«Ναι, υποστήριζα την ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας, αλλά δεν είμαι παλαβός»! Αυτά τόνισε, μεταξύ άλλων, χθες, ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,  ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Γκυ Φέρχοφσταν, κατόπιν του εξής ερωτήματος: Καλά, εσείς δεν ήσασταν υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ; Πώς τώρα υποστηρίζετε αναστολή των ενταξιακών διαδικασιών; Και ο άνθρωπος εξήγησε ότι δεν είναι βλάκας! Μπορεί, όπως είπε, και να βλέπει και να ακούει τι συμβαίνει στην Τουρκία και να κατανοεί ποια είναι η πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, την  οποία, τόσο ο ίδιος όσο και η συντριπτική πλειοψηφία των αρχηγών των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, θεωρούν ως δικτατορική και επικίνδυνη.

 

Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, η εν Κύπρω υποστηρικτές της ομοσπονδίας  ούτε βλέπουν ούτε ακούν. Δεν θέλουν να κατανοούν την πραγματικότητα.  Επιμένουν σε συνομιλίες για να συνεταιρέψουμε με τον Ερντογάν. Και να γίνουμε προτεκτοράτο του. Ενώ πριν από ένα έτος εκθείαζαν τον Τούρκο Πρόεδρο και πριν από μερικά χρόνια τον αποκαλούσαν  ως το μέγα δημοκράτη και μεταρρυθμιστή,  σήμερα τι ισχυρίζονται: Ε ναι, είναι μεν φασίστας, αλλά τι να κάνουμε; Να μην συνομιλούμε; Εάν συνομιλούσαν για λύση ουδέν μεμπτόν. Δυστυχώς, για διάλυση κουβεντιάζουν. Στα ανωτέρω δε, προσθέτει ο Ακιντζί τα εξής: Εάν δεν εξευρεθεί «λύση», δηλαδή εάν δεν διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και αντικατασταθεί από δυο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντα κράτη, τα σύνορα της Τουρκίας θα είναι στην Κύπρο! Ενώ μετά την όποια  λύση δεν θα συνορεύουμε μαζί της,  αλλά με το Λουξεμβούργο...  Ας σοβαρευτούμε.  

 

Εννοούμε να σοβαρευτεί το κομματικό και οικονομικό κατεστημένο του τόπου, που πιστεύει ότι ο Ερντογάν και το Βαθύ Κράτος θα δεχθούν λύση χωρίς τουρκικό στρατό και θα τους επιτρέψει να καταλάβουν, όπως έλεγαν την Τουρκία με την επιχειρηματική τους δράση!  Ας γίνουν επιτέλους ρεαλιστές. Εάν το επεισόδιο του Μον Πελεράν 2, γινόταν σε ένα κρίσιμο ζήτημα μετά την ομοσπονδιακή  λύση, διότι έτσι θα ήθελε ο Ερντογάν, θα διαλυόταν ή όχι το νέο πολιτειακό σύστημα; Εφόσον έγινε τη Δευτέρα το βράδυ στην Ελβετία, γιατί να μην γίνει και μετά στην Κύπρο; 

 

Το πρόβλημα δεν είναι απλό αλλά έγινε περίπλοκο, διότι υιοθετήθηκε μια εξευμενιστική ουτοπική πολιτική επί τη βάσει της ψευδαίσθησης ότι,  κατά κάποιον μαγικό τρόπο, η Άγκυρα θα αλλάξει στάση έναντι μιας ανοχύρωτης κυπριακής πολιτείας, η οποία κινείται από υποχώρηση σε υποχώρηση, κρεμώντας, ταυτοχρόνως, στο ράφι όλα τα νομικά και πολιτικά εργαλεία που προσφέρει η ΕΕ. Από την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου για την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία ως την αναστολή των τουρκικών ενταξιακών διαδικασιών, κατά το μοντέλο της Κριμαίας ή του 2005 της Κροατίας. Οποιαδήποτε εναλλακτική επιλογή εκτελείτο εν ψυχρώ.

 

Από το Δόγμα ως την ένταξη. Για να μπορούν να ισχυρίζονται κάποιοι ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη διχοτομική ομοσπονδία. Τον τουρκικό στόχο. Ακόμη και για τους άπιστους Θωμάδες υπάρχουν σωρεία τουρκιών και βρετανικών εγγράφων που το καταμαρτυρούν και το αναλύουν. Όρεξη να έχουν να τα μελετήσουν. ΄Οσοι το έπραξαν  και συνεχίζουν να την υποστηρίζουν ασ μην ντρέπονται; Γιατί να αισθάνονται ενοχές. Δικαίωμά τους. Εφόσον είναι καλά με τον εαυτό τους, τα θερμά μας συγχαρητήρια. Και εις ανώτερα. Βεζίρηδες στην αυλή του Ερντογάν. ΄Οπως καλή ώρα ο Ακιντζί.  

 

Εμπρός, λοιπόν, ας τελειώσουν ό,τι άρχισαν. Ποιος τους εμποδίζει; Εμείς; Την άποψή μας λέμε. Δεν έχουμε ούτε την αλαζονεία ούτε τη ψευδαίσθηση ότι διαθέτουμε τέτοια δύναμη.

 

Ποιο είναι το πρόβλημα; Οτι, τελικώς, οι ημέτεροι τα δίνουν σχεδόν όλα και η Τουρκία τους γυρίζει την πλάτη! Συνεπώς, το Κυπριακό δεν είναι μόνο θέμα πολιτικής και εναλλακτικών επιλογών, αλλά είναι και θέμα αξιοπρέπειας! Και ρεαλισμού. Για να μην δέχεσαι, όπως είπε ο Γκυ Φέρχοφσταν,  να σε χαρακτηρίζουν παλαβό! Προσοχή. Δεν το λέει γράφων.

 

Ο μέχρι πρότινος φιλότουρκος, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, Φέρχοφσταν το είπε. Βέλγος στην εθνικότητα, του οποίου η ομοσπονδιακή χώρα, που είναι μοντέλο για τη λύση του Κυπριακού έχει παγκόσμιο ρεκόρ ακυβερνησίας, και η οποία βρίσκεται  μακριά από την Τουρκία και δεν τελεί υπό κατοχή. Παρόλα αυτά ο ηγέτης των Φιλελευθέρων  αισθάνεται και κατανοεί τον κίνδυνο και την απειλή. Και έχει αξιοπρέπεια.  Δεν θέλει να τον λένε παλαβό...