Στη Νέα Υόρκη συνέβη το αυτονόητο. Αποφασίστηκε η εντατική συνέχιση των συνομιλιών. Όμως η Τουρκία, που είναι το κλειδί της λύσης, βρίσκεται εκτός του κάδρου. Ο τρόπος διεξαγωγής των συνομιλιών τής δίδει άλλοθι και στην ΕΕ και διεθνώς. Είναι αποποινικοποιημένη. Και επιμένει να μη δίδει χάρτες επί του εδαφικού, εάν δεν γίνει αποδεκτή η αξίωσή της για εγγυήσεις ή και για παραμονή τουρκικού αγήματος. Βλακεία της που επιμένει, ως αποτέλεσμα της αλαζονείας της.

 

Διότι, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Άγκυρα τα παίρνει σχεδόν όλα. Ο βορράς θα είναι εσαεί τουρκικός, ενώ αποκτά συγκυριαρχία επί του νότου. Χωρίς να βάζει ευρώ στο κόστος της λύσης, το οποίο καλούνται να πληρώσουν οι δωρητές και οι Ελληνοκύπριοι μέσω δανείων. Για να αποζημιώσουν τους εαυτούς τους και να έχει ο Ακιντζί πλειοψηφία επί του πληθυσμού και επί του εδάφους με χωριστή διοίκηση. Ισότιμο συνιστών κράτος.

 

Άλλωστε, τα ζητήματα της ανασφάλειας, που είναι δυνατό να γεννήσουν κρίση και την εμπλοκή της Τουρκίας, θα προκύψουν από τη δυσλειτουργικότητα του ομοσπονδιακού συστήματος.

 

Αυτό αποδεικνύεται όχι μόνο από τα όσα έχει δηλώσει σχετικά ο σύμβουλος του Προέδρου Πόλυς Πολυβίου, αλλά και από τις επιφυλάξεις του ίδιου του Προέδρου Αναστασιάδη, σχετικά με το κόστος της λύσης και του τρόπου κάλυψής του, καθώς και με τα θέματα της οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος του ψευδοκράτους, που συνιστά πλυντήριο ξεπλύματος βρόμικου χρήματος.

 

Δεν είναι τυχαία η έκκληση του Προέδρου του ΔΗΣΥ Α. Νεοφύτου προς το κατοχικό καθεστώς, να δώσει πληροφορίες στην ΕΕ για να προχωρήσει η οικονομική πτυχή της λύσης και για να εξεταστεί εάν και πώς θα εφαρμοστεί το ευρώ και στον βορρά, μόλις προκύψει λύση.

 

Ερώτημα: εάν σημειωθούν συνταγματικά, νομοθετικά και άλλα οικονομικά προβλήματα και δεν λειτουργήσει ο μηχανισμός επίλυσης κρίσεων, και η ηγεσία του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους ζητήσει τη βοήθεια της Άγκυρας, ασχέτως εάν έχει εγγυητικά δικαιώματα ή όχι, τι θα συμβεί; Θα επέμβει το Συμβούλιο Ασφαλείας επί τη βάσει του κεφαλαίου 7; Και ποια μεγάλη δύναμη, εκ της Ρωσίας ή των ΗΠΑ, θα στείλουν στρατό κάτω από το κεφαλαίο 7 για να συγκρουστεί με την Τουρκία;

 

Εφόσον αποκλείεται η ύπαρξη αξιόπιστων ενόπλων δυνάμεων, εκείνο που απομένει είναι οι δομές του πολιτειακού συστήματος να μην είναι επισφαλείς και να μπορούν να λειτουργήσουν. Με βάση τα όσα σήμερα γνωρίζουμε, ακόμη και ο ΔΗΣΥ μαζί με το ΑΚΕΛ, καθώς και η Κυβέρνηση ανησυχούν. Είναι και αυτοί λυσιφοβικοί; Τον όποιο φόβο τον προκαλούν οι αντιδημοκρατικές διατάξεις που εμφανίζουν οι συγκλίσεις και η Τουρκία, η οποία αρνείται να αλλάξει πολιτική.

 

Δεν μπορεί ο πολίτης να ζει στην τρελή χαρά μιας πολιτειακής διευθέτησης που γνωρίζει ότι αποτελούσε τουρκικό στόχο, και την οποία οι αξιωματούχοι της Άγκυρας θεωρούν ως εφαλτήριο υλοποίησης των νεο-οθωμανικών τους επιδιώξεων και της εκμετάλλευσης του φυσικού μας αερίου. Αντιθέτως, ο πολίτης οφείλει να προβληματίζεται και να βρίσκεται σε εγρήγορση, για να μην υπογραφεί μια λύση που θα καθιστά εσαεί τον βορρά τουρκικό.

 

Ο Πρόεδρος οφείλει να ζητήσει από κ. Έιντε και τον ΓΓ του ΟΗΕ, στο πλαίσιο της προσωπικής του εμπλοκής, να επισκεφθούν την Τουρκία για να τους πει το τουρκικό καθεστώς, εάν θα απαγκιστρωθεί πλήρως από τις εγγυήσεις, εάν θα αποσύρει τις διεκδικήσεις του επί της κυπριακής ΑΟΖ και εάν θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία προ της λύσης, όπως προνοεί η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, καθώς και εάν θα πληρώσει αποζημιώσεις για την κατοχή. Γιατί δεν το πράττουν; Φοβούνται ότι θα φανεί η αλήθεια και το φιάσκο που στήνεται;

 

Ότι, δηλαδή, όταν η Τουρκία αναφέρεται σε λύση εννοεί διάλυση; Εμπρός, ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Ας σπεύσουν στην Άγκυρα. Γιατί κωλύονται;