Blogs: Πέτρα Αργυρού
Εν πλω
Κάθε που άλλαζε η χρονιά είχε μια χαρμολύπη. Μετρούσε αυτά που έχασε, ξεσκόνιζε τις αναμνήσεις, ξεψάχνιζε κάτι πέρα από τα συνηθισμένα του. Τους κτύπους της καρδιάς του.
07.01.2019
«Η ελπίδα μένει πάντα εδώ»
*** Διάλεγε πάντα την πολυθρόνα απέναντι από την είσοδο. Της είχε καταχωρηθεί πια "τίτλος ιδιοκτησίας"... Όποια ώρα κι αν πήγαινες, θα την έβρισκες εκεί. Δυο μελισσιά μάτια στρέφονταν πάνω σου. Επίμονα στην αρχή κι ύστερα επέστρεφαν στις σελίδες ενός πολυκαιρισμένου προσευχηταρίου.
23.12.2018
«Εις υγείαν των κορόιδων»
*** «Οι δήμια πίνοντες», αυτοί που κατά τον Όμηρο έπιναν ανέξοδα το εκλεκτό κρασί που προσέφερε ο δήμος (ο λαός) στον βασιλιά για να πραγματοποιεί τις διπλωματικές και διοικητικές του υποχρεώσεις, αυξάνονται.
09.12.2018
Η ευκαιρία που δεν δώσαμε
Οι στάλες της βροχής τρύπωναν από τις φθαρμένες εσοχές της οροφής. Καθόταν, όμως, εκεί ασάλευτος με το βλέμμα σ' ένα απροσδιόριστο κενό και τις φλόγες από το τζάκι να χορεύουν στη σιωπή.
02.12.2018
Η αξιοπρέπεια της τρέλας
*** Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο να έρθει κανείς σε ρήξη με το λίγο... Κι είναι δύσκολο, καθώς σε όλα τα επίπεδα βασιλεύει η μετριότητα.
25.11.2018
Οι ήρωες και οι... «ήρωες»
Αβάσταχτη η ελαφρότητα, με την οποία αντικρίζουμε τα γεγονότα και τους ανθρώπους. Αβάσταχτη, όπως τις βυθισμένες άγκυρες σε πλοία της γραμμής.
11.11.2018
Επαν-ίσταμαι στον φόβο
Όπου κυριάρχησε ο φόβος, έδυσε η ελευθερία και όπου υπήρξε η επιβολή, χάθηκε η βούληση. Ο φόβος αφαιρεί τα φτερά της πεταλούδας και την αφήνει κάμπια. Της στερεί την ελευθερία του πετάγματος και την αναγκάζει να σύρεται στο χώμα υπό τον κίνδυνο είτε να πατηθεί είτε να παροπλιστεί και να κινείται εντός καθορισμένων ορίων.
20.12.2017
Κάλλιο οι κόρακες, παρά οι κόλακες
13.12.2017
Το πρωτόκολλο της υποκρισίας
Εν αντιθέσει με τη βλακεία, όμως, η υποκρισία δεν έχει αθώες μορφές. Διέπεται από ένα σύγχρονο, άγραφο κοινωνικό πρωτόκολλο, που έχει ως εφαλτήριο την έκπτωση των αξιών και τη σημασία που απέκτησε το «φαίνεσθαι» έναντι του «είναι» και το «κατέχειν» έναντι του «μη έχειν».
07.12.2017
«Πηδά η φωτιά…»
17 Φεβρουαρίου 1990. Ο 20χρονος τότε φοιτητής Νίκος Νικολάου, ο οποίος σπάει τις αλυσίδες και ζωγραφίζει την ελληνική σημαία στην κατεχόμενη Λευκωσία, απάγεται από τους Τούρκους και κατακρατείται παράνομα στα κελιά των κατοχικών δυνάμεων. Η είδηση βγαίνει τρεις μέρες αργότερα στις εφημερίδες της εποχής και οδηγεί αυθόρμητα και αυθημερόν 200 φοιτητές στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
23.11.2017
Πατρίδα… δανεική
17.11.2017
Ο χειμωνανθός
08.11.2017
48 ώρες…
02.11.2017
Είμαι ένας γελοίος άνθρωπος
25.10.2017