Sigmalive

Blogs: Πέτρα Αργυρού


Εν πλω

Κάθε που άλλαζε η χρονιά είχε μια χαρμολύπη. Μετρούσε αυτά που έχασε, ξεσκόνιζε τις αναμνήσεις, ξεψάχνιζε κάτι πέρα από τα συνηθισμένα του. Τους κτύπους της καρδιάς του.

07.01.2019

«Η ελπίδα μένει πάντα εδώ»

*** Διάλεγε πάντα την πολυθρόνα απέναντι από την είσοδο. Της είχε καταχωρηθεί πια "τίτλος ιδιοκτησίας"... Όποια ώρα κι αν πήγαινες, θα την έβρισκες εκεί. Δυο μελισσιά μάτια στρέφονταν πάνω σου. Επίμονα στην αρχή κι ύστερα επέστρεφαν στις σελίδες ενός πολυκαιρισμένου προσευχηταρίου.

23.12.2018

«Εις υγείαν των κορόιδων»

*** «Οι δήμια πίνοντες», αυτοί που κατά τον Όμηρο έπιναν ανέξοδα το εκλεκτό κρασί που προσέφερε ο δήμος (ο λαός) στον βασιλιά για να πραγματοποιεί τις διπλωματικές και διοικητικές του υποχρεώσεις, αυξάνονται.

09.12.2018

Η ευκαιρία που δεν δώσαμε

Οι στάλες της βροχής τρύπωναν από τις φθαρμένες εσοχές της οροφής. Καθόταν, όμως, εκεί ασάλευτος με το βλέμμα σ' ένα απροσδιόριστο κενό και τις φλόγες από το τζάκι να χορεύουν στη σιωπή.

02.12.2018

Η αξιοπρέπεια της τρέλας

*** Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο να έρθει κανείς σε ρήξη με το λίγο... Κι είναι δύσκολο, καθώς σε όλα τα επίπεδα βασιλεύει η μετριότητα.

25.11.2018

Οι ήρωες και οι... «ήρωες»

Αβάσταχτη η ελαφρότητα, με την οποία αντικρίζουμε τα γεγονότα και τους ανθρώπους. Αβάσταχτη, όπως τις βυθισμένες άγκυρες σε πλοία της γραμμής.

11.11.2018

Επαν-ίσταμαι στον φόβο

Όπου κυριάρχησε ο φόβος, έδυσε η ελευθερία και όπου υπήρξε η επιβολή, χάθηκε η βούληση. Ο φόβος αφαιρεί τα φτερά της πεταλούδας και την αφήνει κάμπια. Της στερεί την ελευθερία του πετάγματος και την αναγκάζει να σύρεται στο χώμα υπό τον κίνδυνο είτε να πατηθεί είτε να παροπλιστεί και να κινείται εντός καθορισμένων ορίων.

20.12.2017

Κάλλιο οι κόρακες, παρά οι κόλακες

Ο έπαινος βγαίνει από την καρδιά και η κολακεία από τα χείλη. Η σχέση αυτή χαράζει μιαν αδιόρατη γραμμή και καθορίζει τη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Και είναι αδιαμφισβήτητο πως οι ψυχές μιλάνε με την αλήθεια στο φως και η ματαιοδοξία πιάνει κουβέντα με την κολακεία στο σκοτάδι. Δεν είναι, όμως, ορατή αυτή η διαφορά εις τους πολλούς, παρά μόνο στους ολίγους και στους συνετούς.

13.12.2017

Το πρωτόκολλο της υποκρισίας

Εν αντιθέσει με τη βλακεία, όμως, η υποκρισία δεν έχει αθώες μορφές. Διέπεται από ένα σύγχρονο, άγραφο κοινωνικό πρωτόκολλο, που έχει ως εφαλτήριο την έκπτωση των αξιών και τη σημασία που απέκτησε το «φαίνεσθαι» έναντι του «είναι» και το «κατέχειν» έναντι του «μη έχειν».

07.12.2017

«Πηδά η φωτιά…»

17 Φεβρουαρίου 1990. Ο 20χρονος τότε φοιτητής Νίκος Νικολάου, ο οποίος σπάει τις αλυσίδες και ζωγραφίζει την ελληνική σημαία στην κατεχόμενη Λευκωσία, απάγεται από τους Τούρκους και κατακρατείται παράνομα στα κελιά των κατοχικών δυνάμεων. Η είδηση βγαίνει τρεις μέρες αργότερα στις εφημερίδες της εποχής και οδηγεί αυθόρμητα και αυθημερόν 200 φοιτητές στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.

23.11.2017

Πατρίδα… δανεική

Κατέβαινε με βαρύ βηματισμό τα μαυρισμένα σκαλοπάτια, έχοντας στο χέρι ένα μπεγλέρι και στ’ αφτί σγουρό βασιλικό σαν εκείνον που ‘χε φυτεμένο η μάνα του κι ανάσταινε το στενό της θαλασσοφίλητης ζωής της. Το Αϊβαλί της… Το υπόγειο του Αρτέμη γεμάτο απόψε.

17.11.2017

Ο χειμωνανθός

Κυριακή βράδυ. Επιτέλους έχει φτάσει η μεγάλη στιγμή για εκείνο το συναπάντημα, που με τόση αγωνία καρτερούσε. Το ταξί την κατέβασε μπροστά από ένα παλιό αρχοντικό πνιγμένο στα δέντρα, που 'χαν ρίξει τα φύλλα τους κι έδιναν την αίσθηση στοιχειωμένου τοπίου. Μόνη παρηγοριά, μια συστάδα χειμωνανθών, που ήταν φυτεμένοι στην είσοδο και η προσδοκία του συναπαντήματος.

08.11.2017

48 ώρες…

Το ξημέρωμα βρήκε το νησί σε μια νωχελική κατάσταση. Οι πολλοί το είχαν εγκαταλείψει, εγκαταλείποντας μαζί την ηρεμία, την απλότητα και την αγνότητά του. Κάποιοι με την υπόσχεση να επιστρέψουν το επόμενο καλοκαίρι, κάποιοι με την υπόσχεση να το κρατήσουν στη μνήμη σαν ένα γλυκό όνειρο. Στο μικρό λιμανάκι είχαν πέσει οι ρυθμοί. Τα τακτικά δρομολόγια των πλοίων τερματίστηκαν. 

02.11.2017

Είμαι ένας γελοίος άνθρωπος

Αισθάνομαι ένας γελοίος άνθρωπος. Ίσως γιατί είναι φορές που δεν είμαι απλώς θεατής της παραφροσύνης, που βιώνουμε, αλλά αποτελώ και μέρος της. Και το ανησυχητικό είναι πως, όλη αυτή η παραφροσύνη, δεν είναι απλώς μια νέα τάση που συγκεντρώνει φανατικούς υποστηρικτές, όπως π.χ. η μαζική τρέλα για τον Ρουβά ή για το Game of Thrones ή για τις selfie… Αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μοντέρνα φρενίτιδα, η οποία έχει αρχή, αλλά έχει και ημερομηνία λήξης. Εδώ αναφέρομαι σε μια παραφροσύνη, η οποία μετατρέπει το άδικο σε δίκαιο, το παράλογο σε λογικό, έχει αρχή αλλά δεν έχει ημερομηνία λήξης και καθορίζεται από το δίκαιο του ισχυρού.

25.10.2017

SigmaLive App

Κατεβάστε την εφαρμογή στο κινητό σας για άμεση και γρήγορη ενημέρωση.

AppStore App LinkGoogle PlayStore App Link

Ακολουθήστε μας

Παρακολουθήστε τις εξελίξεις μέσω των social media του SigmaLive


Newsletter

Εγγραφείτε στο Newsletter και μείνετε πάντα ενήμεροι!

Εγγραφή στο Newsletter