Ορμητήριο του τουρκικού στόλου η Αμμόχωστος

Έκτακτες ειδήσεις

Βαριές κατηγορίες στο δράστη για το λουτρό αίματος στο Mαγδεμβούργο

Ορμητήριο του τουρκικού στόλου η Αμμόχωστος

29.04.2018

Γιάννος Χαραλαμπίδης

Ας δούμε την πραγματικότητα επί τη βάσει των δεδομένων, αρχίζοντας από την Αμμόχωστο, την οποία η Τουρκία, με βάση τις Συμφωνίες Κορυφής Κυπριανού - Ντενκτάς και συναφή ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα πρέπει να επιστρέψει στους νόμιμους κατοίκους της χωρίς όρους.

Η αλήθεια είναι η εξής: Η Τουρκία έχει μετατρέψει την Αμμόχωστο και δη το λιμάνι της σε ναυτικό ορμητήριο και παράρτημα της Βάσης της Μερσίνας. Πρέπει, δε, να ιδωθεί η Αμμόχωστος -και έτσι την βλέπουν οι Τούρκοι-, σε συνδυασμό με την Καρπασία, το φυσικό αέριο, το δικό μας και των γειτονικών χωρών, καθώς και με την τουρκική αναθεωρητική πολιτική, λαμβανομένου υπόψη ότι η Άγκυρα, πλέον, δεν θέλει μόνο κυριαρχία στον βορρά -αυτήν τη θεωρεί δεομένη- αλλά και στον νότο και ειδικότερα στον θαλάσσιο, για ευνόητους λόγους, χώρο.

Υποβρύχια, φρεγάτες και άλλα...

Επί τη βάσει στοιχείων και αποδεικτικού υλικού, η Αμμόχωστος χρησιμοποιείται από την Τουρκία ως σταθμός εξόρμησης των πολεμικών της πλοίων, που έχουν ως έδρα τη βάση της Μερσίνας και αφορούν σε φρεγάτες, τορπιλακάτους, κορβέτες και ένα υποβρύχιο, το οποίο μάλιστα την προπερασμένη Παρασκευή, μετά την περιπολία του, μετακινήθηκε από την Αμμόχωστο προς την Κερύνεια, όπου και βρισκόταν την ώρα που σύρονταν αυτές οι γραμμές. Σε αυτά τα πλοία προστίθεται και ένα πετρελαιοφόρο, το οποίο ανεφοδιάζει τα τουρκικά πλοία επί τόπου, γεγονός που συνέβη στην περίπτωση του αποκλεισμού της ΕΝΙ από το οικόπεδο 3 εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να επιστρέφουν στη Μερσίνα για ανεφοδιασμό. Η επιλογή της Αμμοχώστου ως ορμητηρίου του τουρκικού στόλου σχετίζεται: 1. Με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου εντός της κυπριακής ΑΟΖ και με εκείνα της Συρίας και του Λιβάνου, καθώς και με τον αποτρεπτικό ρόλο που η Τουρκία θέλει να έχει έναντι του Ισραήλ, αφού η πολιτική της έχει ως στόχο την ανάδειξή της ως περιφερειακής δύναμης, αντικαθιστώντας, έστω και μερικώς, τον ρόλο του Ισραήλ. Σημειώνουμε ότι ο πόλεμος στη Συρία ξέσπασε όταν ο Πρόεδρος Άσαντ απέρριψε την επιλογή του αγωγού Κατάρ - Τουρκίας και υπέγραψε το 2011 memorandum of understanding για τον αγωγό από το Ιράν μέσω Ιράν προς Συρία. «Καπάκι» σε αυτό ήρθε η προκήρυξη αδειοδότησης οικοπέδων εντός της συριακής ΑΟΖ που κερδήθηκαν από τη Ρωσία. Οι Αμερικανοί εκτιμούν ότι τα κοιτάσματα αυτά είναι μεγάλα, αν όχι τεράστια. Καθόλου δεν είναι παράξενο ότι η Τουρκία θέλει να έχει λόγο στο νέο καθεστώς της Συρίας, στη μετά Άσαντ εποχή, καθόλου τυχαία δεν είναι η εμπλοκή των ΗΠΑ, αλλά και της Ρωσίας, η οποία, εκτός των συριακών ενεργειακών οικοπέδων, έχει τις μοναδικές Βάσεις στην περιοχή, αυτές της Ταρτούς πάνω από το Σουέζ, το οποίο συνιστά ένα από τα κεντρικά σημεία ελέγχου των οδών του πετρελαίου και της ενέργειας. 2. Η Τουρκία διαβάζει καλά το ενεργειακό και γεωπολιτικό παιχνίδι και ο συνδυασμός ελέγχου του λιμανιού της Αμμοχώστου και της Χερσονήσου της Καρπασίας τής προσφέρει: α. Παροχή ασφάλειας στην απόληξη αγωγών στο Τσεϊχάν και στη βάση της Μερσίνας και γενικότερα. Σημειώνουμε εδώ τη θέση περί αγωγού προς Τουρκία από τα κυπριακά οικόπεδα, όπως π.χ. το 3, και υπενθυμίζουμε για πολλοστή φορά την υπόθεση των Κούρδων του Ιράκ. Όταν στις 23 Σεπτεμβρίου του 2017 διενήργησαν δημοψήφισμα για ανεξαρτησία, ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε ότι, εάν συνέβαινε κάτι, θα έκλεινε τον αγωγό του φυσικού αερίου που διέρχεται του τουρκικού εδάφους. Ισχύς! Ακόμη και αυτή η Ρωσία, για να τερματίσει τα προβλήματά της με την Ουκρανία και να μην αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει πέραν των οικονομικών και στρατιωτικά μέσα, επιλέγει παρακαμπτήριες οδούς, όπως είναι οι αγωγοί Nord Stream 1 και 2, παλαιότερα ο South Stream και τώρα ο Turkish Stream. Εάν δει κάποιος συνολικά τη γεωπολιτική εικόνα, θα διαπιστώσει ότι αυτή η επιλογή, αγωγού, δηλαδή, προς την Τουρκία, θέτει το φυσικό αέριο της Κύπρου και την ίδια όμηρο της Τουρκίας. β. Προβολή ισχύος και περιπολίες από την Κύπρο χωρίς να χρειάζεται η μετακίνηση νέων δυνάμεων από τη Μερσίνα. Ή και, όταν θα μετακινούνται, έχουν μια δεύτερη βάση στήριξης. γ. Ναυτική κυριαρχία, η οποία θα συνοδευτεί από εναέρια, λόγω της εγγύτητας αλλά και των έργων που γίνονται στο παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, κατά τρόπον ώστε να υπάρχει η δυνατότητα, παρά τα τρωτά του σημεία, χρησιμοποίησης, σε περιόδους στρατιωτικών επιχειρήσεων, πολεμικών αεροσκαφών. Και δεν αναφερόμαστε σε επιχειρήσεις μόνο στην Κύπρο, αλλά στην περιοχή μας. δ. Περιορίζει τους χώρους αντίδρασης των άλλων κρατών στη θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου και επεκτείνει τη λογική της τουρκικής λίμνης από τη Μαρμαρίδα ώς την Αλεξανδρέττα προς τα νότια και ανατολικά. Εάν λάβει κάποιος υπόψη και τις αμφισβητήσεις και την προβολή ισχύος στο Καστελόριζο και στο Αιγαίο, η Τουρκία επιδιώκει να καταστήσει εαυτήν θαλασσοκράτειρα, στο πλαίσιο της εμπέδωσής της ως περιφερειακής δύναμης. Συν του ότι ελέγχει την είσοδο και έξοδο από το Σουέζ, που αποτελεί ένα από τα κεντρικά σημαία διέλευσης των θαλάσσιων οδών, οπότε αναβαθμίζει τη γεωπολιτική της θέση και γίνεται πιο αναγκαία για τις Μεγάλες Δυνάμεις ή πιο ενοχλητική…

Η τουρκική Βάση

Τα ανωτέρω είναι συναφή με την τριχοτόμηση της κυπριακής ΑΟΖ σε περίπτωση ομοσπονδιακής λύσης μεταξύ των δύο ισότιμων συνιστώντων κρατιδίων και της Τουρκίας. Μόνον το 30% της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει οριοθετηθεί και συμφωνηθεί. Μέρος, δε, αυτού αμφισβητείται από την Άγκυρα και το ψευδοκράτος. Συνεπώς, θα μας αφήσουν, με λίγη τύχη, μετά την ομοσπονδιακή λύση, ένα ποσοστό περί το 15%! Ήδη, όταν αναφέρεται σε συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου, ο κατοχικός ηγέτης, Μουσταφά Ακιντζί, τι εννοεί; Με τους Τουρκοκυπρίους ή με την Τουρκία; Εννοεί με την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων, με την οποία έχει παρανόμως υπογράψει συμφωνία για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου εντός της ΑΟΖ του ψευδοκράτους που έρχεται, που δεν περιορίζεται στα βόρεια, αλλά και προς τα νοτιοανατολικά. Άστε που η Άγκυρα θα επιδιώξει να ανοίξει εκ νέου τον καθορισμό οριοθέτησης της ΑΟΖ της Κύπρου με την ίδια, την Αίγυπτο, τον Λίβανο, το Ισραήλ και τη Συρία. Δεύτερον, με τη θέση της Τουρκίας, η οποία την εμφανίζει μάλιστα και ως υποχώρηση, να διατηρήσει στρατιωτική Βάση στην Κύπρο. Όταν, δε, αναφέρεται σε στρατιωτική Βάση, δεν σημαίνει ότι αυτή θα βρίσκεται μόνο σε μια περιοχή. Οι Βρετανοί διαθέτουν, για παράδειγμα, Βάση και στον Άγιο Νικόλαο και στη Δεκέλεια και στο Τρόοδος. Κάθε μια έχει τη δική της στρατηγική σκοπιμότητα. Συνεπώς, η όποια τουρκική Βάση είναι ενταγμένη στους ευρύτερους σχεδιασμούς της Άγκυρας στην περιοχή για τα επόμενα χρόνια. Και μια τέτοια Βάση θα είναι για χρήση χερσαίων, ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, καθώς και για τη χρήση εναέριων και επίγειων ραντάρ και μονάδων cyber war. Άρα, θα υπάρχουν οι μόνιμες μονάδες, οι οποίες θα ενισχύονται αναλόγως της περιπτώσεως από την Τουρκία σε χρόνο ρεκόρ. Και το λιμάνι της Αμμόχωστου, γιατί να μη συνεχίσει να είναι ναυτικό ορμητήριο; Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι θα συμβεί το αντίθετο;

Το κεκτημένο του Κραν Μοντανά

Λαμβάνοντας υπόψη πού μείναμε στο Κραν Μοντανά και το λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών περί δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών, καθώς και των λοιπών διατάξεων, που παραπέμπουν στη διάλυση του υφιστάμενου ενιαίου, υπό κατοχήν, κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, γίνεται αντιληπτόν ότι: 1. Για να καταλήξει σε υπογραφές μια διαδικασία στο Κυπριακό, θα πρέπει να νομιμοποιηθεί η παρανομία στον βορρά με τουρκική συγκυριαρχία στον νότο μέσω των υπερδικαιωμάτων προς τους Τουρκοκυπρίους και τους εποίκους, οι οποίοι, όπως και τώρα, λόγω της τουρκικής ισχύος, θα υπακούν στην Άγκυρα, όπως ο Ακιντζί, στον οποίο πολλοί, πολλά επένδυσαν. Ήταν, όμως, άνθρακας ο θησαυρός! Και να θέλει, δεν μπορεί. 2. Θα υπάρξει συνέχιση της κατοχής της Κύπρου από την Τουρκία, λόγω της ισχύος της και των λοιπών εξαρτήσεων που έχουν ήδη δημιουργηθεί, όπως είναι το νερό, μέσω του «αγωγού της ειρήνης», οι τηλεπικοινωνίες, το ηλεκτρικό ρεύμα και το τραπεζικό σύστημα. 3. Η Τουρκία θα συνεχίσει την ίδια αναθεωρητική στρατηγική και μετά τις εκλογές της 24ης Ιουνίου, είτε ο Ερντογάν είναι στην εξουσία είτε οι Κεμαλιστές. Ή οποιοσδήποτε άλλος. Οι τουρκικοί σχεδιασμοί δεν εκπονήθηκαν για να ξηλωθούν μέσα σε μια νύχτα, επειδή μια ομάδα Κύπριων πολιτικών έχουν αποτύχει και δεν έχουν σχέδιο Β, ζώντας, ως εκ τούτου, με ψευδαισθήσεις, ότι η τουρκική πολιτική στο Κυπριακό και γενικότερα θα αλλάξει, επειδή θα αλλάξουν τα πρόσωπα. Θα αλλάξει όταν εμείς αλλάξουμε πολιτική. Άλλωστε, την ώρα του τελευταίου κοινωνικού δείπνου μεταξύ των Αναστασιάδη - Ακιντζί, ο τουρκικό στόλος «έκανε τη δουλειά του» και οικοδομούσε την πολιτική της τουρκικής ναυτικής δύναμης, που δεν ελέγχει μόνον τον βορρά, αλλά και τον νότο και την ευρύτερη περιοχή, από το Αιγαίο ώς τη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία έχει εξασφαλισμένο τον βορρά από το Κραν Μοντανά. Είναι το λεγόμενο κεκτημένο των συνομιλιών. Τώρα προχωρεί και για την κατάκτηση του νότου. Ενδεικτικά παρουσιάζουμε τη δράση της τουρκικής πολεμικής μηχανής το τελευταίο διάστημα, για να γίνει κατανοητό πού το πάει η Τουρκία και αν θέλει λύση βιώσιμη ή όταν μιλά για λύση εννοεί παράδοση (Δες σχετικό πίνακα)

Προτάσεις αποτροπής και προστασία ΑΟΖ

Η ρεαλιστική σχολή σκέψης, από τον Θουκυδίδη ώς τους συγχρόνους, λέει κάτι απλό: Για να μην υποκύψει ο αδύναμος στον δυνατό, είτε με στρατιωτικά ή με άλλα μέσα είτε οικειοθελώς, που σημαίνει υιοθέτηση των θέσεων του ισχυρού, το ελάχιστο που οφείλει να πράττει είναι να μεριμνά για τη δική του ασφάλεια και για συμμαχίες. Συνεπώς, η εναλλακτική στρατηγική περιλαμβάνει επιλογές, όπως: 1. Διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζωή και λύση στη βάση των όσων καθορίζει η Ε.Ε., ξεκινώντας από την ομαλοποίηση των σχέσεων, στις οποίες η Τουρκία οφείλει να προβεί με την Κυπριακή Δημοκρατία. Βασική, δε, προϋπόθεση είναι η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία και τους Τουρκοκυπρίους, για να έχουν οι τελευταίοι τα οφέλη από το φυσικό αέριο. Σήμερα το κίνητρο, όπως το παρουσιάζουν, κυρίως, οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, είναι η απόλαυση των καρπών του φυσικού αερίου και από τους Τουρκοκυπρίους, με αντάλλαγμα μια ομοσπονδία, στην οποία θα αναγνωρίζεται το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος! Η θέση θα έπρεπε να ήταν διαφορετική: Η απόλαυση των ωφελημάτων από το φυσικό αέριο περνά μέσα από την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως οι αποφάσεις της Ε.Ε. καθορίζουν. Εάν αυτά είναι ανέφικτα, όπως κάποιοι θέλουν να ισχυρίζονται, τότε γιατί πανηγυρίζει η ηγεσία μας, όταν περιλαμβάνονται ως θέσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και δη στα συμπεράσματα της 23ης Μαρτίου του 2018 τα ανωτέρω;

2. Συμμαχίες, οι οποίες θα έχουν βάθος και ενεργειακό και οικονομικό και εμπορικό και στρατιωτικό, με τις χώρες της περιοχής και δη με το Ισραήλ. Διαφύλαξη του φυσικού αερίου και εκμετάλλευσή του, που σημαίνει αξιόπιστη αποτροπή και αγορά οπλικών συστημάτων, όπως το ρωσικό Kh-35UE, που φτάνει στα 260 χιλιόμετρα, ή το Κh-35E με βεληνεκές 130 χιλιόμετρα, το γαλλικό EXOCET MM40 Block 3 με βεληνεκές 180 χιλιόμετρα, και το σουηδικό RBS15 MK3 200 χιλιόμετρα. Σημειώνουμε ότι οι πύραυλοι EXOCET, που διαθέτουμε σήμερα, έχουν βεληνεκές 70 χιλιόμετρα και δεν μπορούν να καλύψουν επαρκώς την ΑΟΖ. Και ας μην ισχυριστεί κάποιος ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Ας εξηγήσουν στον λαό, ο οποίος πληρώνει για την Εθνική Φρουρά και την ασφάλειά του, ποιες τρύπες κάλυψαν και ποιες καλύπτουν και γιατί και ποιοι τις δημιούργησαν από τα χρήματα της άμυνας. Τα οπλικά συστήματα αποτροπής για την ΑΟΖ δεν είναι πεταμένα λεφτά, είναι επένδυση. 3. Παρότι υπάρχουν σοβαρά ζητήματα ασφάλειας και άλλα, είναι θεμιτή η κατασκευή του αγωγού προς Αίγυπτο από το οικόπεδο 12, για να δεθούν στρατηγικά συμφέροντα και να σφραγιστούν οι συμφωνίες για τις ΑΟΖ μας, τις οποίες θέλει να ακυρώσει η Τουρκία. Το στρατηγικό παιχνίδι παίζεται με τον East/Med, επί του οποίου μπορούν να οικοδομηθούν ενεργειακά, οικονομικά και άλλα συμφέροντα με το Ισραήλ και την Ε.Ε. και να λειτουργήσει, ταυτοχρόνως, ως υποσύστημα ασφάλειας και αποτροπής της τουρκικής απειλής, δίδοντας νέες επιλογές προς τις ΗΠΑ όταν η Άγκυρα επιχειρεί να τις εκβιάζει.

Η ψευδαίσθηση

Σίγουρο είναι ότι η ηγεσία του τόπου ζει με ψευδαισθήσεις πως μπορεί να πάει σε συνομιλίες υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και να βρει δημοκρατική βιώσιμη λύση, χωρίς συμμαχίες, εφαρμογή των αρχών της Ε.Ε. και αλλαγή των ισοζυγίων δυνάμεως. Η βιώσιμη λύση μέσα από τη συνέχιση του Κραν Μοντανά είναι ουτοπία. Και επικίνδυνη ατραπός. Η Τουρκία δεν μπορεί να είναι πιο ξεκάθαρη στις προθέσεις της. Και, κυρίως, μέσω των πρακτικών της.

ΠΙΝΑΚΑΣ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΔ ΣΤΟΝ ΟΗE Α/72/819 - S/2018/289

ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ:

28, ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ:

15 από ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ (S-70, AB-412, COUGAR, UH-1)

9 από ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ (CN-235, B-200, C-160, GLF5, A-400)

4 από ΜΑΧΗΤΙΚΑ Α/Φ (F16, F4)

ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΚΑΝΟΝΩΝ ΕΝΑΕΡΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ (Κ.Ε.Κ.):

50, ΕΚ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ:

24 από ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ (S-70, AB-412, COUGAR, UH-1)

18 από ΑΕΡΟΣΚΑΦΗ (CN-235, B-200, C-160, GLF5, A-400)

8 από ΜΑΧΗΤΙΚΑ Α/Φ (F16, F4)