Προϋπολογισμών και Ολομέλειας, να εισηγηθεί περικοπές και κυρώσεις επί των κονδυλίων.  

 

Καθορισμός κυρώσεων και εναλλακτική πρόταση  

 

Η ταχύτητα κίνησης των διαδικασιών στην ΕΕ είναι αποτέλεσμα της πολιτικής βούλησης των εταίρων μας και δη των ηγετικών χωρών, όπως είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Η κ. Μογκερίνι,   παρότι αντιπρόεδρος της Επιτροπής και Επικεφαλής της Κοινής Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής, έχει λόγο και ισχύ όσο της επιτρέπουν, πρώτα οι Γερμανοί και μετά οι Γάλλοι. Ευτυχώς, που δεν υπάρχουν οι Άγγλοι! Ανεξαρτήτως, κ. Πρόεδρε, ποιες είναι οι υπό συζήτηση κυρώσεις, υπάρχει και το κακό, το χειρότερο σενάριο, κατά το οποίο δεν θα επιβληθούν επαρκή μέτρα σε βάρος της Άγκυρας. Συνεπώς, για να αποφευχθεί το ναυάγιο θα πρέπει να υπάρχει σχέδιο Β, το οποίο θα πρέπει να γνωρίζουν οι εταίροι μας. Δηλαδή, πρέπει να καθορίσουμε τις κυρώσεις που θέλουμε να επιβληθούν επί της Άγκυρας, ώστε να προκληθεί τέτοιο κόστος, που θα αναγκάσει την Τουρκία να σταματήσει τη γεώτρηση και να μην την επαναλάβει.     

 

Εάν η ΕΕ ως τέτοια δεν επιβάλει το σύνολο των κυρώσεων, που εμείς θεωρούμε αναγκαίες, τότε η κυπριακή Κυβέρνηση θα λάβει τα ακόλουθα πρόσθετα μέτρα: 

 

1. Βέτο επί του ανοίγματος και του κλεισίματος οποιουδήποτε τουρκικού ενταξιακού κεφαλαίου. 

2. Βέτο ακόμη και στην κίνηση των διαδικασιών για την αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, που προβάλλει ως εναλλακτική επιλογή για τη μη πλήρη ένταξη. 

3. Βέτο στο θέμα της κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες. 

4. Καταγγελία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής για πρόσθετες επί της Τουρκίας κυρώσεις επειδή δεν εφαρμόζει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε βάρος της Άγκυρας για παραβίαση της τελωνειακή ένωσης και για αθέμιτο ανταγωνισμό, αφού τα τουρκικά προϊόντα εισάγονται στην Κύπρο ενώ τα κυπριακά δεν μπορούν να εισαχθούν στην Τουρκία. 

5. Μελέτη για απαγκίστρωση από τις κυρώσεις που επέβαλε η ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας στην εξής λογική: Δεν είναι δυνατό να επιβάλλονται κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας για την επίθεση και την κατοχή της Κριμαίας και να μη λαμβάνονται μέτρα υπεράσπισης κράτους μέλους που τελεί υπό κατοχή και συνεχή επίθεση από το 1974 και δέχεται νέα αυτήν τη φορά επίθεση στην κυπριακή ΑΟΖ, παραβιάζοντας και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και το κοινοτικό κεκτημένο. 

 

Κατοχή, εισβολή, επίθεση   

 

Για να έχουμε όμως  απαιτήσεις από την ΕΕ και να μπορούν να γίνουν δεκτές οι θέσεις μας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής αυτονόητο: Το Κυπριακό είναι πάνω απ' όλα πρόβλημα εισβολή και κατοχής. Συνεπώς, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι: Α. Τελούμε ως κράτος μέλος της ΕΕ υπό καθεστώς διαρκούς επίθεσης. Β. Οι γεωτρήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ είναι προέκταση της επίθεσης του 1974 και δημιουργούν συνθήκες αποσταθεροποίησης που φτάνουν ώς το Αιγαίο και προκαλούν προβλήματα και στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Συνεπώς, η Ελλάδα θα πρέπει να εγείρει ζήτημα στο ΝΑΤΟ για εχθρική στάση της Τουρκίας και επιθετική πολιτική σε βάρος της ίδιας και σε βάρος  κράτους μέλους της ΕΕ, όπως είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, γεγονός που δεν συνάδει με τον αμυντικό χαρακτήρα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. 

 

Υποχρεώσεις ΓΓ του ΟΗΕ 

 

Πέραν των ανωτέρω, θα πρέπει να γίνει σαφές από τον Πρόεδρο και προς την κ. Λουτ και προς την ΕΕ ότι: 

 

Πρώτο, η Τουρκία οφείλει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία διότι συνιστά κράτος μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Η αναγνώριση αυτή συνιστά προϋπόθεση της συνέχειας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε περίπτωση λύσης. 

Δεύτερο, δεν μπορούν να συνεχιστούν οι συνομιλίες εάν η Άγκυρα δεν σεβαστεί την Κυπριακή ΑΟΖ και δεν πρόκειται η κυπριακή Κυβέρνηση να συμμετάσχει σε συνομιλίες για επανακαθορισμό της κυπριακής ΑΟΖ. 

Τρίτο, σαφής δήλωση του ΓΓ του ΟΗΕ ως θεματοφύλακα του Διεθνούς Δικαίου, με την οποία θα στηρίζονται τα κυριαρχικά και τα ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Τέταρτο, δημόσια δήλωση από την Κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτή καμιά συμφωνία είτε τώρα είτε μετά τη λύση μεταξύ του ψευδοκράτους και της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου. 

  

Τι ένοπλες δυνάμεις θέλουμε;  

 

Παράλληλα με τα ανωτέρω: 1. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε καταγραφή των τουρκικών αντίμετρων που θα επιβληθούν στα δικά της μέτρα και στα μέτρα της ΕΕ, για να μπορεί να εξευρεθεί εκ των προτέρων φόρμουλα αντίδρασης. 2. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει στην εμβάθυνση των αμυντικών σχέσεών της και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες πέραν της Γαλλίας. Πληροφορίες αναφέρουν ότι μετά από το ενδιαφέρον των Γάλλων για διευκολύνσεις στο Μαρί, ενδιαφέρον δείχνουν και οι Γερμανοί. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο προηγούμενος Υπουργός Άμυνας άφησε εκτεθειμένο τον νυν, ο οποίος εμφανίζεται πιο συγκρατημένος. Το τονίζουμε αυτό διότι, ενώ η εντύπωση που είχε δημιουργηθεί ήταν ότι τα πάντα είχαν κλείσει μεταξύ Γαλλίας και Κύπρου για τη Βάση στο Μαρί, σήμερα διαπιστώνεται ότι βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο, που θα αρχίσει η κοστολόγηση και η εξεύρεση πόρων. 2. Η εμπλοκή ευρωπαϊκών κεφαλαίων στο ενεργειακά πρόγραμμα. 3. Η σύναψη αμυντικών πλέον συμφωνιών με το Ισραήλ και την Αίγυπτο και η λήψη απόφασης εάν θέλουμε ένοπλες δυνάμεις αποτροπής στην πράξη και όχι στα λόγια. Οι αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις αποτρέπουν τις κρίσεις και τους πολέμους. Η ανυπαρξία τους προκαλεί κρίσεις ή πολέμους και αποτυπώνει, όπως και στη δική μας την περίπτωση, τον κίνδυνο της αναίμακτης υποταγή μας στην Τουρκία μέσω των συνομιλιών, την οποία οι ηγεσίες του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ εμφανίζουν ως τη μοναδική οδό, πιέζοντας τον Πρόεδρο προς την κατεύθυνση αυτή. Και αν κάτι δεν πάει καλά, θα του φορτώσουν την ευθύνη, όπως συνέβη στο Κραν Μοντανά, βγάζοντας τη δική τους ουρά  έξω. Όχι μόνο ήταν σύμμαχοί του, αλλά ακόμη και σήμερα τον σπρώχνουν στο ίδιο λάθος, χωρίς να του προσφέρουν εναλλακτικές στρατηγικές επιλογές. 

  

Ελπίζουμε… 

 

Η οποιαδήποτε εμπλοκή σε νέο κύκλο συνομιλιών με αποδοχή των τουρκικών αξιώσεων επί του φυσικού αερίου, θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα και τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσα από μια ομοσπονδία, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα, και την παραχώρηση του φυσικού μας αερίου, ακόμη και των οικοπέδων ή τμημάτων αυτών στο νότο, στην Άγκυρα μέσω της Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίων. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα γίνει ένα νέο λάθος, που θα είναι χειρότερο του προηγούμενου.